Let Us Know You
Η Angelika Dusk, η Daphne And The Fuzz και η Ladydust που συμμετέχουν στο Let Me Know_Woman απάντησαν στις ερωτήσεις μας. Του Αντώνη Κλειδουχάκη
- Συμμετέχεις στο αποκλειστικά γυναικείο line up του Let Me Know Festival, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η ανάγκη ύπαρξης μιας τέτοιας εκδήλωσης (κανείς δεν θα σκεφτόταν ένα φεστιβάλ μόνο με άνδρες) υποδηλώνει ότι οι γυναίκες μουσικοί βρίσκονται στο περιθώριο; Είναι το ροκ ένας μικρόκοσμος ανισοτήτων, ένας ανδροκρατούμενος χώρος;
Angelika Dusk: Αντιθέτως, θεωρώ ότι το Let Me know festival είναι μια γιορτή για τη Γυναίκα, δεν έχει να δηλώσει κάτι σε σχέση με την θέση της στην κοινωνία. Για μένα, ως γυναίκα και ως καλλιτέχνη, είναι πολύ ωραίο το ότι θα ενώσουμε τις φωνές μας τρεις κοπέλες από το χώρο της μουσικής. Όσον αφορά το αν το ροκ είναι "ανδροκρατούμενος" χώρος δεν συμφωνώ. Στη ροκ πάντα υπήρχαν μεγάλες γυναικείες μορφές -ενδεικτικά αναφέρω τη Janis Joplin, την PJ Harvey, την Αlanis Morissette, τη Μelissa Etheridge... Νομίζω πως και μια γυναίκα μπορεί να έχει το ίδιο τσαγανό και τον ίδιο δυναμισμό που απαιτεί η ροκ μουσική, δεν είναι θέμα φύλου. Στη μουσική ειδικά δεν θεωρώ ότι οι γυναίκες είναι στο περιθώριο, κάθε άλλο. Αν θέλετε να μιλήσουμε για το ποια είναι η θέση της σε άλλους τομείς, τότε θα ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση!
Daphne And The Fuzz: Φυσικά και έχουν υπάρξει και φεστιβάλ μόνο με άνδρες. Παρ' όλα αυτά οι γυναίκες μουσικοί είναι σίγουρα μειοψηφία και το μεγαλύτερο μέρος τους περιορίζεται σε τραγουδίστριες. Επίσης μπορούμε να δούμε ότι στη ροκ μουσική οι άντρες είναι περισσότεροι, ενώ στην ποπ μάλλον οι γυναίκες. Μου φαίνονται διαχωρισμοί βαθιά ριζωμένοι στην κοινωνία και μέσα μας, όπως το ότι τα αγοράκια πρέπει να παίζουν με αυτοκινητάκια και να φοράνε σκουρόχρωμα ρούχα, ενώ τα κοριτσάκια παίζουν με κούκλες και φοράνε ροζ. Όταν μεγαλώνεις βλέποντας και ακούγοντας μόνο άντρες ροκ σταρ και κυρίως γυναίκες ποπ σταρ πόσο δύσκολο είναι να οδηγηθείς υποσυνείδητα στο είδος μουσικής που θα παίξεις ανάλογα με το φύλο σου;
Ladydust: Οι κοινωνίες είναι 'ανδροκρατούμενες', όχι το ροκ σαν έννοια φυσικά, αλλά σαν μικρογραφία αυτών των κοινωνιών. Οι ενδεχόμενες ανισότητες μπορεί να προκύπτουν όσον αφορά τους αριθμούς, αλλά σίγουρα όχι όσον αφορά το πάθος η το ταλέντο από πλευράς έστω και των σαφώς λιγότερων γυναικών στη ροκ σκηνή, αυτό πιστεύω.
