Κινηματογραφώντας τον ήχο

Γεγονός 1

Τοποθεσία: Πλησίον Μετρό Κεραμεικoύ, Αθήνα
Ημερομηνία - Ώρα: 16/06/2010 - 4.30 μμ
Κλιματολογικές συνθήκες: Βράζει στην κυριολεξία ο τόπος, με το θερμόμετρο να αγγίζει τους 38 βαθμούς
Σκοπός: Συνάντηση με τον ντράμερ των Film Κώστα Μπόρση

Γεγονός 2

Τοποθεσία: Club Μύλος, Θεσσαλονίκη
Ημερομηνία - Ώρα: 25, 27/06/2010 & 02/07/2010
Κλιματολογικές συνθήκες: Άγνωστες - σε αναμονή μετεωρολογικού δελτίου απ' την EMY.
Σκοπός: PlayOurMusic Festival

Τα άνωθεν γεγονότα μοιάζουν με μια πρώτη ματιά ασύνδετα μεταξύ τους. Κι όμως, έχουν ένα εμφανές σημείο τομής. Ποιο είναι αυτό; Δεν είναι άλλο απ' το live των Film στις 2 Ιουλίου στο πλαίσιο του PlayOurMusic Festival, που θα λάβει χώρα στην συμπρωτεύουσα απ' τις 25 Ιουνίου. Στάθηκε δε, ως η κατάλληλη αφορμή για έναν γόνιμο διάλογο με τον Κώστα Μπόρση, κατά τον οποίο φωτίστηκαν πτυχές της δεκάχρονης παρουσίας του συγκροτήματός του στα μουσικά δρώμενα της ημεδαπής αλλά και γύρω απ' την ενεργητικότητα τους στη εξωτερικό. Λάβετε θέσεις. Πατάω το start!

H διαφοροποίηση στη διαχείριση των εκφραστικών σας μέσων από δίσκο σε δίσκο είναι ολοένα και περισσότερο ορατή. Είναι απολύτως συνειδητή αυτή η εξελικτική πορεία ή πηγάζει σε ένα βαθμό κι απ' τον αυθορμητισμό κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων;

Νομίζω ότι είναι μια διαδικασία αλλαγής στρατηγικής ή καλλιτεχνικής στόχευσης απ' την μια δουλειά στην επόμενη, κι αυτό γιατί ποτέ δεν μας άρεσε να επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας. Είναι πιο δημιουργικό να βάζεις καινούργιους στόχους και να προσπαθείς να τους πετυχαίνεις, διαφοροποιώντας αυτό που κάνεις κάθε φορά είτε βελτιώνοντας το είτε αλλάζοντάς το. Η αλλαγή είναι ουσιαστικά η δημιουργία. Χαίρομαι που το παρατηρείς. Άρα σημαίνει ότι δουλεύει αυτή η προσπάθεια μας να καταλήξουμε σε διαφορετικό υλικό, ήχο, παραγωγή, artwork, έχοντας ένα διαφορετικό έργο κάθε φορά. Δεν μπορεί να πούμε: "Καλά μας πήγε το Angel B, καλά μας πήγε το No Luggage, ας κάνουμε άλλο ένα". Έτσι έχουμε μάθει να δουλεύουμε, ανατρέποντας τον εαυτό μας. Δεν πρέπει να νομίζεις ότι κατέχεις κάτι γενικά. Το 'χεις για τώρα. Μετά; Ξέχνα το και προχώρα. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις καλημέρα και καληνύχτα...

