Anarchy in the UK! Ravers come out!

των Κων/νου Σβίλια / Katianna Spyrides

Οι υπερβολικοί τίτλοι σπάνε την ανία. Ο πιο πάνω δεν ανήκει σ'αυτούς.Ο Gerald Simpson τέλη της δεκαετίας του '80 στο Manchester δημιουργεί σε παραλήρημα έμπνευσης τα 'Voodoo ray' και 'Pacific' (μαζί με τους 808 State) στοιχειώνοντάς μας μια για πάντα. Να γιατί. Τον ζητάει η Sony. Πηγαίνει, φεύγει. Ιδρύει την Juicebox. Φτιάχνει jungle επηρεάζοντας μεταξύ άλλων και τον τύπο που ακούει στο όνομα Goldie. Ένας άλλος τύπος, θαυμαστής του, κάποιος Aphex Twin, επανεκδίδει στην Rephlex το θρυλικό 'New Build' ενώ κυκλοφορεί τις πρώτες κασσέτες (Prebuild), καρπός του καιρού εκείνου όπου Gerald και 808 State τα πήγαιναν καλά μεταξύ τους και έφτιαχναν πρωτόλειο acid και techno. Πολύ μετά μετακομίζει στο Βερολίνο. Ταξιδιώτης. Κάποτε περνούσε ώρες στο studio με τον πρίγκηπα της techno Derrick May. Όχι, δεν έχω ακούσει κάτι. Διαβάζω στο βιβλίο 'Ονειροποιοί' του Χρ.Τσανάκα '...ψάξτε γύρω σας για ρίζες...'.

Ξεκινήστε από το Λαύριο. 7/7. Μηχανουργείο. 03:30_Και να χορέψετε_

Ποιος ήχος συνοδεύει τις παιδικές σου μνήμες?
Μαύρη μουσική των δεκαετιών '60, '70.

Κάνεις τους ανθρώπους να χορεύουν δύο δεκαετίες τώρα. Τι άλλαξε όλο αυτό το διάστημα στη σχέση μεταξύ κοινού και ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής;
Η χορευτική μουσική είναι σήμερα πολύ περισσότερο αντιληπτή και κατανοητή στα άτομα της ποπ κουλτούρας.

Πως η διαμονή σου στο Βερολίνο επηρεάζει τον άνθρωπο - καλλιτέχνη Gerald Simpson;
Το Βερολίνο με κουράζει... σπάνια κοιμάμαι. Είναι σαν να κάνεις περιοδεία όλη την ώρα. Υπάρχει τόση πολύ και καλή μουσική, τόσα πολλά clubs με εξαιρετικά ηχοσυστήματα... είναι φριχτό!

Διαπιστώνω στον ήχο σου όλα αυτά τα χρόνια μια old skool/retro διάθεση. Απλά συμβαίνει;
Πιθανότατα αυτό που διαπιστώνεις είναι ο ήχος που προσπαθώ να φέρω σε 'καρποφορία'. Ο λόγος που ακούγεται old skool σε σένα είναι επειδή είμαι old skool. Είμαι πιθανότατα ο μόνος old skool παραγωγός στην Ευρώπη. Δεν ξεκίνησα να φτιάχνω house στα 90s. Πόσοι Ευρωπαίοι μαύροι παρήγαγαν ηλεκτρονική χορευτική μουσική στα 80s?

Η λογική του 'Each one, Teach one' ήταν ένα από τα πράγματα που επηρέασαν δραστικά την χορευτική κουλτούρα στο ξεκίνημά της. Το βλέπεις να συμβαίνει και σήμερα αυτό;
Yeh... φαίνεται να συμβαίνει όλο και περισσότερο, πράγμα που είναι cool.

