Dr. Robert

Ποτέ δεν σκεφτόμουν να κάνω 'καριέρα'

Με αφορμή τα σαράντα χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση μέσα από τους Blow Monkeys, ένας ευθύβολα λακωνικός Dr Robert απαντά στις ερωτήσεις του Παναγιώτη Αναστασόπουλου

Το παρελθόν και το παρόν του Δόκτορα Ροβέρτου μέσα από τις απαντήσεις σε τριάντα γραπτές ερωτήσεις που κλήθηκε να απαντήσει.

Αλήθεια, μπορούσες στο ξεκίνημά σου να φανταστείς ότι το 2021 θα έδινες ακόμα συναυλίες και θα κυκλοφορούσες καινούργιο δίσκο;

Όχι. Δεν είχα ιδέα και δε σκέφτηκα ποτέ ότι θα ακολουθούσα «καριέρα».

Το νέο σας άλμπουμ “Journey to You” είναι γεννημένο μέσα στο lockdown, αλλά έχει έντονη την παλιά 80s funky, soul και jazzy χροιά του ήχου σας. Είναι νοσταλγικό για τις παλιές μέρες;

Όχι νοσταλγικό. Είναι απλά αυτό που κάνουμε. Προσπάθησα να το φιλτράρω για να βγει ο αγνός «εαυτός» μας.

Πώς νιώθεις που μπορείτε πλέον και ξαναπαίζετε ζωντανά;

Είναι το αγαπημένο μου μέρος από την όλη διαδικασία. Μου αρέσει να βλέπω το ασπράδι των ματιών τους.

Είναι δυνατό ένας μουσικός να είναι παραγωγικός μέσα στην πανδημία;

Φυσικά. Είμαι ένας αληθινός ερημίτης, οπότε δεν υπήρξε μεγάλη διαφορά για μένα.

Τι γνώμη έχεις για τη σημερινή κατάσταση στα μουσικά; Το ότι πλέον είναι ευκολότερο να κυκλοφορήσει κάποιος ένα δίσκο κάνει όντως τα πράγματα καλύτερα;

Ναι. Η διαδικασία είναι πιο εύκολη. Προηγουμένως χρειάζονταν λεφτά για να μπεις στο στούντιο. Όμως, τελικά, η ουσία εξακολουθεί να είναι στο να έχεις ιδέες.

Αρκετές φορές η δημιουργικότητα έχει λιγότερο ή περισσότερο συνδυαστεί με το αλκοόλ ή τις ουσίες. Μπορεί ένας μουσικός μεγαλώνοντας να παραμείνει το ίδιο δημιουργικός αν απέχει από όλα αυτά;

Για μένα η δημιουργικότητα δεν είχε ποτέ σχέση με το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Αυτά κάποια στιγμή γίνονται πρόβλημα. Μου αρέσει το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και κάποιες φορές αυτά μπορούν να βοηθήσουν δείχνοντας νέους τρόπους έκφρασης, αλλά τελικά, μπορείς και με αυτά και χωρίς αυτά.

Μπορεί ένας σύγχρονος μουσικός να εξασφαλίζει τα προς το ζην από τη μουσική του; Μπορούν να αποδειχτούν αρκετά τα έσοδα από πωλήσεις δίσκων, downloads ή συναυλίες;

Κάποιες φορές… μόλις και μετά βίας.

Είναι σημαντικό για ένα μουσικό, που θέλει να είναι επιτυχημένος, να μην έχει άλλη απασχόληση;

Ναι. Πρέπει να τα δώσεις όλα.

Είναι δυνατό η έμπνευση να έρχεται σε συνθήκες ήρεμης οικογενειακής ζωής και ευτυχίας ή μήπως γεννιέται μονάχα μέσα από στενόχωρες καταστάσεις;

Πρέπει να έχεις τα αυτιά και τα μάτια σου ανοιχτά. Αυτό χρειάζεται μόνο.

Μπορεί να φτιαχτεί καλή μουσική, όταν μια δισκογραφική εταιρεία πιέζει για επιτυχίες;

Όχι στην περίπτωση μου.

Μακροπρόθεσμα, είναι ευλογία ή κατάρα να παίζονται τραγούδια σου στα DJs play-lists;

Ευλογία.

Ποιο τραγούδι κάποιου άλλου θα ήθελες να έχεις γράψει;

Το “Sweetie Pie” του Eddie Cochran.

Σε ποια άλλη μπάντα θα ήθελες να ήσουν μέλος; Νομίζω πως ξέρω την απάντηση (χα, χα!): στους Black Sabbath;

Στους Sly and the Family Stone.

