Σαν τηγανόψωμο στο πάτωμα κουζίνας
Από την Αθήνα όπου ζει ο Θεσσαλονικιός Άρης Μπούρας μίλησε με τον Βεροιώτη Μπάμπη Μπόζογλου που ζει στο Εδιμβούργο
Καθώς φίλτραρα τις απαντήσεις του Babis Bozoglou, κατά τη διαδικασία της συνέντευξης, ένιωθα πως μπλοκάρουν τα εγκεφαλικά μου κύτταρα. Δε γνωρίζω αν οφείλονταν περισσότερο στην προσωπική μου κούραση ή την αινιγματική ροή του συνομιλητή μου, αλλά σίγουρα οι απαντήσεις συνταίριαζαν με τη μουσική αποτύπωση του "Elasticity", πρώτου ολοκληρωμένου άλμπουμ του Dozen Draft, για λογαριασμό της Nump Capsule. Μια ηχογράφηση που περιλαμβάνει 11 περιπετειώδη κομμάτια, όπου οι ψυχεδελικοί και kraut rock (?) ήχοι συνυπάρχουν με γκρουβαριστούς tribal ρυθμούς και αλλοπρόσαλλα - στιγμές - beat. Μιλήσαμε μαζί του για τη γενέτειρά του Βέροια, το Εδιμβούργο όπου πλέον κατοικεί, τον Larry Gus και τον The Boy, την ανθρωπότητα, αλλά και τον εξοπλισμό που χρησιμοποιεί στις ηχογραφήσεις του μεταξύ πολλών άλλων.
- Η περίφημη βιβλιοθήκη της Βέροιας, Larry Gus, Frank Moth, Dozen Draft... Τι συμβαίνει εκεί στους πρόποδες του Βερμίου και φεγγοβολάει - υγιή - πολιτισμό και τέχνη η περιοχή;
Η βιβλιοθήκη της Βέροιας είναι ο κόσμος της, ο Larry Gus είναι φίλος μου (βλέπε My Friend Larry Gus), ο Narita πιστός στην αισθητική των Frank Moth, και ο Dozen Draft είμαι εγώ (ή σχεδόν). Εκτός του ότι ο ημαθιώτικος κάμπος γίνεται ροζ, για δυο εβδομάδες τον χρόνο, δε συμβαίνει τίποτα το ξεχωριστό στους πρόποδες του όμορφου Βερμίου. Επιβεβαιωμένο!
- Ανήκεις στο μεγάλο κύμα νέων που αποχώρησαν από τη χώρα τα τελευταία χρόνια, καθότι δεν έχει πολύ καιρό που μετοίκησες στο εξωτερικό, αν δεν απατώμαι στη Σκοτία. Ποιες βασικές διαφορές διακρίνεις ανάμεσα στις δυο χώρες και πώς υποδέχτηκαν έναν οικονομικό μετανάστη από την Ελλάδα - κατά πολλούς χώρα "μαύρο πρόβατο" της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ήταν προσωπική μου επιλογή να μετακομίσω στο Εδιμβούργο. Δε θεωρώ ότι η αφορμή ήταν αποκλειστικά οικονομική αλλά κυρίως προσωπική. Δεν είναι μόνο τα χρήματα που λείπουν από κάποιον ο οποίος κατοικεί στην Ελλάδα. Όπως επίσης και το να αποχωρείς, δε σημαίνει ότι φεύγεις αποκλειστικά για ν' αναζητήσεις χρήματα. Σκεφτόμουν όμως ότι μένοντας για λίγο καιρό ακόμη στην Ελλάδα, στην κατάσταση που βρισκόμουν, θα κατέληγα να μοιάσω σαν ένα όρθιο τηγανόψωμο, που έπεσε στο πάτωμα της κουζίνας ενός εστιατορίου, όπου στην καλύτερη θα βρεθεί κάποιος να το πετάξει σε κάποιον κάδο ανακύκλωσης φαγητού.
Από την άλλη μεριά, στο Ηνωμένο Βασίλειο έχεις την εντύπωση ότι όλα γίνονται γρηγορότερα, χωρίς να χρονοτριβείς, κι όλο αυτό - σε συνδυασμό με διάφορα άλλα - σε κάνουν να πιστέψεις πως πολύ εύκολα και γρήγορα, από τηγανόψωμο γίνεσαι Burger, εξασφαλίζοντας τουλάχιστον έτσι στα σίγουρα ένα διαβατήριο για τον κάδο που προανέφερα. Είναι ωραίο όμως το Burger, έτσι δεν είναι; Και το "μαύρο πρόβατο" επίσης, πολύ ωραίο είναι που είσαι, και είμαι. Κι εκείνο, το άλλο, που δεν έχει καμιά σχέση με σένα και με αυτό που είδαμε και ζήσαμε επίσης είναι πολύ ωραίο, μάλιστα πολλές φορές ωραιότερο.