Ένας φίλος κάποτε μου είχε πει το εξής: 'το γεγονός πως στις μέρες μας ο οποιοσδήποτε μπορεί με σχετική ευκολία να φτιάχνει την δική του μουσική μέσω των τεχνολογικών δυνατοτήτων, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να την κυκλοφορεί κιόλας. Έτσι ο ακροατής χάνεται, αποπροσανατολίζεται μέσα στον ωκεανό πληροφορίας, απογοητεύεται και τα παρατάει'. Τι νομίζεις;
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο να φτιάξεις μουσική όσο φαντάζεται κανείς. Πρέπει να διαχωρίσουμε τον μουσικό παραγωγό από τον sample dj. Το να κοπιάρεις μουσική είναι σήμερα ευκολότερο αλλά το να δημιουργήσεις μουσική είναι πολύ δυσκολότερο. Ίσως γιατί κανείς ανατρέχει στον εύκολο δρόμο μουσικής σύνθεσης σαμπλάροντας λούπες - αυτό δεν σημαίνει ότι δημιουργείς μουσική. Γνωρίζω djs που παράγουν μουσική μέσω της τεχνικής του loop sampling, δεν είναι κακό, αλλά τελικά το να προκαλέσεις την γέννηση νέων, φρέσκων ήχων και μιας αυθεντικής δημιουργικότητας, αυτό συμβαίνει όλο και πιο σπάνια. Πολλοί πιστεύουν πως για να φτιάξεις 'αληθινή' μουσική πρέπει να χρησιμοποιήσεις ορχήστρα ή ζωντανούς μουσικούς... οτιδήποτε άλλο είναι απλά λούπες και samples. Υπάρχει κάτι το αρτίστικο στην παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής, κάτι που είναι καλά κρυμμένο και μασκαρευμένο πίσω από 'προκατασκευασμένα samples και έτοιμες λούπες'. Έχει πλάκα και μ'αρέσει γιατί νιώθω ότι την επόμενη δεκαετία ο κόσμος θα είναι πολύ περισσότερο συνειδητοποιημένος με αυτό που πραγματικά συμβαίνει σε ότι αφορά στη σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής. Ότι λέω τώρα, το έλεγα και πριν δέκα χρόνια. Ήμουν πραγματικά συνεπαρμένος με το τι μπορούσα να κάνω με ένα sampler AKAI S950. Ότι έκανα με το sampling τότε οι παραγωγοί σήμερα μπορούν να το κατανοήσουν σε αντίθεση με παλαιότερα που δεν είχαν ιδέα τι τους έλεγα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από Derrick May; Τελικά θα ακούσουμε κάτι από εσάς τους δύο;
Μου αρέσει το 'Move it' (Mayday).

Σε μια από τις συνεντεύξεις σου είχες αναφέρει ότι τα media πίσω από την βρετανική χορευτική κουλτούρα στα τέλη της δεκαετίας του '80 θα προτιμούσαν ο άνθρωπος πίσω από το 'Voodoo ray' να ήταν λευκός. Πόσο δύσκολο ήταν για σένα να είσαι μαύρος καλλιτέχνης στην Μ. Βρετανία; Έχει αλλάξει η κατάσταση;
Είναι δύσκολο παντού. Στην Ευρώπη αν είσαι μαύρος καλλιτέχνης ηλεκτρονικής μουσικής του 21ου αιώνα θα πρέπει να είσαι από το Chicago ή το Detroit. Τις προάλλες ήμουν σε ένα καφέ και ένας πιτσιρικάς που μόλις είχε κυκλοφορήσει κάτι στην δισκογραφική M_nus, με πλησίασε λέγοντάς μου 'τι κάνεις;'. Ήμουν με το laptop και έφτιαχνα μουσική. Προφανώς επειδή φορούσα ακουστικά του φάνηκε ενδιαφέρον. Του απάντησα πως φτιάχνω μουσική. Με ρώτησε τι είδους. 'Techno' του απάντησα ψάχνοντας για μια πιο περιγραφική λέξη. Ο φουκαράς ξαφνιάστηκε. Γελούσε. Ήταν πέρα από τα πιο τρελά του όνειρα. Παρόμοια πράγματα συμβαίνουν όταν βρίσκομαι σε κάποιο club. Οι περισσότεροι έρχονται και μου ζητούν ναρκωτικά. Με περνούν για βαποράκι ή κάτι τέτοιο. Στη Βρετανία ήταν πάντα δύσκολα, μα τώρα είναι ακόμα χειρότερα. Ο λόγος που ξεκίνησα να φτιάχνω μουσική την δεκαετία του '80 ήταν το 'όραμα' των clubs στην Βόρεια Αγγλία που έπαιζαν μαύρη electro funk και fusion jazz και στα οποία ο κόσμος διασκέδαζε και χόρευε πραγματικά.

