Sound Check! It Was A Perfect Day To Drop The Bomb

Η συνομιλία πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 12 Μαΐου το βράδυ, στον εργασιακό μου χώρο. Ευχαριστώ τους Δημήτρη Ιωάννου (φωνητικά) και Κώστα Ραγκούση (κιθάρα) για την ανταπόκριση. Η πρόθεση μου ήταν να μιλήσουμε για μουσική, ανατρέχοντας ταυτόχρονα σε ιστορίες και μνήμες της μπάντας.

Α ΚΛ: Λοιπόν παιδιά, θα σας παίζω κομμάτι, θα λέτε πιο είναι και μετά θα κάνουμε κουβέντα.
ΔΗΜ: Θυμάσαι το πρώτο που είχαμε κάνει με τον Μπάρλα; Μας έβαζαν κομμάτια και καλά ότι ήμασταν ψαγμένοι και δεν βρίσκαμε τίποτα (γέλια).
Α ΚΛ: Εδώ θα είναι πιο βατά τα πράγματα, ξεκινάμε.

The Velvet Underground
Oh Sweet Nuthin
(Loaded, 1970)

Κ ΡΑΓΚ: Έλα, εύκολο. Κάτσε να ακούσω και τα λόγια.
Α ΚΛ: Ακόμα; Μάλλον είχες άλλους δίσκους του κυρίου και τους έλιωνες.
Κ ΡΑΓΚ: Τη βοήθεια του κοινού.
A KΛ: Είναι από το Loaded. Το Oh Sweet Nuthin, αλλά μάλλον το Loaded δεν είναι από τους δίσκους σας των Velvet.
ΔΗΜ: Κατάλαβα ότι είναι Velvet αλλά έψαχνα να βρω από πιο ακριβώς δίσκο.
Α ΚΛ: Από κάπου αρχίζουν όλα. Πείτε μου δυο κουβέντες για τα πολύ πρώιμα χρόνια σας. Τα πρώτα ακούσματα και η πρώτη σχέση σας με τη μουσική. Έξτρα ερώτηση, Lou Reed ή Bob Dylan;
Κ ΡΑΓΚ: Θα απαντήσω την έξτρα ερώτηση. Bob Dylan λόγω του μεγάλου μου αδερφού. Στο λύκειο είχα ακούσει σχεδόν όλη τη δισκογραφία του. Μην κοιτάς μετά που ήρθαν άλλα ήθη και έθιμα. (Μετά άρχισε η φάση του Lou Reed).
ΔΗΜ: Κοίτα, θεωρώ τους Velvet στην αρχική σύνθεση, αξεπέραστους. Δηλαδή, η μπανάνα πιστεύω ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ στην ιστορία του rock.
Α ΚΛ: Πέρα από αυτούς του δύο; Πείτε κάτι που σας χαρακτήρισε στην προεφηβία σας.
Κ ΡΑΓΚ: Foreigner (γέλια), εκείνο το κομμάτι το έπαιζαν σε όλα τα πάρτυ. Sniff 'n The Tears το Driver's Seat, τέτοια.
ΔΗΜ: Αν γυρίσω στο δημοτικό μπορεί να σου πω και Tears for Fears, Duran Duran και τέτοια πράγματα. Στο γυμνάσιο άκουγα metal μέχρι το μισό λύκειο. Υπήρχε τότε και αυτός ο έντονος διαχωρισμός, τα φλώρικα και τα σκληρά που δεν παραβιαζόταν. Όταν τον παραβίασα άρχισα να ακούω και άλλα πράγματα. Το παραβίασα με Living Color που ήταν μια αρκετά crossover κατάσταση και μετά συνέχισα με Pixies, κιθαριστικά πάντα, οπότε υπήρχε μια συγγένεια.
Κ ΡΑΓΚ: Οι Smashing Pumpkins είχαν κάνει όλους του μεταλάδες να τσακώνονται με τους alternative για το τι είναι αυτό που ακούνε.
Α ΚΛ: Ήμαστε λίγα χρόνια πριν τη δημιουργία της μπάντας.

