10 + 1 ερωτήσεις στους FF

1. Με προβλημάτισε η προέλευση του ονόματός σας. Νιώθετε πράγματι ως άλλοι παίδες "εν καμίνω"; Μήπως έχετε θρησκευτικές/μεταφυσικές ανησυχίες; Ή απλώς, κάνετε πλάκα; (Το fiery furnace είναι η αγγλική απόδοση της βιβλικής φράσης "κάμινος καιομένης φλογός", η οποία απαντάται στο βιβλίο του Δανιήλ, κεφ. 3, της Αγίας Γραφής).

Αν κάνουμε πλάκα; Καμία πλάκα. Ωστόσο, δεν έχουμε θρησκευτικές ανησυχίες. Βλέπετε, στα αγγλικά ο πληθυντικός του "Fiery Furnaces" ακούγεται κάπως γελοίος, αλλά όπως θα παρατηρήσετε δεν παύει να συνεπάγεται φωτιά και θειάφι - δηλαδή, να δημιουργεί συνειρμούς με την Παλαιά Διαθήκη. Αυτός ο συνδυασμός τον κάνει κατάλληλο για τίτλο αμερικάνικου rock συγκροτήματος. Κατά την άποψή μου. Επίσης, το συγκρότημα δημιουργεί πράγματα (μουσικά πράγματα): επομένως, μια υψικάμινος σε λειτουργία είναι ένα σύμβολο ταιριαστό για το συγκρότημα.

2. Μερικοί δημοσιογράφοι, στις αρχές της σταδιοδρομίας σας κυρίως, σας σύγκριναν με τους White Stripes. Οι ιδέες σας μου θυμίζουν περισσότερο μουσικούς από το χώρο της εννοιολογικής (conceptual) τέχνης, όπως η Yoko Ono, για παράδειγμα, ή ο Captain Beefheart και η Laurie Anderson, κάποιες φορές. Ποιοι καλλιτέχνες θα λέγατε ότι σας επηρέασαν περισσότερο;

Λοιπόν, σίγουρα αυτοί οι τρεις που αναφέρατε. Θεωρούνται όμως rock καλλιτέχνες αυτοί οι τρεις; Που σίγουρα είναι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Lick My Decals Off του Captain Beefheart είναι ο σπουδαιότερος rock δίσκος. Αλλά και το Big Science της Laurie Anderson και το Yoko Ono/Plastic Ono Band δεν πάνε πίσω, ενδεχομένως. Νομίζω όμως ότι είναι σημαντικό για τους καλλιτέχνες, για την ίδια τη δουλειά τους αλλά και για να μπορούν να μιλούν γι' αυτή, να "εμπνέονται" από καλλιτέχνες και πράγματα στο δεδομένο μέσο ή στο είδος στο οποίο δουλεύουν, τελικά. Η εξωτερική "έμπνευση" δεν είναι αναγκαστικά δόκιμη. Και σίγουρα δεν τη συζητάει κανείς.

3. Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγοράσατε, και ποιος ο τελευταίος;

Δεν μπορώ να σας πω, επειδή δεν ήταν rock δίσκοι. Αλλά ο πρώτος rock δίσκος που αγόρασα ήταν το Women and Children first των Van Halen, και ο τελευταίος το James Brown live in Dallas, του 1968.

4. Στις ηχογραφήσεις σας, ο ακροατής μπορεί να βρει στοιχεία από όλα τα είδη μουσικής: από garage και blues, μέχρι ελαφριά pop. Προφανώς, πιστεύετε στη δημιουργική ανακύκλωση. Υπάρχει όμως κάποιο μουσικό είδος που δεν θα χρησιμοποιούσατε ποτέ στους πειραματισμούς σας;

Όταν είσαι μια μπάντα rock, καλό είναι να μένεις στη rock μουσική - τουλάχιστον, όπως εννοώ εγώ αυτό τον όρο. Φαντάζομαι όμως ότι δεν υπάρχει είδος που θα απέκλεια. Δεν ξέρω.

5. Με δεδομένο ότι η γιαγιά σας, η Όλγα Σαράντος, ήταν μουσικός και δίδασκε τη χορωδία της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας (στο Σικάγο), νιώθετε κάποια σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό;

Είμαστε Έλληνες κατά το ήμισυ, και νομίζω ότι μεγαλώσαμε σ' ένα χαρακτηριστικό περιβάλλον ελλήνων μεταναστών στο Σικάγο. Με τους ανθρώπους γύρω μας να μιλούν ελληνικά και να έχουν κάποια σχέση με την εκκλησία. Επομένως, κατά την αμερικάνικη άποψη, μεγαλώσαμε σαν "Έλληνες". Δυστυχώς όμως είμαστε η πρώτη γενιά που δεν μιλάει ελληνικά. Ο πατέρας μας είναι Άγγλος. Εντούτοις, όποτε επισκεπτόμαστε την Ελλάδα, νιώθουμε πάντοτε σαν να είμαστε... στην πατρίδα μας. Είμαστε πολύ εξοικειωμένοι με τη ζωή εκεί. Έχουμε πολλούς συγγενείς στην Αθήνα, και τα λοιπά.

