Χωρίς τη Μνημοσύνη δεν θα υπήρχε δημιουργικότητα

Οι συνεντεύξεις μέσω e-mail έχουν τα θετικά και τα αρνητικά τους. Το βασικό θετικό τους στοιχείο είναι το ότι γλιτώνεις το "play-pause-γράψε-rewind-ξανάκουσε-ξαναγράψε" της απομαγνητοφώνησης. Το αρνητικό είναι ότι σου στερούν τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τον συνομιλητή σου. Μεταφράζοντας την κουβέντα που είχα με τον Simon Fogal, τον ντράμερ των I Like Trains, πραγματικά λυπήθηκα που δεν μπόρεσα να κάνω μια face-to-face ή έστω τηλεφωνική συνέντευξη μαζί του. Οι απαντήσεις του ήταν πολύ ενδιαφέρουσες και είμαι απολύτως σίγουρη ότι θα ήταν θαυμάσιος συνομιλητής για όποιον έχει ακούσει τη μουσική των I Like Trains. Εν αναμονή της εμφάνισής τους στο Eightball στις 14 Δεκεμβρίου, ο λόγος στον Simon:

Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε βαρεθεί να ακούτε τη συγκεκριμένη ερώτηση, ωστόσο δεν γίνεται να μην την κάνω-γιατί το iLiKETRAiNS το κάνατε I Like Trains;
Αυτό συνέβη σε μια περίοδο όπου περνούσαμε πολλές αλλαγές σαν συγκρότημα. Είχαμε χάσει ένα μέλος μας (σ.σ. προφανώς εννοεί τον κορνετίστα και visual artist Ashley Dean) και ξεκινούσαμε την δική μας δισκογραφική εταιρία μετά τη χρεοκοπία της Beggars Banquet. Ήταν απλά το στοιχείο που διαφοροποίησε αυτές τις δυο περιόδους του συγκροτήματος μεταξύ τους. Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι κάτι το οποίο το σκεφτόμαστε και πολύ πια.

Κάτι που σας κάνει να ξεχωρίζετε από τα περισσότερα συγκροτήματα είναι το ότι δεν χρησιμοποιείτε την αγάπη και το συναίσθημα σαν στιχουργικό gimmick. Αντίθετα, επιλέγετε ιστορίες σαν αυτή του Giles Corey (σ.σ. το "More Weight" αφηγείται την ιστορία του-επρόκειτο για έναν αγρότη που καταδικάστηκε σε θάνατο στις Δίκες του Σάλεμ και οι δήμιοι τον καταπλάκωσαν με πέτρες) ή την επιδημία πανούκλας στο Έϊαμ του 1665 (σ.σ. το "We all fall down" από το "Elegies to lessons learnt"). Γιατί αυτή η επιλογή; Ήταν μια κατεύθυνση που θέλετε να την ακολουθήσετε ή προέκυψε από τα προσωπικά σας ενδιαφέροντα;
Ήταν κάτι που ξεκινήσαμε να το κάνουμε γιατί κανένας άλλος δεν το έκανε. Το να γράφεις από διαφορετικές προοπτικές και για δυνατά στιχουργικά θέματα αποτελούσε μεγάλη πρόκληση. Και σε αυτά όμως υπάρχει αγάπη και συναίσθημα, και μάλιστα στα πιο καινούρια μας τραγούδια έχω βάλει μεγαλύτερο κομμάτι του εαυτού μου στους στίχους, ενώ παράλληλα συνεχίζω να φιλτράρω αυτό το κομμάτι μέσα από μεγαλύτερα, παγκόσμια ζητήματα.

Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, φαίνεται να θεωρείτε την ιστορία ως μία ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Ο κόσμος όμως δεν φαίνεται να μαθαίνει ποτέ. Τα ακραία κόμματα στην Ευρώπη έχουν όλο και μεγαλύτερη άνοδο. Γιατί επαναλαμβάνεται η ιστορία-είτε ως τραγωδία, είτε ως κωμωδία;
Η ακροδεξιά ρητορεία πάντα φαίνεται να ευδοκιμεί όταν οι καιροί είναι δύσκολοι. Δεν είμαι γνώστης της πολιτικής άλλων χωρών, αλλά παρατηρώ ότι το ίδιο συμβαίνει σε όλη γενικά την Ευρώπη. Θα έλεγα ότι γενικά οι ψηφοφόροι γίνονται όλο και πιο απαθείς όσο η οικονομική κρίση χειροτερεύει. Έτσι, όσοι υποστηρίζουν πιο ακραίες θέσεις, το βλέπουν αυτό σαν ευκαιρία για να κινητοποιηθούν και για να γίνουν πιο δημοφιλείς. Είναι πολύ θλιβερό. Γιατί δεν μαθαίνουμε από τα λάθη της ιστορίας; Πραγματικά, δεν έχω απάντηση για αυτό. Υποτίθεται ότι οι άνθρωποι είμαστε όντα με αρκετά υψηλές λειτουργίες. Μήπως παλεύουμε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα και οι αποφάσεις μας τείνουν προς τον εγωισμό, ίσως;

Μπορείς να μας περιγράψεις τη δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε όταν γράφετε ένα τραγούδι; Συνήθως στα τραγούδια σας χρησιμοποιείτε το πρώτο πρόσωπο-αυτό γίνεται επειδή υποδύεστε τον εκάστοτε ήρωα ή επειδή προσπαθείτε να εκθέσετε τις προσωπικές σας σχέσεις και συναισθήματα στο κάθε τραγούδι;
Η διαδικασία συγγραφής των στίχων ξεκινά γενικά με μια περίοδο έρευνας πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Όταν γράφω ένα άλμπουμ, τείνω να διαβάζω πολύ και μετά φιλτράρω αυτές τις πληροφορίες στα λόγια των τραγουδιών. Έχω προσωπικά την τάση να γράφω στο πρώτο πρόσωπο γιατί προσπαθώ να σχετιστώ με έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα και να γράψω από την δική του προοπτική. Οπωσδήποτε βέβαια κάποιες από τις σκέψεις μου και από τα αισθήματά μου προβάλλονται σε κάποιους από αυτούς τους χαρακτήρες, κι ακόμα περισσότερο στα πιο καινούρια μας τραγούδια.

Στο "Hope is not enough", τραγουδάτε: "So caught up in the whens and whys/we forget to breath". Τα "πότε" και τα "γιατί" είναι όντως πιο δυνατά από την ελπίδα;
Αυτό το κομμάτι έχει να κάνει με την αποδοχή της μοίρας. Η ανθρώπινη φυλή έχει σακατέψει τον πλανήτη, πέρα από κάθε πιθανότητα επιδιόρθωσης-κι ωστόσο, ακόμα πιστεύουμε ότι η επιστήμη θα μας σώσει όλους μας. Δεν πρόκειται.

Υπάρχει κάποια πρόσφατη ιστορία ή προσωπικότητα που θα μπορούσε να σας εμπνεύσει για τη δημιουργία ενός τραγουδιού; Τελικά, όντως οι δύσκολοι καιροί σαν κι αυτούς αυξάνουν την έμπνευση και τη δημιουργικότητα;
Απολύτως. Για τα δυο τελευταία μας άλμπουμ έψαχνα στο μέλλον για έμπνευση. Ό,τι συμβαίνει τώρα σχηματίζει το μέλλον. Αν οι δυσκολίες βοηθούν τη δημιουργικότητα; Ίσως, αλλά η σύγχρονη μουσική αυτές τις μέρες φαίνεται να έχει να κάνει πιο πολύ με τη φυγή από την πραγματικότητα, παρά να εμπνέεται άμεσα από τα τρέχοντα γεγονότα. Αν και κατανοώ το πόσο ελκυστική είναι η φυγή από την πραγματικότητα, θα ήθελα επίσης να δω περισσότερο κοινωνικό σχολιασμό στην σύγχρονη μουσική.

Έχετε αναφέρει σε συνεντεύξεις σας στο παρελθόν ότι, αν ήταν να γράψετε ένα ερωτικό τραγούδι, "θα ήταν για μια πολύ καταστροφική και καταθλιπτική σχέση". Πώς ορίζεται μια τέτοια σχέση;
Αλήθεια έχουμε πει τέτοιο πράγμα;! Εγώ προσωπικά δεν το θυμάμαι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να δώσω έναν ορισμό, γιατί είμαι σε μια πολύ σταθερή, μακροχρόνια σχέση. Υποθέτω ότι αυτός μάλλον είναι και ο λόγος που ψάχνω αλλού για έμπνευση.