Γκούλαγκ
Εθισμός
(Demo Tape, 1989)

Κ ΡΑΓΚ: Γκούλαγκ.
Α ΚΛ: Εθισμός ή Τρελός Μουσικός;
Γ ΡΑΓΚ: Εθισμός, αν και έχω και το σινγκλάκι, το άλλο.
Α ΚΛ: Η ιστορία λέει ότι πρωτοστάτησαν στη λειτουργία του Στεκιού της Φιλοσοφικής. Πες μας λίγα λόγια Κώστα για την εμπειρία σου από τη Θεσσαλονίκη. Απ' ότι ξέρω έζησες εκεί σαν φοιτητής.
Κ ΡΑΓΚ: Δεν σου λέω τίποτα (γέλια). Όταν άνοιξε το Στέκι, άνοιξε ένας ολόκληρος κόσμος για όλους. Συναυλίες, group από όλη τη περιοχή της Βορείου Ελλάδας, μπάντες του εξωτερικού. Έχουν παιχτεί ιστορικά live. Γκούλαγκ, Εκτός, Πίσσα και Πούπουλα, οι προ Ναυτία (Bolockbreakers), όλα τα Χαοτικά, Πανικός (ψάχνω τον 20ο Αιώνα ακόμα, μόνο σε κασέτα το έχω).

Libido Blume
Stormy Love in Rainy June
(Liquid Situation, 1987)

Κ ΡΑΓΚ: Libido Blume. Αυτά τα κομμάτια τα έβαζα να παίζουν και έπαιζα από πάνω κιθάρα. Βλέποντας όλα αυτά τα live, ήμουν πεπεισμένος ότι θα κάνω συγκρότημα.
Α ΚΛ: Εσύ Δημήτρη είχες δραστηριοποιηθεί κάπου πριν τους Bokomolech; Που μάθαινες ντραμς και κιθάρα;
ΔΗΜ: Πουθενά. Είχα πιάσει κιθάρα σε πρόβες. Αυτοδίδακτος στα ντραμς, απλά είχα την αίσθηση του ρυθμού και προβάραμε στο στούντιο. Όταν ο Κώστας κατέβηκε από Θεσσαλονίκη, μας βρήκε στην Αρχιτεκτονική και όταν ανακάλυψε ότι ακούγαμε κοντινά πράγματα, άρχισε να μας ψήνει, να πάμε να βαρέσουμε. Αρχίσαμε να παίζουμε το Louie Louie, κάποιες βασικές διασκευές που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση και εκεί άρχισα να παίζω ντραμς.
Κ ΡΑΓΚ: Φόραγε ένα μπλουζάκι Carter TUSM και έτσι τον γνώρισα (1991). Του είπα it's a perfect day to drop the bomb.

Yeah!
The Sea
(Yeah!, 1988)

Α ΚΛ: Σ' αυτό το κομμάτι έχουν γυναικεία φωνητικά. Η κιθάρα του Ντρενογιάννη επηρέασε το παίξιμο σου;
Κ ΡΑΓΚ: Πάρα πολλές κιθάρες με έχουν επηρεάσει, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να παίξω σαν αυτές.
Α ΚΛ: Ακούγοντας τους Bokomolech στις πρώτες τους εμφανίσεις, δεν μπορούσαμε να βρούμε κάποια ηχοσχέση με ελληνικό group από τα προηγούμενα χρόνια. Εσείς μπορείτε;
Κ ΡΑΓΚ: Τα ελληνικά που άκουγα ήταν hard core, punk, η σκηνή από τη Θεσσαλονίκη, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έμοιαζε με κάτι από αυτά το δικό μας ή και να έμοιαζε με κάτι, δεν ήξερα τι είναι αυτό.
ΔΗΜ: Τώρα που το λες, έχω την εντύπωση ότι τότε το 90 κάτι, δεν σχετιζόμουν με κάτι ελληνικό. Άκουγα περισσότερο ότι ερχόταν από έξω εκείνη την εποχή.

