Η τυχαιότητα είναι ένα πολύ όμορφο πράγμα

Mε τον Γεννάδιο (Αρβανίτη) ή αλλιώς Degear 0001 γνωριστήκαμε πριν από λίγα χρόνια χάρη στον Δημήτρη τον ilios όταν μου είπε ότι παίζει μουσική με μια παιδικότητα που θα μ' ενδιαφέρει και καθώς γνώριζε ότι η βασική μου αγάπη είναι συναυλίες σε σπίτια ή διοργανώσεις παιδικών πάρτι (που δυστυχώς ως δραστηριότητα έχει ατονήσει με το πέρας της πανδημίας). Άκουσα τα πρώτα δείγματα της δουλειάς του, επικοινωνήσαμε και απόρροια αυτής της επαφής ήταν η κασέτα ‘Retrocurrency στο noise-below.’

Είχα έκτοτε αρκετές ευκαιρίες να δω ζωντανά τον Γεννάδιο, όχι μόνο να παίζει σε συναυλίες ή πάρτι, αλλά να παρατηρήσω και την εξέλιξη της μουσικής του καθώς και τις ιδέες του στο circuit bending, τρέλα χάρη στην οποία πρόσφατα άρχισε να κάνει και σεμινάρια.

Πρόσφατα εκδόθηκε ο πρώτος του δίσκος στη Mekka Records με τίτλο 'A space ocd', που είναι παρωδία του ‘A space odyssey’ της ταινίας του Στάνλεϋ Κιούμπρικ (αλλά και βιβλίου του Άρθουρ Κλαρκ) με πολύ πιο παιγνιώδη και ας μου επιτραπεί η έκφραση, πιο 'ποπ' διάθεση, ενώ πριν από λίγες μόλις εβδομάδες έγινε η παρουσίαση του στο Plex Κεραμεικού, στην Αθήνα. Με αφορμή τον νέο δίσκο αλλά από περιέργεια για τα πρώτα του σεμινάρια σχετικά με το circuit bending έγινε πριν από λίγες ημέρες η κάτωθι συνέντευξη.

Μπορείτε να ακούσετε ή να παραγγείλετε τον δίσκο εδώ

- Πως προέκυψε η ιδέα για τον καινούργιο δίσκο; Και η δημιουργία της εταιρείας;

Ο δίσκος αυτός, μέχρι να φτάσει στο τελικό του στάδιο, δεν είχε ακριβώς μορφή, πολλά κομμάτια που είχα σκοπό να βάλω στον δίσκο τελικά δεν ταίριαξαν, ή ξέχασα την ύπαρξή τους. Παρ΄ όλα αυτά, νέες ιδέες υπάρχουν συνεχώς οπότε το να χτιστεί νέα ιδέα δίσκου είναι κάτι που γίνεται χωρίς πολλή σκέψη.

Η Mekka Records δραστηριοποιείται ως label από το 2021, με βασικό στόχο την παραγωγή και κυκλοφορία πρωτότυπης μουσικής. Με τον Ορέστη που την τρέχει γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια και το 2022 ξαναβρεθήκαμε τυχαία, όταν μου πρότεινε να συνεργαστούμε για την παραγωγή του δίσκου μου. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, αναπτύξαμε μια κοινή δημιουργική γλώσσα και διαμορφώσαμε έναν ήχο που αντικατοπτρίζει τα προσωπικά μας γούστα.

Ο δίσκος αποτέλεσε το πρώτο μας βήμα και εδώ και καιρό συζητάμε τρόπους να συνεχίσουμε τη συνεργασία μας υπό την ομπρέλα της Mekka. Τα πράγματα παραμένουν ευέλικτα —κάτι που μας εκφράζει και μας εμπνέει. Προσωπικά, ασχολούμαι κυρίως με τις σχέσεις με τους καλλιτέχνες και την παραγωγή, ενώ ο Ορέστης εστιάζει στην παραγωγή, το mixing, το mastering και τις κυκλοφορίες.