Ας συζητήσουμε για το "The Shallows", το τελευταίο σας άλμπουμ, που λογικά θα μας το παρουσιάσετε στις συναυλίες σας. Διαβάζω ότι το concept του είναι βασισμένο στο βιβλίο του Νίκολας Καρ "Στα ρηχά: Να τι κάνει το Ιnternet στο μυαλό μας". Αναρωτιέστε κι εσείς, όπως και ο συγγραφέας, "μήπως το Google μάς κάνει βλάκες"; Πώς βλέπετε το διαδίκτυο και τα social media γενικά;
Τα περισσότερα από όσα θα ήθελα να πω πάνω στο θέμα τα έχω ήδη πει στο άλμπουμ το ίδιο! Έχω μια σχέση αγάπης και μίσους με την τεχνολογία. Είναι σίγουρα πολύ εθιστική και μπορεί να απορροφήσει τους ανθρώπους πολύ εύκολα. Η στήριξή μας στην ψηφιακή τεχνολογία φαίνεται να έχει λάβει χώρα χωρίς να το έχει πραγματικά καταλάβει κανείς, και ενώ υπάρχουν μεγάλα πλεονεκτήματα, θεωρώ ότι τις ψυχολογικές επιπτώσεις ίσα που τις λαμβάνουμε πραγματικά υπόψη τώρα. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να βρίσκουμε χώρο μακριά από την τεχνολογία. Να βρίσκουμε μια ισορροπία στη ζωή μας. Στ' αλήθεια αναρωτιέμαι πώς θα τα βγάζαμε πέρα αν όλα αυτά εξαφανίζονταν αύριο.

Μια διαφορά που παρατήρησα ακούγοντας το "The Shallows" έγκειται στα ηλεκτρονικά στοιχεία. Ήσασταν ήδη προσανατολισμένοι προς αυτόν τον ήχο; Κατά πόσο σας βοήθησε σε αυτό ο παραγωγός σας, ο Richard Formby;
Η ιδέα αυτή προέκυψε από τη μουσική που ακούγαμε, και όσο το θέμα του δίσκου γινόταν όλο και πιο απτό, αυτή η ηλεκτρονική προσέγγιση έβγαζε ακόμα περισσότερο νόημα. Είναι σίγουρα μια κατεύθυνση η οποία προήλθε από εμάς, και πλησιάσαμε τον Richard για να μας βοηθήσει να πραγματοποιήσουμε αυτές τις ιδέες. Ήμαστε σχετικά πρωτάρηδες όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε ηλεκτρονική μουσική, και αυτό μας ενθουσίασε, αλλά και μας φόβισε πολύ επίσης. Θα ήταν σωστό να πω ότι μάθαμε πολλά δουλεύοντας με τον Richard.

Ένα από τα νέα σας τραγούδια λέγεται "Mnemosyne" - όπως πιθανότατα ήδη ξέρεις, ήταν η μητέρα των Εννιά Μουσών. Γιατί διαλέξατε τη συγκεκριμένη Τιτάνισσα;
Ήταν επίσης η Ελληνίδα θεά της μνήμης. Στο τραγούδι αυτό συνδέονται αρκετά πράγματα. Ένα από τα ζητήματα που με απασχολούσαν ήταν ο αντίκτυπος που έχει η τεχνολογία στη μνήμη. Καθώς όλοι μας κουβαλάμε το Google στην τσέπη μας, δεν χρειάζεται πια να θυμόμαστε το οτιδήποτε. Με ενδιέφερε επίσης το πώς η τεχνολογία επιδρά στη δημιουργικότητά μου. Αν βομβαρδίζομαι συνεχώς από πληροφορίες, το βρίσκω δύσκολο να είμαι παραγωγικός. Χρειάζομαι χρόνο μακριά από την τεχνολογία για να είμαι παραγωγικός. Χωρίς τη Μνημοσύνη δεν θα υπήρχε μνήμη, δεν θα υπήρχαν Μούσες, δεν θα υπήρχε δημιουργικότητα. "I am nothing without you Mnemosyne".

Να περιμένουμε σύντομα νέα σας δουλειά;
Δεν θα περίμενα νέο άλμπουμ για κάποιο διάστημα. Μόλις πρόσφατα τελειώσαμε το EP μας "Beacons", κατά τη δημιουργία του οποίου περάσαμε πολύ καλά, χρησιμοποιώντας τις ικανότητες που αναπτύξαμε ηχογραφώντας το "The Shallows". Θα υπάρξουν και νέες κυκλοφορίες από αυτό το άλμπουμ και μερικές συναυλίες την επόμενη χρονιά, νομίζω.

Τι θα δούμε στο live σας στη Θεσσαλονίκη;
Είναι πάντα μεγάλη χαρά να παίζουμε σε μια νέα πόλη. Ανυπομονούμε να δούμε τη Θεσσαλονίκη και να παίξουμε μπροστά σε καινούριο κόσμο που δεν έχει δει ποτέ πριν τους I Like Trains. Μπορείτε σίγουρα να περιμένετε κάποια παγερά τραγούδια και κάποιες φιλικές γενειάδες!
_____

Εκτός από τη Θεσσαλονίκη (14 Δεκεμβρίου, Eightball) οι Ι Like Trains θα παίξουν και στην Αθήνα (15 Δεκεμβρίου, Κύτταρο). Περισσότερες πληροφορίες εδώ.