Αριθμολογία και φόνοι από τους Fuzzy ners

Οι Fuzzy Nerds έχουν καινούργιο δίσκο που είναι ο έκτος στούντιο, αλλά φέρει τον αριθμό "13" στον τίτλο. Και ο φονιάς, πού κολλάει;

- Αλλάζει κάτι στον ήχο, στο καινούργιο σας άλμπουμ;

Νομίζω πως το Killer 13 είναι ταυτόχρονα ένα πάντρεμα των πιο pop στοιχείων του Mirror Phase με τα πιο ψυχεδελικά σημεία του Happy Fuzzy Thinkin' ρίχνοντας μια πιο ηλεκτρονική μάλλον ματιά με την προσθήκη των synths σε περισσότερο εμφανή ρόλο απ' ότι στις προηγούμενές μας δουλειές, αλλά την ίδια στιγμή είναι μια ακόμα στιβαρή κιθαριστική εκδοχή των πιο fuzzy περιόδων των nerds... Αλλά για να απαντήσω στην ερώτησή σου πιο σοβαρά και χωρίς βαρύγδουπες ανοησίες, θα πω ότι το Killer 13 έχει εκείνη την γλυκόπικρη σφραγίδα που νομίζω ότι μας χαρακτηρίζει σε ό,τι κάνουμε αλλά με πιο καινοτόμο τρόπο.

- Αγαπημένη ερώτηση, αφού για το όνομα του γκρουπ το έχουμε λύσει σε παλιότερη συνέντευξη: από πού βγήκε το Killer 13;

Λοιπόν... καταρχήν να πω ότι μου άρεσε πάντοτε το παιχνίδι με τους τίτλους, αλλά με μία σημασία πρωτίστως σε συμβολικό και προσωπικό επίπεδο και ενδεχομένως με διαφορετικές ερμηνείες αναλόγως των ιδιαίτερων εμπειριών των εκάστοτε αποδεκτών... με άλλα λόγια εγώ μπορεί να γράφω και να εννοώ κάτι που ο καθένας μπορεί και να εκλαμβάνει διαφορετικά κάθε φορά, δημιουργώντας τις δικές του προσωπικές εικόνες χωρίς απαραίτητα αυτές να είναι και οι δικές μου... επομένως μπορείς να το ερμηνεύσεις όπως νομίζεις και παρ' όλα αυτά πάντοτε να είσαι εύστοχος... γενικώς, όταν ρωτάω "τι θέλει να πει ο ποιητής" ουσιαστικά σκέφτομαι ότι είναι ερώτηση χωρίς νόημα γιατί πρώτον ο όρος ποιητής μου ηχεί τουλάχιστον αστείος και δεύτερον "ο ποιητής μπορεί να θέλει να πει οτιδήποτε, και είναι απόλυτα δικό του καπέλο. Το θέμα είναι τι τα λόγια του ποιητή δημιουργούν στην ψυχή του ακροατή του"... το Killer 13 για μένα είναι ουσιαστικά μια ακόμα αφήγηση ενός φανταστικού επεισοδίου στο οποίο ο πρωταγωνιστής μπορεί εκτός από το να παίρνει ταυτόχρονα και τον ρόλο του θύτη, αλλά και αυτόν του θύματος, μπορεί επίσης και ως θύμα, που δεν έχει τρόπο διαφυγής, να βλέπει και μια πλευρά λύτρωσης... τώρα, η "λύτρωση" αυτή είναι απλώς η απόλυτη κατάσταση "αμφιθυμίας", πνευματικής σύγχυσης και εν τέλει αδυναμίας αντίδρασης στο τέλμα... ποιο είναι τώρα αυτό το "τέλμα";