- Μέχρι που πιστεύεις ότι μπορεί να φτάσει ο υποβιβασμός της ανθρωπότητας και πώς βλέπεις τα πράγματα γύρω μας;
Νομίζω πως δεν μπορώ να δώσω μία σαφή απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Ίσως πρέπει να ορίσουμε πρώτα τι εννοούμε με τη λέξη "υποβιβασμός" και τι με τη λέξη "ανθρωπότητα". Δεν βλέπω την ανθρωπότητα μόνο να υποβιβάζεται. Εξ αρχής η ανθρωπότητα ήταν σκληρή κι απάνθρωπη, αδυσώπητη, κι εξυπηρετούσε τους ισχυρούς. Όσο αφήνουμε την ελευθερία μας και τα δικαιώματά μας να καταπατούνται από τους λίγους ισχυρούς, η ανθρωπότητα θα ολισθαίνει και θα ασφυκτιά εις τον αιώνα τον άπαντα. Είναι θέμα ανοχής, αντοχής και κάθε κοινωνία έχει αυτό που της αναλογεί. Όλα αυτά βέβαια αναφέρονται, αν και εφόσον ορίζουμε την ανθρωπότητα ως κάτι γενικό, συμπαγές και ενιαίο. Άρα ο υποβιβασμός υφίσταται όταν κάτι που έχει κατακτηθεί χάνει έδαφος κι οπισθοδρομεί, κι άρα υποβιβάζεται.
Αν ανατρέξουμε στην ιστορία θα δούμε ότι κάτι τέτοιο συνέβη στην Ευρώπη στα σκοτεινά χρόνια του μεσαίωνα. Αυτά βέβαια για τη δύση. Είναι όμως έτσι; Μπορούμε να εξετάζουμε την ανθρωπότητα μονομερώς ή ενιαία; Δεν έχουμε να κάνουμε με "ποσά" και ασφαλώς δεν μπορούμε να την εκφράσουμε ως στατιστική. Θα θέσω σαν αφετηρία του ανθρώπου την έννοια της ελευθερίας. Και η ελευθερία μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί όπου μπορείς να την αντέξεις. Ο Bergman, στην ταινία του "Fanny Αnd Alexander", λέει τελειώνοντας ότι όλα μπορούν να συμβούν σε όλα και παντού, κι ότι η πραγματικότητα, αν της αφαιρεθεί ο χρόνος και ο τόπος, τότε η τρέπεται σε φαντασία που καταπίνει το τώρα και το τότε, και αυτοπροσδιορίζεται σε νέα φόρμα. Πολύ ποιητικό και υπερφυσικό, δε νομίζεις;
- Είναι διέξοδος η μουσική για σένα; Τι προτιμάς περισσότερο, ν' ακούς ή να δημιουργείς;
Το να υπάρχει μουσική στο χώρο όπου βρίσκομαι είναι πάρα πολύ συχνό. Το να αποφασίσω τι θα ακούσω, αλλά παράλληλα θα το μελετήσω και θα αφοσιωθώ σε αυτό είναι πιο σπάνιο, αλλά όταν το κάνω αισθάνομαι όπως ένιωθα στα 7 μου, κολλημένος στην τηλεόραση να βλέπω "τα στρουμφάκια". Από την άλλη μεριά η δημιουργία μουσικής δε μου έρχεται κάθε στιγμή. Όταν όμως ολοκληρώνω κάτι, δικό μου, νιώθω προβληματισμένος. Ξέρεις... αναρωτιέμαι τι έκανα, γιατί το έκανα, τι θέλω να πω τώρα με αυτό και γιατί μου βγήκε αυτό έτσι και τα λοιπά. Το βαθύτερο πρόβλημα ξεκινάει αφότου ολοκληρώσω κάποιο από τα tracks μου. Μετά σκέφτομαι πόσο παράξενο μπορεί να είναι, που κάποιος άλλος δημιουργός, σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμο ή και σε μία άλλη χρονική περίοδο, μπορεί και να ξέρει σχεδόν από την αρχή τι θέλει να κάνει, πώς να το πράξει, και το πιο αξιοθαύμαστο από όλα είναι ότι το έχει δημιουργήσει όπως ακριβώς το είχε προσχεδιάσει. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή βλέπω μπροστά μου να εμφανίζεται ένα τεράστιο τσουβάλι γεμάτο απορίες που μάλλον ποτέ δε θα επιλύσω.