6. Οι στίχοι σας έχουν ένα χαρακτήρα έντονα συνειρμικό, μερικές φορές. Εντούτοις, από την άλλη, οι στίχοι σας μου θυμίζουν και παιδική ποίηση. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ποιητής ή συγγραφέας;

Παιδική ποίηση; Ίσως μερικά τραγούδια στο EP, στα οποία αφηγητής είναι ένα παιδί. Κι έχει κανείς ένα μόνο αγαπημένο ποιητή; Εγώ όχι. Ξέρετε τον άγγλο συγγραφέα Tony Harrison; Δεν είναι ο αγαπημένος μου, αλλά είναι ζωντανός. Ωστόσο, επειδή μεγάλωσα μιλώντας αγγλικά, ο αγαπημένος μου ποιητής είναι φυσικά... ο John Milton.
(Σημ. Ο Tony Harrison είναι σύγχρονος βρετανός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Τα πιο γνωστά κι αμφιλεγόμενα έργα του είναι το V και το Fram. Ο Milton είναι ο δημιουργός του Χαμένου Παράδεισου).

7. Σας ενδιαφέρει η πολιτική; Πιστεύετε ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει με τις εκλογές, ή με τον ακτιβισμό; Ή νιώθετε ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να αλλάξει καθόλου;

Πώς μπορεί να δώσει κανείς μια σύντομη απάντηση σε τέτοια ερώτηση; Εκλογές ή ακτιβισμός; Ο κόσμος χρειάζεται μια διπλή στρατηγική, προφανώς. Η πολιτική είναι συχνά μια δραστηριότητα που αναλαμβάνουμε για να προλάβουμε τα χειρότερα - στις ΗΠΑ, σίγουρα - έτσι νομίζω ότι είναι απαραίτητη η ενεργητική συμμετοχή στις εκλογές, στην εποχή μας. Κάτι τέτοιο ισχύει αναμφίβολα στις ΗΠΑ, όπου η πολιτική κατάσταση είναι τόσο τρομακτική, ώστε ο ακτιβισμός είναι σχεδόν αδύνατος. Και οι επιπτώσεις της όλο και πιο δεξιάς διακυβέρνησης τόσο δραματικές και καταστροφικές (ειδικά στη χώρα την ίδια). Αλλά κανείς πρέπει να επιδιώκει να πραγματοποιήσει αυτό που πιστεύει αληθινά - σε αντιπαράθεση με τις προσωρινές, συμφεροντολογικές επιδιώξεις, εννοώ` κι αυτό γίνεται με τον ακτιβισμό, δεν συμφωνείτε;

8. Μερικές φορές, τα τραγούδια σας διηγούνται μικρές ιστορίες που θα ήταν ιδανικές για κινηματογραφική προσαρμογή - π.χ., το "My dog was lost but now he's found." Ποιος είναι ο αγαπημένος σας κινηματογραφιστής, και ποιον θα διαλέγατε για να κάνει το επόμενο βίντεο-κλιπ σας;

Μου αρέσουν οι Powell και Pressburger. Θα ήθελα μια ταινία σαν τα "Παραμύθια του Χόφμαν".
(Σημ. Οι Michael Powell και Emeric Pressburger ήταν βρετανοί κινηματογραφιστές, γνωστοί ως Archers, οι οποίοι έκαναν τις σημαντικότερες ταινίες τους τις δεκαετίες του '40 και του '50. Γνωστότερες ταινίες τους, οι οποίες επηρέασαν τον Κόπολα και τον Σκορτσέζε, είναι τα Κόκκινα Παπούτσια, το Ζήτημα Ζωής και Θανάτου και τα Παραμύθια του Χόφμαν).

9. Αν μαθαίνατε ότι επρόκειτο να γίνει ένας δίσκος αφιερωμένος στα τραγούδια σας, ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε να δείτε σ' αυτόν - εκτός από τους Radiohead, προφανώς!

Τον Μπετόβεν, φυσικά, να συνοδεύει τη Mavis Staples.

10. Τι ξέρετε για την ελληνική μουσική;

Ξέρω ότι το ελληνικό μουσικό ιδίωμα των τελευταίων 100 χρόνων, είναι πλούσιο και σημαντικό, και μπορεί να ανταγωνιστεί σε βαρύτητα τη μουσική παράδοση της Αφρικής και της Καραϊβικής της ίδιας περιόδου. Αυτές δεν είναι οι πιο ενδιαφέρουσες μουσικές κληρονομιές; Μαζί με την αμερικανική (και τη βρετανική) μουσική, προφανώς, η οποία είναι τόσο ακαταμάχητη - κι αυτό το λέω με την καλή και την κακή έννοια. Βάζω τη βραζιλιάνικη μουσική μια θέση πιο κάτω απ' αυτές τις τέσσερις. - Αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη, απλώς.

11. Με δεδομένο τον απροσδόκητο χαρακτήρα των παραστάσεών σας, τι πρέπει να περιμένουν οι θαυμαστές σας από τη συναυλία της 2ας Μαρτίου στην Αθήνα;

Δεν μπορώ να σας πω! Σίγουρα πάντως θεωρούμε μεγάλη μας τιμή το γεγονός ότι θα παίξουμε στην Αθήνα.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ερωτήσεις σας και το ενδιαφέρον σας για το συγκρότημα.