Man on the moon

Felix Kubin... Γερμανός δημιουργός στον χώρο της ηλεκτρονικής πειραματικής μουσικής από τις αρχές του ’80, υπήρξε μέλος του συγκροτήματος Klangkrieg και του new wave ντουέτου Die Egozentrischen Zwei, βασικό στέλεχος του σοσιαλιστικού Dada κόμματος KED από το ’92 ως το’ 94, είχε στο παρελθόν ραδιοφωνική εκπομπή με τίτλο "Radio Gagarin", συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού "Odradek" σχετικά με την ηλεκτροακουστική μουσική, ιδρυτής από το 1999 του συνδικάτου "Counter-Noise", έχει γράψει μουσική για θέατρο, ταινίες και κινούμενα σχέδια, ενώ από το 1998 κυκλοφορεί μέσα από την δική του δισκογραφική εταιρία, την Gagarin Records, πειραματική μουσική. Επιρροές από τον πρώιμο γερμανικό ηλεκτρονικό ήχο των Einsturzende Neubauten, Minus Delta T, DAF και Kraftwerk δοσμένες με έξυπνο χιούμορ και το αποτέλεσμα είναι ένας πανέμορφος διεστραμμένος sci-fi electropop ήχος.

Τον πέτυχα σε μια βραδιά ηλεκτρονικής μουσικής στο Liverpool, μέσα σε μια αίθουσα κινηματογράφου με 25 κόκκινους διθέσιους καναπέδες και με λιγότερα από τριάντα άτομα να τον κοιτούν καθιστά και αποχαυνωμένα σαν να βλέπουν ταινία επιστημονικής φαντασίας. Συμπτωματικά τρεις μέρες μετά βρεθήκαμε στο ίδιο club, όπου πάνω στην συζήτηση μου εκμυστηρεύτηκε την αγάπη του για την Ελλάδα, γεγονός που επιβεβαιώθηκε όταν αργότερα έγραψε το όνομά μου στα ελληνικά και ανέπτυξε τις απόψεις του για τους φιλοσόφους και την έννοια της δημοκρατίας (!!). Αυτά έγιναν στην αρχή. Μετά αρχίσαμε να μιλάμε για το διάστημα και η κουβέντα παρεκτράπηκε...

Ήθελες πάντα να γίνεις αστροναύτης; Προς τι αυτή η εμμονή με τον Yuri Gagarin;
(γελάει) Εάν ήθελα να γίνω αστροναύτης... ναι οπωσδήποτε... η αλήθεια είναι πως το αρχικό πλάνο ήταν να σπουδάσω αστρονομία. Ο πατέρας μου βασικά είναι επιστήμονας και έχω πολύ δυνατές μνήμες από την εποχή που με ξυπνούσε στις τέσσερις τα ξημερώματα, πρέπει να ήμουν 10 χρονών τότε, και μου έδειχνε διάφορα πράγματα μέσα από το τηλεσκόπιο, όπως έναν κομήτη για παράδειγμα. Όλα αυτά με γοήτευαν τρομερά, ωσότου συνειδητοποίησα ότι πρέπει να είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά για να ασχοληθείς με αυτό το αντικείμενο, οπότε δεν συνέχισα... Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια πράγματα στο διάστημα που με ελκύουν ακόμη... το ένα είναι ότι δεν υπάρχει κατεύθυνση και το δεύτερο είναι η ιδέα του να είσαι αστροναύτης και να ζεις στο διάστημα, δηλαδή η απόλυτη ελευθερία και ο φόβος της απόλυτης μοναξιάς.

Πώς εφαρμόζονται όλα αυτά στην μουσική σου; Εννοώ... μπορεί η αστρονομία να συνδυαστεί με την μουσική με κάποιο τρόπο;
Δεν βρίσκεις εύκολους παραλληλισμούς... είναι απλά μέρος του δικού μου κόσμου. Ο Yuri Gagarin ήταν πρωτοπόρος, γεγονός που επίσης με ενδιαφέρει και ειδικότερα το γεγονός ότι πήρε το ρίσκο να είναι ο πρώτος άνθρωπος στο φεγγάρι είναι κάτι με το οποίο νιώθω μια ιδιαίτερη σχέση. Ο παραλληλισμός έχει να κάνει περισσότερο με την ιδέα του να είσαι μέρος της γης αλλά στην πραγματικότητα να είσαι αποσυνδεμένος από τους υπόλοιπους...