Τέλμα είναι οι προσωπικές ακυρώσεις, η αδυναμία του να ελπίζεις στο καλύτερο, η απαισιόδοξη οπτική και τελικά σε πραγματιστικό επίπεδο ό,τι ζούμε όλοι τα τελευταία 2 χρόνια... τέλμα είναι η ανυπαρξία ελπίδας, ο απόλυτος παραλογισμός κάθε πλευράς, η διαφαινόμενη επικράτηση των πιο σκοτεινών ενστίκτων στη δημόσια και ιδιωτική ζωή, η κατάρρευση όσων θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα μέχρι τώρα. Αρχικά ήθελα το Killer 13 να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του 2012... λάθος... ο αριθμός 13 ενώ αφορά στην απόλυτη αντίφαση του ό,τι κάποιοι τον θεωρούν τυχερό και κάποιοι τον πλέον άτυχο (δεν ξέρω τι άποψη έχουν για αυτό π.χ. οι περισσότεροι οπαδοί του Παναθηναϊκού!!!) νομίζω ότι τελικά του ταιριάζει περισσότερο να διατηρήσει και το χαρτί της σημειολογίας...

Ένας παραπάνω λόγος που το Killer 13 θα κυκλοφορήσει το 2013 και το ομώνυμο κομμάτι, 13o και τελευταίο του άλμπουμ, είναι διάρκειας 13 λεπτών ακριβώς ... η χρονιά αυτή θα είναι απόλυτα καθοριστική για το τι θα ζήσουμε την επόμενη περίοδο τόσο σε προσωπικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο και όχι μόνο για τον Ευρωπαϊκό νότο... και αυτά που έρχονται έχουν όλα τα στοιχεία για να είναι "δολοφονικά" σε όλα τα επίπεδα... κάποιοι την ίδια στιγμή μπορεί και να τα εύχονται, είτε ως στόχο, είτε ακόμα και ως λύτρωση... εδώ βρίσκεται και η πανταχού παρούσα ιδέα της "αμφιθυμίας" ακόμα και όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το απόλυτα απαισιόδοξο πλάνο... δεν μπόρεσα δυστυχώς πάλι να αποφύγω τα βαρύγδουπα... παρακαλώ να με συγχωρέσετε για τα βαθυστόχαστα... δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μου...

- Έχετε επιλέξει έναν εναλλακτικό τρόπο διάθεσης της μουσικής σας, μέσω της πλατφόρμας heedia. Περί τίνος ακριβώς πρόκειται και τελικά, θα αποχωριστούμε επιτέλους το σουβέρ-cd ή ένα κομμάτι της μουσικής θα παραμείνει για πάντα το υλικό της μέρος;

Καταρχήν το σουβέρ δεν πρόκειται ποτέ να λείψει και αυτό γιατί κανείς δεν θέλει και δεν αντέχει να ακούει τη μουρμούρα του οικοδεσπότη για τον λεκέ στο τραπέζι, ειδικά αν η μουρμούρα είναι μεταμεσονύκτια... το cd τώρα ως μορφή διάθεσης της μουσικής νομίζω πως έχει "αποδημήσει εις Κύριον" για τον περισσότερο κόσμο εδώ και κάποια χρόνια ουσιαστικά. Για του λόγου το αληθές, αρκεί κανείς να ρωτήσει τον οποιοδήποτε απλό άνθρωπο γνωρίζει πότε ήταν η τελευταία φορά που αγόρασε cd... Βεβαίως αυτό δεν ισχύει ακόμα για τους λεγόμενους "συλλέκτες"... αυτοί, ευτυχώς υπάρχουν ακόμα και θα υπάρχουν ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα (που θα γυρίσει, οσονούπω), αν και για τους συλλέκτες, το βινύλιο είναι αυτό που εξακολουθεί (και πάλι ευτυχώς) να διατηρεί τα πρωτεία. Επειδή και εγώ εμπίπτω στην ίδια κατηγορία, θεωρώ πως τελικά τίποτε δεν θα μπορέσει ποτέ να ξεπεράσει την αίσθηση του φυσικού προϊόντος, είτε βινύλιο είναι αυτό, είτε cd, είτε βιβλίο, είτε ακόμα και εφημερίδα... ένας δίσκος είναι κάτι που εκτός από το να τον ακούσεις, θέλεις να ξεφυλλίσεις το artwork, να το οσμιστείς, να φανταστείς τη διαδικασία της δημιουργίας του, την έμπνευση του καλλιτέχνη, να μελετήσεις όλες εκείνες τις λεπτομέρειες που καθιστούν ένα έργο τέχνης μοναδικό και αναλλοίωτο στο χρόνο. Επομένως νομίζω πως το υλικό μέρος της μουσικής πάντοτε θα επιβιώνει, έστω και αν αυτό αφορά τελικά μόνο τους μυημένους.

