Γενέθλιες Μέρες

Μια συνέντευξη με τον Felizol

Αν υποθέσουμε πως είστε απ' αυτούς που πιστεύουν ότι οι δίσκοι και τα τραγούδια μιλάνε από μόνα τους, δεν κρατάνε μυστικά κι όταν τα λένε, τα λένε όλα. Τότε περνώντας από εδώ θέλω να νομίζω πως θα βρείτε οτιδήποτε αφορά στο "Birthdays" του Felizol χωρίς σκοτεινά σημεία. Κρατάω και μια πισινή, είναι δικό μου το κείμενο της κριτικής... Αν πάλι είστε απ' αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω απ' αυτό το προσωνύμιο, τον Γιάννη Βεσλεμέ, και να τον διαβάσετε να δίνει απόψεις και σκέψεις του για κοντινά μας πράγματα, να εύχεται και να σχεδιάζει, αν είστε απ' αυτούς που αποθέτουν στη γνωριμία τις διευκρινήσεις δηλαδή, συνεχίστε αμελητί να ακολουθείτε τη ροή του λόγου μέχρι το τέλος. Η παρούσα, είναι μία συνέντευξη με τον Felizol και τον Γιάννη Βεσλεμέ συγχρόνως, και τις απαντήσεις τις δίνουν εναλλάξ ή κι οι δύο μαζί. Απολαύστε τους:

1. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι ήταν το "Timemachine" για τους Mary & The Boy. Για σένα, μάλλον χρειάζεται να μας το αναλύσεις κάπως.
Το "Timemachine" είναι ο πρώτος full length δίσκος μου σε συνεργασία με τους Mary & The Boy. Συνεργαστήκαμε σε όλα τα επίπεδα, επιλογής υλικού, σύνθεσης, ενορχήστρωσης, παραγωγής. Περάσαμε όμορφα και είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα. Είναι τόσο εύκολο.

2. Αν σε προσκαλούσαν σε κάτι ανάλογο κάποιοι χωρίς δισκογραφία, θα το αποδεχόσουν ή σ' ενδιαφέρει και το προηγούμενο στάτους;
Συνεργαζόμουν με τους Mary & The Boy πριν καν δισκογραφήσουν, παίζω μουσική με τον Αλέξανδρο σχεδόν μια δεκαετία, υπήρξα παραγωγός τους στον πρώτο δίσκο τους και η πρόσκληση να κάνουμε ένα δίσκο μαζί ήταν μια φυσική συνέχεια.

3. Από τότε που άρχισες με τη μουσική ως το "Birthdays" στα δισκάδικα: Θυμάσαι ποιος πρώτος σου 'πε ότι αυτό που κάνεις είναι σημαντικό;
Ο Ηλίας, ο Αλέξανδρος, o Έκτορας και ένα μικρό ζωάκι που ζει κάτω από το κρεβάτι μου.

4. O Γιάννης Βεσλεμές πότε έγινε μέσα του ο Felizol;
Τον Γενάρη του 2004 ο Dr Hector έδειξε μία κόκκινη νέον πινακίδα και αναφώνησε "Felizol".

5. Σ' όλη αυτήν την πορεία αισθάνθηκες ποτέ να μπορούσες ν' αλλάξεις ριζικά παλιές αποφάσεις σου;
Όχι.

6. Το αυθεντικό "Kiss" όντως σήμερα ως κομμάτι ακούγεται καλύτερο και πιο ξεκάθαρο απ' όταν βγήκε στα eighties. Γιατί όμως Prince; Τι σ' έκανε να θέλεις να τον ξαναπείς και να το βάλεις στο άλμπουμ σου;
Το "Kiss" ήταν πάντα σημαντικό κομμάτι όπως και ο Prince. Η εμμονή μιας μουσικής ιδιοφυΐας να γράφει είκοσι χρόνια κομμάτια για την καύλα με συναρπάζει. Ο στίχος "I just want your body baby" ενώνει όλες τις φυλές του "καψουροτράγουδου". Είναι το νήμα που ενώνει για παράδειγμα τον Leonard Cohen με τον Dr Dre.

7. Απ' τις συνεργασίες και τα πρότζεκτ που 'χεις κάνει υπάρχει κάποιο που το ξεχωρίζεις έστω μισό βήμα απ' τα υπόλοιπα;
Ανυπομονώ για τα πρότζεκτ που έρχονται. Για τον δίσκο που ετοιμάζουμε με τον The Boy και για ένα υλικό που γράφουμε αργά και από απόσταση με τον Cristian Vogel.

8. Πες μου έναν ελληνικό δίσκο, ή τραγούδι, που σ' ενθουσιάζει τόσο ώστε θα 'θελες να 'χει την υπογραφή σου.
Την υπογραφή μου την θέλω στα πράγματα που κάνω. Θαυμάζω όμως απεριόριστα τον "Μπάλλο" του Σαββόπουλου, το "Τέλσον" των Στέρεο Νόβα, τις "Μάσκες Ηλίου" της Πλάτωνος, τις Τρύπες...