R.E.M.
Feeling Gravity's Pull
(Fables of the Reconstruction, 1985)

ΔΗΜ: REM, βρήκες τι άκουγα.
Α ΚΛ: Προσωπικά ο IB στη φωνή μου φαινόταν τότε να έχει κάτι από τον τρόπο του Michael Stipe, συρτά φωνητικά, τραβηγμένα λόγια στις φράσεις με ξεσπάσματα στα ρεφρέν. Φαντάζομαι το έφεραν έτσι τα πράγματα και διαπίστωσες ότι τα καταφέρνεις στο τραγούδι.
ΔΗΜ: Ναι, οι REM είναι σίγουρα επιρροή μου και επίσης στην σκηνική παρουσία με έχει επηρεάσει ο Michael Stipe. Αν και σταμάτησα εντελώς να τους ακούω μετά το Automatic. Ούτε αυτό μου άρεσε.
Α ΚΛ: Πως μπορείς να συμμετέχεις σε μπάντα όταν δεν ξέρεις να παίζεις;
Κ ΡΑΓΚ: Εύκολα. Πρέπει να μάθεις να ακούς.
ΔΗΜ: Ναι, εύκολα. Το έχουν κάνει πολλοί και εξακολουθούν να το κάνουν. Είναι η μεγάλη κληρονομιά του punk αυτό. Έτσι δεν είναι;
Κ ΡΑΓΚ: Άμα μεγαλώσουμε θα μάθουμε.
ΔΗΜ: Πλάκα πλάκα διαπιστώνω και από κάτι πρόβες που κάνουμε τελευταία ότι είμαστε μια τέτοια περίπτωση.
Α ΚΛ: Ότι εξελίσσεστε συνεχώς.
ΔΗΜ: Τουλάχιστον ως μπάντα και ως δέσιμο, γινόμαστε όλο και καλύτεροι.
Α ΚΛ: Συναυλίες σε Αρχιτεκτονική Πατησίων, ΑΣΟΕ, άλλα πανεπιστήμια αλλά και συναυλιακούς χώρους παντού στην Αθήνα. Νομίζω ότι είχατε αποκτήσει ένα βασικό κοινό που σας ακολουθούσε πολύ πριν το πρώτο σας άλμπουμ.
ΔΗΜ: Πιθανώς και να ισχύει. Τότε χωρίς τα social media και όλα αυτά, ήταν πολύ δύσκολο να καταλάβεις τι γίνεται. Έρχεται κόσμος και μας λέει, σας είδα εκεί, έφτιαξα μπάντα επειδή έβλεπα εσάς και τους Closer και τους Honeydive, ξέρω 'γω. Τότε δεν είχες αίσθηση ότι υπάρχει τέτοια επιρροή, την εμβέλεια και τον αντίκτυπο του πράγματος. Πάντα είχαμε ένα κόσμο, συμφοιτητές, ένα πυρήνα, αλλά ποτέ δεν ήξερες πόσο έξω από αυτό πηγαίνει.

Terminal Curve
Losin' It
(7'', 1995)

Κ ΡΑΓΚ: Terminal, από το σινγκλάκι τους στον Κουτσούμπα.
Α ΚΛ: Τότε στις αρχές της δεκαετίας του 90 όλο και εμφανίζονταν νέοι ήχοι. Οι Deus X Machina, Honeydive, Make Believe και πολλοί άλλοι. Λίγο πολύ έχετε παίξει με όλους και παντού. Χωρίς να έχετε τον ίδιο ήχο αλλά σας ένωνε ο νέος ήχος που ήρθε στην Αθήνα.
ΔΗΜ: Ναι υπήρχε μια συντροφικότητα που αναπτυσσόταν.
Κ ΡΑΓΚ: Και στο να στήσεις τις φάσεις. Μαζευόντουσαν οι μπάντες και έστηναν τα live.
ΔΗΜ: Μπορεί να βρεθούμε τώρα στο δρόμο με τον Ιάσωνα (Terminal Curve), που δεν είχαν σχέση οι ήχοι μας, και να αγκαλιαστούμε χωρίς να ήμασταν και ποτέ φίλοι, κατάλαβες. Αλλά σε ενώνει αυτό το πράγμα, το ίδιο και με τα παιδιά από τους Deus. Δεν λέμε τώρα για τους Make Believe που είχαμε παίξει και πιο πολλές φορές μαζί...
Α ΚΛ: Είμαστε πριν το 1995 που κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος. Από την μια είναι το grunge (Nirvana) στο απόγειο του και από την άλλη το lo-fi έρχεται δυναμικά (Pavement).

