By the time i get to Phoenix
Με τον Kostas Panagiotou στη σύνθεσή τους και μετά τις δηλώσεις αγάπης για τη χώρα μας δεν μπορούμε να τους αντισταθούμε. Add to friends λοιπόν και αναμείνατε το live review μας. Του Βαγγέλη Πούλιου
Αναφέρεστε στα τραγούδια σας χρησιμοποιώντας τον όρο "endtime ballads", διαφωνώντας με αυτούς που προσπαθούν να σας τοποθετήσουν σε κάποιο είδος (post rock ας πούμε). Θα ήθελες να μας το εξηγήσεις λιγάκι;
Κοίτα, νομίζω ότι οτιδήποτε και να κάνουμε, θα κατηγοριοποιηθεί με κάποιο τρόπο. Συνήθως έχει να κάνει με την προσπάθεια να μας συνδέσουν με οτιδήποτε είναι στην μόδα, πιθανότατα επειδή η online community βαριέται και χρησιμοποιεί τις ταμπέλες που έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί. Δυστυχώς έχουν υπάρξει μερικές πολύ ανακριβείς περιγραφές για το τι είναι τελικά οι Crippled Black Phoenix. Πολλοί πίστευαν ότι είμαστε ένα είδους side project (και ότι οι βασικές μας μπάντες είναι οι άλλες που συμμετέχει ο καθένας από εμάς), και μας κόλλησαν από πολύ νωρίς την ταμπέλα post rock επειδή ο κόσμος δεν θέλει να κάτσει να ακούσει και να καταλάβει την μουσική μας για αυτό που είναι, και να διαβάσει τι λέμε εμείς πάνω σε αυτό το θέμα. Έτσι αυτός ο χαρακτηρισμός μας έχει στοιχειώσει, είναι πάντα εκεί, όπως και τα ονόματα των άλλων συγκροτημάτων στα οποία συμμετέχουν μέλη μας. Ο όρος Endtime Ballads στον οποίο αναφέρεσαι ήταν απλά κάτι που ειπώθηκε κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του πρώτου μας δίσκου. Μας ταίριαζε τότε, και για μένα είχε νόημα να χαρακτηρίζω την μουσική με αυτόν τον τρόπο, και αν ο κόσμο το ήξερε αυτό, τότε θα είχαμε σημειώσει μια μικρή νίκη!
Μοιάζετε να είστε πολυάσχολοι, μοιράζοντας τον χρόνο σας στους Crippled Black Phoenix και σε άλλες μπάντες. Πώς δουλεύει αυτό; Πιστεύεις ότι οι CBP θα ήταν διαφορετικοί αν ήταν το μοναδικό σου συγκρότημα;
Για την ακρίβεια τώρα, είναι το μοναδικό μου project, αυτό κάνω, οπότε δεν έχω τέτοια προβλήματα. Μερικοί από τους υπολοίπους όμως συμμετέχουν ακόμα σε άλλα γκρουπ. Είναι μερικές φορές δύσκολο να μαζευτούμε όλοι μαζί για μια χρονική περίοδο, έτσι ώστε να κάνουμε μια περιοδεία ή μια ηχογράφηση, αλλά το προσπαθούμε. Τα πράγματα πάντως αρχίζουν να γίνονται καλύτερα σε αυτόν τον τομέα, νομίζω τον τελευταίο χρόνο κάναμε μεγάλα βήματα στο να μετατρέψουμε τους CBP σε full time συγκρότημα. Έχουμε δεσμευτεί όλοι μεταξύ μας, οπότε τώρα φαντάζομαι ότι δουλεύουμε σαν full time μπάντα. Αν κάποια μέλη δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε μια συναυλία ή μια περιοδεία, έχουμε ανθρώπους να τους καλύψουν. Κατά το παρελθόν, παρόλο που σέβομαι απολύτως τις άλλες υποχρεώσεις που έχουν οι υπόλοιποι, μου φαινόταν πολύ δύσκολο να κάθομαι χωρίς να κάνω τίποτα. Δεν ήθελα η μπάντα να χαλαρώσει, αλλά όποιος σχετίζεται με τους CBP το καταλαβαίνει αυτό και προσπαθούμε πάντα να βρούμε μια λύση.
