Berg Sans Nipple interview
Τους είδαμε λίγους μήνες πριν στην Ελλάδα σε δύο συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ως support group των αγαπημένων μας ποστροκάδων Do Make Say Think. Πολλοί ενθουσιάστηκαν από την εμφάνισή τους, άλλοι υποστηρίζουν ότι υπερέχουν ακόμη και των προαναφερθέντων ποστροκάδων. Το σίγουρο είναι ότι ο Shane Aspegren από τη Νebraska των Η.Π.Α. και ο Lori Sean Berg από το Παρίσι μετά μια μακρά μουσική περιήγηση και πολλές συνεργασίες με γνωστούς μουσικούς ένωσαν τις μουσικές τους αναζητήσεις στην Πόλη του Φωτός και το γλυκό μάλλον πέτυχε. Αποτέλεσμα: ένα εκπληκτικό ντεμπούτο με τον τίτλο 'Form of...'.
Συναντήσαμε τους Berg Sans Nipple ένα φωτεινό απόγευμα στο Παρίσι. Το ραντεβού ήταν στις 4 στην στάση του μετρό Permentier και ακολούθησαν περίπου τρεις ευχάριστες ώρες στο σπίτι της Κατερίνας, όπου με τη συνοδεία μπύρας συζητήσαμε για τη μουσική και, ω ναι, για τη ζωή.
Ας αρχίσουμε από το ξεκίνημά σας. Νομίζω ότι ήταν το soundtrack της ταινίας του Shane 'Marie-Madeleine'. Καταρχήν Shane θα ήθελα να μου πεις για το concept της ταινίας.
Shane: Είναι μια ταινία μικρού μήκους που έκανα πριν δύο χρόνια και εμπνεύστηκε από μια γυναίκα που είχε πεθάνει μόνη στο διαμέρισμα της, κάτω από όπου έμενα εγώ. Έμαθα για την ιστορία της γυναίκας εκείνης -δεν την είχα γνωρίσει ποτέ- και συνδύασα κατά κάποιο τρόπο αυτήν την ιστορία με ένα άλλο project πάνω στο οποίο δούλευα ήδη εκείνη την περίοδο, και έτσι προέκυψε η ταινία. Δεν είναι ακριβώς ντοκιμαντέρ, αλλά πήρα κάποια πλάνα από το διαμέρισμά της, χρησιμοποίησα φωτογραφίες της, όπως επίσης προσάρμοσα και εικόνες από τη δική μου ζωή. Το όνομα της γυναίκας ήταν Sophie. Η ταινία έχει προβληθεί στη Γαλλία, σε μερικά φεστιβάλ, στο Λονδίνο, στη Nebraska, στη Νέα Υόρκη. Υπάρχει και ένα site όπου μπορεί κανείς αν βρει σχετικές πληροφορίες (www.marie-madelein-movie.com) . Με τον Lori συνεργαστήκαμε για τη μουσική της ταινίας και έτσι στη συνέχεια έγινε και η δημιουργία του γκρουπ.
Στο Ε.Ρ. του 'Marie-Madeleine' όμως δεν υπάρχει το όνομα Berg Sans Nipple αλλά Berg Sans Nipple και Sans Nipple. Για ποιο λόγο;
Shane: Αυτό συνέβη γιατί είχα ήδη ηχογραφήσει μόνος μου κάποια κομμάτια για την ταινία και χρησιμοποίησα το όνομα Sans Nipple και αυτό έγινε πριν αποκτήσουμε ένα όνομα σαν group. Τελικά συνδυάσαμε τα δύο (Lori Sean Berg και Sans Nipple) και βγήκε το όνομα του group.
Σε ένα κομμάτι του ίδιου Ε.Ρ. συνεργάστηκες και με τον Dominique A. Πως ήταν η συνεργασία μαζί του;
Shane: Τον γνώρισα μέσω του Lori. Είχαμε αναλάβει να μεταφέρουμε τον εξοπλισμό του στο στούντιο όπου θα έπαιζε! Ήταν από τους πρώτους μουσικούς που έμαθα όταν ήρθα να μείνω στο Παρίσι και τον εκτιμούσα πολύ. Ήταν ακριβώς αυτό που είχα φανταστεί για μια από τις σκηνές της ταινίας και έτσι του ζήτησα να συνεργαστούμε, είπε "ναι" και αυτό ήταν.
