Οι συναυλίες πρέπει να επιστρέψουν στα στάδια, τα πράγματα πρέπει να γίνουν και πάλι υπερβολικά
Αν θέλετε να βγαίνουν καλοί δίσκοι, μη σταματάτε την άσκηση βίας πάνω στους καλλιτέχνες. Του Άρη Καραμπεάζη
Ε τότε γιατί δεν τον "καίμε" τον Ιανό, όπου μαζευόμαστε για να ακούσουμε τη μουσική που μας καίει και είναι σαν να παίρνουμε απογευματινό τσάι με τη δική μας θεία και όχι του Κινέζου; Με αφορμή ακόμη ένα καταπληκτικό άλμπουμ, ο Boy/ Αλέξανδρος Βούλγαρης απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις μας και επιβεβαίωσε όλες τις υποψίες μας για αδυναμία κατανόησης του έργου του.
1) Προφανής η ερώτηση (αν δεν την κάνω, θα με σφάξει ο εκδότης): Για ποιο λόγο δεν υπάρχουν πλέον οι Mary And The Boy;
Για τον ίδιο λόγο που δεν υπάρχουν πια κρέατα στην κατάψυξη μου. Τα έφαγα και τελείωσαν.
2) Τελικά μία κινηματογραφική ταινία είναι σημαντικότερη από ένα μουσικό άλμπουμ ως καλλιτεχνικό δημιούργημα (αν υποθέσουμε ότι και τα δύο έχουν ένα σχετικά κοινό επίπεδο αισθητικής αξίας, δε λέμε να συγκρίνουμε μια σαχλαμάρα με ένα αριστούργημα);
Ανάλογα με το τι κουβαλάει το μυαλό του καθενός. Για μένα οι ταινίες είναι μια πιο τέλεια μορφή έκφρασης οπότε δεν τις συγκρίνω με τίποτα. Ούτε με δίσκους, ούτε με ιδεολογίες ή θρησκείες. Εμένα οι άνθρωποι που πραγματικά σε στιγμές μου έχουν κρατήσει το σωληνάκι να αναπνέω είναι σκηνοθέτες. Ο Κιούμπρικ, ο Ζουλάφσκι, ο Χέρτζογκ και τ'άλλα παιδιά.
3) Το σπάσιμο του να έχεις πατέρα σκηνοθέτη και να θέλεις να κάνεις μια ταινία είναι το ίδιο με το να έχεις δικηγόρο ή γιατρό και να τον έχεις πάνω από το κεφάλι σου την ώρα του δικαστηρίου ή της εγχείρησης (λέμε τώρα...);
Δεν ξέρω να σου πω. Δεν έχω τέτοιου τύπου σχέσεις στη ζωή μου. Όταν κάνω ό,τι κάνω είναι κανόνας να μην έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου.
4) Αυτή η επιμονή με τις διασκευές (εμείς στο mic είμαστε υπέρ, έχουμε κάνει και θέμα σχετικά) έχει κάποια ειδική εξήγηση;
Μου αρέσει να χρησιμοποιώ ήδη υπάρχον υλικό και να το μεταφράζω σε κάτι άλλο. Έχει μια χιουμοριστική και κοινωνική διάσταση ταυτόχρονα. Κατά τ'άλλα το να παίξω το κομμάτι κάποιου άλλου αυτούσιο μου φαίνεται βαρετό και αχρείαστο. Μου θυμίζει χορό του σχολείου.
5) Σε ένα προ εθνικής επετείου live στη Θεσσαλονίκη στο Residents είχατε διασκευάσει Σοφία Βέμπο (τέλειο!). Υπάρχει κάπου ηχογραφημένο αυτό, έστω και μη προσβάσιμο;
Ήτανε το "τα κομμένα σου τα πόδια". Εγώ το έχω σε μια πρόχειρη ηχογράφηση. Όταν ξεπουλήσουμε και εμείς στο μέλλον μπορεί να το ακούσετε ξανά.