Να υποθέσω, δηλαδή, ότι καταστρώνεται εξ αρχής ένα λεπτομερώς σχεδιασμένο πλάνο για να δώσετε πνοή στις ιδέες σας;

Έχοντας κάνει ένα δίσκο ξέρεις πλέον τι δεν θα ξανακάνεις. Οπότε, βγάζεις απ' την λίστα σου πράγματα και δοκιμάζεις κάτι άλλο που δεν είχες κάνει την προηγούμενη φορά. Αυτό γίνεται συναρτήσει της αρχικής ιδέας όπως και των συναισθημάτων και ακουσμάτων που έχεις εκείνη την εποχή. Όταν τελείωνε ένας δίσκος και μετά από μια σειρά από συναυλίες, μας έμπαινε ήδη στο μυαλό πως θα ακούγεται ο επόμενος. Ποιες θα είναι οι βασικές επιρροές σ' αυτόν. Ήδη υπάρχουν και κάποια ηχογραφημένα κομμάτια που δεν συμπεριλήφθηκαν στην προηγούμενη κυκλοφορία, οπότε ανατρέχουμε σ' αυτά με καινούργιο μάτι και τότε μπορούν να μας δώσουν μια κάποια κατεύθυνση.

Σε επτά χρόνια δισκογραφικών βημάτων, είδαμε τους Film να μεταφέρονται απ' τα κατά βάση post rock ηχοτόπια του No Luggage στην ευέλικτη post punk ρυθμολογία του Angel B, όπου και εξωτερικεύτηκαν και ambient ανησυχίες και από κει έκαναν στάση στην space pop/rock σαγήνη του "Persona". Τι μας επιφυλάσσετε για το άμεσο μέλλον; Μήπως θα επικεντρωθείτε σε αναπτύξεις με κεντρομόλο την electronica;

Συμφωνώ, καταρχήν, με αυτά που λες για τον ήχο του κάθε δίσκου. Αυτό σημαίνει ότι τους έχει ακούσει αρκετά. Όσο για την electronica, η αλήθεια είναι ότι μας έχει γοητεύσει λόγω και της παραγωγής απ' τον Χρήστο Λαϊνά. Πειραματιστήκαμε με διάφορα πράγματα που είχαν να κάνουν με το ηχόχρωμα γύρω απ' το French Rock και την French Disco (βλέπε Daft Punk) αλλά και με samplings. Βέβαια, η βασική δομή του Persona δεν επιδέχονταν τέτοιες παρεμβάσεις. Γι' αυτό κιόλας μας έμεινε ως σκέψη να δούμε διάφορα γύρω απ' την electronica, όχι με την αυστηρή έννοια του όρου, αλλά να μελετήσουμε στοιχεία της που μπορούμε να ενσωματώσουμε στο ύφος μας. Ήδη έχουμε χρησιμοποιήσει samplers και σε ζωντανές μας εμφανίσεις, ωστόσο θέλουμε ότι γράφεται στο στούντιο να ακούγεται όσο πιο "live" γίνεται. Ο κύριος όγκος του ήχου θέλουμε να βγαίνει από τους τέσσερις μας.

Ασχέτως, απ' τον εκάστοτε ηχητικό σας προσανατολισμό, σε καθεμία απ' τις ολοκληρωμένες καταθέσεις σας αποτυπώνεται μια σινεματική οπτική. Γιατί ωθήσατε τον ήχο σας προς αυτή την κατεύθυνση;

Η μουσική και το σινεμά αποτέλεσαν κοινή αφετηρία για να δημιουργήσουμε αυτό το σχήμα και δεν σταμάτησαν ποτέ να κινούνται παράλληλα. Πολλές φορές, για να περιγράψουμε ο ένας στον άλλον ιδέες, χρησιμοποιούμε κινηματογραφικούς συμβολισμούς, παρομοιώσεις και εικόνες από film για να του δώσουμε να καταλάβει τι εννοούμε με αυτήν τη μπασογραμμή ή με αυτά τα τύμπανα ή με ένα riff στην κιθάρα. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Όταν συζητήσουμε στις ηχογραφήσεις με το Μανώλη (τον κιθαρίστα) και ήθελα να του δώσω να καταλάβει πως είχα αντιληφθεί αυτό που παίζει, του είπα: "M' αρέσει αυτή η κιθάρα που έχει ζέστη και σκόνη ενώ φυσάει και φεύγουν αυτές οι αχυρόμπαλες και στο βάθος δεν βλέπεις τίποτα. Μοιάζει σαν να 'σαι σε έρημο ή στο Far West...". Δεν χρειάζεται να του πω για την μεσαία συχνότητα, ή τα μπάσα ή το slide. Ξέρει και τι ταινίες έχω δει και καταλαβαίνει μέσα απ' αυτό. Όπως για παράδειγμα ταινίες του Sergio Leone ή Γουέστερν εποχής με μουσική του Morricone. Οπότε, αντιλαμβάνεται το χρώμα και το πώς. Ο ήχος περιγράφει φώτα, εικόνες. Κάτι πιο παραστατικό μου έλεγε ο Δημήτρης για να κάνω στα τύμπανα: "Η εκστρατεία των Ρωμαίων και τα τύμπανα τους που ακούγονται πίσω απ' το βουνό καθώς έρχονται ". Δύσκολα μπορούμε να ξεφύγουμε απ' αυτό. Το βλέπω και τώρα που έχουν ξεκινήσει οι κουβέντες για το νέο άλμπουμ. Πάλι έχουμε στο νου μας σκηνές από ταινίες. Πάντως, ήδη έχουμε συνθέσει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μικρού μήκους και το διασκεδάσαμε αφάνταστα. Θέλουμε να το κάνουμε και για μεγάλου μήκους κινηματογραφικές παραγωγές.

