Eξ-επαφής

Οι Ex κατάγονται από τη χώρα του Ρέμπραντ, του Βαν Γκογκ, του Σπινόζα και του Κρόιφ. Από το 1979 έως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 20 δίσκους και αν βάλουμε συνεργασίες, συλλογές, κασέτες και σπλίτ-σίνγκλς έχουμε το εξαιρετικό, εξαντλητικό, εξοργιστικό νούμερο… 144!

 Σε ένα αυθόρμητο και αυθαίρετο τοπ 5 θα επέλεγα τα εξής:

• Scrabbling At The Lock (1991), με τον τσελίστα Tom Cora (το Nevermind σε ένα παράλληλο σύμπαν)
• Aural Guerrilla (1988), πολύ αγαπημένο στους Έλληνες φίλους τους
• 1936 (1986), με τραγούδια από τον Ισπανικό εμφύλιο, με σούπερ βιβλιαράκι 144 σελίδων
• Moa Anbessa (2007), με το θρυλικό Αιθίοπα σαξοφωνίστα Getatchew Meκurya
• Kαι το δικό μου αγαπημένο, Joggers and Smoggers (1989).

Πώς να περιγράψεις τον ήχο τους; Punk, jazz, αφρικάνικα, noise και άλλα πολλά μπλέκονται με μαεστρία. Το μεγάλο τους ατού είναι οι ζωντανές τους εμφανίσεις. Πραγματική εμπειρία ζωής για όσους τους έχουν δει και με πάνω από 1800 εμφανίσεις στην πλάτη τους. Ένταση, ενέργεια, αυτοσχεδιασμοί, εκρήξεις, ανεπιτήδευτα χαμόγελα και καμία διάθεση για ροκ σταριλίκια.

Έχουν παίξει παντού και με τους πάντες. Σε καταλήψεις, σε πολιτιστικά κέντρα της αστυνομίας, σε τζαζ φεστιβάλ, για το Ελ Σαλβαδόρ και τους εγγλέζους ανθρακωρύχους, από την Addis Abeba και το Cserhatszentivan έως το Killdevil Hill και το Pouso Alegre. Με τους Chumbawamba, Fugazi, Γκούλαγκ και Dj Rupture μέχρι τους Konono No.1, Zu, Djibril Diabate και Yann Tiersen (ο οποίος στη συναυλία του στη Θεσσαλονίκη είχε διασκευάσει το “State of Shock”). Έχουν αλλάξει κάτι λιγότερο από 20 μέλη στη μπάντα. Τελευταία μεγάλη απώλεια ήταν ο τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος G.W.Sok. Το 2009, μετά από 30 χρόνια, αποχώρησε για να ασχοληθεί με τα δικά του πρότζεκτ πάλι μέσω της Εx Records. Το τωρινό σχήμα αποτελείται από τους:

Terrie Hessels, κιθαρίστα και μοναδικό μέλος από την αρχική σύνθεση,
Katherina Bornefeld, σταθερή πίσω από τα τύμπανα από το 1984,
τον σκωτσέζο κιθαρίστα Andy Moor που από το '90 πήρε μεταγραφή από τους φίλους τους Dog Faced Hermans και τέλος…
συνέντευξη με τον Arnold de Boer, τραγουδιστή, κιθαρίστα και νεότερο μέλος των The Ex.

Εξ-ηγήσεις

Τι είναι οι Ex; Θα μπορούσες να δώσεις έναν ορισμό για τον ήχο και τη φιλοσοφία της μπάντας;

Ο Andy την αποκαλεί strange edge (σ.σ. προφανώς αστείο και επιτυχημένο λογοπαίγνιο με το straight edge). Εκτός από αυτό τον ορισμό στην πραγματικότητα είναι αδύνατο για κάποιον μουσικό να περιγράψει την μουσική του, είναι σαν να ρωτάς κάποιον να περιγράψει τη σύζυγο ή την αγαπημένη του. Το μόνο που θες να πεις είναι πράγματα όπως “όμορφη” και “υπέροχη”. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όρους μάρκετινγκ για να περιγράψουμε κάτι που βγαίνει από τις καρδιές, τα μυαλά και τις ψυχές μας.

Οι συνεργασίες σας με άλλους μουσικούς (Tom Cora, Getatchew Mekurya, Sonic Youth, κ.τ.λ.) ήταν κάτι που κάνατε από τις πρώτες σας μέρες ως μπάντα. Τι σας ώθησε σε τέτοιου είδους καλλιτεχνικές συναναστροφές;

Γνωρίζουμε κόσμο στο δρόμο, τα πάμε καλά, διασκεδάζουμε και αρχίζουμε να παίζουμε μαζί μουσική. Τόσο απλό είναι. Δεν υπάρχει κάποιο πλάνο καριέρας ή κάποια μεγάλη ατζέντα πίσω από αυτές τις ενέργειες. Είναι κάτι το φυσιολογικό.