6) Οι Σαββόπουλος/ Θεοδωράκης έδωσαν την έγκριση τους για τις διασκευές έχοντας ακούσει ή όχι το αποτέλεσμα; Είχες μήπως κάποια γνώμη/ άποψη τους μέχρι τώρα;
Ο Σαββόπουλος τα άκουσε. Ο Θεοδωράκης όχι ακόμα. Είχα την έγκριση τους. Νομίζω ότι χωρίς αυτή θα είχα πολλούς εφιάλτες με δικηγόρους και η ψυχολογία μου δεν αντέχει τέτοια βάρη. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να έχω αυτά τα κομμάτια στο δίσκο. Θα ζήταγα και από τον Θεό το πάτερ ημών άλλα δεν τον βρήκα πουθενά. (σ.σ.: άλλος τα έχεις τα δικαιώματα-βλέπε review)
7) Η μουσική σου τελικά είτε μέσω των Mary And The Boy είτε ως Boy σκέτο είναι βίαιη και προκλητική, όπως πολλάκις έχει χαρακτηριστεί; Υπήρχαν- υπάρχουν τέτοια κίνητρα/ αφορμές/ στόχοι κατά τη διαδικασία της παραγωγής/ έμπνευσης της;
Για μένα αυτό είναι που έχω μέσα μου. Τώρα αν ακούγομαι βίαιος και προκλητικός δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Αν αγοράσει ο κόσμος το cd μου βέβαια μπορεί να έχω λεφτά να συνεχίσω την ψυχανάλυση μου και κάποτε να γράφω φλωροτράγουδα και να ναι όλοι ευχαριστημένοι. Μοναδικό μου κίνητρο κάθε φορά που κάνω ένα δίσκο είναι να ρίξω μια απαλή συντροφική τσεκουριά στις πλάτες των ακροατών. Η γιατρός μου λέει ότι προσπαθώ να μεταφέρω στους άλλους τη βία που έχω εισπράξει από αυτούς. Άρα ίσως πρέπει να κάνετε στους εαυτούς σας την ερώτηση που κάνετε σε εμένα.
8) Αυτή την ταμπέλα του piano punk σχήματος εσείς την πλασάρατε ή σας την φορτώσανε; Έχω την αίσθηση ότι κατέληξε σχεδόν "κατηγορία" από ένα σημείο και μετά;
Εμείς την πλασάραμε. Γενικά μας άρεσε να πλασάρουμε πράγματα τότε. Είμασταν ποζεράδες. Κάτι σαν τους Μότλευ Κρού της Πατησίων.
9) Υπάρχουν χιουμοριστικά στοιχεία στα τραγούδια των Mary And The Boy ή και στα δικά σου;
Προσωπικά πιστεύω ότι η μουσική μου εκφράζει μια σχολή κωμωδίας που έχω στο μυαλό μου. Γελάω πάρα πολύ με την μουσική μου και θεωρώ ως κορυφαία χιουμοριστικό το πρώτο άλμπουμ των Mary and The Boy. Ο περισσότερος κόσμος δεν το είδε έτσι. Ίσως αν στο εξώφυλλο μας είχε να πατάμε την μπανανόφλουδα του Γουώρχολ να γινόμασταν πιο κατανοητοί στο ευρύ κοινό.
10) Τι εξυπηρετεί η επιλογή να "τρέχει" το νέο άλμπουμ non stop από την αρχή μέχρι το τέλος ; Έχεις σκεφτεί ότι ένα διαφορετικό shuffle στο iPod ή τον υπολογιστή δίνει μια αισθητά διαφοροποιημένη τελική εικόνα του δίσκου;
Δεν έχω iPod οπότε αυτό είναι δικό σας πρόβλημα. Εγώ ένα ζωντανό dj set έκανα και για μένα είναι πολύ σημαντική η σειρά των τραγουδιών καθώς και ο ατελείωτος ρυθμός που μέσα μου τον νιώθω σαν έναν οργανισμό που αν σταματήσει το μπητ θα σαπίσει. Τώρα αν κάποιος τα ακούσει αλλιώς δεν χάλασε και ο κόσμος. Θα του συμβούν και χειρότερα πράγματα στη ζωή του, είμαι σίγουρος.
11) Το Please Make Me Dance ως άλμπουμ έχει την αίσθηση του οριακού (τουλάχιστον για εμένα). Θα άλλαζες κάτι αν αύριο το ηχογραφούσατε από την αρχή;
'Οχι. Μου άρεσε πάρα πολύ η συγκεκριμένη ηχογράφηση. Είχε κάτι πολύ άμεσο στον τρόπο που έγινε. Γενικά θεωρώ αυτά που κάνω σαν παιδιά μου και όπως δεν θα έκανα πλαστική στη μύτη του μωρού μου αν του έβγαινε μεγάλη έτσι και δεν θέλω να σκέφτομαι αλλαγές στα πράγματα που δημιουργώ.
12) Το "Εδώ Κανείς" τη φτύνει την ελληνικότητα ή την προσαρμόζει σε κάποια άλλα δεδομένα καθώς δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτή;
Δεν μπορώ να το σκεφτώ αυτό. Είμαι στην Ελλάδα και μιλάω ελληνικά όλη την ώρα οπότε μου φαίνεται περίεργο να κάνω συζητήσεις για τη φύση του ελληνικού στίχου και το αν πρέπει να υπάρχει. Είναι αυτονόητο για μένα αυτό ασχέτως του τι έκανα στους προηγούμενους δίσκους. Πια μεγάλωσα και έχω ανάγκη να ακούσω και να παίξω μουσική που θα αφορά τη ζωή μου με πιο άμεσο τρόπο.