Με βάζεις, λοιπόν, στον πειρασμό να σε ρωτήσω ποια κινηματογραφικά καρέ θα θέλατε να ντύσετε με νότες.

Θα θέλαμε να ντύσουμε πάρα πολλές σκηνές του "The Shining" του Kubrick. Θα ήταν μεγάλη πρόκληση. Μας έρχονταν χιλιάδες ιδέες για το πώς θα ντύναμε μουσικά την ταινία. Όχι πως το soundtrack του δεν αξίζει. Ίσα ίσα είναι εκπληκτικό με retro και cult στοιχεία της εποχής εκείνης. Αν θα επέλεγα κάποια σκηνή, αυτή θα ήταν η σκηνή στο μπαρ που μιλάει μόνος τους ο Nicholson αλλά και αυτή του κυνηγητού του με το παιδάκι στον λαβύρινθο. Επίσης το "Sunshine" του Boyle, που πάνε στον ήλιο για να σώσουν τη γη. Από εκεί θα σου πω τον επίλογο της ταινίας, στην κορύφωσή της. Υπάρχουν και πιο funny ταινίες, όπως το "Fear and Loathing In Las Vegas" ή το "Big Lebowski" των αδερφών Coen, όπου και θα έπρεπε να ξεφύγουμε κατά πολύ απ' το στυλ που έχουμε διαμορφώσει ως τώρα για να ανταποκριθούμε. Τιμή, ωστόσο, για μας θα ήταν να γράψουμε την μουσική για τον "Κυνόδοντα". Όπως και θα θέλαμε να έχουμε ηχητική παρέμβαση στα "Φτηνά Τσιγάρα" και συγκεκριμένα στις σκηνές στην Ακαδημίας σε μια άδεια Αθήνα τον Αύγουστο. Αυτά τα εξωτερικά πλάνα μου βγάζουν έναν φοβερό ρομαντισμό, παρά το ότι το φιλμ σατιρίζει τους ανθρώπους και τις ακρότητές τους σε μια πόλη σαν την Αθήνα.

Στιχουργικά συνεχίζετε με επίκεντρο τις σουρεαλιστικές εικόνες. Τι αποτελεί ερέθισμα για την δημιουργία αυτών;

Για 100% απόδοση απέναντι στην ερώτησή σου θα έπρεπε να είχαμε εδώ την βασική στιχουργική μας πηγή, τον αδερφό μου Δημήτρη. Έχω ξεκλειδώσει, όμως, ένα κομμάτι του τρόπου γραφής του, οπότε μπορώ να σου πω ότι ο λόγος που υπάρχουν σουρεαλιστικές εικόνες, συμβολισμοί, μεταφορές στους στίχους του, εντοπίζεται στην έντονη κινηματογραφική του αναφορά. Γράφει εικόνες και οι λέξεις είναι ήχοι, όχι μόνο στην εκφορά τους για να κάνουν ρίμα ή μέτρο, αλλά κυρίως στο πως τους αντιλαμβάνεσαι όταν τους ακούς στο συγκεκριμένο ηχητικό περιβάλλον. Γι' αυτό κιόλας παιδεύουμε πολύ τους στίχους. Ουσιαστικά αν τους δει κάποιος με προσοχή, ενδέχεται να παρατηρήσει ότι κωδικοποιούν πράγματα απ' την δική του καθημερινότητα.