- Οι Janis Joplin, Patti Smith, Kim Gordon, Bjork, PJ Harvey είναι μερικές θηλυκές παρουσίες που άφησαν ανεξίτηλα ίχνη στα σανίδια της σκηνής. Ποια άλλα ονόματα υπάρχουν στην προσωπική σου λίστα, ονόματα που σε σημάδεψαν και σε ενέπνευσαν, που ίσως είναι και πιο κοντά στη δική σου σκηνική παρουσία;
Angelika Dusk: Η Εlla Fitzgerald από το χώρο της τζαζ για την ακρίβεια της φωνής της και το συναίσθημα σε κάθε ερμηνεία της. Η Alanis Morissette για το δυναμισμό, την ωμότητα, την αυθεντικότητα της και τους 2 σουπερ πρώτους δίσκους της. Η Florence Welch από τους Florence and the Machine, γιατί οι στίχοι της είναι ποίηση, η μουσική της αιθέρια σαν από άλλο κόσμο, και η σκηνική της παρουσία απλά τέλεια.
Daphne And The Fuzz: Συνεχίζοντας τον παραπάνω συλλογισμό, προσπάθησα για πολλά χρόνια να βρω γυναικεία πρότυπα στη μουσική που μου αρέσει να γράφω και να παίζω, καθώς και όσον αφορά τη σκηνική μου παρουσία. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα πως τα καλλιτεχνικά πρότυπα δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το φύλο. Γι αυτό πέρα από την Janis Joplin και την Nina Simone δεν θα αναφέρω άλλα γυναικεία ονόματα εδώ. Λατρεύω τον Jarvis Cocker και τον David Bowie και για τη σκηνική τους παρουσία μεταξύ άλλων, καθώς και τον Mick Jagger φυσικά. Με γοητεύει αυτή η πηγαία υπερβολή και η άνεση με την οποία μοιράζονται τόσο απλόχερα τον προσωπικό χαρακτήρα τους με το κοινό.
Ladydust: Η έμπνευση έχει έρθει από γυναικείες παρουσίες σαν την Kim Deal, (από Pixies), Akiko Matsuura, (από Comanechi), Johnette Napolitano (από Concrete Blonde), Nina Gordon (Veruca Salt), Hariet Whller, (The Sundays), Kristin Hersh, (Throwing Muses), Katherine Blamire & Jessica Davies (από The Smoke Fairies), Siouxsie Sioux (Siouxsie and The Banshees), Marijne Van der Vlugt (Salad), Anja Plaschg (Soap ans Skin), Nika Rosa Danilova, (Zola Jesus), όλες από τις L7, Tanya Donnely (Belly) και άλλες, πολλές, πολλές ακόμα..
- Λονδίνο, Άμστερνταμ, Βερολίνο ή...; Αν είχα να σου δώσω δανεικά, πού θα πήγαινες; Υπάρχει κάποια πόλη που θα ήθελες να της χαρίσεις την καρδιά σου; Πόσο έχει αλλάξει το περιβάλλον σου στην Αθήνα και ο τρόπος που το βιώνεις τα τελευταία χρόνια;
Angelika Dusk: Μαζί με το συγκρότημα Τρύπες ή όχι; (Γέλια). Αθήνα και πάλι Αθήνα. Έχω ζήσει στο Λονδίνο και σε πόλεις στην Αμερική αλλά αγαπώ την πόλη μου παρόλο που δεν έχει πεζοδρόμια, παρόλο που με στενοχωρεί η συμπεριφορά των οδηγών, παρόλο που φαντάζομαι πόσο πιο όμορφη θα ήταν αν δεν είχαν γκρεμιστεί τα υπέροχα νεοκλασικά της κτίρια.
Daphne And The Fuzz: Έχω ήδη χαρίσει την καρδιά μου στο Παρίσι και θα ήθελα να γνωρίσω καλύτερα το Λονδίνο και το Βερολίνο. Και να επισκεφτώ το Άμστερνταμ που δεν το έχω κάνει ως τώρα. Θα ήθελα γενικά να ταξιδεύω περισσότερο. Μεγάλωσα στην Αθήνα και την ξέρω απ' έξω και ανακατωτά. Παλιότερα με γοήτευε πάρα πολύ. Δεν μπορούσα να με φανταστώ να ζω κάπου αλλού. Έλεγα ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού τόσο ζεστός κόσμος και κλίμα, την θεωρούσα μια όμορφα άναρχη πόλη, που αυτή ακριβώς είναι η γοητεία της. Δεν μπαίνει σε κουτάκια και κάθε μέρα κάτι συμβαίνει. Πλέον με έχει κουράσει κάπως. Όταν γνωρίζεις τις αμέτρητες επιλογές που υπάρχουν εκεί "έξω" (στην κεντρική Ευρώπη) ξενερώνεις λίγο με το εδώ και τα 5 μέρη που έχει για να βγεις, να κάνεις live, να γνωρίσεις κόσμο κλπ. Η άναρχη αρχιτεκτονική δομή δεν είναι πλέον γοητευτική αλλά κουραστική, το ζεστό κλίμα δεν σου φαίνεται τόσο απαραίτητο και οι τόσο ζεστοί άνθρωποι είναι μάλλον πρόβλημα. Μάλλον εγώ φταίω που μεγαλώνω και, όπως δεν μπορώ να μένω πλέον με τους γονείς μου γιατί η υπερπροστατευτικότητά τους με πνίγει, έτσι νιώθω πως με πνίγει και η Αθήνα και αναζητώ νέες εμπειρίες και καταστάσεις.
