Χάρης Φραγκούλης: Τώρα μαθαίνω πραγματικά...
Ήρεμη δύναμη με ευρεία γκάμα ρόλων, από σκληρός μέχρι ντροπαλός, από σκαιός μέχρι αυτοκαταστροφικός. Όταν μιλά για τη δουλειά του βλέπεις τη λάμψη στα μάτια του. Το ίδιο κι όταν αναφέρεται στους δασκάλους. Για τους φίλους είναι φίλος. Είναι και βοηθός είναι και σκηνοθέτης. Τι άλλο είναι άραγε; Τι δεν είναι;
- Στο 35ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, ήσουν πρωταγωνιστής σε τέσσερις ταινίες. Πώς προέκυψε;
Έτυχε!!! Μου τις πρότειναν, με ενδιέφεραν και είπα Ναι!
- Ποια προτιμάς από τις τέσσερις ως πιο δυνατή ερμηνεία;
Έχω δει τις τρεις μόνο, οπότε θα ήμουν άδικος. Ούτως ή άλλως με τα παιδιά, τα δύο εξ αυτών, έχω φιλικές σχέσεις οπότε παρεμβάλλεται ο συναισθηματικός παράγων. Δεν μπορώ να κρίνω. Νιώθω πιο καλά με τον Κωνσταντίνο ή με τον Στέργιο γιατί είμαστε πολύ φίλοι. Όπως και με τον Φωκίωνα. Είναι διαφορετικό όταν κάνεις ταινίες με φίλους.
- Μίλησέ μου γι' αυτές τις σχέσεις; Πως οικοδομήθηκαν;
Ο Στέργιος ο Πάσχος ήταν βοηθός του Οικονομίδη στον Μαχαιροβγάλτη όπου έπαιξα αλλά κόπηκε η σκηνή μου... Τον είχα γνωρίσει τότε, συμπαθηθήκαμε, τον γουστάρω ως άτομο, μου πρότεινε και κολλήσαμε. Ο Κωνσταντίνος Σαμαράς είναι φίλος του Στέργιου οπότε... ήταν αναμενόμενο. Ο Φωκίων είναι φίλος του Ξυκομηνού ο οποίος με είχε συστήσει στον Οικονομίδη... Και ο Στρατής είναι κοινός γνωστός μιας συναδέλφου που με ήξερε από τη Σχολή... Κάπως έτσι γίνονται αυτά, μεταξύ φίλων.
- Από αυτές τις ταινίες υπάρχει κάποια οικονομική απολαβή;
Εκτός από την ταινία του Στέργιου [Largo] που είχε εγκριθεί από την ΕΡΤ, από όλες τις άλλες δεν έχω πάρει τίποτα. Κυρίως λειτουργεί το γενικό σύνθημα "δεν υπάρχουν λεφτά", αλλά ειδικά λέω ότι "άμα μ' αρέσει κάτι, το κάνω". Μια μικρού μήκους δεν θέλει πολλές μέρες γυρισμάτων. Αλλά και μια μεγάλου που έκανα τώρα με τον Δημήτρη Μπαβέλλα [Runaway Day;], πάλι δεν είχε λεφτά! Είναι υποκειμενικό, αλλά χωρίς λεφτά δε θα έκανα κάτι που δε γουστάρω.
- [Τον ενημέρωσα πως στη βραδιά απονομής του Φεστιβάλ Ταινιών Δράμας ο Αλέξανδρος Χαντζής, διακριθείς με Αργυρό Διόνυσο για την ταινία του Τσέλσι-Μπαρτσελόνα, είπε μεταξύ άλλων: "Χρωστάω πολλά στον αδελφό μου, αλλά θα του τα δώσω σε δόσεις!!!"
Γελάσαμε αμφότεροι με το αυτοειρωνικό και αυτοαναφορικό αστείο του Χαντζή.]
- Μίλησέ μου λίγο για τα πρώτα σου βήματα...
Τυχαία μπήκα σε ένα εργαστήρι θεάτρου... Δεν έβλεπα καθόλου θέατρο μικρός! Ξέρεις, είναι αυτά τα παιδιά που βλέπουν θέατρο και τα άλλα παιδιά που το κοροϊδεύουν χωρίς να ξέρουν τι είναι. Εγώ ήμουν στη δεύτερη κατηγορία! Τυχαία, ένας φίλος ήθελε να γίνει ηθοποιός και μου είπε ότι βρίσκεται σ' ένα εργαστήρι όπου γίνονται ενδιαφέροντα πράματα. Πήγα κι εγώ σ' αυτό, μου άρεσε, το αγάπησα, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό και πέρασα. Κι αφού αποφοίτησα από το Εθνικό ξεκίνησα την επαγγελματική μου διαδρομή.
- Θέατρο ή κινηματογράφος; Η κλασική ερώτηση.
