Βουβή τροβαδούρος σε ψηφιακό σελοφάν
Έχω την αίσθηση ότι ο Σεπτέμβρης ανήκει μάλλον στους αγαπημένους μήνες της Μαρίας Παπαδομανωλάκη, ενθυμούμενος ότι και πέρσι, τέτοια εποχή, κυκλοφορούσε το πρώτο της ολοκληρωμένο άλμπουμ, "Loop Over Latitudes". Αυτές τις ημέρες, και συγκεκριμένα από τις 6 του Σεπτέμβρη, το "Minutestatic" συμπληρώνει το φθινοπωρινό της αστρικό ταξίδι, περιτυλίγοντας - απαλά - νεφελώδη όνειρα, ηλεκτρονικές ευαισθησίες, διάσπαρτες μελωδίες, αργόσυρτες κιθάρες κι επαναληπτικές ταλαντώσεις. Αφήνοντας στο πλάι την ηχογλυπτική, στην οποία επιδίδεται με ιδιαίτερη επιτυχία, και τις ambient αναζητήσεις της, αποκρίνεται παρακάτω - ευγενικά - και σε μια σειρά ερωτήσεων.
1. Μαρία καλησπέρα, πού σε πετυχαίνω αυτή τη στιγμή;
Πρωινή ρουτίνα: καφές, email και μουσική στο background.
2. Ζεις αρκετό καιρό τώρα, τουλάχιστον απ' όσο γνωρίζω, εκτός Ελλάδας. Θεωρείς ότι αυτή η συνδιαλλαγή σου με πόλεις του εξωτερικού έχει επηρεάσει τη μουσική σου γραφή και κατεύθυνση;
Ναι αρκετά. Το περιβάλλον στο οποίο εκτίθεμαι καθημερινά είναι η βασικότερη πηγή έμπνευσης για ό,τι κάνω στη μουσική μου. Το μουσικό μου ύφος θεωρώ ότι είναι ακόμα εν εξελίξει, όπως ακριβώς κι εγώ η ίδια ως άνθρωπος. Δε βλέπω αυτό που κάνω από την οπτική ενός μουσικού, αλλά ενός ταξιδευτή. Ενδεχομένως ο καλύτερος τρόπος για να ακούσει κάποιος τη μουσική μου είναι να την αντιμετωπίσει σαν έναν πίνακα ζωγραφικής ή σαν ένα slow-motion video, του οποίου οι μικρές λεπτομέρειες και οι ευαίσθητες πινελιές αποκαλύπτονται σταδιακά μέσα στο χρόνο. Δεν επενδύω τόσο στο λυρισμό και άλλα standard μουσικά συστήματα, αλλά σε μια πιο υπερβατική αισθητική και διαδικασία που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από τον ήχο. Είναι καθαρά εσωτερική υπόθεση και φυσικά επηρεάζεται απ' το ότι ζω τα τελευταία επτά χρόνια στο εξωτερικό και σε μια διαρκή βιωματική ρευστότητα, όπου τα πάντα αλλάζουν. Το μόνο που μπορεί να γεφυρώσει όλες αυτές τις αντιθέσεις και αντικρουόμενες συνθήκες είναι ο ήχος.
3. Βλέποντας τις πρόσφατες φωτογραφίες που κοσμούν το site και το προφίλ σου στο myspace, ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό μου η αμερικάνικη σειρά "Mad Men", που αναδίδει εξαίσια μια περασμένη εποχή και δεκαετία. Η σχέση σου με τη vintage αισθητική και το παρελθόν γενικότερα;
Προφανώς αναφέρεσαι στην τελευταία μου φωτογράφηση που έγινε στο σπίτι μου στη Νέα Υόρκη. Η αλήθεια είναι ότι το κτίριο είναι αρκετά vintage, ειδικά τα χρώματα και οι ταπετσαρίες των εσωτερικών χώρων. Τη σειρά δε την έχω δει - δε βλέπω τηλεόραση γενικά, αλλά μ' έχει επηρεάσει αρκετά το αμερικανικό αστικό περιβάλλον, που κουβαλάει αρκετά φαντάσματα από το παρελθόν. Ειδικά απ' τα 50ς και 60ς. Δε θα έλεγα βέβαια ότι αυτό περνάει τόσο στον ήχο μου (τεχνικά μιλώντας), αλλά μου βγαίνει αρκετά το ρομαντικό στοιχείο, το στοιχείο της αναπόλησης και της υποκειμενικής αναπαράστασης εικόνων του πρόσφατου ή και του μακρινού παρελθόντος. Θα έλεγα λοιπόν ότι κατά βάθος είμαι μια βουβή τροβαδούρος με vintage ευαισθησίες, τυλιγμένη μέσα σε κύματα παροντικού ψηφιακού σελοφάν.