Pavement
From Now On
(Perfect Sound Forever EP, 1991)

ΔΗΜ: Pavement. Δεν είναι από τα γνωστά τους κομμάτια.
Α ΚΛ: Ποια νέα group τότε θεωρούσατε επιδραστικά στη διαμόρφωση του ήχου σας;
ΔΗΜ: Κοίταξε, ίσως όχι στο Xero, αλλά σε επόμενες δουλειές ήταν οι Pavement, ήταν ο ήχος του Albini. Εντάξει, όταν τραγούδησα πρώτη φορά στο στούντιο ήταν σε κομμάτι των Pixies. Γενικά, ποτέ δεν το συζητούσαμε.
Κ ΡΑΓΚ: Το κάναμε αυτόματα όταν παίζαμε.
ΔΗΜ: Οι Sonic Youth έπαιζαν πολύ, ήταν τότε στο απόγειο.
Α ΚΛ: Κάποιος φίλος έλεγε ότι οι μουσικοί δεν ακούνε καλή μουσική ή αν ακούνε δεν κάνουν καλή μουσική. Είναι λίγο ακραίο αυτό.
Κ ΡΑΓΚ: Απευθύνεται σε άλλους ανθρώπους (γέλια).
Α ΚΛ: Μπορείς να ακούς πολλή καλή μουσική και να συνθέτεις και τη δικιά σου; Εσείς ξέρω ότι ακούτε πολύ μουσική.
Κ ΡΑΓΚ: Πως ορίζεται το καλή μουσική;
ΔΗΜ: Ναι, και τι είχε στο νου του αυτός που το είπε;
Α ΚΛ: Μιλήστε μου για όποιους δίσκους θέλετε.
Κ ΡΑΓΚ: Εγώ έχω μείνει στην εποχή της λάσπης και της πέτρας. Να πει ο Δημήτρης καλύτερα. Η γνωριμία μου μαζί του μου άνοιξε ορίζοντες μουσικούς. Εγώ άκουγα πολύ συγκεκριμένα πράγματα.
ΔΗΜ: Ναι εγώ τότε έπαιρνα συχνά το Melody Maker που στις αρχές των 90s ήταν περισσότερο στραμμένο στην Αμερική. Είχε αναδείξει τους Mercury Rev, στην αρχή τους που ήταν ένα ανένταχτο πράγμα, πιο χαοτικό από τα μετέπειτα τους. Οι περισσότεροι δίσκοι που μου έχουν μείνει είναι από εκείνη την εποχή και όχι στενά κιθαριστικά. Ήταν και οι πρώτοι των Massive Attack, οι πρώτοι του Tricky, τα πρώτα Aphex Twin, Orbital, ήταν δίσκοι που σου άνοιγαν το μυαλό.
Κ ΡΑΓΚ: Flaming Lips.
ΔΗΜ: Οι Fugazi αποκάλυψη.