Έχετε και οι δυο συνεργαστεί σε διάφορα σχήματα, όπως για παράδειγμα ο Shane με τους Songs: Ohia και με τους Bright Eyes. Πώς ήταν να δουλεύει κανείς μαζί τους και γιατί σταμάτησε η συνεργασία; Έψαχνες μήπως κάτι διαφορετικό στη μουσική σου;
Shane: Και με τους δύο έκανα απλά από ένα δίσκο. Όσον αφορά στους Songs: Ohia, γνώρισα τον Jason μέσω συνεργατών του από την εταιρία του. Ήξερε ήδη ότι δουλεύω με τους Lullaby for the Working Class. Ήρθε στη Nebraska και μου ζήτησε αν μπορώ να παίξω drums για τον δίσκο του. Έτσι περάσαμε μια εβδομάδα μαζί ετοιμάζοντας τον δίσκο και τίποτε παραπάνω.
Όσο για τους Bright Eyes γνωρίζω τον Conor από τα 13 του χρόνια. Όπως ξέρεις δεν είναι ποτέ η ίδια ομάδα ανθρώπων που τον πλαισιώνει, επιλέγει καινούρια άτομα για κάθε καινούριο δίσκο. Αλλά ούτως ή άλλως και οι δύο περιπτώσεις ήταν απλά δύο δίσκοι...
Τι ακριβώς λοιπόν σημαίνει Berg Sans Nipple;
Lori: όπως είπε ο Shane χρησιμοποιεί πολύ το nickname Sans Nipple και εγώ χρησιμοποιώ το Berg. Είναι μια μεγάλη ιστορία... Η πρώτη μου κοπέλα με φώναζε έτσι. Έτσι το πρόσθεσα στο όνομά μου και αυτό ήταν.
Shane: Το Sans Nipple βγήκε από μία πιο μεγάλη φράση που είχα δει σε μια μεγάλη μεταλλική πινακίδα στο δρόμο, από όπου έκανα έναν αναγραμματισμό και έβγαλα αυτή τη φράση.
Lori: Πάντως στα γερμανικά το Berg σημαίνει ένα βουνό οπότε κυριολεκτικά Berg Sans Nipple σημαίνει το "βουνό χωρίς κορυφή".
Shane: Δηλαδή ένα βουνό που σκαρφαλώνεις και σκαρφαλώνεις αλλά ποτέ δεν μπορείς να φτάσεις στην κορυφή...
Κάνατε μία μεγάλη tour με τους Do Make Say Think. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία; Και τι είδους χαρακτήρες είναι αλήθεια οι Do Make Say Think; Η μουσική τους είναι πολύ απαισιόδοξη...
Lori: Είναι πολύ καλά παιδιά.
Shane: Δεν είναι καθόλου μελαγχολικοί. Κάνουν μάλιστα πολύ χαβαλέ οι περισσότεροι.
Παίξατε σε πολλές χώρες. Ποιο κοινό θα ξεχωρίζατε;
Shane: Το ελληνικό φυσικά! Και κυρίως της Θεσσαλονίκης! (γέλια) Επίσης, το αγγλικό ήταν απροσδόκητα καλό και φυσικά το γαλλικό ήταν το χειρότερο. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι ουσιαστικά μένουμε στη Γαλλία και οι δύο, αλλά το κοινό εδώ είναι πάντα κρύο. Στο Βέλγιο για παράδειγμα που είναι πολύ κοντά στη Γαλλία το κοινό ήταν πολύ καλύτερο.
Πολλοί στην Ελλάδα είπαν ότι ήσασταν πραγματικά καλύτεροι από τους Do Make Say Think. Διάβασα πως το ίδιο παραδέχτηκαν πολλοί στη Γαλλία όταν παίξατε με τους L’Altra. Πώς το σχολιάζετε;
Shane: Είναι ευχάριστο. Δεν είναι όμως ένας διαγωνισμός, δεν παίζουμε με άλλα γκρουπ για να δούμε ποιος είναι καλύτερος... Οι λόγοι που κάνουμε μουσική δεν είναι εύκολο να εξηγηθούν αλλά είμαι χαρούμενος όταν η μουσική μας αρέσει στον κόσμο.
Μπορείτε λοιπόν να προσπαθήσετε να εξηγήσετε τους λόγους που κάνετε μουσική;
Shane: Χμ... Γιατί κάνουμε μουσική Lori; Είναι λίγο σύνθετο, είναι ένας λαβύρινθος από λόγους... Από τότε που ήμουν 8 χρονών για παράδειγμα, έβλεπα τον αγαπημένο μου heavy metal group και έλεγα "θέλω να γίνω σαν τους Motley Crue"! (γέλια)
Lori: Εγώ μικρός ήθελα να γίνω παίκτης του τένις!
Shane: Πάντως έχεις μια ιδέα όταν είσαι μικρός, μετά σκέφτεσαι να κάνεις άλλα πράγματα, όμως σιγά σιγά βρίσκεις πράγματα γύρω από τη μουσική που σου δίνουν ευχαρίστηση και ανακούφιση.