- Προτού περάσουμε σε συζήτηση για τον νέο δίσκο, τι προβλήματα έχεις αντιμετωπίσει έως τώρα με την εταιρεία; Μου είπες ότι την τρέχεις μαζί με άλλους φίλους σου. Ως εδώ καλά, αλλά με το θέμα της διανομής των δίσκων, προώθηση, ψηφιακές πλατφόρμες; Το bandcamp σε έχει βοηθήσει έως τώρα σε θέμα πωλήσεων και προώθησης (ακόμα και κατεβασμάτων και ακροάσεων);

Την εταιρία την τρέχουμε εγώ και ο Ορέστης (προς το παρόν). Προβλήματα που έχουμε έως τώρα με την εταιρεία έχουν κυρίως με το οικονομικό κομμάτι. Αρχικά υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είτε έχουν βοηθήσει οικειοθελώς, είτε επί πληρωμή, που πάντα προσπαθούμε να είναι όλοι κάπως ευχαριστημένοι, πράγμα που δεν είναι και το πιο εύκολο. Σε αυτό το κομμάτι, οι ιντερνετικές streaming πλατφόρμες εννοείται δεν βοηθούν ιδιαίτερα, όπως δουλεύει το όλο θέμα. Τα Live και η πώληση merch χέρι με χέρι παραμένουν οι πιο οκ τρόποι να μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε.

- Τι άλλου είδους προβλήματα αντιμετώπισες με το δίσκο; Είτε με τη δημιουργία του ή τη διαδικασία κοπής / παραγωγής του;

Κάτι που προέκυψε ήταν προβληματισμοί γύρω από το εξώφυλλο. Υπήρχε κάποτε μια κεντρική ιδέα που είχε σαν θέμα το ‘Space Invaders’ (παλιό arcade videogame). Το οποίο συνδεόταν με την videogame αισθητική που θα είχε τότε ο δίσκος (πριν ξεκινήσει το γράψιμο καν). Με τα πολλά καταλήξαμε στο αριστούργημα που είναι τώρα (γραφιστικά από Eva Bolou & Alex Kokx). Ένα ωραίο μάθημα εδώ είναι μια φράση που μικρός σιχαινόμουν, ‘less is more’. Από ένα σύνολο πολλών υπερβολικών ιδεών για εξώφυλλα, μας έκατσε τελικά το πιο απλό.

Η ιδέα ήταν η εξωτερική θήκη να είναι glossy πλαστικοποίηση (το οποίο βγήκε σωστό), αλλά η μέσα θήκη (sleeve), θέλαμε να είναι εκτυπωμένο το σχέδιο στη ματ πλευρά του χαρτιού superfine, (κάτι που έχουμε δει σε άλλους δίσκους και το πήραμε ως ιδέα). Αυτό όμως δεν έγινε και ο άνθρωπος που μας έκοψε τα βινύλια, δεν μας ενημέρωσε γι’ αυτό μέχρι να μας τα παραδώσει. Τελικά τη μέρα που μας παρέδωσε τα 200 κομμάτια, μας είπε ότι ‘oops, δεν είχαμε το χαρτί που θέλατε και είναι και οι δύο πλευρές γυαλιστερές). Μικρό το κακό, αλλά θα ήταν ωραίο να το ξέραμε εξαρχής.

Το άλλο είναι εννοείται, ότι προς το παρόν το χρηματικό ποσό που χρειάστηκε για τους δίσκους, δεν ήταν ιδιαίτερα προσιτό (κάτι αρκετά προφανές και γνωστό), και προσωπικά, επειδή βγήκε κατά βάση από την τσέπη μου, μπήκα πολλές φορές σε σκέψεις για το αν αξίζει η όχι (όλο το οικονομικό θέμα είναι σε ένα πλαίσιο όπου η 8ωρη δουλειά δεν προσφέρει καν τα βασικά + πληθωρισμός, και αν πας να κάνεις κάποια κίνηση που θεωρείς ρίσκο, δεν ξέρεις που θα σε βγάλει).