- Τι μουσικά όργανα και εξοπλισμό χρησιμοποιείς συνήθως και πώς προκύπτει η τελική σύνθεση ενός κομματιού;
Ενεργώ αυθόρμητα στην παραγωγή μουσικής, χρησιμοποιώντας και δοκιμάζοντας αυτό το οποίο μου ταιριάζει περισσότερο. Πιστεύω στον ρυθμό, στο beat. Αυτό που ακούει για πρώτη φορά ο άνθρωπος ως έμβρυο πριν ακόμα γεννηθεί. Είναι η αρχή, το πρωτόγονο. Όταν ολοκληρώσω τα ρυθμικά patterns ψάχνω για τις μελωδίες. O εξοπλισμός που χρησιμοποιώ δεν είναι τρομερά σπάνιος. Μπορεί να είναι drums μέχρι παλαμάκια, φωνές ή synths.
- Πόσο εύκολη ή δύσκολη θεωρείς τη μουσική σου για έναν ακροατή και πώς θα χαρακτήριζες τις ηχογραφήσεις σου σε κάποιον που δεν έχει ακούσει το άλμπουμ σου;
Δεν είναι δύσκολη η μουσική μου. Την φτιάχνω όμως πρώτα απ' όλα για μένα, οπότε μπορεί ίσως να ακούγεται παράξενη σε κάποιους, μόνο και μόνο επειδή έχει άμεση σχέση με μένα. Έχει πολύ ''ego'' μέσα της. Ο λόγος που θέλω να την αφήνω όσο πιο φυσική γίνεται - μέσα από τον αυθορμητισμό - με βοηθάει να προσδιορίζομαι εσωτερικά. Άρα το νέο μου δίσκο θα τον χαρακτήριζα περισσότερο ασαφή ή αινιγματικό παρά δύσκολο.
- Παρακολουθείς την ελληνική σκηνή; Μουσικοί, συγκροτήματα ή παραγωγοί που ξεχωρίζεις τα τελευταία χρόνια;
Αν πω ότι την παρακολουθώ θα είναι ψέμματα. Συνεχίζω όμως να πιστεύω στην αθηναϊκή "μητροπολιτάνικη" ατμόσφαιρα που εξακολουθεί να βγάζει τόσο εύστοχα ο The Boy. Ανατριχιάζω. Στην αποκαλυπτική επίσης νέα πλευρά του Larry Gus, καθώς και στην έννοια που προσδίδει στο ποπ τραγούδι, με τον πρόσφατό του δίσκο, ο οποίος είναι και ο αγαπημένος μου. Στην ελευθερία της αποδόμησης, μουσικά και στιχουργικά του Άγγελου Κυρίου, τη μοντέρνα και θεατρική ποίηση κι έκφρασή του. Στην τολμηρότητα του Polygrains ν' αλλάζει ριζικά τον ήχο του, μετά το πολύ καλό "Split", στην ανέμελη χαρά και ζεστασιά των Tendts με το "Cheap Poetry". Τέλος, στη δυστοπία των Οδός 55, εκεί όπου ο έρωτας πιστεύεις ότι δεν αξίζει παρά μόνο πριν από μια προεπαναστατική περίοδο. Σε όλα τα μουσικά πρότζεκτς που παρουσίασαν προσφάτως τις δουλειές τους, μέσω των Nutty Wombat Records, αλλά και της Numb Capsule.
- Πώς βλέπεις το μέλλον της μουσικής βιομηχανίας και ποιο format πιστεύεις ότι θα επικρατήσει στο προσεχές μέλλον όσον αφορά τη διανομή της; Streaming, download, vinyl, cd ή θα συμπορευτούν όλα μαζί σ' ένα περίεργο τουρλουμπούκι;
Δε μ' απασχολεί ιδιαίτερα το θέμα. Ο περισσότερος κόσμος σήμερα ακούει μουσική μπροστά από τον υπολογιστή του, στα ακουστικά του πηγαίνοντας για τρέξιμο ή βόλτα. Οπότε επικρατεί το streaming και το download, το digital γενικώς. Δε εκλείπουν βέβαια και αυτοί οι οποίοι θ' αγοράσουν το βινύλιο ή το cd. Σαφέστατα είναι η μειοψηφία όμως. Πολύ πιθανόν στο μέλλον όλα αυτά να συγχωνεύονται σ' ένα "έξυπνο πακέτο", σε συνδυασμούς που θα είναι πιο δελεαστικοί στο αγοραστικό κοινό. Δε ξέρω όμως με βεβαιότητα. Αυτά όλα είναι κανόνες του marketing.
- Σχέδια και πλάνα για το κοντινό μέλλον;
Οτιδήποτε έρχεται, μαζί με την αναθεώρηση, την άρνηση, το καινούριο και την ανάμνηση.