Mogwai
Yes! I'm A Long Way From Home
(Young Team, 1997)

ΔΗΜ: Mogwai, το πρώτο.
Α ΚΛ: Αναπόφευκτα κάποια στιγμή έρχεται το post rock για να οριοθετήσει όλους αυτούς τους ήχους που απόκλιναν από κάποιο συγκεκριμένο είδος και να απελευθερώσει τον ήχο. Κατά την γνώμη μου τον εγκλώβισε, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Στην πορεία προβληματιστήκατε με το post rock; Νοιώσατε ποτέ ότι είστε μέρος του;
Κ ΡΑΓΚ: Κάποια κομμάτια θα μπορούσες να τα πεις, στο Exit κυρίως.
ΔΗΜ: Είχαμε αυτό το στοιχείο από πριν, το ήσυχο μέρος στην αρχή και το ξέσπασμα στο τέλος. Όταν παίξαμε στο Rockwave στη Δραπετσώνα, ήρθε ένα τύπος και μας ρώτησε αν ακούμε Slint. Τότε δεν τους ήξερα. Οι Slint είναι αυτό, ένα πράγμα πριν το post rock.

Slint
Don Aman
(Spiderland, 1991)

Α ΚΛ: Τους ανέφερες μόνος σου. Το είχα έτοιμο και εγώ.
ΔΗΜ: Εγώ το άκουσα το 96, είχε βγει το 91 και είναι ασύλληπτο ότι είχε βγει τότε. Να φανταστείς ήταν 20 χρονών όταν τα έβγαζαν. Παιδάκια που έπαιζαν σε ένα υπόγειο αυτό το πράγμα.
Α ΚΛ: Κάποια ιστορία για τον Albini μπορούμε να μάθουμε; Στη Γαλλία ήταν κάποιος άλλος;
Κ ΡΑΓΚ: Κάναμε την δουλειά με τον Albini αλλά το στούντιο το είχε ο Ian Burgess (RIP/παραγωγή στο Automizer). Παλιά είχαν μαζί το studio στο Σικάγο.
Α ΚΛ: Δεν πήγατε και στο Σικάγο;
ΔΗΜ: Σικάγο είχαμε πάει για το Jet Lag. Ο Albini είναι καλός για παρέα. Καμία σχέση με αυτό που νομίζαμε, ότι είναι δύστροπος. Είναι cool τύπος. Θα κάνει και την πλάκα του, θα μπορέσεις να μιλήσεις και σοβαρά μαζί του, και για πολιτικά, είναι ένας άνθρωπος με καλό λόγο, απλός. Θυμάμαι όταν μιξάραμε στο Σικάγο ήταν πολύ αγχωμένος γιατί την επόμενη μέρα θα πήγαινε ο Trent Reznor των NIN να ηχογραφήσει. Θα έρθει τώρα ο τύπος, που είναι διάσημος, μπορεί να είναι περίεργος, έλεγε, δεν είχε εικόνα, φοβόταν πραγματικά. Τελικά βέβαια, επειδή τον ξαναείδαμε πριν φύγουμε, μας είπε ότι δεν είχαν βάση αυτά, καθόντουσαν και έβλεπαν animation στην τηλεόραση. Ένα ακόμα, μυήσαμε τον Albini στον φραπέ και από τότε είναι φανατικός.
Κ ΡΑΓΚ: Greeks are clever, η ατάκα που είπε όταν του προσφέραμε στιγμιαίο καφέ.
ΔΗΜ: Είναι ιδιοφυείς είπε, μας έδωσαν τη φιλοσοφία, τη πολιτική και το φραπέ.
Κ ΡΑΓΚ: Όταν είχαν έρθει στο Decadence το 97, μετά την συναυλία, στη μία το βράδυ, όλοι πήραν μπύρες και αυτός φραπέ.
ΔΗΜ: Στη Γαλλία ήταν πολύ ωραία. Μέναμε στο αγρόκτημα όλοι μαζί, μαγειρεύαμε για όλους, ήταν και αυτός πιο χαλαρός από το Σικάγο. Δεν χτύπαγαν τα τηλέφωνα στο στούντιο.