Θεωρείς ότι εσύ είσαι πρωτοπόρος σε κάτι;
Δεν θα μπορούσα να πω πως είμαι πρωτοπόρος σε κάτι. Δεν πιστεύω βασικά ότι είναι εύκολο πλέον να πρωτοπορήσει κάποιος, καθώς νέες μουσικές δομές εμφανίζονται κυρίως όταν η τεχνολογία αλλάζει. Από την στιγμή λοιπόν που η τεχνολογία που χρησιμοποιείται τώρα στη μουσική γίνεται όλο και πιο βαρετή, είναι εξαιρετικά σημαντικό να ανακαλύψουμε νέες μουσικές δομές. Μου αρέσει μια συγκεκριμένη αισθητική στον ήχο αλλά παράλληλα προσπαθώ να εστιάσω σε συνδυασμούς από low-fi και hi-fi ήχους και από ορχηστρικά και τελείως trashy στοιχεία προκειμένου να δημιουρήσω κάτι όμορφο. Στην εταιρία μου έχω κάτι που μπορώ να θεωρήσω ότι είναι πρωτοποριακό... όλες οι κυκλοφορίες είναι από άτομα που δεν έχουν ξανακυκλοφορήσει υλικό. Αυτό είναι το μόνο στοιχείο... θα ήταν μάλλον υποκριτικό να υποστηρίξω το αντίθετο.

Πόσο σημαντικό είναι το artwork στην Gagarin Records;
Η εταιρία μου είναι περισσότερο σαν γκαλερί... ο αριθμός των αντιτύπων είναι εξαιρετικά μικρός, γύρω στα 500. Το artwork είναι οπωσδήποτε πολύ σημαντικό. Βασικά έχω σπουδάσει καλές τέχνες -σχέδιο, video και τανίες κινουμένων σχεδίων- οπότε το οπτικό στοιχείο για μένα είναι απαραίτητο, αυτός είναι και ο λόγος που προτιμώ το βινύλιο από το cd.

Πώς αντιλαμβάνεσαι το μέλλον της ηλεκτρονικής μουσικής;
Πιστεύω πως υπάρχει ένα ρομαντικό στοιχείο σχετικά με την εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής... και εγώ είμαι θύμα αυτού. Το πραγματικό μέλλον είναι ένας συνδυασμός από επιθυμίες και τεχνολογικές εξελίξεις. Αλλά κυρίως το μέλλον το βλέπω ως κάτι κρύο και εγώ ενδιαφέρομαι μόνο σε θερμά πράγματα, μου αρέσει η ρομαντική ιδέα του αύριο.

Είχα την εντύπωση ότι υποστηρίζεις τον κρύο μινιμαλιστικό ήχο των Kraftwerk. Νιώθεις κοντά στην ιδεολογία τους που γιόρταζε την αποξένωση της τεχνολογίας;
Για μένα οι Kraftwerk δεν είναι κρύα μουσική... είναι ένας πολύ αγνός, μαθηματικός ήχος. Τα κομμάτια τους είναι σαν παιδικά τραγούδια... είναι βασικά ένας συνδυασμός από παιδικά τραγούδια και καθαρή τεχνολογία που μπορώ ωστόσο να καταλάβω ότι μερικές φορές μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι κρύο και απρόσωπο. Προσωπικά δεν μπορώ να δημιουργήσω μουσική χωρίς συναίσθημα, εκτός και αν επιδιώκω να τιμωρήσω κάποιον ή τον εαυτό μου.. πράγμα που είναι πιθανό, αλλά προτιμώ να το κάνω δημιουργώντας επιθετικό υλικό παρά κρύο.