13) Αυτές οι απροσδιόριστες μνήμες "αριστερού πολιτισμού" που έχει η γενιά των 25-30, είτε από γονείς, είτε από σχολικές γιορτές του Πολυτεχνείου κ.λ.π., προσφέρουν κάτι στην ευαισθησία της τελικά ή μήπως έχουν καταντήσει "γραφικές";
Γραφικές είναι αν κάποιος που τις εκφράζει είναι γραφικός. Αυτές οι μνήμες είναι αληθινές. Αληθινά σημαντικές και αληθινά τραυματικές.
14) Πλέον ανήκεις και στην ελληνοστιχουργική πλευρά του ποταμού. Υπάρχει καμιά ελπίδα για τον ελληνικό στίχο ή εξαντλήθηκε οριστικά στο δίπολο Αγγελάκας/ Κωνσταντίνος Β.;
Υπάρχει σύγχρονο ελληνικό τραγούδι με ενδιαφέρον άλλα όχι γνωστό ακόμα δυστυχώς. Χρειάζεται σίγουρα μια ανανέωση. Πιστεύω ότι πια ο κόσμος ξαναείναι έτοιμος να ακούσει τραγούδια με ελληνικό στίχο που να έχουν κάτι να του πουν. Αρκεί να βγούμε από το καβούκι μας. Οι γονείς μας πειραματίστηκαν πάνω μας φτιάχνοντας μια μη βίαια γενιά η οποία ασκεί όλη την περισσευούμενη βία στον εαυτό της και δεν την αφήνει να διεκδικήσει τίποτα ουσιαστικό. Χρειάζονται ρηξικέλευθα πράγματα ξανά. Σαν την κασέτα του Μεντζέλου στα 90ς.
15) Υπάρχει έτοιμο υλικό και για άμεσα επόμενο άλμπουμ; (ή μήπως θα κάνεις και καμία ταινία επιτέλους);
Ηχογραφώ για την Inner Ear ένα με ελληνικά τραγούδια που θα κυκλοφορήσει στο τέλος του χρόνου και θα λέγεται "Κουστουμάκι". Αμέσως μετά ένα dance άλμπουμ με τον Felizol για λογαριασμό της Ntrop. Ταινία ετοιμάζω. Λέγεται "Νήμα" και θα είναι έτοιμη σε τρία χρονάκια. Επίσης τον Γενάρη θα ανεβάσω στο Bios το 1984 του Όργουελ και θα κυκλοφορήσω επιτέλους και ένα μυθιστόρημα που σέρνω εδώ και πέντε χρόνια που λέγεται "Μαύρο Αίμα".
16) Έχεις καμία εμμονή με τον χορό και το αναγκαίο ή μη αυτού, ή είναι ιδέα μου;
Χορεύω πάρα πολύ στη ζωή μου και είναι και η κρυφή μου αγάπη και εκεί που ελπίζω να καταλήξω σε λίγο. Όταν όμως στο δίσκο λέω Please make me dance ή γιατί δε χορεύετε ρε; δεν εννοώ απαραίτητα τον χορό σαν χορό άλλα την αφύπνιση και την αντίδραση.
17) Πώς είναι καλύτερα να πορεύεται κανείς στη μουσική; Μόνος του ή με την κλασσική ιδέα περί ροκ μπάντας;
Ο καθένας ότι τον φωτίσει η Παναγιά. Εμένα όταν "μιλάω" με το έργο κάποιου μου αρέσει να έχει τη μορφή συνομιλίας δύο ανθρώπων. Δεν μου αρέσει να μιλάω με επιτροπές. Απ'την άλλη πια πιστεύω ότι ο κύκλος της εσωστρεφούς μουσικής έκανε τον κύκλο της. Πια πρέπει οι συναυλίες να επιστρέψουν στα στάδια και αντί για τον νέο Ariel Pink να ψάχνουμε για τον νέο Freddie Mercury. Πρέπει τα πράγματα να γίνουν υπερβολικά ξανά.
18) Η κριτική/ παρουσίαση ενός δίσκου έχει κάποια πιο ουσιαστική αξία για έναν δημιουργό πέραν του ότι προφανώς τον ευχαριστεί ή τον δυσαρεστεί αναλόγως του περιεχομένου της;
Έχει μια αξία ανάλογη με αυτή που όταν ήσουνα μικρός στο λεύκωμα σου ήθελες να διαβάσεις τι γράφανε οι άλλοι στην ερώτηση σου "τι πιστεύεις για εμένα" ή "πιστεύεις ότι είμαι όμορφος". Κατά τ'άλλα έχει κάποια ουσία όταν η ίδια η κριτική έχει άποψη και έχει σεβαστεί αυτό που κρίνει, πράγμα που στις μέρες μας συμβαίνει όλο και πιο σπάνια. Σοβαρή κριτική και θεωρητική άποψη έχει σταματήσει να υπάρχει εδώ και μια εικοσαετία σε όλες τις τέχνες. Απο τότε που "ποινικοποιήθηκε" η ουσιαστική σκέψη.