9. Ποιος είναι κατά τη γνώμη σου ο πιο ύπουλος εχθρός της μουσικής στην εποχή μας;
Οι trendmakers, τα δειλά label, ο πληροφοριακός θόρυβος, η άρνηση της ύλης. Η μουσική πρέπει να κυκλοφορεί μέσω κάποιου format χειροπιαστού, να το μυρίζεις και να τσακίζεται, να γρατζουνίζεται, να φθείρεται από το χρόνο, να το ανακαλύπτει ο ανιψιός σου σκονισμένο σε κάποιο ράφι.

10. Η ζωή στην πόλη, όπως πια την ξέρουμε, πλάθει συμπεριφορές, χαρακτήρες, στιλ και μοιάζει σαν εθισμός, δεν της ξεφεύγεις εύκολα. Θα μπορούσες να πεις τη μουσική σου αστική, να την επιλέξει κανείς αντί για μια συνηθισμένη βόλτα του; Και πόσο σου αρέσει η Αθήνα σήμερα;
Η μουσική του "Birthdays" είναι αλήθεια αρκετά συνδεδεμένη με την ζωή στην πόλη. Η Αθήνα βέβαια σε εθίζει στη μετριότητα. Θα 'θελε να 'ναι μητρόπολη αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη. Ο επόμενος προσωπικός δίσκος μου που θα λέγεται "Witchhunt" κινείται σε ατμόσφαιρα παραμυθιού με κέντρο δράσης ένα στοιχειωμένο δάσος. Θα 'ναι ένας δίσκος γεμάτος με treehouse, fairytalectro, χαμένα παιδιά και μάγισσες.

11. Το άλμπουμ σου ως Felizol κυκλοφόρησε. Άλλος, απραγματοποίητος, μουσικός σου πόθος για όλους εμάς τους υπόλοιπους υπάρχει εδώ κοντά;
Θα 'θελα να κάνω έναν ελληνικό δίσκο με την Αρλέτα.

12. Πώς θέλεις ένα δίσκο για να τον πεις αυτό που λέμε "κλασικό" με κεφαλαία;
"ΚΛΑΣΙΚΟΣ" είναι ο δίσκος που κουβαλάς μαζί σου στις διακοπές ακόμα και όταν είσαι σίγουρος ότι δε θα τον ακούσεις τελικά, απλά θες να τον έχεις πάνω σου. Τέτοιος είναι το "Desire" των Tuxedomoon, για παράδειγμα.

13. Μουσική να πίνεις τον καφέ σου, να τρως, στους σταθμούς του ηλεκτρικού, στα σουπερμάρκετ κ.ο.κ. Πιστεύεις ότι έχουμε ακούσια αποδεχτεί ότι "όλα" έχουν το soundtrack τους;
Μπορεί πάντα να φτιάχνεις το δικό σου σάουντρακ της πόλης. Δεν υπάρχει μέρα που να βγαίνω από το σπίτι μου χωρίς το discman μου.

14. Ακολουθεί παγίδα άκρως συνηθισμένης ερώτησης: Εσύ μικρός τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Ήθελα να γίνω κινηματογραφιστής, όπως και έγινα.

15. Απ' το "Κουρδιστό Πορτοκάλι" του Stanley Kubrick μέχρι τα πρόσφατα γεγονότα με τον 19χρονο Δημήτρη Πατμανίδη στον ΟΑΕΔ του Ρέντη. Πού βρίσκεται και πού χάνεται κατά τη γνώμη σου η πραγματική σχέση μουσικής-βίας;
Ποτέ δεν πίστεψα ότι η απεικόνιση της βίας στο σινεμά ή η χρήση της στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα οδηγούν κάποιον έτσι απλά στο έγκλημα. Ας σκεφτούμε καλύτερα σε τι εγκλήματα οδήγησαν οι θρησκείες την ανθρωπότητα. Ο Χριστός είναι ροκ σταρ, η Βίβλος από τα πιο βίαια κείμενα που έχουν γραφτεί, η εκκλησία ένοχος που πάντα διαφεύγει.

16. Στις μέρες μας η δημιουργία είναι περισσότερο από ποτέ υπόθεση μοναχική και του κομπιούτερ. Πόσο δύσκολο είναι να βγει το υλικό σου ζωντανά;
Είναι, συμφωνώ. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Κάθε τέχνη είναι μοναχική. Το προτιμώ από το να είμαι 17 χρονών να παίζω δυο ακόρντα, να θέλω να γίνω οι Placebo και να τσακώνομαι με τον μπασίστα αν ο ενισχυτής μου πάει πιο δυνατά απ' τον δικό του. Τώρα κάθε live είναι διαφορετικό. Προσαρμόζω το πρόγραμμά μου με τον χώρο, τον κόσμο και την διάθεση. Με πολύ δουλειά μπορεί ένα live με ηλεκτρονικά όργανα να είναι άκρως διασκεδαστικό και επικοινωνιακό.

17. Και κλείνοντας, πόσο έχουμε πλέον ως άνθρωποι δικαίωμα στο λάθος ή στην αποτυχία πιστεύεις;
Γιατί, μας κρίνει κανένας;