Χρησιμοποιείς την μουσική σου ως μέσο αποδόμησης ή ακόμη καταστροφής;
Ναι, η καταστροφή είναι πολύ μεγάλη δύναμη μερικές φορές. Ίσως μου αρέσει περισσότερο να ανακατασκευάζω το υλικό μου παρά να το αποδομώ.. εξαρτάται μάλλον από το πόσο κυνική είναι η διάθεσή μου, αν και γενικά δεν μπορώ να πω πως είμαι κυνικός άνθρωπος. Η μουσική μου είναι περισσότερο αφελής και διασκεδαστική αλλά ταυτόχρονα εμπεριέχει ένα στοιχείο φόβου γιατί είναι απομακρυσμένη από κάποιες αισθητικές που ξέρουμε. Επίσης, δεν μου αρέσει να σαμπλάρω αυθαίρετα από άλλες πηγές δίχως να υπάρχει ένα πολιτικό υπόβαθρο. Γι’ αυτό και έχω αποφασίσει τα τελευταία χρόνια να σαμπλάρω τα δικά μου κομμάτια. Περιμένω βασικά από τους ανθρώπους να έχουν μια πολιτιστική και πολιτική ταυτότητα όταν δημιουργούν κάτι στην τέχνη.

Ο Luigi Russolo δημοσίευσε το 1913 το μανιφέστο με τίτλο "Art of Noise". Γνωρίζεις τους Φουτουριστές και σε ποιό βαθμό οικειοποιείσαι την ιδεολογία τους;
Είχα αφιερώσει μια από τις ραδιοφωνικές μου εκπομπές σ’ αυτήν τη μουσική... οι Φουτουριστές ήταν τόσο ανόητοι ώστε ήταν έτοιμοι να σκοτωθούν στον πόλεμο μόνο και μόνο για να βιώσουν αυτό το extreme συναίσθημα. Υπάρχει μια μαύρη ρομαντικότητα πίσω από αυτό, το να τραβάς δηλαδή μια ιδέα στα άκρα, κάτι με το οποίο δεν μπορώ να ταυτιστώ. Από την άλλη πλευρά ωστόσο ήταν ιδιαίτερα ριζοσπαστικοί... πίστευαν ότι ο κάθε θόρυβος και ο θόρυβος της πόλης είναι μια ορχήστρα που μπορεί κάποιος να διευθύνει. Αυτό το βρίσκω συναρπαστικό και πιστεύω ότι εξαιτίας της έλλειψης τεχνολογίας δεν ήταν ικανοί να παρουσιάσουν μια ζωντανή εκδοχή αυτού που πίστευαν. Χρειάστηκε να περάσουν 60 χρόνια ούτως ώστε να μπορέσει πραγματικά να δημιουργηθεί αυτή η μουσική με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Πάμε σε κάτι άλλο... Ξέρω πως έχεις γράψει στο παρελθόν τη μουσική για ταινίες κινουμένων σχεδίων της Mariola Brillowska οι οποίες είχαν σχέση με πορνογραφία... έχεις σκεφτεί να γράψεις μουσική για πορνοταινίες;
Τα κινούμενα σχέδια δεν ήταν ακριβώς πορνογραφικές ταινίες... ήταν ρεαλιστικά φιλμ με κοινωνικά θέματα και αφηρημένες ιστορίες... χμμ.. θα ήθελα να κάνω έναν δίσκο για κάτι σαν εφηβική πορνο-μουσική. Στην Γερμανία υπάρχει το νεανικό περιοδικό Bravo, που περιέχει εικόνες με σκοπό να διεγείρουν τον κόσμο, είναι κάτι σαν εφηβική πορνογραφία. Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω την μουσική για κάτι τέτοιο... αλλά είναι απλά μια ιδέα.

Ok... τελευταία ερώτηση... στην καινούρια σου δουλειά "Matki Wandalki" (κυκλοφορεί σε λίγο από την A-Musik Records και, επειδή είχα την τύχη να την ακούσω νωρίτερα, την συνιστώ ανεπιφύλακτα!) διασκευάζεις το γνωστό τραγούδι του Lionel Ritchie "Hello". Να το θεωρήσουμε ως μια παρωδία;
Δεν νομίζω πως είναι παρωδία. Το μεταμόρφωσα σε κάτι που βλέπω πίσω από το κομμάτι. Κάποιοι νομίζουν ότι είναι αστείο, εγώ το βλέπω ως μυστηριώδες και τρομακτικό. Ήθελα να κάνω μια ναρκισιστική εκδοχή του τραγουδιού, γιατί πιστεύω ότι το ίδιο το τραγούδι εμπεριέχει μεγάλο ναρκισσισμό στους στίχους του. Αλλά όπως και να χει, θα το αφήσω ανοιχτό στον καθένα να το αντιληφθεί και να το ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο...