She Transforms Chaos to Music
Όσα λένε οι μέχρι τρέλας μουσικόφιλες γυναίκες μεταξύ τους. Η Χίλντα Παπαδημητρίου συναντά την Εύη Χασαπίδου-Watson.
Με αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία του νέου δίσκου των She Tames Chaos, κάναμε μια μεγάλη συζήτηση με την Εύη Χασαπίδου-Watson για θέματα που απασχολούν δύο γυναίκες της συνομοταξίας μας: μουσικόφιλες μέχρι τρέλας. Διότι παρά τις περί του αντιθέτου στερεοτυπικές απόψεις, υπάρχουν γυναίκες που μέσα στις φλέβες τους κυλάει μουσική αντί για αίμα.
Δύο λόγια εν είδει σύνδεσης με τα προηγούμενα επεισόδια.
Η Εύη Χασαπίδου-Watson μεγάλωσε σ' ένα πολύ-πολιτισμικό περιβάλλον, αφού ο πατέρας της ήταν ναυτικός και η μητέρα της δούλευε σε ναυτιλιακό γραφείο με έδρα τη Νέα Υόρκη. Από το μπαμπά-ναυτικό κληρονόμησε το ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτί, στο οποίο οφείλει όχι μόνο τη σπάνια ερμηνευτική της ικανότητα, αλλά και το ταλέντο να μαθαίνει εύκολα οποιοδήποτε μουσικό όργανο και να μιλάει τις ξένες γλώσσες με άψογη προφορά (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά). Ο μπαμπάς την εκπαίδευε να κάνει δεύτερες φωνές από την ηλικία των 3 ετών, αυτός έφερε από το εξωτερικό το στερεοφωνικό που κοσμεί ακόμα το καθιστικό της Εύης, ένα συνδυασμό πικάπ, μπομπινόφωνου και ραδιόφωνου. Λέει γι' αυτό η Εύη:
"Τα πρώτα μου ακούσματα ήταν ο Ξυλούρης, ο Χιώτης και η Μαίρη Λίντα, ο Θεοδωράκης, κάτι λάτιν που άρεσαν στον πατέρα μου με τρομερές μπάντες. Ώσπου μια μέρα, μου έφερε το LP με τα singles των Carpenters. Άκουσα το κρύσταλλο της φωνής της Karen και ένιωσα να σκίζεται το σύμπαν. Είχε απίστευτη γκάμα αυτή η γυναίκα, ενώ δεν έκανε ακροβασίες με τη φωνή της, πήγαινε πάρα πολύ χαμηλά και μετά πάρα πολύ ψηλά, και σε όλη αυτή τη διαδικασία η φωνή παρέμενε κρυστάλλινη ακόμα κι όταν σκλήραινε σε κάποιες φράσεις. Είναι πολύ υποτιμημένη η Karen, λόγω του μουσικού πλαισίου της εποχής. Είχε ταυτιστεί με τη φωνητική ποπ. Και ήταν καλή ντράμερ. Ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που αντέγραψα. Έβαζα το δίσκο να παίζει, και μ' ένα μικρόφωνο JVC τραγουδούσα πάνω στη φωνή της και με έγραφα στο μπομπινόφωνο. Στη συνέχεια με άκουγα και διόρθωνα τα λάθη μου. Ήταν η πρώτη μου δασκάλα".
Άλλη μεγάλη επιρροή ήταν οι Beatles, τους οποίους έμαθε από μια συμμαθήτριά της. Οι παρτιτούρες τους ήταν η αφορμή να γράψει δικά της τραγούδια. Ξεκίνησε αλλάζοντας τη μελωδία σε στίχους τους, στο Blackbird για παράδειγμα. Ακόμα όμως δεν "ήξερε" ότι θα γίνει τραγουδίστρια.
Η μητέρα της αγόρασε την πρώτη της κιθάρα, μια Aria ακουστική με πλαστικές χορδές, όταν στην εφηβεία της γράφτηκε σε ωδείο. Δεν πήρε ποτέ πτυχίο, διότι δεν άντεχε τη διαδικασία των εξετάσεων, έτρεμαν τα χέρια της και ήθελε να το βάλει στα πόδια. Περίεργο αν σκεφτείς ότι στη σκηνή μοιάζει σαν ψάρι μέσα στο νερό. Ίσως ξεπέρασε το stage fright οριστικά εκείνη την εποχή. Υποσημείωση: οι She Tames Chaos κάνουν εξαιρετικά λάιβ, η Εύη τραγουδάει, παίζει μπάσο και κιθάρα, τα υπόλοιπα μέλη είναι φανερό ότι απολαμβάνουν τη μουσική που παίζουν.
Τελειώνοντας το σχολείο, η Εύη άρχισε να συχνάζει στα σφαιριστήρια των Εξαρχείων όπου κόλλησε σαν βεντούζα σε μια παρέα παιδιών που ασχολούνταν με τη μουσική. Συμμετείχε στην πρώτη σύνθεση των No Man's Land, από τους οποίους αποχώρησε μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ τους, Zalion, το 1988, για να φτιάξει τους Echo Tattoo μαζί με τον Πάνο Κουρτσούνη. Στην ερώτηση, τι έγιναν οι Echo Tattoo, αν θα ξαναπαίξει μαζί τους, η Εύη μου είπε:
"Από τους Echo Tattoo, έχουμε μείνει ο Πάνος κι εγώ, αλλά δεν φεύγουν ποτέ από το μυαλό μου. Προς το παρόν, είναι στην κατάψυξη, ίσως κάποια στιγμή τους ξεπαγώσουμε πάλι".
