Η Ρομαντική Μου Ιστορία x3

Να φέρεις μια πραγματικότητα στη σκηνή δεν εξυπηρετεί τίποτα, λέει μια άποψη. Να φέρεις, όμως, κάτι που μπορεί να ταυτιστεί με πολλές πραγματικότητες... αυτό είναι ενδιαφέρον - Μάκης Παπαδημητρίου.

Το Θέατρο του Νέου Κόσμου και ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος ανεβάζουν τη νέα τους παραγωγή, Η Ρομαντική Μου Ιστορία του σκοτσέζου D. C. Jackson, να κάνει πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη [22/11], στο Θέατρο Αυλαία. Η σχέση των δύο θεατρικών σκηνών κρατάει από το 1997, επί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, όταν ο ίδιος σκηνοθέτης εγκαινίασε το ανακαινισμένο τότε Θέατρο Αυλαία με την πρώτη παράσταση του νέου Θεάτρου του Νέου Κόσμου, Κοινός Λόγος της Έλλης Παπαδημητρίου.

Τη Ρομαντική Μου Ιστορία ζωντανεύουν οι ηθοποιοί Μάκης Παπαδημητρίου, Κατερίνα Λυπηρίδου και Σύρμω Κεκέ. Τρεις νέοι άνθρωποι, τρεις νέοι ποιητές ήθους, μίλησαν για το αστικό θέατρο, την πόλη, τη συναισθηματική απελευθέρωση και την κρίση.

- Ποια η σχέση σας με την Θεσσαλονίκη;

Σύρμω: Σχεδόν αμέσως μετά την αποφοίτηση από τη Σχολή Βεάκη [2000], ήρθα στο ΚΘΒΕ για μια ακρόαση του Πέρη Μιχαηλίδη [2001, Γλυκιά μου Ίρμα] και έμεινα περίπου τρία χρόνια στην πόλη. Με κάλεσε ο Βίκτωρ Αρδίττης, καθηγητής μου στη Σχολή. Την έχω ζήσει αρχικά μέσα από το ΚΘΒΕ και κατόπιν στην Εταιρία Χώρος του Σίμου Κακάλα όπου κάναμε την πρώτη Goλfω! Έχω πολλούς φίλους εδώ. Είναι μια επιστροφή για μένα αυτή η παράσταση.

Κατερίνα: Εγώ γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Δούλεψα στην Παράθλαση πριν. Μετά τελείωσα τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ αλλά έκανα μόνο μια συνεργασία [Τσικλιντάν, 2005]. Ύστερα έφυγα στην Αθήνα. Κάποια καλοκαίρια ερχόμαστε περιοδεία. Χειμώνα έρχομαι τώρα πρώτη φορά να παίξω στη Θεσσαλονίκη.

Μάκης: Εγώ δεν έχω σχέση με την πόλη, έχω με την Κατερίνα! Τον Απρίλιο του 2004 ήμουν στη Μονή Λαζαριστών με τον Υπολοχαγό του Ίνισμορ, πάλι σε σκηνοθεσία του Θεοδωρόπουλου. Τρεις φορές έχω δουλέψει με τον Βαγγέλη, τις δύο ανεβήκαμε στη Θεσσαλονίκη. Σκεφτόταν να κάνει και μια θεατρική σκηνή εδώ αλλά το σχέδιο ναυάγησε άδοξα.

- Κινηματογραφικά που είστε;

Κατερίνα: Το 2006 έκανα την ταινία Κράτησέ με, της Ρικάκη. Έκτοτε απλά δεν έτυχε... Έπαιξα πέρσι σε μια μεσαίου μήκους του Σπύρου Αλιδάκη (Myth) που φαντάζομαι ότι θα ταξιδέψει σε διάφορα φεστιβάλ.

Σύρμω: Το σινεμά είναι χώρος πιο στεγανός. Το λατρεύω αλλά δεν έχω γνωριμίες. Έχω παίξει μόνο σε 2 μικρού μήκους: Παράθυρα από Ζαχαροκάλαμο (2005) της Tamara Drakulic και Κλαίνε την ώρα που τα σκοτώνουν (2007) της Μαρίας Μαγκανάρη.

Μάκης: Το σινεμά το αγαπάω περισσότερο απ' το θέατρο. Μ' αρέσει πολύ γιατί έχει μαγεία, σε ψυχαγωγεί και σε ταξιδεύει. [Ως τώρα έχει δουλέψει με την Ευαγγελάκου (Ώρες κοινής ησυχίας), τον Γκορίτσα (Παρέες, Απ' τα κόκαλα βγαλμένα), τον Τσίτο (Άδικος Κόσμος)].

