Don't think twice, he's alright!

Με αφορμή τις δύο πολύ αξιόλογες τελευταίες κυκλοφορίες της Cast-A-Blast (βλ. Palov & Mishkin - Think Twice και Blend aka Mishkin - (A Field Guide To) Sudden Death) βρεθήκαμε με το Γιώργο Μαντά (aka Blend aka Mishkin) και είχαμε μία ενδιαφέρουσα κουβέντα. Ελπίζω να την απολαύσετε όσο κι εγώ.

Ας αρχίσουμε με μία αναμενόμενη ερώτηση. Πώς το αποφάσισες να βάλεις μπρος την Cast-A-Blast;
Το αποφάσισα έπειτα από όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα όλα αυτά τα χρόνια με τις εταιρείες σε επίπεδο συνεννόησης. Επίσης, πέραν του ότι θέλω να κυκλοφορώ 4-5 άλμπουμ το χρόνο, πράγμα ανέφικτο να γίνει από μία εταιρεία, ακόμη και όταν υπήρχε συμφωνία να βγει κάτι, έβγαινε, πήγαινε στο δισκάδικο και μετά τι; Δεν γνωρίζουν να κάνουν κάτι παραπέρα οι άνθρωποι. Όλα στη τύχη.
Για να καταλάβεις πριν την Cast-A-Blast, τα άλμπουμ μου είχαν βγει σε άλλες, θεωρητικά πιο μεγάλες εταιρείες. Πώς γίνεται να με έχει μάθει όμως περισσότερο ο κόσμος από τη "μικρή" Cast-A-Blast και το "Misplaced" και όχι από μια μεγαλύτερη εταιρεία;
Και γιατί δηλαδή να δίνω τη δουλειά μου που μου βγαίνει το λάδι να τη βγάλω και να παίρνουν οι άλλοι το 80%; Αυτά είναι που σε κάνουν να πεις: "Φύγε μακριά!".

Δεν ήταν οικονομικό ρίσκο;
Ρίσκο τεράστιο δεν είναι και εξάλλου ισορροπείται από την ικανοποίηση που εισπράττεις όταν κάνεις αυτό που είχες στο μυαλό σου και υπάρχει και θετικό feedback.

Έχεις αποδεχτεί όμως ότι η φάση κάτι μαζικό δεν πρόκειται να γίνει;
Τι μαζικό να γίνει; Από τους 10 οι 8 δεν καταλαβαίνουν καν για τι μιλάμε. Ήμασταν 2 χρόνια label και μας λέγανε όλοι συγκρότημα. Μας ρώταγε κόσμος: "Τι ακριβώς κάνετε;". Έχουμε αποφασίσει ότι είναι η φάση για πολύ λίγους που μπαίνουν και ψάχνουν από μόνοι τους.

To πρόσφατο άλμπουμ των Palov & Mishkin δεν είχε ένα χιτάκι τύπου "Ambiente Tropical" που κάπως ακούστηκε, τηρουμένων των αναλογιών. Γιατί δεν το συμπεριλάβατε;
Ναι δεν είχε και δεν μπορούσαμε και να το βάλουμε γιατί είναι άλλης εταιρείας. Είναι bootleg και το μεταχειρίζονται αλλιώς.

Πάντως είναι αλήθεια ότι η Cast-A-Blast βγήκε πιο πολύ προς τα έξω με το "The Incredible/ The Invisible της Sugaspank!
Πράγματι, αλλά νομίζω ότι πέρα από το μουσικό κομμάτι αυτό έγινε και για άλλους λόγους με τους οποίους δεν πολυχαίρομαι να σου πω την αλήθεια, χωρίς να θέλω να είμαι ιδιαίτερα καχύποπτος.

Λόγους που οφείλονται κυρίως στην εικόνα εννοείς;
Κάπως έτσι.