Στο κομμάτι "Retroic" απ' την τελευταία σας ηχογραφημένη προσπάθεια, το άλμπουμ "Persona", κάνει την εμφάνισή του ο στίχος "Now We Are Ready To Be Astronauts". Εκλαμβάνοντάς τον ως παραλληλισμό, θεωρείς ότι με την εν λόγω δισκογραφική δουλειά προσεγγίσατε το δημιουργικό σας ζενίθ;

Δοκιμάσαμε στο "Persona" τον εαυτό μας χωρίς την Ελένη (Τζαβάρα), πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για μας, διότι η σύνθεση των δυο προηγούμενων άλμπουμ ήταν συνυφασμένη με την συμμετοχή της Ελένης. Εκ προοιμίου, δεν είχαμε την ευκολία να πατήσουμε πάνω σε κάποιες μελωδικές ή φωνητικές γραμμές, γιατί η ομάδα είχε πλέον διαφορετική σύνθεση. Οπότε ο στόχος ήταν να διαφοροποιηθούμε σε σχέση με το παρελθόν και παράλληλα να μην χάσει απ' την αξία του το συνολικό έργο. Κάθε δίσκος πρέπει να έχει αρχή-μέση-τέλος, όπως και μια ταινία. Όπως και να χει, δεν θεωρώ ότι βρισκόμαστε στο ζενίθ μας, έχουμε πολλά πράγματα ακόμα να κάνουμε και προσπαθούμε ο κάθε δίσκος να είναι καλύτερος απ' τον προηγούμενο. Μείναμε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με το "Persona", το οποίο αν το δούμε εξελικτικά, είναι σίγουρα ένα σκαλί πάνω απ' τα "No Luggage" και "Angel B". Δεν το λέω μόνο από θέμα αξίας, αλλά κυρίως λόγω νοοτροπίας και αντίληψης. Το κάθε άλμπουμ έχει την δική του αξία μέσα μας. Ο ακροατής από κει και πέρα είναι περισσότερο αρμόδιος για να απαντήσει ως δέκτης του σήματος. Δουλειά του πομπού είναι να παράγει τα σήματα.

Η ηχογράφηση, παραγωγή και μίξη ανατέθηκε στον Χρήστο Λαϊνά. Επηρέασαν σε μεγάλο ποσοστό οι παρεμβάσεις του το τελικό αποτέλεσμα;

Οι παρεμβάσεις του ήταν πολύ σημαντικές. Πρόσθεσε από μόνος του, εκτός των άλλων, synths, δεύτερες φωνές, κρουστά μετά την ηχογράφηση. Του δώσαμε πλήρη ελευθερία, όπως κάναμε μαζί του και στο παρελθόν, στο "No Luggage" αλλά και στις συναυλίες προώθησης του "Angel B". Ο Χρήστος ξέρει πολύ καλά τον καθένα μας, είχε προηγουμένως ακούσει προσεκτικά το υλικό και το αποτέλεσμα των ενεργειών του ήταν εξαιρετικά κοντά σε σχέση με αυτό που είχαμε κατά νου. Ακολουθήσαμε τις παροτρύνσεις του και τελικά είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Γράψαμε ξεχωριστά τύμπανα σε μικρούς, μεγάλους χώρους αλλά και στο υπόγειο του Χρήστου στη Σαρωνίδα. Επιπλέον, κατέθεσε μια πλουραλιστική άποψη πάνω στην παραγωγή, με την προσθήκη έγχορδων και πνευστών. Αποφασίσαμε να μην τα βάλουμε από συνθετικούς ήχους. Όπως φάνηκε ήταν καλύτερο που γράφτηκαν τα αντίστοιχα parts από φυσικά όργανα.

