O Λακωνικός κύριος Warren «μιλάει» στο Mic!

Μέσα σε κάτι λιγότερο από ένα χρόνο o Richard Warren - υπό το ψευδώνυμο Echoboy- κατάφερε να μας εκπλήξει θετικά, εις διπλούν μάλιστα, κυκλοφορώντας δύο από τους καλύτερους δίσκους μιας, μάλλον μέτριας μουσικά χρονιάς και «κινδυνεύοντας» να βρεθεί και με τους δύο στα είκοσι καλύτερα, που θα πρέπει να αρχίσουμε να βγάζουμε σε λίγους μήνες. Ο ενθουσιασμός ενός νεαρού λοιπόν που σχεδόν μέσα σε ένα φεγγάρι γνώρισε μουσικές και ήχους που... χιλιόμετρα απείχαν από τα 'συμβατικά πράγματα' που τον απασχολούσαν στη μέχρι τούδε ζωή του, συνάντησε το ολοφάνερο πλέον ταλέντο του να αφομοιώνει γρήγορα και να αναπαράγει - επιτυχημένα - με ανάλογους ρυθμούς. Οι Kraftwerk, το electro και το 'διαφορετικό' Γερμανικό ροκ συγκίνησαν τον Warren σε ίσες ποσότητες και κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Ούτε φυσικά και οι ίδιοι οι ακροατές αφού τόσο τo Volume 1, όσο και το Volume 2 σε πολλά σημειά ξεφεύγουν από τα επίπεδα του ανώδυνου, αποκτούν άποψη και αισθητική εντόνου χαρακτήρα και γίνονται προιόντα ένος σύγχρονου - για αυτό και υγιούς - punk attitude.
Το mic θεώρησε λοιπόν ότι ο Richard Warren κάποια ενδιαφέροντα πράγματα θα έχει να μας πει και επιδίωξε να μιλήσει μαζί του, έστω και δικτυακά. Τελικά φαίνεται ότι δεν τον πετύχαμε και στην καλύτερή του μέρα (ή ότι απλά δε γουστάρει τις συνεντεύξεις - λογικό είναι...) και οι απαντήσεις του κινήθηκαν από τη μία φράση ως... τη μία και μόνη λέξη. Με λίγα λόγια δηλαδή περισσότερο μιλήσαμε εμείς παρά αυτός. Τι να κάνουμε όμως... δεν είναι όλοι ευγενικοί και 'ευφάνταστοι' στις απαντήσεις τους σαν τον Glenn Johnson (καρφί!)! Διαβάστε λοιπόν την εκ του απότελέσματος μίνι συνέντευξη που παραχώρησε το mic στον Richard Warren (...ή κάπως έτσι τέλος πάντων!).

Μic: To Vol. 2 lp ήρθε μόλις λίγους μήνες μετά τον πρώτο «τόμο» και ενώ συνήθως τα sequel είναι ανέπνευστα, εσύ μοιάζεις γεμάτος ιδέες και έμπνευση για μια ακόμη φορά. Αυτό σημαίνει ότι προετοιμαζόσουν όλα αυτά τα χρόνια και τώρα είσαι έτοιμος για «Μέγιστη ένταση» (σημ.: αυτό ήταν λογοπαίγνιο. 'Maximum Volume', καταλαβαίνετε...);.
Richard: Βρίσκομαι σε μεγάλη έμπνευση αυτό τον καιρό. Δεν έχω σταματήσει για δύο χρόνια και συνεχίζω να έχω πολλές ιδέες για διάφορα πράγματα!.

Mic: Ποιές είναι οι διαφορές που ο ίδιος ο Richard Warren εντοπίζει ανάμεσα στους δύο δίσκους;.
Richard: Νομίζω ότι στο Vol.2 γίνεται μια πιο ώριμη χρήση των ηλεκτρονικών οργάνων, παρ'ότι προσωπικά ως δημιουργός είμαι πιο έντονα 'χωμένος' στους «φυσικούς» και απλούς ήχους.

Mic: Οι Echoboy δουλεύουν μαζί ως κανονική μπάντα ή απλά πρόκειται για ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποιείς για τον εαυτό σου και τους περιστασιακούς συνεργάτες σου;.
Richard: Echoboy είναι το όνομα κάτω από το οποίο ηχογραφώ εγώ σαν ένας ξεχωριστός καλλιτέχνης (σημ. Όπα ρε μεγάλε, μή θυμώνεις! Την άνοιξη μας έλεγες να θεωρούμε τους Echoboy κανονικό γκρουπ και όχι one man project!).

Mic: Έχεις δηλώσει ότι η έμπνευσή σου προέρχεται από κάθε δυνατό είδος μουσικής. Αυτό σημαίνει ότι το Vol.3 lp μπορεί να καταλήξει σε μία εντελώς διαφορετική μουσική κατεύθυνση;.
Richard: Ναι, γιατί όχι, μου αρέσει να αλλάζω το στυλ μου με σταθερή συχνότητα! Βαριέμαι πολύ εύκολα. Το νέο υλικό πάνω στο οποίο δουλεύω (σημ. Επιτέλους είδηση!) είναι πιο απλό και πιο ωμό και ακατέργαστο.


Mic: To τραγούδι 'Circulation', από το νέο δίσκο, είναι κάτι σαν το πρώτο τραγούδι αγάπης για τους (τον?) Echoboy;.
Richard: Ναι, είναι πράγματι ένα τραγούδι αγάπης, άλλα δεν είναι το πρώτο που έχω γράψει, υπάρχουν κι άλλα. (σημ. Πού;).