- Μου άρεσε το παιχνίδι με τον τίτλο, αγαπημένη σου ταινία η Οδύσσεια του Διαστήματος και έπαιξες με την παραλλαγή του τίτλου ή προέκυψε τυχαία;

Το αστείο είναι ότι την ταινία την είδα πριν μερικούς μήνες (πολύ καιρό αφού αποφασίσω τον τίτλο του άλμπουμ). Προέκυψε σαν απλό λογοπαίγνιο, και κατέληξε να δίνει το space-theme στον ήχο και τα γραφιστικά. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθώντας να συνδέσω κάπως το άλμπουμ με την ταινία, κατέληξα σε μια μικρή ‘χαχα’-στιγμή, στην οποία συνειδητοποίησα πόσο δεν με ενδιέφερε το να κάνω αυτή την σύνδεση, γιατί θα μου χαλούσε όλον τον δημιουργικό ειρμό, και θα κατέληγα να λέω κάποιο ψέμα για να μοιάζει σαν να έχω επηρεαστεί από την ιστορική αυτή ταινία. Εμένα αυτό μου αρέσει πολύ σαν statement, γιατί δεν χρειάζεται πάντα όλα να εξηγούνται. Η τυχαιότητα είναι ένα πολύ όμορφο πράγμα.

- Μιλώντας για αγαπημένες ταινίες, κ.τ.λ. ποιές είναι οι επιρροές σου; Τόσο μουσικά ή από βιβλία, ταινίες αλλά επίσης και πώς άρχισες να ασχολείσαι και κατ' επέκταση να δημιουργείς τη δική σου μουσική;

Θα έλεγα ότι είμαι από τους λιγότερο μορφωμένους ανθρώπους σε τέχνες πέρα από τη μουσική, (βασικά στο οτιδήποτε χεχε). Από θέμα τέχνης, μου αρέσουν τα πολύ ευφάνταστα πράγματα. Βιβλία δεν διαβάζω ποτέ επειδή η προσοχή μου δυστυχώς δεν μου το επιτρέπει. Από θέμα ‘κινηματογράφου’, μου αρέσει πολύ το sci-fi και σουρεαλιστικά σενάρια. Αυτό μπορεί να είναι σε οποιαδήποτε μορφή (anime, animated, αμερικανιά, ανεξάρτητος κινηματογράφος, οτιδήποτε).  Στη μουσική, ισχύει το ίδιο πράγμα. Δεν άκουγα ποτέ ένα είδος μουσικής. Μου άρεσε απλώς όταν μια μουσική είναι ευφάνταστη και δεν προσπαθεί να μιμηθεί κάποια άλλη.

Μπάντες/Καλλιτέχνες που μπορώ να θυμηθώ αυτή τη στιγμή που να μου έχουν αφήσει στίγμα:

Air, Daft Punk, Deerhoof, Samiyam, Black Moth Super Rainbow, The Chap, Moondog, Ilkae, Doopees (Yan Tomita), Sonic Youth, Pavement, The Books, Hella, και πολλά ακόμα που δεν θυμάμαι.