Η θέση πίσω απ' το μικρόφωνο των Film, μόνο ως επισφαλής μπορεί να χαρακτηριστεί. Πως και γιατί προβήκατε σε διαδοχικές αλλαγές ερμηνεύτριας;

Η απόδοση του Persona έπρεπε να γίνει μέσα από διαφορετικούς κάθε φορά ρόλους. Στο άλμπουμ υπάρχουν τρεις φωνές. Του Δημήτρη, της Evira απ' τους Abbie Gale και της Ιφιγένειας (Atkinson). Θέλαμε να πειραματιστούμε με πολλές φωνές. Αυτό αποτέλεσε μέρος της σκηνοθεσίας του "Persona". Θέλαμε να είναι πιο συμμετοχική και πλουραλιστική η όλη διαδικασία, έχοντας φωνές διαφορετικής χροιάς και ταπεραμέντου. Και στα live είχαμε την διαδοχική αλλαγή τριών πρωταγωνιστών. Έπειτα απ' την Ιφιγένεια, περιόδευσε μαζί μας η Εύη Κουρτίδου (η οποία έφυγε πρόσφατα για σπουδές στο εξωτερικό) και πλέον τα live του καλοκαιριού θα γίνουν με την Nalyssa Green, που αποτελεί μέλος των Leon και συμμετέχει στο σχήμα του Lumiere Brother. Στο "Persona" το σενάριο υπαγόρευε 3-4 χαρακτήρες. Στο μέλλον μπορεί να υπαγορεύει μόνο έναν.

Ας πάμε στην αλλαγή label. Πλέον εκπροσωπείστε στην αγορά μέσω της Inner Ear. Πώς ήταν η διαδοχική μετάβαση απ' την Hitch-Hyke στην EMI και από εκεί στην Inner Ear;

Και στις τρεις περιπτώσεις δουλέψαμε με ανθρώπους που είχανε όρεξη και γουστάρανε αυτό που κάναμε. Δεν είχαμε κανένα παράπονο απ' αυτήν την μεριά, παρά μόνο απ' την συνθήκες που επικρατούν και απ' το γεγονός ότι θα θέλαμε να προβάλλεται το υλικό μας ακόμα περισσότερο. Η μετάβαση στην EMI ομαλή. Την συγκεκριμένη στιγμή πιστεύαμε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για μας. Στην EMI υπήρχε μεγαλύτερη δυνατότητα προβολής και ιδιαίτερα στο εξωτερικό που μας ενδιέφερε, αλλά απ' την άλλη για να γίνει κάποια ενέργεια έπρεπε να παρθεί απόφαση από αρκετά άτομα, λόγω του μοντέλου που ακολουθεί μια πολυεθνική. Κάποια πράγματα μας ευνόησαν, κάποια δεν προχώρησαν όσο θα θέλαμε. Σε όποια εταιρεία κι αν πηγαίναμε ο στόχος μας ήταν η προώθηση στο εξωτερικό. Η πορεία στην Ελλάδα είναι προδιαγεγραμμένη. Στην Inner Ear τέλος, έχουμε δημιουργική ελευθερία που μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Τα artworks, video clips ακόμα και οι επίσημες φωτογραφίες σας, αποτελούν μέρος ενός συνόλου που συμβαδίζει με αυτό της μουσικής σας και ενισχύουν την ύπαρξη ενιαίας αισθητικής γραμμής. Όλα τα παραπάνω σας απασχολούν εξίσου;

Όλα αυτά που ανέφερες περνάνε από εμάς. Είμαστε μεν συγκεντρωτικοί, αλλά όταν αναθέτουμε κάποια αρμοδιότητα σε κάποιον, του δίνουμε χώρο να δράσει, παίρνοντας παράλληλα το ρίσκο της επιλογής αυτού. Επειδή αποτελούν κομμάτι αυτού που κάνουμε, τα λαμβάνουμε εξίσου υπόψη και δίνουμε βάση στην όσο το δυνατόν αποδοτικότερη αξιοποίησή των ιδεών μας μέσα απ' την συνύπαρξη τους.