Η μόνη άλλη μπάντα στον κόσμο που έχει τόσες πολλές αλλαγές στη σύνθεσή της υποθέτω πως είναι οι Fall αλλά είστε ακόμη γεμάτοι ενέργεια στις συναυλίες σας (ήθελα να γράψω η καλύτερη live μπάντα αλλά… ντράπηκα!!). Πώς το καταφέρνετε;

Τα εγώ μας είναι τόσο μεγάλα και δε χωράνε σε καμία σκηνή ή στο στούντιο. Οπότε αποφασίσαμε να μην εμπλέκονται στη μουσική μας. Το μόνο που μετράει όταν βρισκόμαστε οι τέσσερις μας, είναι η μουσική που μοιραζόμαστε στο χώρο. Η ποικιλία στο φαγητό, στις ιστορίες και στη μουσική με κάθε τρόπο αποπνέουν υγεία και εγγυώνται μακροζωία.

Είναι η μουσική ένα αποτελεσματικό μέσο διαμαρτυρίας; Υπήρξε ποτέ;

Είναι και δεν είναι. Η κιθάρα του Woody Guthrie σκότωσε φασίστες και πολλοί νοτιοαφρικάνικοι ύμνοι έκαναν τους λευκούς αστυνομικούς να τα κάνουν πάνω τους την εποχή του Απαρτχάιντ. Επίσης, η μουσική μας κάνει να ξεπερνάμε τα όρια και τους φόβους μας. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τα πουλιά να μας εξηγήσουν τον αληθινό σκοπό της μουσικής.

Οι Ex έχουν εξελιχθεί μουσικά όλα αυτά τα χρόνια. Από το punk στη jazz, από το Κουρδιστάν στην Αιθιοπία και σε όλο τον κόσμο. Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια τριανταεπτάχρονη μπάντα;

Δεν ξέρουμε ακόμη. Θα σας εκπλήξουμε, όπως εμείς τους εαυτούς μας.

Το D.I.Y. σημαίνει κάτι στην διαδικτυακή εποχή μας και πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα από το ξεκίνημα σας το 1979;

Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος τι έγινε τότε γιατί ήμουν τεσσάρων χρονών όταν οι Ex ξεκίνησαν, αλλά μπορώ να υποθέσω ότι το 1979 όλα ήταν διαφορετικά. Πολύ πριν το φαξ και το “Ταμαγκότσι” (σ.σ. μικρό φορητό ηλεκτρονικό ζωάκι, σχήματος αυγού, έπρεπε να το γκουγκλάρω για να καταλάβω τι είναι!). Αλλά η underground μουσική και η αυτονομία στον τρόπο δουλειάς και ζωής ακόμη υπάρχουν. And I think that punk rock has always been there, since the first spitting lady met the first burping man. (Και νομίζω ότι το πανκ υπήρχε από πάντα, από τότε που η πρώτη κυρία που έφτυνε συνάντησε τον πρώτο άντρα που ρευόταν).

Εξ-υπνάδες

Θα τελειώσουμε με τα λόγια ενός άλλου μεγάλου ανδρός, του Steve Albini:

“O μέσος όρος ενός γάμου έχει διάρκεια 7 χρόνια, μιας κυβέρνησης 4 χρόνια, ενός σκύλου 14 χρόνια. Σε 2 χρόνια από τώρα η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θα εξαφανιστεί (σ.σ. παραλίγο προφήτης ο Αlbini). Τίποτα δεν αντέχει για πάντα. Εκτός από τους Εx. Είναι καλύτεροι από την αγάπη, τα χρήματα και τα ζώα”.

Οι The Ex (Amsterdam), προσκεκλημένοι της Japanese Rooftop εμφανίζονται στη Θεσσαλονίκη την Τετάρτη 26 Οκτωβρίου για μία και μοναδική συναυλία στο Eightball Live Stage. Μαζί τους οι Bernay’s Propaganda (Skopje), Bazooka (Volos) και Chinese Basement (Thessaloniki). Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00 και η συναυλία θα ξεκινήσει στις 21:00 ακριβώς.Γενική είσοδος: 10€ Προπώληση εισιτηριών: 8€

https://www.facebook.com/events/610016059181120/