Uneasy riders
- Εικοσιδύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του "Motorpsycho", αλλαγές μελών και δισκογραφικής, οι Deus Ex Machina παραμένουν ενεργοί. Τί είναι αυτό που σας δίνει έμπνευση στις μέρες μας;
Η διάθεση που έχουμε ακόμα, το ότι περνάμε καλά στις πρόβες και ότι έχουμε ακόμα να πούμε πράγματα και παρ'όλες τις προσωπικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, καταφέρνουμε να ανταποκρινόμαστε.
- Οι Deus Ex Machina δίνουν την αίσθηση ότι λειτουργούν, τόσο επί σκηνής όσο και κάτω απ' αυτήν, σαν "οικογένεια". Ισχύει όντως αυτό και πόσο βοηθάει τη μπάντα;
Όντως λειτουργούμε σαν οικογένεια γιατί έχουμε μεταξύ μας μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, με αλληλοβοήθεια, και θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν αδελφική σχέση. Ακόμα και με τα άτομα που έχουν αποχωρήσει διατηρούμε πολύ καλή σχέση, εκτός του πρώτου μας τραγουδιστή. Με τα παιδιά που προστέθηκαν στο γκρουπ δεν ήταν προτεραιότητα μας να δούμε τις τεχνικές τους ικανότητες, αλλά να διαπιστώσουμε ότι είναι άτομα που μπορούν να έχουν θέση στην κάρδια μας.
- Αναπόσπαστο κομμάτι του γκρουπ είναι και η στάση που έχετε στα κοινωνικά θέματα και στους κοινωνικούς αγώνες. Πόσο σημαντικό είναι τελικά στις σημερινές κοινωνικές και πολιτικές συγκυρίες να υπάρχουν συγκροτήματα που να μιλάνε για όλα αυτά και να είναι αλληλέγγυοι όπου χρειάζεται;
Αν δεν μιλήσεις εσύ σήμερα για τους άλλους τότε ούτε αυτοί θα μιλήσουν για σένα όταν τους χρειαστείς. Υπάρχουν περισσότερα γκρουπ πλέον που το κάνουν αυτό και αναφέρονται σε προβλήματα της καθημερινότητας και όχι για φανταστικά θέματα. Επίσης είναι και πιο άμεσο να αναφέρεσαι σε παρόμοια θέματα. Όσον αφορά την αλληλεγγύη αυτό είναι μια προσφορά, μια θυσία, όχι σε προσωπικό επίπεδο να δώσεις από το πλεόνασμα που έχεις αλλά από αυτό που θα στερηθείς. Σαν μπάντα με όλες τις προσωπικές υποχρεώσεις πλέον στερούμαστε και εμείς πράγματα για να κάνουμε τα live που αφορούν εκδηλώσεις αλληλεγγύης αλλά μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα και πιο γεμάτοι όταν γίνονται με αυτόν τον τρόπο.
- Ποια η σχέση σας με την ελληνική σκηνή, όπως είναι διαμορφωμένη στις μέρες μας και αν υπάρχει κάποια μπάντα που ξεχωρίζατε και θα την χαρακτηρίζατε σαν τη δική σας διάδοχη κατάσταση.
Δεν αισθανόμαστε ότι είμαστε "κάποιοι" που χρειάζεται να μας διαδεχτεί κάποιος άλλος αλλά διαπιστώνουμε ότι τα σημερινά γκρουπ παίζουν πολύ καλύτερα από ότι τα προηγούμενα και παιχτικά και από γνώσεις βλέπεις φοβερούς μουσικούς. Υπάρχει έμπνευση αλλά δεν μένει παρά να δούμε πόσα από αυτά τα συγκροτήματα θα έχουν και την καρδιά να συνεχίσουν, όχι για ένα δίσκο ή ένα τραγούδι αλλά να έχουν διάρκεια, όπως αρκετές μπάντες που υπήρχαν στα 90's και εξακολουθούν και υφίστανται. Πλέον είναι και πιο εύκολο για κάποια μπάντα να ζήσει το όνειρό της, να πάρει ένα βαν, να κάνει περιοδεία, να παίξει, άσχετα αν οι φάσεις θα αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Παλιότερα ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα και μπορούσες να παίξεις περισσότερο τοπικά. Υπάρχει και η βοήθεια του internet με μεγάλη πληροφόρηση. Όσον αφορά την τεχνική κατάρτιση, μπορείς να δεις μπάντες που να εμφανίζονται για πρώτη φορά στην σκηνή και να "σπέρνουν" κανονικά. Όπως για παράδειγμα απόψε με τους Clerks Conspiracy που έδωσαν το πρώτο τους live αν και βέβαια γι' αυτούς τα πράγματα είναι διαφορετικά, γιατί πρόκειται για παλιές καραβάνες και θέλουμε να πούμε ότι ήταν μεγάλη μας χαρά και τιμή που έδωσαν την πρώτη τους συναυλία μαζί μας, γιατί πιστεύουμε ότι οι Ziggy Was ήταν από τις καλύτερες μπάντες με ξένο στίχο που εμφανίστηκαν στην Ελλάδα.