Ladydust: Από τις τρεις που ανέφερες. σίγουρα το Λονδίνο λόγω της πιο κοντινής σ' εμένα μουσικής ταυτότητας. Από λοιπές, νομίζω διάφορες στην Αμερική, άλλες πιο ήσυχες, κι άλλες πιο ανήσυχες. Το αθηναϊκό περιβάλλον τώρα, σίγουρα δυσκολεύει όλο και περισσότερο, αλλά τουλάχιστον υπάρχουν κάποιες πολυετείς φιλίες εδώ, (αναφέρομαι σ' εμένα), των οποίων η πολυτιμότατα με κάνει και ξεχνάω αρκετές φορές τις τριγύρω αντιξοότητες σε όλα τα επίπεδα (όχι μόνο τα οικονομικά).
- Τι είδους επιρροή επιθυμείς να ασκήσει πάνω μας η μουσική σου; Μπορείς να μας μεταφέρεις τις εικόνες που δημιουργούν σε σένα την ίδια η μουσική και τα τραγούδια σου;
Angelika Dusk: Νομίζω το πιο σημαντικό για μένα είναι να ταυτιστεί κάποιος με ένα τραγούδι μου και να τον αγγίξει. Γράφω για πράγματα που έχω περάσει στη ζωή μου τα οποία σίγουρα έχουν βιώσει και άλλοι άνθρωποι. Όταν μου λένε ότι έχουν αντλήσει δύναμη από ένα τραγούδι μου, για μένα είναι η μεγαλύτερη χαρά.
Daphne And The Fuzz: Στη μουσική μου οι στίχοι και η μελωδία είναι αλληλένδετα, γράφονται και ταυτόχρονα εξάλλου. Οπότε, οι εικόνες που μου δημιουργούν είναι οι ίδιες εικόνες που είχα όταν τα έγραφα, όταν σκεφτόμουν τον καλύτερο τρόπο να εκφραστούν οι σκέψεις και τα συναισθήματα σε εικόνες, στίχους και μελωδίες. Θα ήθελα ο καθένας ακούγοντας τα κομμάτια αυτά να πιαστεί από κάπου και να του θυμίσουν πράγματα για την προσωπική του ζωή, να του δημιουργήσουν παρόμοια συναισθήματα και εικόνες. Η ταύτιση είναι αυτό που ψάχνω κάθε φορά που ακούω ένα μουσικό κομμάτι ή ένα οποιουδήποτε είδους έργο και, όταν δεν μπορώ να βρω πουθενά την ταύτιση που αναζητώ, την συνθέτω εγώ. Ελπίζω να μπορούν να λειτουργήσουν τα κομμάτια μου με αυτόν τον τρόπο και για τον κόσμο που τα ακούει.