Η Τσέλσι-Μπαρτσελόνα (2012) δικαίως βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Δράμας. Εκτός από το δικό μου βραβείο ερμηνείας πήρε βραβείο σεναρίου και Αργυρό Διόνυσο. Ο Αλέξανδρος Χαντζής που την έκανε είναι πολύ ταλαντούχος και έξυπνος άνθρωπος. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε και ήταν απόλυτα σίγουρος για την αλήθεια της. Έχει ποιότητα και προδιαγραφές μεγάλης ταινίας, ολοκληρωμένο και καλοζυγισμένο σενάριο, καίριο και επίκαιρο.

Ως ταινία για τον τρόπο που έγινε (τότε η Κατερίνα ήταν έγκυος), προτιμώ το Χάρισμα (2010) της Χριστίνας Ιωακειμίδη. Μου άρεσε και το L (2012) του Μπάμπη Μακρίδη, άσχετα αν είδα άλλο από το σενάριο κι απ' αυτό που γύρισα. Ο Μπάμπης έκανε τρομερό ποστ προντάξιον και έβγαλε αυτό που πραγματικά ήθελε. Είναι ταινία για μένα πολύ σημαντική, έχοντας στο νου μου τί ήθελε και με ποιόν τρόπο οδηγήθηκε σ' αυτό. Η ταινία κέρδισε μόλις το Χρυσό Ελάφι στο Φεστιβάλ Molodist στο Κίεβο της Ουκρανίας.

Εκκρεμεί μια ελληνογαλλική παραγωγή του Κώστα Κεκεμένη αλλά έχω καιρό ν' ακούσω νέα της... Υπάρχει κι ένα σχέδιο του Νίκου Παναγιωτόπουλου [Η κοιλάδα των Ρόδων] αλλά κι αυτό είναι παγωμένο.

- Στο θέατρο όμως έχετε συνεχή παρουσία.

Σύρμω: Ευτυχώς! Είμαστε μάλλον απ' τους τυχερούς γιατί υπάρχει μεγάλη ανεργία. Ευτυχώς και οι τρεις μας ζούμε από το [καλό] θέατρο. Πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Είναι πολυτέλεια να κάνεις τη δουλειά αυτή και να μη βιοπορίζεσαι. Βέβαια έχω παίξει σε παραστάσεις σε εποχές που θα προτιμούσα να κάνω άλλα πράματα, αλλά πρέπει να ζήσω κιόλας. Παρόλα αυτά δε μπορώ να πω ότι έχω κάνει χαμηλού επιπέδου επιλογές...

Κατερίνα [εργαζόμενη μητέρα]: Είναι μια απόφαση. Ή αποφασίζεις να βάλεις τη μητρότητα στη ζωή σου όπως είναι ή γίνεσαι άλλος άνθρωπος και μάλλον δεν είναι καλό να γίνεις άλλος απ' αυτό που είσαι. Είναι σαφώς πιο κουραστικό. Πριν από τον Άγγελο, το γιο μου, όταν είχα μόνο το θέατρο δεν ξέρω γιατί έλεγα ότι "είμαι κουρασμένη". Τώρα τα πράματα της ζωής μας είναι πιο [σφιχτά] οργανωμένα και δεν έχω χρόνο να χαζεύω.

Μάκης [ο πατέρας]: Συμπληρώνοντας, αισθάνομαι κι εγώ πολύ τυχερός. Έχω μείνει μια-δυο φορές χωρίς δουλειά και για λίγο χρονικό διάστημα. Θεωρώ ευτύχημα που δουλεύω αν και στις μέρες μας το "δουλεύω" δεν είναι απόλυτα συνυφασμένο με το "πληρώνομαι" [ναι-ναι, συμφωνούν εν χορώ οι δυο κυρίες]. Όπως λένε, δουλειά υπάρχει αλλά δεν υπάρχουν λεφτά. Κι εμείς έχουμε βάλει νερό στο κρασί μας και υποστηρίζουμε κάποιες δουλειές χωρίς να πληρωνόμαστε. Είναι καλό ότι υπάρχει μια συνέχεια, ότι έχεις "ώρες πτήσης". Είναι πολύ σημαντικό.

Τυχερός είμαι και διότι οι τρεις δουλειές που έκανα στην τηλεόραση είναι με ανθρώπους που εκτιμώ πολύ και δεν έκανα δεύτερες σκέψεις για το αποτέλεσμα. Μια με τον Φίλιππο Τσίτο και τον Λευτέρη Χαρίτο στη ΝΕΤ (Άμυνα Ζώνης), δεύτερη με τον Πάνο Κοκκινόπολο [Μαύρα Μεσάνυχτα και 3ος Νόμος] και τρίτη με τον Στέφανο Μπλάτσο και τον Βασίλη Χαραμπόπουλο (Με λένε Βαγγέλη). Είμαι ευνοημένος γιατί ήξερα τους ανθρώπους και αυτοί ήταν ασπίδα προστασίας για να πέσω στα μαλακά.