19) Πέρα από τους προφανείς -συνεργάτες, σχήματα που συμμετέχεις κ.λ.π.- βλέπεις "συνοδοιπόρους" σου στην ελληνική μουσική πραγματικότητα, που τυχόν εμείς δεν "βλέπουμε";
Με αυτούς που μου αρέσουν συνήθως συνδεόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτός που μου κινεί το ενδιαφέρον πολύ τελευταία είναι ο Νικήτας Κλιντ. Νομίζω ότι από μια τελείως άλλη κουλτούρα και σκοπιά εκφράζει κάτι παρόμοιο με αυτό που με ενδιαφέρει και εμένα. Με αφορά γιατί νιώθω ότι ψάχνει να βρει πράγματα και για μένα αυτό είναι πολύ σημαντικό.
20) Μπορείς να μας απαριθμήσεις πέντε άλμπουμ που θεωρείς ότι σε έχουν επηρεάσει καθοριστικά στη μουσική που φτιάχνεις (χωρίς να είναι απαραίτητα τα αγαπημένα σου);
Θα ζητήσω να πω πέντε μουσικές στιγμές. Η ακουστική εκδοχή του Something I can never have των Nine Inch nails. Κάποια κομμάτια της Madonna στα τέλη 80ς αρχές 90ς. Τα ακούω όλη την ώρα προσπαθώντας να καταλάβω τι έχει κάνει και ακόμα δεν μπορώ. Σε στιγμές νομίζω ότι είναι η απόλυτη μουσική. Επίσης το να βλέπω τον Freddie Mercury και τον Bruce Springsteen να τραγουδάνε είναι για εμένα ότι πιο σημαντικό. Ακόμα όλα τα ελληνικά τραγούδια που τραγούδαγαμε μικροί στο σχολείο χωρίς να καταλαβαίνουμε τι λένε οι στίχοι. Και μετά τα τρία άλμπουμ που σε άλλες φάσεις της ζωής μου με επηρέασαν πολύ μουσικά είναι το ομώνυμο των Doors, το Berlin του Lou Reed και το Electroshock blues των Eels.
21) Βλέπεις να συμβαίνει κάτι καινούργιο στη μουσική σήμερα (πέραν του αν σου αρέσει ή όχι;). Εσύ ως δημιουργός νιώθεις την αγωνία του να πρωτοτυπήσεις;
Συμβαίνουν κάθε μέρα καινούργια πράγματα. Εγώ είμαι αρκετά γέρος για να ακολουθώ το space race των μουσικών. Δεν με ενδιαφέρει η πρωτοτυπία από μόνη της. Πιστεύω ότι οποιοσδήποτε έχει κάτι να πει και εκτίθεται πραγματικά, είναι πρωτότυπος και σημαντικός.
22) Υπάρχει μια πολυσυζητημένη -σχεδόν cult πλέον - σκηνή από το Όλα Είναι Δρόμος, στην οποία ο Αρμένης γκρεμίζει το "ΒΙΕΤΝΑΜ" και παραλογίζεται. Αν μπορούσες να την ξαναγυρίσεις πάνω στο ίδιο concept, τι θα είχαμε να περιμένουμε; Να καίγαμε το Gagarin ίσως ή μήπως τον Ιανό;
Προσπαθώ να μην έχω τέτοιες ανάγκες γιατί τελευταία ο καθένας καίει αυτό που δεν γουστάρει και δυστυχώς στην Ελλάδα της έλλειψης αυτοκριτικής κανείς δεν αρχίζει από το να κάψει τον εαυτό του κάτι το οποίο θεωρώ πολύ πιο ενδιαφέρον. Σίγουρα σε οπτικό επίπεδο συναισθημάτων.
23) Τελικά τη βαλίτσα με τα 10.000.000 ευρώ την παίρνουμε και φεύγουμε, παρότι θα πεθάνει ο γνωστός- άγνωστος Κινέζος εκεί στη μέση του πουθενά ή την αφήνουμε για να την πάρει ο επόμενος;
Προφανώς. Κινέζοι υπάρχουν πολλοί και τους σκοτώνει το κράτος τους έτσι κι αλλιώς. Τα τσεπώνουμε και στέλνουμε και 100 χήνες στην κυρα Τσάου για το ξεκάρφωμα. Μετά τα σπρώχνουμε χρηματιστήριο έτσι για να τα χάσουμε και μετά να μας φταίνε οι άλλοι.... και μετά ... "Θεία Τσάου καλε θεία Τσάου αύριο φύλαξε και για μας λίγο χαλβά."