Τώρα το internet ενώ έχει δώσει ώθηση σε πολλά, ταυτόχρονα έχει καταστρέψει και πολλά στη μουσική. Καταρχήν δεν υπάρχει πια μαγεία στην όλη διαδικασία. Είναι πολύ εύκολη, πολύ κατακλυσμιαία και επομένως πολλά διαμάντια εκεί έξω περνούν απλώς απαρατήρητα λόγω του τεράστιου όγκου μουσικής πληροφορίας που πολλές φορές καταλήγει να γίνεται μόνο "θόρυβος" που πνίγει την ουσία. Παρ' όλα αυτά, εάν θέλεις να υπάρχεις και να διεκδικείς αυτό που σου ανήκει οφείλεις να παίξεις με τους όρους του παιχνιδιού, από μέσα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθείς όλους τους υφιστάμενους τρόπους διάθεσης, αλλά και να προσπαθείς ακόμα και να εφεύρεις, αν είναι δυνατόν, νέους.

Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η πλατφόρμα heedia και η μορφή Beam που έχει λανσάρει η TMC Music Publishing. Το Beam λειτουργεί με κωδικό που μέχρι τώρα δεν έχει διασπαστεί από κάποιο nerd χακερά σε κάποιο μέρος των Η.Π.Α., διαθέτει αρχεία ήχου υψηλότερης ποιότητας από το mp3, δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη με το πάτημα ενός κουμπιού κυριολεκτικά να έχει πρόσβαση σε απεριόριστο υλικό χωρίς να χρειάζεται να εγκαταστήσει κανένα πρόγραμμα, καθώς λειτουργεί με σύστημα cloud, είναι πολύ εύχρηστο στη χρήση του από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, δίνει τη δυνατότητα επίσης εάν θέλει ο χρήστης να αποθηκεύσει στον υπολογιστή ή στο κινητό του τα πρωτότυπα αρχεία ήχου για να τα έχει και offline όποτε θέλει, όχι όμως και να τα "κάψει" σε cd, λειτουργεί και αφορά οποιοδήποτε είδος λογισμικού και υπολογιστή, αλλά και όλες τις παρατρεχάμενες συσκευές και εφαρμογές όπως android, smartphones, ipad, κ.λ.π. που δεν κατέχω και πολύ καλά ούτως ή άλλως, ενώ παρέχει απόλυτη ασφάλεια απέναντι στην πειρατεία. Εμείς χρησιμοποιούμε αυτό για να δίνουμε το σύνολο της δισκογραφίας μας είτε αυτόματα στην ιστοσελίδα www.heedia.com/fuzzography είτε μέσω κωδικού που προμηθεύεται κανείς ερχόμενος σε κάποια συναυλία μας, ενώ πάντα παράλληλα υπάρχει το φυσικό άλμπουμ σε cd το οποίο μπορείς πάντοτε να παραγγείλεις μέσα από το site μας www.thefuzzynerds.com και να έρθει στο σπίτι σου εντός 2 ημερών το πολύ. Στο site μας επίσης μπορεί κανείς εκτός απ΄ το να παραγγείλει το φυσικό προϊόν, να κατεβάσει ολόκληρα τα άλμπουμ, αλλά και μεμονωμένα κομμάτια για να "κάψει" ένα cd. Γενικώς όλα υπάρχουν και είναι απλώς θέμα επιλογής. Ας πούμε εν τέλει απλώς ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες επιλογές πλέον και ότι η μορφή Beam είναι μια πολύ ευέλικτη, υψηλής ποιότητας και αξιόπιστη επιλογή, την οποία επιπλέον μπορείς και να αξιολογήσεις δωρεάν, χωρίς κωδικό, για διάστημα 2 ημερών.