Είναι όμως το άλμπουμ της Cast-A-Blast με την περισσότερη απήχηση. Το δικό σου το τελευταίο ας πούμε, δε νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα εύκολο να ακουστεί ευρέως.
Στάνταρ και δεν περιμένω να γίνει κάτι τέτοιο. Να φανταστείς σε ραδιόφωνα έστειλα μόνο 2-3 κόπιες και αυτό σε εκπομπές που ξέρω ότι παίζουν χιπ-χοπ.

Παρ' όλα αυτά, συμμετέχει ο Τάκη Τσαν... Καλά, αυτό πώς έγινε;
Στο άσχετο. Βασικά να σου πω κάτι; Παραγωγές χιπ-χοπ στην Ελλάδα δεν κάνω; Ήθελα να συνεργαστώ και με έναν Έλληνα MC.

Δε σου πέρασε δηλαδή απ' το μυαλό να ιντριγκάρεις λίγο τα πράγματα; Να προκαλέσεις;
Εγώ ήθελα να κερδίσω ένα στοίχημα. Πιστεύω ότι το ελληνικό χιπ-χοπ δεν είναι χάλια. Χάλια είναι οι παραγωγές του. Υπάρχουν 5-6 MCs που άμα τους κάνεις καλή παραγωγή σου υπογράφω πως θα "γαμήσουν". Απλά χάλια είναι όλο το πακέτο, το πλασάρουνε με πολύ σκατένιο τρόπο.
Πάντως νομίζω πως άμα η φάση δε "βρομάει" αρπαχτή ή υστεροβουλία, φαίνεται και εισπράττεται αναλόγως.
Αυτό είναι ρε συ και η όλη φιλοσοφία της Cast-A-Blast. Φραγμούς δεν βάζουμε. Το ελληνικό χιπ-χοπ υπάρχει, το εξερευνούμε κι αυτό.

Εμένα μ' έπεισες πάντως. Θες μου το "επέβαλλες", θες απλά μ' άρεσε, καλά έκανες. Όταν το βάζεις σε σετ τι ανταπόκριση έχει;
100 φορές περισσότερο ενθουσιασμό από κάθε άλλο κομμάτι, χαμός!

Έχεις σκεφτεί όμως ότι μπορεί να γίνεται όλο αυτό με ένα υπόστρωμα χαβαλέ; Ξέρεις, εμείς οι ψαγμένοι, άμα λάχει τα σπάμε και με Τάκη Τσαν;
Με ό,τι κι αν γίνεται, εγώ αυτό που βλέπω είναι τον κόσμο να περνάει καλά και να χοροπηδάει. Και να σου πω και κάτι ακόμα. Όταν μου έσκασε η ιδέα και την μετέφερα στον δικό μου κλειστό κύκλο, υπήρχε ένα μάγκωμα, μια απορία. Υπήρχε όμως και σ' εμένα. Μετά από δυο ακροάσεις όλα ok. Όλοι γούσταραν και νομίζω ότι η φάση πήγε μια χαρά. Κι εγώ από μόνος μου είχα μεγάλο κόλλημα, μη νομίζεις.

Γενικότερα συνεργάτες πώς βρίσκεις. Είναι οι περισσότεροι φίλοι ή σε έχουν προσεγγίσει και άνθρωποι που δεν γνώριζες;
Στην αρχή λίγο-πολύ γνωριζόμασταν σχεδόν όλοι μεταξύ μας αλλά τώρα πια δεν είναι απαραίτητο. Μου έχουν στείλει πράγματα και μάλιστα τελευταία, αρκετά από το εξωτερικό. Το τελευταίο μήνα μου έχουν έρθει 5 demo από Αγγλία, Γερμανία, Αμερική. Από χιπ-χοπ μέχρι ό,τι να' ναι...
Το νταραβέρι αυτό πάντως είναι πολύ πιο ακομπλεξάριστο έξω. Εδώ, επικοινωνώ με εταιρεία και τους λέω: "Άκουσα το τάδε cd σας, γούσταρα, στείλτε μου σας παρακαλώ να κάνουμε Cast-A-Blast remixes". Και αρχίζουν: "Ε, να το δούμε. Και γιατί το σκέφτεστε; Υπάρχει κάποιος λόγος; Μήπως θέλετε να το κυκλοφορήσουμε εμείς; Και μπούρου-μπούρου" Ρε άνθρωπε ένα remix θέλω να κάνω, τσάμπα, στείλε το μου να γίνει η δουλειά!