- Ακούγοντας κανείς τις πρώτες δουλειές σου και τον νέο δίσκο βλέπει μια εξέλιξη στον ήχο, περισσότερο ποπ προσέγγιση και πιο πολλά ηχητικά παιχνίδια. Έχει να κάνει μόνο με ώρες δουλειάς και ψαξίματος στο σπίτι σου δημιουργώντας μουσική ή ακούγοντας κιόλας μουσική, όχι μόνο σαν απόλαυση, αλλά και ως πηγή έμπνευσης και ιδεών για τη δική σου δημιουργία;

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που έδωσαν στον δίσκο την εξέλιξη αυτή. Ο βασικότερος παράγοντας είναι ο Ορέστης Παπαδόπουλος. Κατέληξαν οι ιδέες μου (κάποιες έτοιμες, άλλες μισοτελειωμένες) να δουλεύονται πλέον από δύο μυαλά. Και ειδικότερα, δύο μυαλά που έχουν καλή χημεία. Πέραν αυτού, υπάρχει και μια εξέλιξη γενικότερα στον τρόπο που κάνω ό,τι κάνω. Στις προηγούμενες κυκλοφορίες απλούστατα δεν είχα τον απαραίτητο εξοπλισμό και γνώσεις για να κάνω την μουσική μου όπως ήθελα. Πλέον έχω και τα δύο.

That Said, η επιρροή από άλλες μουσικές νομίζω ότι δεν λειτουργεί έμπρακτα. Έχουν υπάρξει στιγμές που αποθήκευσα ένα κομμάτι γιατί μου άρεσε κάποιο στοιχείο π.χ. Το ταμπούρο, ή μια προσέγγιση μίξης που μου έκανε εντύπωση, για να το ‘αντιγράψω’. Θυμάμαι από παλιά να αναρωτιέμαι αν ακούω μουσική επειδή επηρεάζομαι μουσικά, ή αν υπάρχουν στιγμές που την απολαμβάνω για αυτό που είναι, χωρίς να την κρίνω.

- Απ΄ ό,τι διάβασα και κατάλαβα ο δίσκος αποτελείται από κομμάτια που δημιουργήθηκαν σε διάστημα μιας πενταετίας περίπου, από ιδέες που ή έμειναν στο ράφι και τις ξαναδούλεψες ή που τις εξέλιξες. Θα ήθελες να μου δώσεις λίγες πληροφορίες παραπάνω για τα κομμάτια του νέου δίσκου; Μου άρεσε πολύ και ο τρόπος που έχει δομηθεί (σειρά κομματιών, κλπ)

Ο δίσκος άρχισε να δουλεύεται από περίπου 3 χρόνια πριν στα σοβαρά. Οπότε σε αυτό το διάστημα πολλές ιδέες δομήθηκαν, πολλά πράγματα ηχογραφήθηκαν εκ νέου κλπ. Χωρίζω τις φάσεις του Degear0001 σε μηχανήματα που χρησιμοποιώ/ούσα ανά καιρούς. Ο δίσκος αυτός περιέχει πράγματι ιδέες που έχω από το 2018-19, που απλούστατα δεν είχα τον εξοπλισμό και γνώσεις να υλοποιήσω σε σημείο που να μου αρέσει.

Περίοδος 2018-2020:

 -‘Evil Bib’,το είχα παίξει πρώτη φορά live στο Release show που έκανα για την κασέτα ‘Retrocurrency’,

-‘Where the Thing Goes’ είναι κομμάτι που βρήκα στο πιάνο το 2019.

-‘Tiger Dancer’ μια πρώιμη ιδέα του κομματιού που κάθε φορά κάτι δεν μου άρεσε.

Περίοδος 2020-2022. Μια ιδιαίτερη περίοδος, με μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου+καραντίνα (εδώ είχα άφθονο χρόνο και άρχισα να παίζω στον υπολογιστή πολύ):

-’Tiny Tea Leaves’ χωρίς να ξέρω πού πάει και τι είναι, το λάτρεψα, ίσως το μόνο που έχω πραγματικά ολοκληρώσει εκείνη την περίοδο.

-’Antiperistasiasmos’ μια πολύ διασκεδαστική λούπα που προέκυψε στο sampler, το οποίο όμως παίχτηκε λαηβ πρώτη φορά το 2023 λόγω ανασφάλειας.

-’Massive’ ένα δύσκολο κομμάτι για λάηβ, αλλα πανέτοιμο από θέμα δομής στο κεφάλι μου. Όταν μπήκαν τα τύμπανα, έγινε αυτό που φανταζόμουν τόσα χρόνια.

-’Circuit Bendigo’ μια απ’ αυτές τις ιδέες που έπρεπε να με πείσει η Εύα (σύντροφός μου), να κάνω κομμάτι, και πολύ καλά έκανε.

Περίοδος 2022-2025, έχοντας παίξει λάηβ πλέον με το βασικότερο όργανό μου Sp-404 Mkii, αλλάζει πλέον ο τρόπος που κάνω το οτιδήποτε. Όλα ξαφνικά συμβαίνουν πολύ ευκολότερα:

-’Bona Fide’ προέκυψε αυτοσχεδιαστικά.

-’Passenger’ πάλι προέκυψε απλώς

-’Parallel Weeks’ και αυτό χαχα

-’Tiger Dancer’ ξανά, εδώ έμαθα πως να παίζω αυτό το κομμάτι

-’Evil Bib’ μου έβγαινε τελικά πολύ εύκολα και αυτό.

 Η σειρά των κομματιών ήταν ένα πολύ δύσκολο μέρος του δίσκου. Ενώ είχαμε τελειώσει τα κομμάτια, τα είχαμε μιξάρει και μαστεράρει, έπρεπε να βρούμε πώς θα βγάλει νόημα η σειρά. Μετά από πολλές απόπειρες και προσπάθειες, καταλήξαμε στην σειρά που έχει τώρα, που με κάνει να νιώθω πολύ ωραία. Θέλω να καταλήξω ότι τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν με μια λογική live εκτέλεσης. Το πόσο εύκολα τα έβγαζα ήταν πλέον πολύ ανακουφιστικό. Εννοείται έπαιξε ρόλο και η λογική του ‘less is more’ (μέσα σε μια παράνοια με υπερβολική πληροφορία).

- Συνεχίζεις να ασχολείσαι μανιωδώς με circuit bending; Πως γεννήθηκε το ενδιαφέρον σου να πειράζεις και να πειραματίζεσαι με μηχανήματα; Ήθελα καιρό να σε ρωτήσω γιατί ποτέ δεν το είχαμε συζητήσει και μου δόθηκε αφορμή με το πρόσφατο workshop που έκανες στο Athens Art Studio , έχοντας και την απορία πως λειτούργησε αυτή η εμπειρία και εάν θα την επαναλάβεις στην Αθήνα ή, γιατί όχι, και σε κάποια άλλη πόλη;

Συνεχίζω να ασχολούμαι ναι, είναι ίσως από τα αγαπημένα μου πράγματα, μιας και βασίζεται στην τυχαιότητα, και την εύρεση ιδιαίτερων ήχων και ηχοχρωμάτων. Ένα βασικό στοιχείο που με έκανε να ασχολούμαι με το circuit-bending/ηχητικό hacking, είναι η περιέργεια. Η πρώτη μου επαφή με αυτό ήταν μια συνέντευξη του Nick Reinhart (Tera Melos) ο οποίος εξηγούσε ότι είχε δει κάπου το circuit bending και το είχε κάνει σε ένα πετάλι του με ένα καλώδιο και duct tape. Ενώ από πολύ μικρός μου άρεσε να αποσυναρμολογώ και να ξανασυναρμολογώ διάφορα πράγματα, όταν είδα αυτό το βίντεο, σκέφτηκα ‘μισό, γιατί να μην μπορώ να το κάνω κι εγώ;’. Με αφορμή αυτή την ερώτηση, άρχισα να διαβάζω πληροφορίες στο ίντερνετ, και να μαθαίνω περισσότερα πράγματα (εδώ να πω ότι τα audio electronics, πρέπει να είναι το μόνο πράγμα για το οποίο μπορώ να διαβάσω, σε σύγκριση με βιβλία κλπ).