Πως άρχισαν όλα αλήθεια;
Είναι μεγάλη ιστορία και όποιος ενδιαφέρεται για την μπάντα, μάλλον την ξέρει μέχρι τώρα. Βασικά όμως, είχα γράψει μερικές μελωδίες, χωρίς να έχω οποιαδήποτε σχέδια για συγκρότημα ή για δίσκο, ήταν απλά προσωπικά demos. Με τον Dominic (Dominic Aitchison από τους Mogwai) όμως συζητούσαμε το ενδεχόμενο να κάνουμε κάποιου είδους μπάντας μαζί εδώ και χρόνια, οπότε αυτή η ώρα είχε έρθει. Δεν ήμασταν μπάντα μέχρι το τέλος των ηχογραφήσεων για τον πρώτο μας δίσκο, όταν και έπρεπε να σχηματίσουμε μια μπάντα για κάποιες συναυλίες που ακολούθησαν. Από τότε έχουμε μεγαλώσει, ωριμάσει, και μετασχηματιστεί σε αυτό που είναι οι CBP τώρα.
Η ιδέα πίσω από τους CBP ήταν μήπως η πρόσμιξη των διαφορετικών background που είχε ο καθένας ή επρόκειτο για κάτι πιο αυθόρμητο;
Δεν υπήρχε καμία ιδέα πίσω από όλα για την ακρίβεια, ειδικά έχουσα σχέση με το μουσικό μας παρελθόν. Στην αρχή η μόνη ιδέα που είχα ήταν να βγάλω κάτι από μέσα μου. Οπότε ναι, μπορώ να πω ότι ήταν κάτι πιο αυθόρμητο, και σίγουρα είναι πιο αυθόρμητο σήμερα. Είναι αστείο, και διστάζω να το πω αυτό, αλλά όταν οι άνθρωποι συζητούν για το πώς ακουγόμαστε, το αποτέλεσμα είναι το άθροισμα των επιρροών του κάθε μέλους, αλλά αυτό δεν είναι πολύ αλήθεια. Σχεδόν όλη η μουσική προέρχεται από ένα μυαλό. Το μόνο που είναι αλήθεια από αυτό είναι ότι το κάθε μέλος έχει το δικό του τρόπο παιξίματος, μερικές φορές προσθέτουν δικά τους κομμάτια, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικό!
Πολλοί, ακούγοντας την μουσική σας πιστεύουν ότι παράγει πεσιμιστικά συναισθήματα. Ποια είναι η δική σου άποψη;
Δεν θα έλεγα ότι η μουσική μας είναι πεσιμιστική. Είναι κυνική κάποιες φορές και κάποιες άλλες κάπως μοναχική. Δεν θέλω να δημιουργώ αρνητικά συναισθήματα και δεν είμαι εγώ αυτός που θα σου πει πώς να αισθανθείς, οπότε οτιδήποτε παίρνεις από την μουσική είναι η προσωπική σου αίσθηση, είναι κάτι που πρέπει να υπάρχει ήδη μέσα σου. Μερικές φορές αυτά τα συναισθήματα μπορεί να είναι πράγματα με τα οποία δεν θες να έρθεις αντιμέτωπος, υπάρχουν κάποιο δαίμονες στη μουσική μου που δεν ήθελα να αντιμετωπίσω, αλλά έπρεπε και τώρα αισθάνομαι καλύτερα για αυτό. Ειλικρινά δεν μου αρέσουν μπάντες που τραγουδούν για πραγματικά άσχημα και αρνητικά πράγματα όπως η ηλίθιες emo-pop-περίεργο μαλλί μπάντες που λένε μαλακίες όπως είναι cool να πεθάνεις! Για την ακρίβεια είδα αυτό ακριβώς στο εξώφυλλο ενός περιοδικού να λέγεται από τους My Chemical Romance και προσωπικά το βρήκα σοκαριστικό, αρρωστημένο. Πως δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι είναι επικίνδυνο να μεταφέρεις ένα μήνυμα σαν κι αυτό σε παιδιά που μπορεί να είναι πολύ ευάλωτα. Όχι δεν είναι cool ο θάνατος! Τον έχω βιώσει και είναι σκατά! Επομένως ελπίζω να μην μείνουμε σαν μια μπάντα που γεννά αρνητικά συναισθήματα, αλλά κάποιες φορές χωρίς να εκφράζεις κάποια σκοτεινά πράγματα για τη ζωή δεν εκτιμάς τα καλά όσο θα έπρεπε.