Murder By Death
I'm Comin' Home
(Red of Tooth and Claw, 2008)

ΔΗΜ: Αυτό είναι μια δισκάρα τώρα που δεν μου έρχεται.
Κ ΡΑΓΚ: Μοιάζουν Αυστραλοί.
Α ΚΛ: Θα παίξετε μαζί τους την Παρασκευή.
ΔΗΜ: Άκουγα τον δίσκο πρόσφατα, πολύ καλοί.
Κ ΡΑΓΚ: Ωραία θα περάσουμε.
Α ΚΛ:. Χτύπησε μια μέρα το τηλέφωνο και σας κάλεσαν να συμμετάσχετε;
ΔΗΜ: Κάπως έτσι. Ψάχναμε πολύ καιρό τρόπο να παίξουμε στη Θεσσαλονίκη.
Α ΚΛ: Είδα ποστάρισμα ότι δεν έχει παιχτεί το Mass Vulture στη Θεσσαλονίκη, οπότε βρίσκεται η ευκαιρία.
ΔΗΜ: Δεν θα παιχτεί όλο, δεν υπάρχει απεριόριστος χρόνος.
Κ ΡΑΓΚ: Θα παιχτούν και άλλα.
Α ΚΛ: Μιας και το έφερε η κουβέντα. Κάνατε σχεδόν 10 χρόνια να βγάλετε άλμπουμ. Είχατε πάρει κατάκαρδα την κριτική του Μπάμπη στο MiC;
Κ ΡΑΓΚ: Ναι
ΔΗΜ: Υπάρχει κόσμος που προτιμάει το Xero και το Slowburner και τον πιο κατεργασμένο ήχο από αυτό το ακατέργαστο που έβγαινε με τον Albini. Ειδικά με Exit/Trance είχαμε αποφασίσει να είναι λίγο πιο ελεύθερο και πειραματικό και λίγο ότι μας βγει. Οι στίχοι και η δομή πολλών κομματιών είχαν οριστικοποιηθεί στη Γαλλία. Είχε γίνει λίγο επίτηδες για να κάνουμε κάτι άλλο. Αυτό σε μερικούς δεν πέρασε ενώ για άλλους είναι ο αγαπημένος τους δίσκος.
Α ΚΛ: Εμένα μου βγάζει λίγο την αίσθηση του live, που σας αρέσει να χάνεστε φορές μέσα στο θόρυβο.
ΔΗΜ: Το κάνουμε και στις πρόβες έτσι. Θέλαμε να βγει το λίγο περισσότερο τζαμάρισμα. Να αποτυπωθεί λίγο και αυτή η πλευρά μας.
Α ΚΛ: Έχετε παίξει με πολλές μπάντες του εξωτερικού. Τι μπορείτε να θυμηθείτε;
Κ ΡΑΓΚ: Τους Afghan Whigs.
ΔΗΜ: Με τους Shellac ήταν πολύ καλά και με τον Bonnie Prince Billie στο Αν. Ήταν τελείως απόκοσμο, έπαιζε μόνος του. Θυμάμαι είχε κάποια προβλήματα με το μικρόφωνο, σε κάποια φάση το πετάει και αρχίζει να ουρλιάζει με αυτή τη φωνή που είναι λίγο σαν κλάμα και ήταν όλοι από κάτω...

The Coral
The Curse of Love part 2
(The Curse of Love, 2014)

Α ΚΛ: Είναι οι Coral, τους έχετε ακούσει; Από το περυσινό τους άλμπουμ.
ΔΗΜ: Τους έχω ακουστά. Τι ωραίο! Ακούγεται παλιότερο. Μια χαρά.
Α ΚΛ: Που βρίσκεται ένας μουσικός μετά από πολλά χρόνια εν ενεργεία και μετά από τόσους δίσκους; Τι φιλοδοξίες υπάρχουν, εκτός φαντάζομαι από το να περνάμε όλοι καλά;
Κ ΡΑΓΚ: Αυτό που παίζει σαν κατάσταση, ακριβώς επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες ή σπουδαγμένοι μουσικοί, είναι ότι βλέπεις, πως αυτό το πράγμα μπορεί να πάει και παραπέρα, όλο και παραπέρα. Λες ότι υπάρχει και παρακάτω και αυτό συμβαίνει και μέσα στο κεφάλι μας, στις ιδέες μας.
ΔΗΜ: Κάποια κομμάτια που τα παιδεύουμε καιρό, έρχεται η ώρα που λέμε ότι ήρθε η ώρα να τα ηχογραφήσουμε. Θεωρώ ότι πρέπει να τα γράψουμε πολύ σύντομα και να δούμε μετά αν θα φτιάξουμε και άλλα για δίσκο ή αν βγουν σε κάποιο EP.
A ΚΛ: Η εμπειρία σας με την Inner Ear;
ΔΗΜ: Ήταν λίγο σαν αυτό με την Lazy Dog, που ήταν σε άλλη πόλη. Αλλιώς είναι τώρα να θες κάτι και να χτυπάς το κουδούνι του Αιμίλιου (Hitch-Hyke), εντάξει. Δεν είχαμε κάποιο θέμα. Μας ταιριάζει η νέα μας φάση.