Η φάση "πειράζω" ηχητικά τους έλληνες "ποιοτικούς" (βλ. Γαλάνη, Αλεξίου κλπ) πώς σου φαίνεται;
Καταρχήν για μένα δεν είναι ποιοτικοί. Άσε που η φάση αυτή έχει προ πολλού ξεφτίσει. Πάντως για να μην το παίζω και ιστορία, πιθανότατα να το έκανα κι εγώ αν έπαιρνα φράγκα... Στην ουσία της βέβαια η όλη φάση είναι ασκήσεις εντυπωσιασμού και κατάσταση του στυλ "έλα να κάνουμε κάτι, ό,τι προλαβαίνουμε ακόμα". Ούτε σκεπτικό υπάρχει, ούτε concept, ούτε τίποτα.

Βινύλια γιατί δεν κόβετε; Φαντάζομαι είναι απορία πολλών, κυρίως όσων γουστάρουν τον ήχο και την αισθητική σας.
Δεν υπάρχει καθόλου κέρδος. Μπαίνουμε μέσα. Απλά. Έτσι όπως δουλεύει το σύστημα, προμήθειες, μεταφορικά και λοιπά, ακόμη και να τα πουλήσουμε όλα, δεν έχει νόημα. Έτσι κι αλλιώς όλα προς την 100% ψηφιακή διανομή πηγαίνουν, κακά τα ψέματα. Να δούμε πόσο θα αντέξουν και τα cd.

Πάω λίγο πίσω, που λέγαμε για ελληνικό χιπ-χοπ. Τι σου λέει η low bap φάση;
Τι να σου πω; Δεν ξέρω καν τι σημαίνει low bap...

Εμένα μου βγαίνει και άρνηση να μάθω, να σου πω την αλήθεια...
Ούτε εμένα με ψήνει. Με τίποτα.

Πάμε λίγο προς dj-ιλίκια μερία, bars, οργάνωση όλων αυτών; Πριν και μετά την αναγνωρισιμότητα.
Είναι όπως αυτά που λέγαμε πριν για τις εταιρείες. Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι πουλάνε ποτά. Είναι επιχειρηματίες. Βέβαια να σου πω, κάπως έχουν καλυτερέψει τα πράγματα. Κάτι μπορείς να βρεις που να είναι ok. Παλιότερα μόνο house. Το 2000 έπαιζα κάπου ninja tune και μου λέγανε, "άντε, βάλε κάτι να χορέψουμε...". Τώρα όμως τέτοιοι ήχοι ακούγονται και θεωρούνται κάτι νέο, ψαγμένο...
Αν θες να ακούσεις κάτι σοβαρό επί τούτου, πας στο live. Σε ένα bar μπορεί να βρεθείς για την παρέα, γιατί είναι φίλος ο μπάρμαν, όχι ιδιαίτερα για τη μουσική. Το ποσοστό αυτών που επιλέγουν με άξονα τη μουσική είναι πραγματικά πολύ μικρό.
Προσωπικά βρίσκω πάντως κάποιο ενδιαφέρον βέβαια, σε περίπτωση που πας να παίξεις εκτός Αθηνών ή σε κάποια συγκεκριμένα events.
Το καλό είναι ότι πλέον είναι αρκετά οριοθετημένο αυτό που κάνουμε, υπάρχει ανταπόκριση και δεν χρειάζεται να το διαπραγματευόμαστε, κρατώντας και το επίπεδο ποιότητας που επιθυμούμε.