- Από την Hitch-Hyke στη Lab records. Ποιες οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές στις δυο εταιρίες; Aν επίσης σας πλησίαζε μια πολυεθνική με ενδιαφέροντες όρους ποια θα ήταν η στάση σας και τι πιστεύετε γι'αυτό που κάποιοι θεωρούν ως "ξεπούλημα";
Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, ο Σταυρός δούλευε στη Hitch-Hyke και τώρα είναι ο ένας από τους ιδρυτές της Lab records, αλλά όπως και να έχει και στις δυο εταιρίες η όλη φάση ήταν D.I.Y.. Όσον αφορά τις πολυεθνικές νομίζουμε ότι αφού δεν συνέβη όλα αυτά τα χρόνια δεν νομίζουμε να συμβεί τώρα. Για το ξεπούλημα πιστεύουμε ότι ξεπούλημα είναι όταν μπάντες π.χ. από την Αμερική, με παρόμοιο μουσικό ύφος με μας πάνε και παίζουν για τους στρατιώτες στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και υποτίθεται ότι είναι punk μπάντες ή γραφούν τραγούδια που υμνούν τους αμερικανούς στρατιώτες. Αυτό είναι ντροπή και ξεπούλημα.
- Single με δυο θρυλικά τραγούδια (38 Χιλιοστά των Αδιέξοδο και Μπασταρδοκρατία των Γενιά του Χάους) που και τα δυο ακούγονται πιο επίκαιρα από ποτέ στις μέρες μας. Πως πρόεκυψε η ιδέα αυτή και λίγα λόγια για την επιλογή να κυκλοφορήσει σε βινύλιο.
Η "Μπασταρδοκρατία" πέρα από το ότι είναι ένα υπέροχο τραγούδι, είναι και πολύ επίκαιρο στις μέρες μας, όπως ήταν και στην εποχή που γράφτηκε και θεωρούμε ότι μέσω του τραγουδιού εκφράζουμε και τον κόσμο που γουστάρει το τραγούδι. Τα "38 χιλιοστά" που έτσι και αλλιώς πιστεύουμε ότι είναι ένα Deus Ex Machina κομμάτι είναι εξίσου επίκαιρο, κάτι που βέβαια είναι τραγικό. Όταν παίζουμε το εν λόγω τραγούδι είμαστε απόλυτα συναισθηματικά φορτισμένοι και αισθανόμαστε σαν να δακρύζουμε από μέσα μας. Από το ξεκίνημα των Deus θέλαμε να παίξουμε και τα δυο τραγούδια και τελικά αυτό έγινε πραγματικότητα εικοσιδύο χρόνια μετά. Τα κυκλοφορήσαμε σε 7" βινύλιο για όσους εξακολουθεί να τους αρέσει αυτή η μορφή και βέβαια δωρεάν στο διαδίκτυο.
- Υπήρξε κατά καιρούς μια παραφιλολογία θα έλεγα, σχετικά με τις σχέσεις που είχατε η έχετε ακόμα με κάποια από τα πρώην μέλη σας. Ποια η σχέση σας στις μέρες μας;
Με τον μόνο που είχαμε ουσιαστικό πρόβλημα ήταν ο πρώτος μας τραγουδιστής. Με όλους τους υπόλοιπους έχουμε πολύ καλές σχέσεις και έτσι και αλλιώς οι D.X.M. δεν είμαστε μόνο οι πέντε μας αλλά και οι φίλοι μας, όσοι έρχονται στα live μας, όσοι μας βοηθάν. Εξάλλου όταν γιορτάσαμε τα είκοσι χρόνια μας τα παλιά μας μέλη ήταν παρόντα εκτός του προαναφερόμενου και κάποιων που έμεναν μακριά.
- Θα μπορούσατε να φανταστείτε τις ζωές σας χωρίς την μπάντα;
Κάνουμε αυτό που μας αρέσει, γνωρίζουμε ανθρώπους που σκέφτονται τα ίδια πράγματα με εμάς και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Στην ουσία παίζουμε μουσική που δεν είναι και κάτι το τρομακτικό να κάνει κάποιος. Η μουσική μας κάνει να βλέπουμε με άλλη οπτική πολλά πράγματα, μας βοηθά στην προσωπική μας ισορροπία, στο να βρισκόμαστε αναμεταξύ μας, περνάμε καλά βλέποντας τους φίλους μας και αντλούμε πολύ χαρά από αυτό.
- Λίγα λόγια για οτιδήποτε έχετε στο μυαλό σας σχετικά με κάποια νέα κυκλοφορία, ζωντανές εμφανίσεις και γενικότερα κάποια μελλοντικά σχέδια.
Είμαστε πολύ αργοί σε ότι αφορά αυτά τα θέματα. Υπάρχει και οικονομικό πρόβλημα οπότε δυσκολευόμαστε στο να μπούμε και να γράψουμε νέα δουλειά. Στην ουσία έχουμε υλικό για καινούριο δίσκο. Όπου και όποτε μπορούμε παίζουμε και όσον αφορά το εξωτερικό δεν αποτελεί και αυτοσκοπό - αν προκύψει θα το κάνουμε.
- Τελικά μετά από όλα αυτά τα χρόνια, πόσο σημαντικό μπορεί να εξακολουθεί να είναι για τους D.X.M. να είναι ακόμα στον δρόμο, να παίρνουν και να ανταποδίδουν την αγάπη του κόσμου και να "σπέρνουν" το μήνυμα τους; Ισχύει ακόμα το "Motor is the body, rider is the soul";
Ίσως και αυτό τελικά να ήταν προφητικό, πιστεύουμε ότι ισχύει και ότι όλο αυτό είναι ένα ταξίδι. Ίσως να μπορούμε να πούμε πως ήταν όταν τελειώσει και καταλάβουμε και εμείς. Κάνουμε αυτό που κάνουμε, δεν περιμένουμε να γίνουμε διάσημοι ούτε να βγάζουμε χρήματα, ούτε να είμαστε σε μουσικά κανάλια. Κάνουμε αυτό που γουστάρουμε και αυτό είναι το κυριότερο, συν ότι το κάνουμε μόνοι μας και χωρίς την βοήθεια κάποιου. Η μόνη βοήθεια είναι από τον κόσμο μας.