Τέλος, η περιέργεια είναι από τα βασικότερα στοιχεία σε αυτές τις πρακτικές. Μια πηγαία ανάγκη του να το κάνεις, χωρίς να ξέρεις γιατί.

- Ένα πράγμα που μου άρεσε με τον νέο δίσκο είναι ο τρόπος προώθησης, όπως το βίντεο κλιπ του Tiger Dancer, ωραίο κομμάτι (αν και δεν ξεχωρίζω κάποιο συγκεκριμένα, επειδή μου άρεσε όλο το στήσιμο και η ροή του δίσκου). Πώς προέκυψε αυτή η φανταστική ιδέα; Σκέφτεσαι να το επαναλάβεις και για άλλα κομμάτια του δίσκου; Πώς ήρθε η ιδέα για το βιντεοκλίπ και το γύρισμα στα Τουρκοβούνια; Μου άρεσε πολύ η ιδέα που ξαφνικά μπλέκεις αρκετό κόσμο στις δουλειές σου, δεν αναφέρομαι μόνο στο βιντεοκλίπ αλλά επίσης και στο πρόσφατο λαιβ στο Plex για την παρουσίαση του δίσκου όπου εμφανίστηκες με κανονικό συγκρότημα.

Το βίντεοκλιπ προέκυψε επειδή θεωρούσα ότι το ‘Tiger Dancer’ είναι απ’ αυτά που θα μείνουν για κάποιο καιρό. Έψαχνα λοιπόν κάποιο άτομο να το κάνουμε παρέα (χωρίς να έχω σκοπό να είναι και υπερπαραγωγή). Ψάχνοντας και ρωτώντας, μου πρότεινε η Μαρία Κοσμίδη να το κάνουμε παρέα. Άλλαξε πολλά κόνσεπτ μέχρι να φτάσει στα Τουρκοβούνια, αλλά κατέληξε στο ωραιότερο κόνσεπτ που μπορούσε να έχει. Μαζευτήκαμε πολλά άτομα, φτιάξαμε πολλές μπόμπες για να μην πεινάσουμε, φέραμε κρασιά και περάσαμε φανταστικά!

Συνέβαλαν πολλά άτομα σε αυτό και ειδικότερα οι κολλητές της Εύας και η ίδια (που είχαν επαφή με δουλειές στα γυρίσματα σειρών, ταινιών κλπ), έκαναν έναν απίστευτο συντονισμό, που το απογείωσε. Είμαι απίστευτα ευγνώμων που συνέβη αυτό, παρόλο που είχαμε κάποιες απώλειες που δεν θα ήθελα να αναφέρω.

Θα ήθελα να κάνω βίντεοκλιπ και σε (σίγουρα) δύο άλλα κομμάτια του δίσκου, δεν θα αποκαλύψω ποιά όμως.

Νομίζω ότι, ενώ έχει αρχίσει να χτίζεται κάτι σχετικά με την περσόνα Degear0001, το ότι εμπλέκονται κι άλλα άτομα με καθησυχάζει γιατί είναι πραγματικά δύσκολο να τα κάνεις όλα μόνος.

Η φουλ μπάντα στο live παρουσίασης του δίσκου, ήταν μια ιδέα που συζητούσαμε από πολύ καιρό πριν τελειώσει ο δίσκος μαζί με τον Ορέστη. Ήθελα το live αυτό να είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ. Δούλεψα σκληρά στο να συμβεί, δουλέψαμε και όλο το συγκρότημα πολύ, και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ομορφότερο από όσο περιμέναμε. Επίσης περιττό να πω ότι στην μπάντα συμμετείχαν φίλοι που έχουμε απίστευτη μουσική και επικοινωνιακή χημεία, οπότε, παρόλο που ήταν πολύ κουραστικές οι πρόβες, τις νιώθαμε σαν μικρές διακοπές από την πραγματικότητα.