Μπορείς να μας εξηγήσεις την απόφαση να επανεκδώσετε το 200 Tons Of Bad Luck στην deluxe έκδοση του The Resurrectionists/ Night Riders;
Η δική μου ιδέα ήταν να εκδοθεί μόνο το Resurrectionists / Night Riders, δεν ήθελα να κυκλοφορήσει μόνο του το 200 Tons Of Bad Luck, αυτή ήταν ιδέα της εταιρείας. Η όλη ιστορία των τραγουδιών και το ταξίδι που έγινε τα δύο αυτά χρόνια μετά το πρώτο μας άλμπουμ αποτυπώνεται με τα δύο άλμπουμ. Αυτό θέλησα να κάνω. Επομένως ήταν λιγάκι απογοητευτικό για μένα που ο κόσμος έχει πλέον μπερδευτεί. Συμβιβάστηκα με την εταιρεία, συμφώνησα ότι αν εκδώσουν το 200 Tons Of Bad Luck ξεχωριστά, μετά θα κυκλοφορήσουν και τα δύο άλμπουμ μαζί, όπως δηλαδή έπρεπε να γίνει από την αρχή. Αυτοί σκεφτόταν με εμπορικούς όρους, εγώ όχι, επομένως μπορώ να καταλάβω την άποψη της εταιρείας, αλλά προκαλεί μπέρδεμα σε όλους, ακόμη και σε μένα. Εξεπλάγην επίσης όταν άκουσα κάποιους να με κατηγορούν ότι προσπαθώ να εκμεταλλευτώ οικονομικά την κατάσταση με τις δύο κυκλοφορίες, αυτό όμως ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω. Ο μόνος λόγος για να έχει κανείς και τις δύο κυκλοφορίες είναι το artwork. Διαφορετικά κάποιος θα πρέπει να πάρει μόνο την έκδοση με τα δύο cd γιατί απλά έτσι έπρεπε να γίνει εξαρχής.
Η κριτικές που έχουν πάρει οι δουλειές σας είναι αρκετά θετικές. Όλα αυτά που ακούτε ή διαβάζετε για τους CBP έχουν κάποια επίπτωση στην εξέλιξη της μπάντας;
Όχι. Φυσικά είναι ωραίο να διαβάζεις καλά λόγια για την μπάντα σου, χαίρομαι που σε κάποιους αρέσει αυτό που κάνουμε, όμως τίποτα δεν θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ή σκέφτεται η μπάντα και ελπίζω να παραμείνουν έτσι τα πράγματα. Θέλω να φτιάχνω μουσική που να μου αρέσει να την ακούω ή να σημαίνει κάτι ή ακόμα κάτι που είναι σχετικό με τα χρόνια τα οποία διανύουμε. Ξέρω ότι δεν είμαστε μοδάτη μπάντα, αλλά ποιος νοιάζεται; Προτιμώ να δουλεύω σκληρά και να κάνουμε αυτό που θέλουμε... είναι ο δύσκολος δρόμος, ναι, αλλά είναι ασύγκριτα πιο εποικοδομητικός.
Αυτή δεν θα είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα, αφού έχετε ξαναπαίξει το 2007. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες αναμνήσεις από εκείνο το live; Τι περιμένεις αυτή τη φορά;
Περάσαμε υπέροχα την τελευταία φορά στην Αθήνα. Όλη η ομάδα που διοργάνωσε την συναυλία μας βοήθησε ώστε να αισθανθούμε ευπρόσδεκτοι και θα το θυμόμαστε αυτό για πάντα. Εγώ έχω παίξει στην Αθήνα άλλες δύο φορές με άλλες μπάντες αλλά η συναυλία μου με τους CBP ήταν ξεχωριστή. Είχαμε μια μέρα ελεύθερη πριν την πτήση της επιστροφής και έτσι κάναμε μια βόλτα στην πόλη και γίναμε τουρίστες! Ήταν υπέροχα! Μου αρέσει η Αθήνα και πραγματικά περιμένω με ανυπομονησία τις συναυλίες. Πιθανόν να παίξουμε κάτι καινούργιο, θέλω να κάνουμε κάτι έξτρα για όσους έρθουν να μας δούνε και να τους δείξω έτσι την εκτίμησή μου. Δεν είμαστε ηλίθιοι ροκ στάρ, ελπίζω οι άνθρωποι να το καταλάβουν αυτό. Θέλω όλοι να τραγουδάνε στο Burnt Reynolds!
Έχετε κάποια σχέδια για το μέλλον;
Περισσότερες συναυλίες, έχουμε κλείσει μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία και μετά έχουμε κάποια σόου στην Βρετανία. Νομίζω μετά από αυτά θα μπορέσουμε να ηχογραφήσουμε κάποια νέα τραγούδια και να αρχίσουμε σιγά σιγά να δημιουργούμε ένα νέο άλμπουμ. Δεν μου αρέσει να μένω άπραγος, μου αρέσει να είμαι συνεχώς απασχολημένος, εφόσον μπορούμε να το κάνουμε. Κανείς δεν ξέρει πόσο θα διαρκέσει αυτό, αλλά εγώ ελπίζω ότι θα διαρκέσει πολύ!
_____
Οι Crippled Black Phoenix εμφανίζονται μαζί με τους Maybeshewill την Παρασκευή 18/9 στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο 19/9 στο Κύτταρο στην Αθήνα.