Lori: Εγώ ανακάλυψα γύρω στα 16 ότι η ανάγκη να κάνω μουσική ήταν πολύ ισχυρή μέσα μου. Παλιότερα έπαιζα μόνο τρομπέτα στο Ωδείο. Αργότερα ανακάλυψα την ηλεκτρική κιθάρα και πόσο "μαγική" ήταν... Μετά έβλεπα τους φίλους μου να παίζουν σε ερασιτεχνικά συγκροτήματα και σκεφτόμουν ότι έτσι μπορώ να ρίξω τα κορίτσια...
Πότε συνειδητοποιεί κανείς ότι από το να του αρέσει να ακούει μουσική μπορεί να φτάσει στο άλλο σημείο δηλ. να παίζει και να δημιουργεί μουσική ο ίδιος;
Lori: Σε μένα ήρθε ο Ιησούς και μου μίλησε και είπε ότι "πρέπει" να κάνεις μουσική!
Shane: Εμένα η μητέρα μου έπαιζε πιάνο και με ενθάρρυνε να παίζω μουσική. Νομίζω όμως ότι πήρα μια διαφορετική κατεύθυνση από ό,τι θα προτιμούσε...
Το πρώτο σας άλμπουμ ονομάζεται 'Form of...' Καταρχήν τι σημαίνει ακριβώς ο τίτλος του άλμπουμ;
Shane: Είναι ανοιχτό σε ερμηνείες. Αναφέρεται στη διαδικασία του να φτιάχνεις κάτι αλλά δεν ξέρεις τι ακριβώς πρόκειται να γίνει...Κάτι σαν τη μουσική που φτιάχνουμε... Ποτέ δεν ξέρουμε τι ακριβώς πρόκειται να βγει! Στην πραγματικότητα προέρχεται από το cartoon Wonder Twins όπου οι δύο ήρωες λένε "Form of" και μεταμορφώνονται σε ό,τι θέλουν να γίνουν...
Έχετε βγάλει ένα πολύ καλό debut album που είχε εξαιρετική ανταπόκριση από τον κόσμο ενώ έχει πάρει και πολύ καλές κριτικές. Είστε περισσότερο χαρούμενοι ή περισσότερο αγχωμένοι;
Lori: Χαίρομαι για αυτό γιατί το πρώτο album είναι πάντα πολύ σημαντικό. Τώρα προσπαθούμε να κάνουμε κάτι καινούριο και να μην επαναλάβουμε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα. Πρέπει να ξαναπροβληματιστούμε πάνω στη μουσική μας.
Shane: Νομίζω πως πρέπει να ξανα-ανακαλύψουμε τον εαυτό μας.
Lori: Είναι πάντως μια καλή πρόκληση.
Shane: Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε τον καινούριο δίσκο και έχουμε ήδη ολοκληρώσει κάποια κομμάτια. Στις 3 Μαΐου μάλιστα θα κυκλοφορήσει ένα Ε.Ρ. με παλιότερα κομμάτια.
Το να καταλάβει και να αγαπήσει κανείς τα κομμάτια του album πάντως είναι κάτι που χρειάζεται χρόνο. Στην αρχή σου φαίνονται ενδιαφέροντα, σιγά σιγά σου αρέσουν ακόμη περισσότερο και μετά από αρκετά ακούσματα καταλαβαίνεις ότι ορισμένα τα έχεις αγαπήσει. Πώς θα περιγράφατε τη διαδικασία της δημιουργίας της μουσικής σας; Είναι μια αναλόγως αργή διαδικασία;
Lori: Παίζουμε και μόλις κάτι καλό "συμβεί", το νιώθουμε και το ηχογραφούμε. Το κρατάμε και ξαναγυρνάμε σε αυτό για να το δουλέψουμε. Συνήθως καταλήγει πάντως να γίνεται κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που φανταστήκαμε στη αρχή!
Shane: Πάντως έχουμε πάρα πολλά mini disc από τέτοιου είδους ηχογραφήσεις που έχουμε ξεχάσει σχεδόν τι περιέχει το καθένα!
Σε μια παλιότερη συνέντευξη ο Shane είχε πει ότι ο ρυθμός είναι κάτι πολύ σημαντικό στη μουσική σας, και ότι τον θεωρεί εξάλλου και σαν ένα βασικό στοιχείο της ζωής. Το 'Dilate of rhythm' όμως, ένα από τα τρία μόνο κομμάτια του album με vocals, όπου τραγουδάει η Maria Taylor, μοιάζει να μην έχει καθόλου ρυθμό.