The Coathangers
Zombie
(Suck My Shirt, 2014)

Α ΚΛ: Είναι Οι Coathangers, παίζουν και στο Plissken.
ΔΗΜ: Θα πάω να δω τους Shellac.
Κ ΡΑΓΚ: Τώρα που το θυμάμαι, αυτό το live με τους Shellac εγώ το έχασα κάπως, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες. Ήμουν στο στρατό τότε και ήμουν κάπως.
ΔΗΜ: Εγώ θυμάμαι ότι ήταν πολύ κόσμος που δεν ήταν δικός μας, προφανώς είχαν έρθει για τους Shellac, ενδεχομένως και παλιοί πάνκηδες που είχαν περάσει από Big Black και είχαν πάει να δουν τον Albini. Ένας-δυο τύποι από αυτούς είχαν έρθει και μας είχαν πει, παιδιά μπράβο, φοβεροί και τέτοια. Είναι αυτό το διφυές που είχαμε πάντα, ότι στα live βγαίνει μια πιο άγρια, punk πώς να την πεις πλευρά και σε κάποιους δίσκους έχει βγει το πιο pop και εμείς αισθανόμαστε πάντα ότι είμαστε αρκετά pop για αυτό το κοινό. Όπως τότε που είχε προσπαθήσει ο Αιμίλιος να δώσει το Jet Lag στην Touch & Go και του είχαν πει ότι είναι πολύ pop για τα δεδομένα της εταιρίας ώστε να το διανέμει. Στα live βγαίνει ένα πιο punk πρόσωπο.
Α ΚΛ: Πως και δεν έχουμε κάτι από κάποιον σας, εκτός Bokomolech; Τόσο σφιχτό είναι το δέσιμο που έχετε σαν μπάντα;
Κ ΡΑΓΚ: Υπάρχει ομερτά (γέλια).
Α ΚΛ: Τόσα χρόνια είστε σαν οικογένεια.
ΔΗΜ: Είναι και ο χρόνος που δεν υπάρχει. Εγώ έχω συνεργαστεί με τους Intestellar Overdrive σε μεμονωμένα κομμάτια. Κάποια στιγμή είπαμε να κάνουμε και ένα ντουέτο πιο ηλεκτρονικό μαζί, αλλά σκόνταψε κάπου.
Κ ΡΑΓΚ: Εγώ με τον Κύριο Ρύκιο στους Μαέστρους, αλλά κάποια στιγμή έφτασε σε τέτοιο σημείο που δεν γινόταν να παίζω και στα δύο group.
ΔΗΜ: Ο Σάκης (ντράμερ) έχει ξεκινήσει και κάτι κάνει (Night Shift) μαζί με το Γιώργο απ' τους Illegal Operation. Για να καταλάβεις εκεί ο Σάκης παίζει πλήκτρα.
Α ΚΛ: Πότε θα ακούσουμε τα καινούργια σας;
Κ ΡΑΓΚ: 20 Ιούνη στην κατάληψη στο Βοτανικό Κήπο.
ΔΗΜ: Εκεί μπορούμε να παίξουμε πιο ελεύθερα και το καλοκαίρι θα κοιτάξουμε να μπούμε για ηχογράφηση.