Το 27΄ είναι η αρχή ενός μεγαλύτερου κύκλου

Η ιστορία του ξεκίνησε από το Χόλιμπουργκ της Γερμανίας και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Πέρασε από τη βυζαντινή μουσική χορωδία στα... τύμπανα και από τα μουσικά σχολεία Απόλλων, Σύγχρονο Ωδείο Θεσσαλονίκης και Agostini. Συνέχισε με κλασικά και λατινοαμερικάνικα κρουστά στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Για μια πενταετία τουλάχιστον [1995-2000] ζυμώθηκε με την τζαζ σκηνή του Νέου Κόσμου [μεταξύ Σικάγου και Νέας Υόρκης] και δίδαξε μουσική παιδεία στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Επέστρεψε όμως στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε, για ένα διάστημα, ανάλογο διδακτικό έργο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Η σχέση του με την αυτοσχεδιαστική μουσική σκηνή και όχι μόνον υπήρξε και υπάρχει ζωντανή και πάντα στο προσκήνιο, παρότι ο ίδιος κρατάει μόνιμα χαμηλό προφίλ. Πέρα από τις πάμπολλες συνεργασίες, δισκογραφικές και συναυλιακές, έχει συμπράξει σε πρωτότυπα μουσικά σχήματα [FreeCall, Mama Luma, Musica Lontana, Act Up Trio, Basenezmen] τα περισσότερα από τα οποία παραμένουν ενεργά ως σήμερα.

Μέσα στο 2015 κυκλοφόρησαν δυο δουλειές του μετά από το προπέρσινο Splendid [2014] των Mama Luma. Την άνοιξη βγήκε, μόνο σε βινύλιο, η συνεργασία του με τον Μπάμπη Παπαδόπουλο [Τρύπες, Το Μικρό Ψάρι, Basenezmen], δουλειά που περιβάλλεται ως πολύτιμος θησαυρός από τα μοναδικά εικαστικά εξώφυλλα του Σίμου Σαλτιέλ. Στα τέλη φθινόπωρου εκδόθηκε κι ένα βιβλίο-cd [27'] με αναδραστικό αφηγηματικό περιεχόμενο και αυτοφυές μαύρο χιούμορ.

- Πώς καταφέρνεις να είσαι ενεργός δισκογραφικά και εκδοτικά σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς;

Καταρχήν να πω ότι η συγκεκριμένη μουσική [ως είδος] χρόνια τώρα ζει χαλεπούς καιρούς, οπότε το συγκεκριμένο περιβάλλον δεν είναι καινούργιο. Ως εκ τούτου, γίνεται ό,τι γινόταν πάντα. Άνθρωποι που ασχολούνται με αυτή τη μουσική επενδύουν προσωπικά σε χρήμα, χρόνο και ενέργεια.

- Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος προέρχεται από τον ροκ χώρο κι εσύ από τον αυτοσχεδιασμό. Πώς δέσατε οι δυο σας; Τι εστί Basenezmen;

Κοινό ενδιαφέρον τόσο δικό μου όσο και του Μπάμπη είναι η μουσική. Δεν βάλαμε κάποια ταμπέλα που να διαχωρίζει τη ροκ από τη τζαζ. Είδαμε αυτά που μας ενώνουν και προχωρήσαμε τη συνεργασία που από καιρό και οι δύο σκεφτόμασταν. Το όνομα Basenezmen για μένα είναι μια παρήχηση της λέξης "basement" που σημαίνει το υπόγειο στούντιο στο οποίο "έδεσε" αυτή η μουσική.

- Το προσωπικό σου ντεμπούτο λέγεται 27' και είναι κείμενα και μουσική. Που αναφέρεται;

Είναι όντως η πρώτη μου προσωπική δουλειά. Τα "27 λεπτά" είναι γεγονότα που έχουν συμβεί την περίοδο που ήμουν στην Αμερική. Τα κουβαλούσα από τότε. Αλλά όπως όλες οι αναμνήσεις, αναδύθηκαν στον δικό τους χρόνο. "Έξι γεγονότα με αυτόπτη μάρτυρα. Εικόνα που μεταμορφώνεται σε ήχο και ήχος που μετουσιώνεται σε εικόνα", σε μια ισορροπία ρεαλισμού και σουρεαλισμού.

- Ποιες οι μουσικές καταβολές του Χρήστου Γερμένογλου;

Καθετί που είχε ρυθμό, μελωδία και αρμονία που συγκινούσε τη δική μου εσωτερική αναζήτηση αποτέλεσε για μένα ερέθισμα και έμπνευση. Το ίδιο ισχύει και σήμερα.

- Σε "πλούτισε" η σχέση σου με τον Σάκη Παπαδημητρίου;

Δε νομίζω ότι υπήρξε κάποιος που να έπαιξε με τον Σάκη και δεν πλούτισε ως μουσικός. Όμως το πιο σπουδαίο κομμάτι είναι η φιλία που μου χάρισε. Αυτό είναι που με έκανε και συνεχίζει να με κάνει ακόμη πιο πλούσιο. Στην Ορθοπεταλιά [2010] και στο Musical Lontana [2011] φτάσαμε αναπόφευκτα μέσα από τα τόσα χρόνια της συνεργασίας μας.

- Πες μου ένα περιστατικό που θα μπορούσε να είναι η συνέχεια των 27'.

Δεν ξέρω ποια ακριβώς θα μπορούσε να είναι η συνέχεια. Είναι αλήθεια όμως ότι το [βιβλίο-cd] 27΄ είναι η αρχή ενός μεγαλύτερου κύκλου ιστοριών με μουσική που σταδιακά θα έρχονται στο φως.