Ladydust: Κάποτε έλεγα σ' ένα φίλο πως ξεκίνησα να παίζω μουσική για τα 'έκτροπα', γελώντας. Σ' εκείνη τη φάση, είχα στο μυαλό μου μια εικόνα από δυο παιδιά που ενώ πάνω στο χορό μπροστά μου κατά τη διάρκεια ενός σετ μου, είχαν χτυπήσει μεταξύ τους, (μάλιστα η μια κοπέλα είχε εμφανώς μελανιά στο κούτελο), παρ' ολ' αυτά συνέχιζαν μανιωδώς το χορό σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Από τότε υιοθέτησα αυτή την φράση. Μου άρεσε να λέω πως παίζω 'για τα έκτροπα'. Με αυτή την ορολογία πλέον προσδιορίζω κάτι.. συναφές αλλά πολύ πιο εσωτερικό. Προσδιορίζω όλα τα αναπάντεχα συναισθήματα που μπορεί να προκύψουν στα ακούσματα ενός σετ κάποιων ωρών, όταν αυτό το σετ είναι απρόσμενο πολλές φορές και σ' εμένα την ίδια, και πηγάζει εκείνη τη στιγμή κατευθείαν από τα δικά μου συναισθήματα. Θα το περιέγραφα σαν ένα ανοιχτό κανάλι ρέουσας επικοινωνίας. Όσον αφορά τις εικόνες που γεννιούνται σ' εμένα την ίδια όπως με ρωτάτε από όλο αυτό, έχω να πω πως δεν είναι αρκετά όλα τα story boards του κόσμου, για να μπορέσω να τις αποδώσω. Οπότε κρατήστε προς το παρόν τα 'έκτροπα';)
- Ποιο θεωρείς σπουδαιότερο επίτευγμα στην μέχρι τώρα πορεία σου; Υπάρχουν ανακοινώσιμα μελλοντικά σχέδια;
Angelika Dusk: Το ότι κατάφερα να αλλάξω τη ζωή μου, να τα παρατήσω όλα και να κάνω αυτό που πάντα ήθελα: μουσική. Ήταν πολύ δύσκολο και χρειάστηκε μεγάλη δύναμη. Τώρα γράφω τον επόμενο δίσκο μου που θα είναι πολύ πιο ροκ, alternative pop/rock αν θες. Ταξιδεύω στο Λονδίνο πολύ και παράλληλα αυτό το διάστημα κάνω πολλές συναυλίες σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ όπως στην Death Disco για το Let Me Know Festival, ενώ προετοιμάζομαι και ανυπομονώ για τις ωραίες συναυλίες του καλοκαιριού, σε κάποιες από τις οποίες θα κάνω και το opening act ξεκινώντας από αυτές της Kovacs τον Απρίλιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Daphne And The Fuzz: Το σπουδαιότερο επίτευγμά μου ως τώρα πιστεύω πως είναι ότι κατάφερα να βρω ανθρώπους να πιστέψουν σε αυτό που κάνω, να ταιριάξουμε και να με βοηθήσουν να βγάλω τη μουσική μου προς τα έξω. Αναφέρομαι όχι μόνο στους συντελεστές αυτού του δίσκου, αλλά και στους μέντορες που βρέθηκαν στον δρόμο μου και με παρακίνησαν να κάνω αυτό που αγαπώ. Μέσα στο Μάρτιο θα βγει ο πρώτος μας δίσκος και το πρώτο βίντεο single από αυτόν τον δίσκο σε δική μου σκηνοθεσία. Ανυπομονώ να τα μοιραστώ μαζί σας!
Ladydust: Μιλώντας για τα μουσικά πράγματα, θα αναφερθώ σε κάτι για το οποίο βέβαια θα ομολογήσω πως δεν έχω προσπαθήσει ιδιαίτερα, βγαίνει σχεδόν αβίαστα και είμαι μάλλον τυχερή όσον αφορά αυτό το γεγονός. Ο λόγος για το ότι έχω 'καταφέρει' να μην επηρεάζουν οι τριγύρω καταστάσεις, όποιες κι αν είναι αυτές, την αγάπη γι' αυτό που κάνω σχεδόν 15 χρόνια τώρα.
Τώρα αναφερόμενη σε μελλοντικά σχέδια, σίγουρα αρκετά guests μου είναι προγραμματισμένα για το επόμενο διάστημα. Σε διάφορα venues στην Αθήνα, αλλά και εκτός. Επίσης opening acts μου σε συναυλίες όπως η αναμενόμενη του Dan Stuart, από Green on Red, στις 4 Απριλίου.
Τα βγάζω σχεδόν όλα στα social networks μου, και στο 'group' του 'πλανήτη ladydust' στο facebook.