Προτιμάω να είμαι εκεί που είναι ωραία. Είναι πολύ προσωπικό και ειδικό αυτό που μου συμβαίνει. Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιο από τα δύο. Είναι άλλη η λειτουργία του θεάτρου κι άλλη του σινεμά. Το θέατρο είναι πολύ πιο επώδυνο και ψυχοφθόρο, είναι "για δυνατά στομάχια", μια κατάσταση αντικειμενικά πιο δύσκολη. Ο Παναγιωτόπουλος έχει πει κάτι πολύ ωραίο: στον κινηματογράφο είναι σα να παίζεις πιάνο ενώ στο θέατρο παίζεις βιολί! Πολύ εύστοχο. Στο πιάνο (όπου είναι εξίσου δύσκολο να αποδώσεις ένα απαιτητικό κομμάτι) λίγο-πολύ ότι και να πατήσεις δεν ακούγεται φάλτσο. Στο θέατρο είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό.
- Πες μου πως ένιωσες/νιώθεις Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Είμαι πολύ χαρούμενος και τυχερός γι' αυτήν την παράσταση. Και ο Νίκος [Χατζόπουλος] και ο Ακύλλας [Καραζήσης] ήταν δάσκαλοί μου στο Εθνικό και πολύ αγαπημένοι μου ως ηθοποιοί και ως άνθρωποι. Γίναμε φίλοι και συνεργάτες, η τέλεια συνθήκη. Τους θαυμάζω και δουλεύω μαζί τους, πράγμα εξαιρετικά ευχάριστο.
- Σε είδα και στον Αμφιτρύωνα!
Ήμουνα και βοηθός σκηνοθέτη σ' αυτήν τη σπουδαία παράσταση. Ο Λευτέρης Βογιατζής είναι ένας τεράστιος μάστορας. Είναι το τέλειο παράδειγμα "παιξίματος βιολιού" στο θέατρο. Τραβάς ατελείωτο κουπί μαζί του και όλα είναι βουνό θεόρατο. Ο Βογιατζής ξεψαχνίζει και σκαλίζει την κάθε λεπτομέρεια. Θα τα γυρίσει όλα ανάποδα, θα γυρίσει κι εσένα ανάποδα μέχρι να πετύχει. Δεν υπάρχει τυχαίο, "το 'κανα και βγήκε". Όλα είναι ένα συνεχές ψάξιμο. Μια τρομερή εμπειρία.
Πίστεψέ με. Δεν θέλουν όλοι να παίξουν σε μια παράσταση που σκηνοθετεί ο Βογιατζής. Είναι τρομερά σύνθετο για να είναι τόσο απλό.
- Παρακάτω τι έρχεται; Θεατρικά; Κινηματογραφικά;
Έρχεται το Ζ της Θεοδώρου και η Γκόλφω του Καραθάνου, από το Εθνικό Θέατρο και τα δυο. Παίζω επίσης στην επόμενη ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου [Η κοιλάδα των Ρόδων]. Το θέμα της είναι ένας άνθρωπος που έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και εξαιτίας αυτού μεταφέρεται στο μέλλον [4.000μ.Χ.], ενώ βρίσκεται σε κώμα. Εγώ είμαι ο μαθητής του πρωταγωνιστή που είναι δάσκαλος γερμανικών σε μια πόλη.
- [Όλα αυτά είναι ένα σχολείο, του λέω.]
Ούτως ή άλλως είμαι μαθητής! Είτε ως Φρόιντ είτε ως βοηθός του Βογιατζή... και είμαι μια χαρά κι αισθάνομαι πανευτυχής. Τώρα μαθαίνω πραγματικά... και νιώθω υπερτυχερός. Το να έχεις τέτοιους δασκάλους στο θέατρο [Βογιατζή, Καραζήση, Χατζόπουλο] ή στον κινηματογράφο [τον Παναγιωτόπουλο] είναι ευλογία. Δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερες συνθήκες.
- Σου εύχομαι πάντα να ξεπερνάς τον εαυτό σου.
Βιογραφικά
Γεννήθηκε το 1985. Είναι τελειόφοιτος Βιολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου το 2010. Έχει συμμετάσχει: Βατρα-Χ (2008, σκην: Δημήτρης Λιγνάδης), Τιτανικός (2009, σκην: Κωνσταντίνος Ρήγος), Μαχαιροβγάλτης (2010, σκην: Γιάννης Οικονομίδης), Χάρολντ Πίντερ - Ο επιστάτης (2010, σκην: Αντώνης Αντύπας), Απ' τα κόκαλα βγαλμένα (2011, σκην: Σωτήρης Γκορίτσας), Ευριπίδη - Ηλέκτρα (2011, σκην: Μάρθα Φριντζήλα), Ίρβιν Γιάλομ / Ευαγγελία Ανδριτσάνου - Όταν έκλαψε ο Νίτσε (2011, σκην: Ακύλλας Καραζήσης & Νίκος Χατζόπουλος), Μολιέρου - Αμφιτρύων (2012, σκην: Λευτέρης Βογιατζής). Και σε μικρού μήκους: Χτυπήματα (2010, σκην: Στέργιος Πάσχος), Die Young (2011, σκην: Στρατής Χατζηελενούδας), Τα ήσυχα βράδια (2012, σκην: Κων/νος Σαμαράς), Family Tree (2012, σκην: Φωκίων Μπόγρης), Largo (2012, σκην: Στέργιος Πάσχος).
Έχει σκηνοθετήσει: Γκέοργκ Μπίχνερ - Βόιτσεκ (2012).