Θα σου φέρω τρία παραδείγματα dj-παραγωγών που είδα φέτος και το αποτέλεσμα ήταν πολύ χαμηλότερο των προσδοκιών. DJ Food, Quantic, Madlib.
Δεν είδα κάποιον άλλα πάνω κάτω έμαθα τι έπαιξε. Ο Quantic δεν είναι dj κατ' ουσίαν οπότε απλά έβαζε τα τραγούδια που του αρέσουν. Με τις παραγωγές ασχολείται κυρίως. Ο Food μάλλον τα είχε όλα έτοιμα και έχανε σε αυθορμητισμό και ο Madlib εντάξει, το "καΐδι" το έχει και στους δίσκους, δεν μου κάνει εντύπωση.

Το θέμα είναι ότι άμα καταφέρεις να επιβληθείς και το σκατό σου μυρίζει ωραία κατά κάποιο τρόπο...
Το θέμα είναι ότι συχνά δεν υπάρχει σεβασμός, σε γράφω ξέρεις που... Δεν πρέπει να τρως το παραμύθι. Για όλους και για όλα υπάρχει κάποιος που τους κάνει ρόμπα.
Και κάτι ακόμα. Δεν πρέπει να παίρνουμε τον εαυτό μας και τόσο στα σοβαρά. Υπάρχουν και πιο σημαντικά πράγματα. Άντε κάντε κανένα παιδί... (γέλια)

Η θεοποίηση του στυλ ε;
Το lifestyle, οι καριέρες του "κώλου". Όλοι είναι σε ένα τρέξιμο, πρώτοι και καλύτεροι να φανεί η φάτσα τους. Πόσες φάτσες τρώμε χρόνια; Μουσική δεν ακούς, μόνο φάτσες. Καριέρα για να χτίζεις πολυκατοικίες κι όχι για να κάνεις καλύτερους δίσκους.

Εσύ οικονομικά την παλεύεις μέσα από όλο αυτό μιας και η μουσική είναι η "κύρια" απασχόλησή σου;
Κοίταξε να δεις, βγαίνει σχετικά με το πως έχεις επιλέξει να ζεις. Εγώ έχω επιλέξει, ας πούμε, λιτά. Η Cast-A-Blast πάντως θέλω να πιστεύω πως είναι καλό βήμα Το internet βοηθά πολύ γιατί σου προσφέρει μια σημαντική ανεξαρτησία.

Σου έχει περάσει απ' το μυαλό καμία ολική αλλαγή ύφους; Εξάλλου στάσιμος δεν υπήρξες.
Δεν είναι κάτι που αποκλείω αλλά ούτε και αυτοσκοπός. Άμα βγει, βγήκε. Προς το παρόν κάνω την παραγωγή στους Duke Abduction ένα μείγμα funk, rock με Zappa επιρροές, πολύ δυνατοί παίκτες, "σκοτώνουν". Σαν Cast-A-Blast γενικά όμως μας ενδιαφέρει να υπάρχει ένας σχετικός χαρακτήρας. Το πολύ "τουρλού" δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να το υποστηρίξουμε. Θα βγάλουμε και το άλμπουμ του Larry Gus.

Κάποια άλμπουμ που άκουσες τελευταία και είπες "Α, ρε τους πούστηδες! Πολύ θα γούσταρα να το είχα κάνει εγώ...".
Του Floyd The Locsmif το "Interludez And Essentialz", του Mulatu Astatke με τους Heliocentrics και σε άλλη φάση ένα cd με μουσική από τις ταινίες του Vincent Gallo σε ρεμιξ.

Και κάτι για το τέλος. Το ξέρεις ότι ο Mishkin (με διαφορετική ορθογραφία) ήταν ο κεντρικός ήρωας του Ηλιθίου του Ντοστογιέφσκι;
Ναι, ναι... κάτι ξέρω.

Γιώργο ευχαριστώ πολύ ρε συ. Τα καλύτερα και σε προσωπικό και σε κασταμπλαστικό επίπεδο εύχομαι!
Να 'σαι καλά.