All the Dark Rags & Shadow Punks

Μια μικρή κουβέντα με τους Dark Rags με αφορμή την κυκλοφορία του νέου τους δίσκου Paranoia Blues. Επειδή την άποψή μου για την μπάντα την έχω εκφράσει χωρίς φόβο και με πολύ πάθος αρκετές φορές, με πλέον πρόσφατη την "κριτική" μου για τον δίσκο από τις σελίδες του mic, και επειδή τελικά πάντα σημασία έχει μόνο η μουσική και οι μουσικοί, πάμε γρήγορα να διαβάσουμε τι έχουν να μας πουν αυτά τα παιδιά του rock and roll της διπλανής μας πόρτας.

Για αρχή, πάμε πέντε σχεδόν χρόνια πίσω για να μας πείτε την προϊστορία των μελών του συγκροτήματος σε άλλα σχήματα -αν υπάρχει- και τι ήταν αυτό που σας ώθησε να μαζευτείτε και να σχηματίσετε τους Rags;

Η μπάντα ξεκίνησε κάπως ανάποδα, δηλαδή σαν ένα one-off project για τις ανάγκες μιας συναυλίας. Οι Skull & Dawn προτείνανε στον DD να ανοίξει ακουστικά μια συναυλία τους. Ο DD επικοινώνησε με τον LA που έπαιζε drums στους Lipstick Traces και τον Sid που έπαιζε μπάσο στους Velvoids - με σκοπό αυτό το σετ να γίνει ηλεκτρικό.

Έτσι και έγινε, το αποτέλεσμα ήταν άμεσο και η χημεία παραπάνω από φανερή γιατί όλοι μας έχουμε κοινά μουσικά ακούσματα και προσανατολισμό. Χωρίς να το πολυσκεφτούμε αποφασίσαμε να συνεχίσουμε. Πολύ γρήγορα μπήκαμε στο studio και ηχογραφήσαμε το Drunken Angel EP. Τότε ήταν που στην μπάντα μπήκε και ο Τόλης στην κιθάρα (Teddy Boys From The Crypt) και η σύνθεση της μπάντας ολοκληρώθηκε.

Γενικότερα, αυτό που κάνουμε από την αρχή της μπάντας είναι αυτό που θέλουμε, δεν έχουμε κανένα σκοπό να πρωτοτυπήσουμε η να κάνουμε κάτι καινούργιο και παίζουμε τη μουσική που μας αρέσει να ακούμε. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν είναι αναχρονιστική η μακριά από οποιοδήποτε hype ήχο η αισθητική.

2 μεγάλοι δίσκοι, δύο EP's, πολλές συναυλίες όπου μεταξύ άλλων μοιραστήκατε την σκηνή με διάφορους μουσικούς, κάποια live εκτός χώρας, σε όλη αυτή την διαδρομή ποια ήταν τα δύσκολα και ποια τα ωραία που κρατάτε;

Τα ωραία είναι οι γνωριμίες με άλλες μπάντες και μουσικούς, κυρίως από το εξωτερικό, η ανταλλαγή κουλτούρας που γίνεται καθώς και οι συνεργασίες που προέκυψαν αλλά και ίσως προκύψουν. Τα δύσκολα είναι ότι παρόλο που υπάρχει το internet σαν εργαλείο, μια ελληνική μπάντα περνάει το ίδιο δύσκολα με την αντίστοιχη των 80s... ίσως και πιο δύσκολα και αυτό δεν είναι υπερβολή.

Στα 80's υπήρχαν και 2-3 labels (με τα όποια ελαττώματα τους) που έβγαζαν δίσκους στη φάση μας... ή εκπομπές-αφιερώματα στο χαζοκούτι. Εδώ και μια δεκαετία δεν υπάρχει τίποτα από τα παραπάνω. Μη σου πω ότι και το ίντερνετ πιο πολύ ανασταλτικά λειτουργεί με τόση πληροφορία που όλοι δεχόμαστε... θάβονται πράγματα αντί να αναδεικνύονται.

Δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, είτε στο κοινό που ακούει, είτε στον τρόπο που γίνονται κάποιες διαδικασίες. Στην ουσία τα περισσότερα πράγματα τα κάνεις μόνος σου.

Πείτε μας λίγα λόγια για τον νέο σας δίσκο, την διαδικασία ηχογράφησης, την παραγωγή του, την συνεργασία σας με την Closer records...