Mic: Πώς και διάλεξες το πιο 'επιθετικό' (ή απλά μη φιλικό) τραγούδι του δίσκου σαν πρώτο single ('Telstar Recovery');.
Richard: Απλά διαλέξαμε αυτό το κομμάτι επειδή μας φάνηκε ότι ήταν το πιο κατάλληλο για 'ραδιοφωνική χρήση', για να το μεταδίδουν συχνά στο ραδιόφωνο, ξέρεις. Όχι απαραίτητα επειδή είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου!.

Mic: Μοιάζεις να αμφιταλαντεύεσαι ανάμεσα στη μελωδία και στη μετρονομία. Τί από τα δύο ανακάλυψες πρώτα, και τί σε γοητεύει πλέον περισσότερο;.
Richard: To παρελθόν μου είχε να κάνει κυρίως με την παραδοσιακή τραγουδιστική γραφή, από τότε όμως που ανακάλυψα την ηλεκτρονική μουσική ο ήχος μου έχει γίνει πιο 'αφαιρετικός' και τα κομμάτια ορισμένες φορές αποκτούν έναν σχεδόν trance ρυθμό, απομακρυνόμενα από την ιδέα της μελωδίας.

Mic: H μουσική σου μοιάζει να είναι η ιδεατή 'μπερδεμένη' ποπ του μέλλοντος, κυρίως χάρη στην ικανότητα σου να αναμιγνύεις διαφορετικά στυλ σε ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Κύριος σκοπός σου είναι να πειραματιστέις με τον ήχο σου, ή η παραδοσιακή ποπ γραφή συνεχίζει να σε ενδιαφέρει;.
Richard: Προσπαθώ να συνδιάσω τον πειραματισμό με την ποπ! (σημ. Κοίτα να δεις...τσάμπα πήγε η ερώτηση, αυτό το ξέραμε και από πριν!).

Mic: Δε βρίσκεις πως έχει γίνει κάπως 'της μόδας' για τις post-90s μπάντες να αναφέρουν το Kraut rock ως κύρια επιρροή τους; Ονόματα όπως οι Can και οι Neu! είναι πλεόν σχεδόν cool αναφορές! Εσύ πόσο μέσα είσαι στην Kraut-μανία του καιρού μας;.
Richard: Μου αρέσει το Kraut rock σαν μουσική και αποτελεί επιρροή για τον ήχο μου. Δεν το κάνω όμως επειδή το θεωρώ cool ή απλά επειδή έχει έρθει στη μόδα. Πάει λίγο πιο βαθιά η σχέση μου με αυτή τη μουσική. (σημ. Πες μας ντε πόσο βαθιά!).

Mic: Ηχογραφείς στην Mute, την εταιρεία με τον ίσως σημαντικότερο electro κατάλογο εδώ και πάνω από είκοσι χρόνια. Τι σου αρέσει περισσότερο από την electro-σχολή της Mute;.
Richard: Δεν υπάρχει κάτι από τον κατάλογο της Mute που πραγματικά να μη μου αρέσει... Πάντως τα αγαπημένα μου πράγματα αυτό τον καιρό είναι οι Pan-Sonic, ο Richie Hawtin και ο Luke Slater (σημ. Εύγε νέε μου!).

Mic: Μου έχουν πει ότι βρίσκουν τη μουσική σου απλή και την ίδια στιγμή μπερδεμένη, σαν να μην εστιάζει πουθενά. Είναι έτσι;.
Richard: Αυτή είναι μια τέλεια περιγραφή. (σημ. Ευχαριστούμε!).

Mic: Έχεις κάποιες εξειδικευμένες μεθόδους ή έξτρα ικανότητες που χρησιμοποιείς στη διάρκεια των ηχογραφήσεων;.
Richard: Πρέπει να βρω καμμιά σπέσιαλ μέθοδο και κάποια κόλπα για τις ηχογραφήσεις. Το studio μου είναι υπερβολικά απλό!.

Mic: Απολαμβάνεις ακόμη το να αγοράζεις δίσκους;.
Richard: Ναι, ναι είμαι μανιακός με την αγορά δίσκων!.

Mic: Κάτι ενδιαφέρον που άκουσες τελευταία;.
Richard: Το τελευταίο άλμουμ των Kingsbury Manx είναι ο αγαπημένος μου δίσκος αυτό τον καιρό. (σημ. Εμείς πάλι κοιμηθήκαμε στα μισά...).

Mic: To πιο συναρπαστικό live που έχεις παρακολουθήσει;.
Richard: H καλύτερη συναυλία που έχω δει πρέπει να είναι.... οι Suede σε ένα χριστουγεννιάτικο happening το 1993 στο Λονδίνο - φανταστικό live! (σημ. Κι εγώ είχα δει τους Στερεο Νοββα το 93, άλλα δεν κάνω έτσι!).

Mic: Στην εφηβεία σου άκουγες....
Richard: Α, σαν έφηβος άκουγα πολύ Heavy metal!.

Mic: Πολλές μπάντες δεν υπάρχουν με το συνθετικό Echo στο όνομά τους (του αναφέρω μερικές και ανάμεσα τους και τους Echo Tatoo...). Τί το γοητευτικό έχει τέλος πάντων η ηχώ σε σχέση με τον 'αυθεντικό ήχο';.
Richard: H ηχώ καλύπτει μεγάλο αριθμό των αμαρτιών μας !(σημ. ρε λες να μας κοροιδεύει τώρα;).

Αυτά τα μετρημένα λοιπόν από τον Richard. Τον ευχαριστούμε πάντως και καμμιά κακία δεν κρατάμε. Τους μουσικούς δεν τους χρειαζόμαστε για να λένε εξυπνάδες άλλωστε. Αυτό το κάνουμε και μόνοι μας, όπως διαπιστώσατε!