Οι ζωντανές σας εμφανίσεις στο εξωτερικό ήταν και φέτος στο πρόγραμμα. Πως ήταν η εμπειρία των εκτός συνόρων κινήσεών σας έως τώρα;

Και φέτος εμφανιστήκαμε στο εξωτερικό. Δώσαμε δυο συναυλίες στην Δανία, οι οποίες και αποτέλεσαν καλοστημένα showcases. Η εμπειρία ήταν πολύ εποικοδομητική από κάθε άποψη. Υπήρχαν στελέχη της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας στο Spot Festival που παίξαμε την μια μέρα και η εμφάνισή μας αποτέλεσε διαβατήριο και για την συμμετοχή μας στο Iceland Airwaves τον Οκτώβρη. Επίσης θα παίξουμε και στο POPKOMM στο Βερολίνο τον Σεπτέμβρη. Οι εντυπώσεις και παραστάσεις μας απ' το εξωτερικό (την τελευταία τριετία) είναι άκρως θετικές. Στο σύνολό τους, οι εμπειρίες είναι χρήσιμες και άκρως εκπαιδευτικές. Πρέπει, όμως, όχι μόνο απ' την μεριά μας αλλά και από πολλούς εγχώριους καλλιτέχνες να υπάρχει συνέχεια. Απαιτείται προσπάθεια και κινήσεις που θα εξασφαλίσουν την παρουσίαση ελληνικών σχημάτων κάθε χρόνο στο εξωτερικό και όχι σπασμωδικά μέσω μιας εμφάνισης. Συμφωνίες με ξένα περιοδικά και ραδιοφωνικούς σταθμούς είναι επίσης απαραίτητες για την συνεχή προβολή των ντόπιων καλλιτεχνικών μας προϊόντων. Όταν λέω εξωτερικό, δεν εννοώ μόνο την Αγγλία της οποίας η αγορά είναι τεράστια, άρα και δύσκολο να αναδειχτείς μέσω κάποιων λίγων live sets. Αναφέρομαι και σε άλλες χώρες, μικρότερου πληθυσμού και απαιτήσεων. Τα Βαλκάνια ας πούμε, θα πρέπει να αποτελούν στόχο μας.

Ποιό απ' τα live σας έχει χαραχθεί περισσότερο στη μνήμη σου;

Το ένα απ' τα live που θυμάμαι έντονα είναι αυτό με τους Placebo στο Λυκαβηττό. Όταν παίζαμε εμείς είχε 7.500 κόσμο και πραγματικό παλμό. Ο κόσμος ήρθε από νωρίς, ενώ σε άλλα live αντίστοιχου βεληνεκούς παίζαμε μπροστά σε εμφανώς λιγότερο κοινό. Η άλλη συναυλία που θυμάμαι ήταν αυτή με τους Flaming Lips στο Gagarin. Η ταπεινοφροσύνη και μετριοφροσύνη τους απέναντι μας αλλά και στους ανθρώπους του χώρου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ήταν απίστευτα συνεργάσιμοι και απλοί με όλους. Επιπλέον έβγαλαν φοβερή ενέργεια στη σκηνή, σπάζοντας μπαλόνια και δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο κλίμα.

Πως κρίνεις τους συναυλιακούς χώρους στην Ελλάδα;

Μ' αρέσει πολύ το Terravibe, πέρα απ' το θέμα της απόστασης και του parking. Έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στο στήσιμο του, με μεγάλη σημασία στις λεπτομέρειες. Δυο χώροι που λόγω της φυσιολογίας τους κατά κύριο λόγο, εμφανίζουν ενδιαφέρον είναι τόσο Λυκαβηττός όσο και το Θέατρο Βράχων. Το αρνητικό είναι ότι απαιτούν συνεχώς συντήρηση. Όσο για κλειστούς χώρους, τώρα τελευταία έχουν αναπτυχθεί αρκετοί. Το Kookoo Club και το Six D.O.G.S. είναι δυο φρέσκοι χώροι. Το K44 επανήλθε με πολλά και προσιτά live. To κακό είναι ότι άργησε πολύ η εμφάνιση νέων χώρων και στην εποχή που πραγματοποιήθηκε, ίσως δεν θα φανεί το ίδιο. Η οικονομική στενότητα, βλέπεις, εμποδίζει τα ανοίγματα του κόσμου.