4. Θα ενδιαφερόσουνα - καθότι η μουσική σου ενέχει αρκετά κινηματογραφική υφή - να ενδύσεις μουσικά μια ταινία ή ακόμη και μια - γιατί όχι - σειρά; Κάτι που παρακολούθησες πρoσφάτως και ταρακούνησε την ψυχή σου;
Ναι, πολύ θα το ήθελα! Στο σινεμά με συγκλόνισε το ντοκιμαντέρ του Werner Herzog με τίτλο "The Cave of forgotten dreams". Και προσφάτως είδα επίσης το "Of Gods and Men" του Χavier Beauvois, το οποίο με ταρακούνησε αρκούντως.
5. Τι μουσική ακούς σπίτι σου αυτόν τον καιρό;
Aerosol - All that is solid melts into air (n5MD)
Tobias Lilja - Delerium Portraits (n5MD)
The Sight Below - Glider (Ghostly)
Ghosting Season - Far End of The Graveyard (This Is It forever)
Noveller - Glacial Glow (Saffron Recordings)
Dustin O'Halloran - Lumiere (FatCat)
Moshimoss - Hidden Tape No. 66 (Dynamophone)
Deaf Center - Owl Splinters (Type)
6. Σιωπή ή θόρυβος;
Και τα δύο. Το καλοκαίρι σιωπή κάτω από τον έναστρο ουρανό. Το χειμώνα χάσιμο μέσα στο θόρυβο της μεγάλης πόλης.
7. Μπορεί η μουσική να εξυψώσει ηθικά τον άνθρωπο;
Φυσικά, καθώς και να τον ρίξει σε πολύ σκοτεινά ψυχοτοπία.
8. Με όλη αυτήν την περιρρέουσα και άσχημη κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα έχεις έρθει σ' επαφή; Πώς τα βλέπεις τα πράματα και ποια πιστεύεις ότι μπορεί να είναι η επόμενη μέρα;
Δυστυχώς είμαι τόσο μακριά που δεν μπορώ να έχω μια ξεκάθαρη άποψη. Αλλά έχω την υποψία ότι αυτή η κατάσταση δεν αφορά όλους στον ίδιο βαθμό ακόμα. Δηλαδή, αν ζεις κάπου εκτός κέντρου στην Αθήνα ή στην επαρχία, νομίζω ότι δεν έχεις πάντα πλήρη αίσθηση της κατάστασης. Πρόσφατα, γνώρισα αρκετά νέα παιδιά που εγκατέλειψαν την Αθήνα για να ζήσουν μια πιο απλή ζωή κοντά στη φύση, καλλιεργώντας τη γη και αξιοποιώντας τον φυσικό πλούτο της Ελλάδας. Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα. Νομίζω ότι αυτή είναι μία επιλογή, που ενδεχομένως, να κάνει την επόμενη μέρα για πολλούς πιο ελπιδοφόρα.
9. Ένα βιβλίο που θεωρείς ότι - αύριο κιόλας - θα ήτανε καλό να ακουμπήσω πλάι στο μαξιλάρι μου;
Προσφάτως διάβασα το "Just Kids" της Patti Smith και το λάτρεψα. Έχω όλα της τα άλμπουμ και είμαι φαν γενικά. Αξίζει να το διαβάσεις γιατί είναι ένα αρκετά εθιστικό ταξίδι μέσα στο χρόνο και σε μια οργασμικά ανερχόμενη Νέα Υόρκη, τη χρονική στιγμή που μύθοι γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων. Είναι επίσης συγκλονιστικό να διαβάζεις την ιστορία πίσω από τα εξώφυλλα των αγαπημένων σου δίσκων.
10. Σχέδια και πλάνα για το προσεχές μέλλον;
Το χειμώνα σχεδιάζω κάποιες συναυλίες στην Ευρώπη, με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου μου αλμπουμ με τίτλο "minutestatic" στην ανεξάρτητη εταιρεία n5MD. Θα παίξω μαζί με τους Port-royal, Crisopa, Winterlight και Dergar σε Βαρκελώνη, Γένοβα, Λονδίνο και Αθήνα. Θα αναρτήσω περισσότερες πληροφορίες στο website μου. Υπάρχουν και ιδέες για κάποιες συναυλίες σε Αμερική την άνοιξη.
Θα ήθελα επίσης αυτή τη χρονιά να επιδιώξω κάποιες συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, ίσως για τη δημιουργία κάποιων split ep.