Αυτό που θέλαμε - και νομίζω το πετύχαμε - ήταν το album να αντικατοπτρίζει τον ήχο της μπάντας όταν παίζει live: ωμό, ακατέργαστο και άτσαλο. Η ηχογράφηση έγινε από τον Γιάννη Βούλγαρη που παίζει στους Bazooka. Είχαμε μιλήσει μετά από μια συναυλία μας και από αυτά που μας είπε είδαμε ότι είχε καταλάβει απόλυτα αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Ο Γιάννης έτσι και αλλιώς γνώριζε τον ήχο μας πολύ καλά και από παλιότερα, πριν συνεργαστούμε στο studio: ήξερε από που ερχόμαστε, τι ακούμε και τι ήχο θέλουμε. Όταν του είπαμε να ακούσει π.χ. Jet Black Berries, Raunch Hands, Beasts Of Bourbon και Lords Of The New Church σαν κάτι παραπλήσιο ήξερε ακριβώς τι πρέπει να γίνει.

Όσον αφορά την Closer, ότι και να πούμε είναι λίγο. Αισθανόμαστε πολύ περήφανοι που το Paranoia Blues κυκλοφόρησε στην Closer. Δεν είναι και λίγο να κυκλοφορεί το album σου σε ένα από τα σημαντικότερα underground label της δεκαετίας του 80, μια ματιά στα συγκροτήματα που έχει στον κατάλογο της αρκεί. Όταν είδαμε ότι επαναδραστηριοποιείται με την επανακυκλοφορία του Meantime των Barracudas, είπαμε ότι μόλις ολοκληρωθεί το album θα επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ηχητικά σαν μπάντα είμαστε ακριβώς στο ύφος των κυκλοφοριών της Closer, τους στείλαμε να ακούσουν το album και χαρήκαμε πολύ με το τελικό αποτέλεσμα.

Είναι πολύ σημαντικό για εμάς και το γεγονός ότι (πέρα από ορισμένες εξαιρέσεις) την στήριξη που δεν είχαμε από τα εγχώρια label που υποτίθεται είναι δίπλα στην "σκηνή" και τα συγκροτήματα - αλλά το μόνο που κάνουν είναι να λειτουργούν σύμφωνα με τις επιταγές του εκάστοτε hype - την έχουμε από μια εταιρεία σαν την Closer. Ξέρουμε ποια είναι η μοίρα του r'n'r στην Ελλάδα και συνειδητά την ακολουθούμε.

Γιατί Paranoia Blues;

Το Paranoia Blues είναι ένα πολύ σκοτεινό και εσωτερικό album. Παράνοια επικρατεί παντού τριγύρω μας, οι καιροί είναι δύσκολοι γενικότερα από μόνοι τους και αν βάλεις μέσα σε αυτό και τα διάφορα προσωπικά σου ζητήματα και προβλήματα τα πράγματα δυσκολεύουν. Μια ματιά στην θεματολογία και στους στίχους του album το κάνουν πολύ ξεκάθαρο.

Το Paranoia Blues το είδαμε γραμμένο σε έναν τοίχο στο Εξάρχεια μετά από μια πρόβα και αμέσως είπαμε ότι αυτός θα είναι και ο τίτλος του δίσκου.

Πως συνδυάζει κανείς την καθημερινή πρωινή -ή βραδινή- δουλειά με τις άγριες συνθήκες της ειδικά των τελευταίων ετών -απ' ότι ξέρω κανείς σας δεν είναι εισοδηματίας ή τουλάχιστον ΕΚΠΑΠΕ, (Εκμεταλλευτής Πατρικής Περιουσίας δηλαδή), αλλά και την καθημερινή ζωή γενικά με όλο αυτό το σύννεφο που μας έχει πλακώσει εδώ και καιρό, με το να παίζει σε ένα γκρουπ σαν τους Rags; Είναι παρηγοριά, εκτόνωση ή κάτι σαν λύτρωση;

Είναι όλα τα παραπάνω και ίσως ακόμα περισσότερα. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι σχεδόν σε όλες τις μπάντες του underground τα μέλη τους δουλεύουν. Οπότε θα γίνουμε γραφικοί και θα σου πούμε ότι θέλει πολλές θυσίες και πολλή αγάπη για να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις σωστά και όπως το θες εσύ πάντα... γιατί εκεί είναι το ζητούμενο... να γίνει με τους όρους σου, αφού πολλά δε γίνονται λόγω των άγριων συνθηκών που προανέφερες.