- Γνωρίσαμε τη μπάντα με διάφορες συνθέσεις τα τελευταία χρόνια. Τώρα, προχωράει σε μια πιο "κλασική" σύνθεση, με δεύτερη κιθάρα και όλο και μονιμότερα πλήκτρα. Περισσότερη μελωδία, σε σχέση με τις μέρες του fuzz trio;

Η μελωδία ήταν πάντοτε η κεντρικότερή μας επιλογή. Δεν θα έλεγα όμως ότι μιλάμε τώρα για περισσότερη μελωδία, αλλά για πιο ολοκληρωμένη ηχητική εικόνα. Όταν ηχογραφούμε, τις περισσότερες φορές οι κιθάρες που γράφω είναι πάνω από 3-4 ως θεματικά σύνολα. Όλο αυτό το αποτέλεσμα αποδίδεται πιο ολοκληρωμένα με τη χρήση δεύτερης κιθάρας και πλήκτρων on stage. Το power trio με ικανοποιούσε σίγουρα, αλλά πάντοτε ένιωθα ότι κάτι λείπει, για 2 λόγους. Ο ένας ήταν ότι η μπάντα είχε ξεκινήσει ως κουαρτέτο και πάντοτε η μία κιθάρα συμπλήρωνε την άλλη, οπότε πάντοτε, ως τρίο από το 2003 ουσιαστικά, προσπαθούσα να βρω τρόπους να αποδώσω τον όγκο και τις μελωδικές γραμμές 2 οργάνων με ένα, χρησιμοποιώντας διάφορα τρικ, από το να συγχωνεύω τα κεντρικότερα θέματα σε ένα περισσότερο δεσπόζων και περιεκτικό, μέχρι τη χρήση συγκεκριμένων εφέ ή ακόμα και samples. O άλλος λόγος αφορά στην ανικανοποίητη πάντα ανάγκη μου να αποδώσω τα θέματα που είχα ηχογραφήσει απόλυτα όπως τα είχα κάνει στα άλμπουμ. Η επιστράτευση του Πάνου στα synths και η επιστροφή της Mαρίας στην μπάντα σε ρόλο κιθαρίστα, έλυσε όλα αυτά τα θέματα και έδωσε και μια διαφορετική πινελιά στο τελικό αποτέλεσμα.

- Ποια διασκευή που θέλετε πολύ να παίξετε σε live ή σε δίσκο, δεν έχετε παίξει ακόμα;

Δεν ξέρω ακριβώς να σου πω... πολλές και διάφορες θα μπορούσαν να είναι... η γκάμα είναι τεράστια... οι καλλιτέχνες και τα κομμάτια που μας έχουν "αγγίξει" πολύ πιο έντονα είναι νομίζω πολλά και ετερόκλητα πολλές φορές... για την ακρίβεια, νομίζω πως αν είχαμε την οικονομική δυνατότητα και τον απαιτούμενο χρόνο θα ηχογραφούσαμε νομίζω και κάτι καινούργιο κάθε μήνα, αλλά τουλάχιστον για την ώρα κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Τα πλάνα και τα "θέλω" όπως πάντα είναι πολύ περισσότερα απ' όσα μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει σε μία ζωή... στην επόμενη δεν ξέρω, μπορεί να είναι διαφορετικές οι συνθήκες... ποτέ δεν λέμε ποτέ πάντως...