Πως εκλαμβάνετε την εγχώρια φεστιβαλική δράση;

Γίνονται αρκετά πράγματα. Η Didi Music (με το Rockwave) που, σαφώς, έχει την πρωτοκαθεδρία και τα resources αλλά και η Detox που διοργανώνει το Ejekt, στο οποίο έχουμε επίσης συμμετάσχει, είναι αρκετά δραστήριες. Το Synch επίσης αποτελεί μια ακόμα ουσιαστική πρόταση. Όσο αναφορά τα φεστιβάλ με μικρότερο μπάτζετ, σίγουρα το PlayOurMusic Festival της Θεσσαλονίκης, στο οποίο και εμφανιζόμαστε σε λίγες μέρες, δείχνει ένα πολύ καλό πρόσωπο στην πρώτη χρονιά διεξαγωγής του. Δεν σου κρύβω ότι έχω εντυπωσιαστεί απ' την συνέπεια και την οργανωτικότητα των διοργανωτών του. Δεν το λέω έτσι, αλλά δεν έχω ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο από "μικρούς" διοργανωτές. Σπάνια το συναντάς πλέον και σε "μεγάλους". Πολύ καλό και το lineup του. Στην Καβάλα, επίσης, έγινε το Anorak με καλό στήσιμο και διάθεση. Με βάση την Πρέβεζα γίνεται το Artenders στο οποίο θα παίξουμε κι εμείς ενώ και στην Κρήτη γίνονται Φεστιβάλ μικρότερου βεληνεκούς, τα οποία παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Αν ερχόμουνα στο σπίτι σου και ψαχούλευα την δισκοθήκη σου, τι θα με προέτρεπες να τσιμπήσω από κει;

Σίγουρα τον δίσκο της Dorothy Ashby "The Jazz Harpist", στον οποίο και άκουσα για πρώτη φορά jazz με άρπα και τρελάθηκα. Επίσης Isaac Hayes και Barry White από μαύρη μουσική. Από πιο καινούργια ακούσματα, σίγουρα το τελευταίο άλμπουμ των Foals, το "Ambling Alp" των Yeasayer, το "Two Dancers" των Wild Beasts. Θα σου 'δινα το live των Portishead στην NY (Κλασική Αξία!), επίσης το Blade Runner OST του Βαγγέλη Παπαθανασίου που το ακούω σχεδόν κάθε βράδυ και με ηρεμεί, το "Coda" των Led Zeppelin, ένα γεμάτο θεατρικότητα (που δεν πρόκειται να επαναληφθεί) Best Of των Queen, επειδή δεν μπορώ να διαλέξω μεμονωμένο άλμπουμ τους. Τέλος προτείνω το "Without You I'm Nothing" των Placebo και αναμφισβήτητα τους δίσκους "Suddenly Comes..." και "In The Market" των Closer.

Δεδομένου του ότι το Μουντιάλ βρίσκεται εν εξελίξει, παρέταξέ μου την ιδανική εντεκάδα συνθέσεών σας.

Χμμμ, λοιπόν, θα επιλέξω σύστημα 4-3-3.

Τερματοφύλακας : Airbus ( απ' το δίσκο Persona) - γιατί εμπνέει ασφάλεια
Δεξί Μπακ : Check In (No Luggage)
Αριστερό Μπακ : SSS! (Angel B)
Κεντρικοί Αμυντικοί : Away To Say Goodbye (Angel B), Berlin (Persona)
Δεξί Χαφ : Alarm (Angel B) - γιατί σεντράρει καλά
Αριστερό Χαφ : No Luggage (No Luggage)
Αμυντικό Χαφ : Montage (No Luggage)
Δεξί Εξτρέμ : Jokulhlaup (No Luggage)
Αριστερό Εξτρέμ : Red Song ( Angel B)
Σέντερ Φορ : Filter (Persona)
_____

Film, Infidelity και Jane Doe θα εμφανιστούν στο Club του Μύλου στις 2 Ιουλίου. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.