Πόσο σημαντικό είναι το στυλ και η ομορφιά στη μουσική;

Είναι όλα μέρος της μαγείας, αλλά, τελικά, ασήμαντα.

Τι σου λείπει πιο πολύ από τη δεκαετία του ’80;

Τα λεφτά.

Everything But the Girl ή Swing Out Sister?

EbtG.

Αφού έζησες κάποια από τα εφηβικά σου χρόνια στο Kings Lynn και το Sydney, μπορείς να μου πεις την άποψή σου για το 80s Australian garage rock και, ενδεχομένως, να αναφέρεις κάποια συγκροτήματα που σου άρεσαν;

The Saints, Radio Birdman, The Laughing Clowns, The Birthday Party, Scapa Flow, The Reels.

Με ποια κριτήρια αποφασίζεις αν θα αποτελείς μέρος μιας μπάντας ή θα ακολουθείς προσωπική καριέρα;

Τα τραγούδια.

Τι σημαίνουν οι The Blow Monkeys για σένα;

Τα πάντα.

Μετά το “Springtime for the World” ήρθε ο χειμώνας για τη μπάντα, που σήμανε τη διάλυσή της. Τι άλλαξε στο διάστημα που μεσολάβησε, για να επανενωθεί και να συνεχίζει επιτυχημένα;

Μεγαλώσαμε.

Από την αρχή έκανες με κάθε τρόπο γνωστό ότι υποστηρίζεις τους Tories. Αστειεύομαι, αστειεύομαι! Έχω την εντύπωση ότι πίσω στα 80s το να υποστηρίζεις ή να απορρίπτεις συνειδητά ένα κόμμα μπορούσε ως ένα σημείο να υποδηλώνει τις πολιτικές σου θέσεις. Σήμερα όμως, που τα κόμματα μοιάζουν να έχουν παρεμφερείς ιδεολογίες, πώς μπορείς να τους ασκήσεις κριτική;

Συμφωνώ. Έχω πλέον αφήσει πίσω μου την ενασχόληση με πολιτικές ιδεολογίες. Έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω.

Ήσουν μέρος του κινήματος Red Wedge με τον Paul Weller και αρκετούς άλλους. Αν όλα αυτά τα γκρουπ ξαναπαίζατε σήμερα για ανάλογο σκοπό, ποιος θα ήταν η “Grocer`s Daughter”;

Η Nadine Dorries.

Έχεις αναφέρει ως επιρροές σου τον Marc Bolan, τον Curtis Mayfield, την dance και την punk σκηνή, προφανώς μιλώντας για την πιο μελωδική πτυχή της, όπως εκφραζόταν από τους Buzzcocks. Πιστεύεις ότι πιθανώς θα είχε στερέψει η έμπνευσή σου, αν οι μουσικοί ορίζοντές σου δεν ήταν τόσο ανοιχτοί;

Ίσως. Το ανοιχτό μυαλό είναι σίγουρα ένα κλειδί για την εξέλιξη.

Πώς θα περιέγραφες με μη μουσικούς όρους τον ήχο των προσωπικών σου δίσκων και εκείνων με τους The Blow Monkeys;

Ο ήχος της κατευνασμένης ανησυχίας.

Ποιες από τις συνεργασίες σου θεωρείς ως τις σημαντικότερες για τη διαμόρφωση του ήχου σου;

Έμαθα πολλά από όλες τους.

Τι θα συμβεί αν ένας μουσικός αλλάξει γνώμη για ένα στίχο που είχε γράψει και το κοινό του ζητά να παίζει το συγκεκριμένο τραγούδι στις συναυλίες του; Σου έχει συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο;

Όχι.

Πώς επιλέγεις τα θέματα των στίχων σου;

Δεν κάνω κάτι τέτοιο. Αυτοί με επιλέγουν.

Ομολογώ ότι το “Realms of Gold” είναι το πιο αγαπημένο μου από τα άλμπουμ σου. Όχι μόνο λόγω της lo-fi οκτακάναλης αισθητικής του, αλλά και για την «ψυχή» του. Είμαι πολύ χαρούμενος που το έχω υπογραμμένο από εσένα! Πώς ένιωσες που ξαφνικά άφησες τον υπολογιστή και έπιασες την ακουστική κιθάρα;

Ανακουφισμένος και αναζωογονημένος. Είχα ανάγκη να το κάνω.

Θυμάσαι κάποιο περιστατικό από τη συνεργασία σου στο δίσκο αυτό με τους εξαιρετικούς μουσικούς Paul Weller, Mick Talbot, Rhoda Dakar (Special AKA) και Marco Nelson (Young Disciples);