Με τις υπόλοιπες ελληνικές μπάντες πώς τα πηγαίνετε; Ποιες είναι αυτές που ξεχωρίζετε και σας αρέσουν; Υπάρχει αυτό που λέμε "σκηνή";

Με ελάχιστες μπάντες έχουμε σχέσεις ουσίας. Πραγματικές ξέρεις... δηλαδή σχέσεις αλληλοβοήθειας και συνεργασίας σε πολλά επίπεδα. Μπάντες που μας αρέσουν και υπάρχουν αυτές οι σχέσεις οι οποίες αναφέραμε είναι οι Teenheat, Velvoids, Skull'n 'Dawn, Victory Collapse, Ducky Boyz, 700Machines, Thriller. Γενικότερα ακούμε και στηρίζουμε όσο μπορούμε και αλλες πολλές μπάντες απο διάφορα μουσικά είδη του Ελληνικού underground.

Πιστεύουμε πως δυστυχώς δεν υπάρχει σκηνή. Αυτό που λέμε "σκηνή" έχει κάποια χαρακτηριστικά και αυτά δεν υπάρχουν ή υπάρχουν σε πολύ μικρό βαθμό για να τα αποκαλέσεις "σκηνή". Δεν υπάρχει για παράδειγμα όλες αυτές τις δεκαετίες που παίζεται αυτή η μουσική ένα παγιωμένο φεστιβάλ με σαφή μουσική κατεύθυνση, ένα fanzine, μπόλικες μπάντες με αυτό τον ήχο κτλ. Σπασμωδικές κινήσεις έχουν γίνει με καλή πρόθεση πάντα βέβαια αλλά δε φτάνει αυτό. Αν βάλεις και το hype μέσα σε όλο αυτό καταλαβαίνεις τι γίνεται..

Τι μουσική ακούτε όταν δεν παίζετε μουσική; Ένας αγαπημένος δίσκος του καθενός σας.

Κανονικά πρέπει να σου πούμε πολύ psych, stoner και 60s garage που είναι το απόλυτο hype εδώ και 3-4 χρόνια... (γέλια)

Ακούμε διάφορες μουσικές... από new wave και psychobilly μέχρι hardcore και country.

L.A: Θα πω μια μπάντα που γουστάρω πολύ και είναι και στις επιρροές του δίσκου. Gun Club - Mother Juno.

DD: θα διαλέξω το album που ίσως αποτελεί την μεγαλύτερη μου επιρροή διότι καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο παίζω και γράφω μουσική: Jacobites - Robespierre's Velvet Basement.

Με την βοήθεια της χρονομηχανής σε ποια στιγμή του rock and roll πίσω στον χρόνο θα θέλατε να βρεθείτε;

L.A: στα 60ς σίγουρα. Για να μην πω όλα, θα πω τα περισσότερα εκεί έχουν συμβεί...

DD: Εγώ διαλέγω την δεκαετία του 80, το rock n roll άνθισε τότε. Θα ήθελα να βρεθώ ξαφνικά στο Marquee βλέποντας live τους Hanoi Rocks η τους Lords Of The New Church η τον Johnny Thunders κτλ κτλ

Επιστροφή στο μέλλον όμως... Ποια είναι τα όνειρα τα σχέδια οι νότες και οι εικόνες για το κοντινό και μακρινό αύριο των Dark Rags;

Πολλές live εμφανίσεις σε Αθήνα και επαρχία για την προώθηση του δίσκου καθώς και ένα tour στη Γαλλία μέσα στο 2015. Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις υπάρχει υλικό για κυκλοφορία μέσα στο 2016...

Για το τέλος κάτι που δεν σας ρώτησα ή οτιδήποτε που θα θέλατε να πείτε...

Paranoia is crawling through our brains...
_____

Οι Dark Rags εμφανίζονται το βράδυ του Σάββατου στις 3 Ιανουαρίου 2015 στο six d.o.g.s, παρουσιάζοντας επί σκηνής το νέο τους άλμπουμ Paranoia Blues, μαζί με παλιότερό τους υλικό φυσικά.
Η είσοδος κοστίζει 3 ευρώ, και η ώρα έναρξης του live είναι στις 10 η ώρα ακριβώς!
Στον χώρο θα υπάρχει προς πώληση και το βινύλιο που ειδικά και αποκλειστικά για τις συναυλίες τους, θα διατίθεται μαζί με ένθετο που συμπεριλαμβάνει τους στίχους.