Shane: Ίσως σε αυτό το κομμάτι να υπάρχει περισσότερος ρυθμός από όλα τα άλλα! Το τραγούδι βασίστηκε σε αυτήν ακριβώς την ιδέα γύρω από το ρυθμό. Για μένα είναι γεμάτο ρυθμό. Υπάρχει ρυθμός σε όλα, ακόμη και στην σιωπή!
Και τι θα έλεγες για παράδειγμα για τους Pan Sonic; Οι ήχοι τους σου δίνουν την εντύπωση ότι δε βασίζονται σχεδόν καθόλου στο ρυθμό...
Shane: Αυτοί χρησιμοποιούν αναλογικά μηχανήματα και αυτό που κάνουν αφορά απόλυτα στο ρυθμό. Παράγουν αναλογικά κύματα που εναλλάσσονται και υπάρχει πολύ ρυθμός σ’ αυτό. Ακόμη και στις νότες υπάρχει ρυθμός. Στις συχνότητες και στους τόνους. Ο ρυθμός δεν είναι μόνο αυτό που παίζουν για παράδειγμα τα drums.
Που θα κατατάσσατε τη μουσική σας; Είναι post-rock;
Shane: Μάλλον είναι περισσότερο pre-something.... Αλλά νομίζω ότι αυτό το αποφασίζουν οι μουσικοκριτικοί...
Αγαπημένα συγκροτήματα;
Shane: Δεν ξέρω είναι τόσα πολλά... Από τον Νοέμβρη ακούω συνέχεια Outkast... Οι Sonic Youth σίγουρα... Αλλά μου αρέσει τόσο πολύ η μουσική που δεν μπορώ να επιλέξω...
Lori: Εγώ θα έλεγα σίγουρα o Stevie Wonder...
Όταν ακούει κανείς για ένα συγκρότημα σαν το δικό σας δεν μπορεί να φανταστεί ότι για παράδειγμα o Shane έχει οικογένεια και πριν δυο μήνες απέκτησε και μια κόρη.
Shane: Νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν πραγματικά ηλίθιες αντιλήψεις για τη ζωή, νομίζουν ότι δεν μπορούν να έχουν σύντροφο και παιδί και να συνεχίζουν να κάνουν συγχρόνως τα πράγματα που αγαπάνε... Είναι πάντως υπέροχο! Εμένα τουλάχιστον μου αρέσει!
Η μουσική σας είναι γενικά μελαγχολική. Τι ακριβώς θέλετε να εκφράσετε γράφοντας μουσική;
Shane: Ίσως αυτός είναι ένας από τους λόγους που κάνουμε μουσική. Το ότι προσπαθούμε δηλαδή να εκφράσουμε κάτι που αλλιώς δεν θα ξέραμε πώς να το εκφράσουμε. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε με λόγια αυτό που λέμε με τη μουσική.
Στην εισαγωγή όμως του 'We try to resist but we are full of merde' λέτε μεταξύ άλλων: "...You realize that people are sheet. And that’ s a shock cause it means you have to wake up and ceize the day, accept once what you thought had nothing to do with you, is everything that has to do with you". Θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο τίτλος και αυτά τα λόγια να είναι η απάντηση στην ερώτηση "Τι πιστεύετε για τη ζωή και τους ανθρώπους;"
Shane: Αυτά τα λόγια είναι του Luke Sudderland. Ο τίτλος είναι δικός μας. Του δώσαμε τον τίτλο και τον ερμήνευσε με αυτά τα λόγια. Αλλά δεν είναι μακριά από αυτό που πιστεύουμε κι εμείς. Εγώ και ο Lori είχαμε διαφορετική εικόνα για το τι σημαίνει αυτός ο τίτλος για μας, αλλά μετά το δώσαμε στον Luke και του ζητήσαμε να γράψει κάτι και έτσι αυτός το ερμήνευσε με έναν διαφορετικό τρόπο από αυτό που σκεφτόμασταν και οι δύο.
Πώς δηλαδή θα το ερμηνεύατε εσείς;
Shane: Για μένα, μιλάει για όλα τα πράγματα στη ζωή. Έχεις μια ιδέα για το τι είσαι και το τι θέλεις να κάνεις και πώς θα πρέπει να αντιδράσεις σε διάφορες καταστάσεις αλλά στην πραγματικότητα ποτέ δεν αντιδράς με αυτόν τον τρόπο που είχες σκεφτεί. Ποτέ δεν είσαι αυτό που πραγματικά θέλεις να είσαι, δεν συμφωνείς; Ούτως ή άλλως όμως αν δεν υπήρχε ένας τέτοιος συμβιβασμός ο κόσμος θα είχε καταστραφεί!
Lori: Νομίζω ότι ο τίτλος τα λέει όλα...
Ποιοι είναι οι φόβοι σας για το μέλλον;
Shane: Να λέμε λάθος πράγματα στις συνεντεύξεις!