Όταν διατύπωσα την απορία αν οι She Tames Chaos είναι προσωπικό της πρότζεκτ, η Εύη διαφώνησε:
"Δεν είναι μία μπάντα που συνοδεύει εμένα. Είμαστε γκρουπ. Μπορεί να έγραψα τα τραγούδια, να έκανα την παραγωγή και το editing, αλλά τα υπόλοιπα μέλη έχουν προσθέσει πολλά δικά τους πράγματα. Οι κιθάρες του Robert και του Αλφόνσο, τα τύμπανα του Διονύση… είναι μια δουλειά συνολική. Παρότι κάνω το φινίρισμα, δεν τους καπελώνω. Είμαστε όλοι μαζί σ' αυτό".
Εδώ εξέφρασα άλλη απορία. Πού έμαθε να κάνει την παραγωγή. Είναι κάτι που το διδάχτηκε;
"Σ' αυτό με βοήθησε το καλό αυτί που λέγαμε νωρίτερα, αλλά και η άνεση που είχα ανέκαθεν με τους υπολογιστές, τα προγράμματα. Γελάω με τις θεωρίες που λένε ότι το 'συνθετικό μυαλό' είναι ανδρικό, ότι η σύνθεση είναι ανδρικό προνόμιο. Τα πάντα εξαρτώνται από τα γονίδια και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε. Εμένα το μυαλό μου λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Από μικρή ήμουν αυτό που αποκαλούμε αγοροκόριτσο".
Και δεν χρειάστηκε να παίξει ποτέ διακοσμητικό ρόλο στα συγκροτήματα που συμμετείχε; Αυτή η ερώτηση έφερε στην επιφάνεια ένα θέμα που απασχολεί από παλιά την Εύη, και αφορά τη θέση της γυναίκας στην τέχνη. Πιάσαμε μια μεγάλη συζήτηση για την ταύτιση του πολιτισμού με την ανδρική δημιουργία, για το πώς αυτό αποτυπώνεται στη γλώσσα και στην ιστορία: γιατί λέμε history αλλά όχι her-story; Γιατί η λέξη άνθρωπος είναι ταυτόσημη του άνδρα; Man - αλλά η ετυμολογία του (wo)man είναι wife of the man. Όσο για το ρόλο της ίδιας στις μπάντες της, λέει ότι γρήγορα ξέφευγε από τον διακοσμητικό ρόλο, ίσως επειδή οι συνεργάτες της δεν ήταν ποτέ κολλημένοι στα φυλετικά στερεότυπα - αλλά επειδή και η ίδια πάλευε πάντοτε, και φώναζε, και πολεμούσε γι' αυτό.
Αυτό με τη σειρά του μας οδήγησε στο ζήτημα της καλοσύνης. Η Εύη χαρακτήρισε τα μέλη των No Man's Land "καλά πλάσματα". Και πρόσθεσε κάτι στο οποίο συμφωνώ απόλυτα κι εκείνη το διατύπωσε εξαιρετικά: ότι η καλοσύνη και η αγάπη είναι "μια σκυτάλη που οφείλει να δίνει ο ένας στον άλλο". Εδώ θα κάνω κι εγώ το λογοπαίγνιό μου: No (Wo)Man is an Is-Land.
Στην ερώτηση αν όλα αυτά τα πράγματα εμφανίζονται στους στίχους της, μου είπε ότι δεν ενστερνίστηκε ποτέ την punk καταγγελτική στιχουργική, παρότι η ζωή της ήταν "πάνκικη". Επηρεασμένη περισσότερο από τους τραγουδοποιούς, φροντίζει να περνάει με πιο subtle - διακριτικό, λεπτό - τρόπο τα νοήματά της. Για παράδειγμα, το τραγούδι "Return to Forever" από την καινούργια δουλειά της, εκτός από αναφορά στο ομώνυμο jazz fusion σχήμα του Chick Corea, είναι μια νοσταλγική ματιά στη χαμένη νιότη, μια επιστροφή σ' αυτό που άφησες πίσω οριστικά. Το πιο αμιγώς πολιτικό τραγούδι του άλμπουμ είναι το "Birthday" (What kind of freedom?) Το "Toyland" είναι αφιερωμένο στον Ωρίωνα, τον γιο της, ο οποίος κάθε τόσο μπαίνει στη συζήτηση και μου δείχνει τα αγαπημένα του βιβλία.
Το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει στις 11/12/2016, σε 300 βινύλια, από την G.O.D. Records, του Μιχάλη Ματθαίου. Επειδή η διάρκειά του δεν μπορεί, για τεχνικούς λόγους, να ξεπερνάει τα 40 λεπτά, έμειναν απέξω μερικά τραγούδια - μαγιά για τον επόμενο δίσκο, να συμπληρώσω. Όπως το "Be a shore, a welcoming shore", το οποίο έχει πηγή έμπνευσης το προσφυγικό ζήτημα.
Κι επειδή πολλοί αναρωτιούνται αν έχουν απομείνει αντίτυπα από την επανέκδοση του άλμπουμ των Echo Tattoo, Mind your Step - όλα τα αντίτυπα τα έχει ζωγραφίσει στο χέρι η Εύη - υπάρχουν μερικά και διατίθενται μέσω του discogs.
Και δύο λόγια για τους She Tames Chaos. Εκτός από την Εύη, η οποία τραγουδάει και παίζει κιθάρα, στις κιθάρες αλληλοσυμπληρώνονται ο Robert Sin και ο Αλφόνσο Μιγδάνης, στα πλήκτρα ακούμε τον Τεό Καράμπαλη, ενώ η rhythm section είναι το μπάσο του Νίκου Καμπουρούδη και τα τύμπανα του Διονύση Στεφανόπουλου.