- Η σχέση με το Θέατρο του Νέου Κόσμου πότε ξεκινά;

Σύρμω: Τώρα ουσιαστικά. Παλιότερα είχα αντικαταστήσει την Κατερίνα το 2007 για πολύ λίγο. Με τα παιδιά έχουμε ξαναβρεθεί, είμαστε φίλοι, έχουμε ξαναδουλέψει. Η πρώτη φορά που δουλεύω με τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο.

Κατερίνα: Εγώ ξεκίνησα το 2007 με έναν μονόλογο του Μπότο Στράους (Η επιστολή της για το γάμο) που σκηνοθέτησε ο Μάκης. Η συνεργασία συνεχίστηκε με μικρά διαλείμματα (στην εγκυμοσύνη και λίγο αργότερα). Με το Βαγγέλη συνεργάζομαι δεύτερη φορά, στο Motortown και τώρα. Επίσης παίζουμε και οι τρεις μας στο Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη (ΔευτερόΤριτο). Θα πηγαινοερχόμαστε δηλαδή για τις επόμενες δυο βδομάδες. Είμαστε λοιπόν ομάδα, μια ομάδα ανθρώπων που μας αρέσει να δουλεύουμε μαζί.

Μάκης: Η πρώτη παράστασή μου ήταν στο ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας με τον Κακλέα [Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας, 2003]. Έξι μήνες αφότου τελείωσα τη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου [2002] δούλεψα για πρώτη φορά στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Κατόπιν στον Υπολοχαγό του Ίνισμορ [2003-2004]. Είμαι πολλά χρόνια στο θέατρο αυτό αλλά είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Βαγγέλη.

- Η Ρομαντική Μου Ιστορία;

Σύρμω: Εγώ κάνω πολλούς ρόλους. Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί είναι μια προχωρημένη υποκριτική άσκηση να παίζεις όλους αυτούς τους ρόλους που πλαισιώνουν την ιστορία.

Κατερίνα: Ο ρόλος της Έμυς (που υποδύομαι) είναι πολύ αληθινός και ο λόγος της πραγματικός. Το έργο έχει χιούμορ για μια πικρή τραγική πλευρά της ζωής. Συγγραφέας και σκηνοθέτης το βλέπουν ευτυχώς με χιούμορ.

Μάκης [το μήλον]: Ο Τομ έχει αρκετά κοινά με ανθρώπους ομήλικους της γενιάς μου που περνάνε ακριβώς αυτό. Σκέφτονται πως πρέπει να βρουν έναν άνθρωπο να εμπιστευτούν, να κάνουν οικογένεια ή να είναι απλά μαζί. Η επιτυχία του έργου είναι ότι "φωτογραφίζει" αυτήν την περίοδο ζωής. Το βλέπουμε γύρω μας. Άνθρωποι που μεγαλώνουν στα αστικά κέντρα και συμπεριφέρονται παραπλήσια σε ότι αφορά τη συναισθηματική τους απελευθέρωση. Ένα φαινόμενο παγκόσμιο όχι μόνο ελληνικό.

Να φέρεις μια πραγματικότητα στη σκηνή δεν εξυπηρετεί τίποτα, λέει μια άποψη. Να φέρεις, όμως, κάτι που μπορεί να ταυτιστεί με πολλές πραγματικότητες... αυτό είναι ενδιαφέρον.

- Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση από το έργο;

Σύρμω: Θα στην πει σωστά η Κατερίνα, την λέει η Έμυ.

Κατερίνα: Κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς δεν είναι τέρας. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Άνθρωποι που προσπαθούν οι καημένοι.

Μάκης: Κάτι δεν πάει καλά με μένα. Ξαφνικά είδα με καθαρό μάτι, ποιος είμαι, τι είμαι και τι έχω κάνει. Δεν είναι ακριβώς αγαπημένη... είναι σημείο καμπής. Ο Τομ τη λέει μέσα σε ένα τρελό μεθύσι όταν συνειδητοποιεί ότι αλλάζει όλη του η στάση ζωής.

- Σας αρέσει το φιλμ νουάρ;

Σύρμω: Δεν το ξέρω καλά ως είδος αλλά μ' αρέσει το Ασανσέρ για δολοφόνους του Λουί Μαλ. Την έχω πρωτοδεί εδώ, σε σινεμά της Θεσσαλονίκης.

Κατερίνα: Κι εγώ την ίδια σκέφτηκα. Την έχω δει αρκετές φορές μάλιστα, δύο στο σινεμά και στην τηλεόραση. Επειδή όμως η Σύρμω απαντάει πρώτη φαίνεται σα να την αντιγράφω.

Μάκης: Το Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο. [Είναι νουάρ παρωδία.] Κι αν όχι αυτό τότε το Φρανκενστάιν Τζούνιορ [αυτό είναι παρωδία γκραν γκινιόλ και τρόμου].
_____

- Πληροφορίες για την παράσταση στο Θέατρο Αυλαία, τηλ 2310-237700, ή στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

- http://www.theatroneoukosmou.gr, τηλ 210 9212900.