Όλα τα μεγάλα κινήματα Τέχνης και Έκφρασης όλων των μορφών προήλθαν από ανθρώπους κοινωνικά αποκομμένους, ανθρώπους που ζούσαν στο περιθώριο. Η αντίδραση στην δράση που βίωναν ήταν η ενεργοποίηση των ευαισθησιών και της δημιουργικότητάς τους (για παράδειγμα οι πρώτοι παραγωγοί house μουσικής).
Συμφωνώ , γιατί που αλλού θα έβρισκα την μουσική που έψαχνα εάν δεν την έφτιαχνα μόνος μου;

Με ποιον καλλιτέχνη θα ήθελες να συνεργαστείς; Όχι απαραίτητα με κάποιον από την techno, house ή jungle σκηνή.
Κάποια μέρα θα δουλέψω παρέα με τον Jimmy Hendrix!

Πιστεύεις ότι το aciieeed house αποτελεί το τελευταίο μουσικό είδος; Από τότε έχει προκύψει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μουσική η οποία ωστόσο κατά κάποιο τρόπο είναι ανακυκλώσιμη (βλέπε intelligent techno, freestyle, 2-step, UK Garage, micro house και πάει λέγοντας).
Όχι. Νομίζω πως το jungle αποτελεί το τελευταίο μουσικό είδος. Και εννοώ το drum'n'bass.

Το downloading επιτρέπει στον οποιονδήποτε να έχει όλη την μουσική που επιθυμεί με το λιγότερο δυνατό κόστος. Ώρες ώρες νιώθω πως σήμερα ενώ έχουμε στην διάθεσή μας περισσότερη μουσική δίνουμε ολοένα και λιγότερα κομμάτια του εαυτού μας σ'εκείνη. Περισσότερη μουσική, λιγότερος χρόνος. Θυμάμαι ότι συνήθιζα στα μέσα της δεκαετίας του '90 να αγοράζω 6-7 δίσκους τον μήνα και κυριολεκτικά τους έλιωνα. Η λαιμαργία εμποδίζει την εμβάθυνση. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σε αυτό;
Δεν αντιλαμβάνομαι τον σκοπό του downloading με τον ίδιο τρόπο όπως οι περισσότεροι. Είναι καλό που φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά στη μουσική. Προσωπικά δεν έχω την ανάγκη να κατεβάζω μουσική μόνο και μόνο για να το κάνω και στο τέλος να μην την ακούω. Ξέρω πολλούς που γνωρίζουν ονόματα μουσικών, djs, αλλά αν τους ρωτήσεις δεν έχουν ιδέα για το τι μουσική παίζουν. Βιώνουμε ένα παιχνίδι αναφορών.

Πιστεύεις ότι το βινύλιο θα επιβιώσει στο τέλος της ημέρας;
Έτσι φαίνεται μέχρι σήμερα, απλά προτιμώ να παίζω μουσική από το laptop μου.

Δώσε μου τα δέκα εκείνα κομμάτια τα οποία κάνουν τον κ... σου να χορεύει ασταμάτητα.
Marching Powder - A Guy Called Gerald
The Strip - A Guy Called Gerald
Auto Rebuild - A Guy Called Gerald
Space 1999 - A Guy Called Gerald
Droid - A Guy Called Gerald
Nasty - A Guy Called Gerald
The Slink - A Guy Called Gerald
Transition- A Guy Called Gerald
Andromeda- A Guy Called Gerald
Monday - A Guy Called Gerald

Το 'Pacific' είναι το πιο όμορφο Detroit techno κομμάτι που έχει γραφτεί από Ευρωπαίους μουσικούς. Πως νιώθεις όταν το βάζεις και το ξανακούς;
Δεν το ακούω με τον τρόπο που το κάνεις εσύ. Ακούω τις μελωδίες, ακούω το chord sequencer, ακούω το SH-101, ακούω το Roland D50 sampler, ακούω όλα τα εφέ κάθε ξεχωριστού καναλιού. Με έναν τρόπο αυτό είναι καλό - σημαίνει ότι μπορώ να το επαναδημιουργήσω ζωντανά για σένα.

Το 'Voodoo ray' παίζει για τον Ανδρέα και τον Άκη (για το respect)_Το 'Pacific' για την μπουμπού που της αρέσει το Detroit techno_