Με κοινό θέμα: Infidelity, 2L8, Κόρε. Ύδρο.

Συναυλιακή συμπεριφορά από τρία συγκροτήματα του τόπου μας. Πώς είναι πάνω στη σκηνή και πώς είναι από κάτω. Πώς είναι σαν απλοί θεατές, αλλά και πώς είναι όταν ανεβαίνουν το καναβάτσο/παλκοσένικο για να υποδυθούν τον ρόλο του Έλληνα πυγμάχου μουσικού;

Να δούμε τι έχουν από κοινού να μας πουν οι Infidelity, 2L8, Κόρε. Ύδρο., λίγο πριν από τη συναυλία τους την Πέμπτη στο Gagarin.

MiC: Περιέγραψέ μου τα άλλα δύο σχήματα με τα οποία θα μοιραστείτε τη σκηνή του Gagarin.

Infidelity: Απ' όσο γνωρίζουμε οι Κόρε. Ύδρο. αποτελούνται από 6 άτομα, κατάγονται από την Κέρκυρα, έχουν βγάλει 2 δίσκους και ένα E.P., παίζουν alternative pop-rock με ελληνικό στίχο και ΔΕΝ κάνουν φιλανθρωπικές συναυλίες. Οι 2L8 είναι το project του Κώστα Βοζίκη, κατάγεται από τις Σέρρες, εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, έχει βγάλει 1 δίσκο, ενώ σε λίγο καιρό κυκλοφορεί και η 2η δουλειά του, παίζει alternative experimental rock με έντονα post στοιχεία και του αρέσει να ντύνεται κλόουν! Για να σοβαρευτούμε και λίγο, οι Κόρε. Ύδρο. μας αρέσουν, όπως και ο 2L8, με τον οποίο οι σχέσεις μας είναι κάτι παραπάνω από τυπικές.

2L8: Τους Infidelity τους άκουσα στον Λωτό και ενθουσιάστηκα. Μετά από λίγο καιρό τους είδα και ζωντανά και ήταν καλύτεροι και από το CD. Τους γνώρισα εκείνη τη μέρα. Τι να πω; Τους αγάπησα πολύ, οπότε η κρίση μου καταλαβαίνετε είναι νοθευμένη. Ο δίσκος τους είναι από τα καλύτερα soundtrack για περπάτημα στη Θεσσαλονίκη. Και ό,τι και αν σας πει η Σοφία για το συριανό περγαμόντο που της χρωστάω είναι ψέματα. Ομοίως, και τους Κόρε. Ύδρο. τους άκουσα στον Λωτό. Στο τρίτο νομίζω κομμάτι το έβγαλα το CD, σκεφτόμενος ότι είναι από τα πιο γελοία πράματα που έχω ακούσει στη ζωή μου. Το ξανάκουσα μετά από λίγο καιρό, αφού όλοι λέγανε ότι είναι τόσο καλό!!! Και με έπιασε ένα κομμάτι. Και μετά ένα άλλο. Τελικά, είναι από τους δίσκους που άκουσα περισσότερο αυτή τη χρονιά. Και τώρα ακόμα, και εκείνα τα μελό σαρκαστικά που έχουνε, μου αρέσουν. Απίστευτο! Αλλά γενικά νομίζω ότι τους δίσκους που σου κάθονται δύσκολα στην αρχή, τους αγαπάς πολύ περισσότερο μετά. Επίσης, πολύ καλοί και δεμένοι live. Είμαι φαν και των δύο. Πιστεύω ότι θα αφήσουν όμορφα αποτυπώματα στην ελληνική δισκογραφία.

Κόρε. Ύδρο.: Δύο εξαιρετικά συγκροτήματα από τη Βόρεια Ελλάδα. Οι 2L8 είναι το προσωπικό μου αγαπημένο αγγλόφωνο ελληνικό συγκρότημα.

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Το σοβαρότερο λόγο που κάποιος που δε σας γνωρίζει μουσικά, γιατί θα είναι καλό να έρθει να σας δει στις 15/2;

Infidelity: Οι άνθρωποι που παρακολουθούν την αγγλόφωνη εναλλακτική σκηνή, πιστεύουμε πως έχουν το ενδιαφέρον και την περιέργεια να μοιραστούν τη μουσική άποψη μιας μπάντας που κινείται σε αυτό το χώρο. Όταν μάλιστα υπάρχει δείγμα δουλειάς ενός group, τότε η περιέργεια εντείνεται, καθώς η μαγεία του live προσφέρει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον ήχο και την αύρα που εκπέμπει ένα σύνολο ανθρώπων επί σκηνής. Με αυτό το σκεπτικό θα περιμέναμε κάποιος να περάσει το κατώφλι του Gagarin στις 15/2.

2L8: Θυμάμαι πριν κάνα δυο χρόνια είχε έρθει ο Terry Lee Hale στην Ελλάδα και έλεγε από το μικρόφωνο: το καλύτερο είδος μουσικής είναι η ζωντανή μουσική. Πράγματι. Είναι σπουδαίο πράμα το live. Δεν έχει να κάνει με τις νότες, όμως, όπως πιστεύεται. Αλλά με τα κύματα και τις συχνότητες. Με την ενέργεια. Τον πολλαπλασιασμό της ενέργειας παλλόμενων χορδών. Στο live δεν πηγαίνεις μόνο με τα αυτιά σου, παίρνεις και το υπόλοιπο σώμα. Και τα μπάσα τα νιώθεις στο στομάχι. Τον ρυθμό στα πόδια. Γεμίζεις τα μάτια σου με ανθρώπους και όργανα. Και είναι μια συνομωσία. Το να το μοιράζεσαι αυτό με τους υπόλοιπους που έχουν πάει στο live. Τέλος πάντων, πριν ξεφύγω... Μπα, τώρα ξέφυγα. Άστο. Μετά από εκείνο το live του Terry Lee Hale έγινε κάτι πολύ περίεργο. Σε κάποια φάση μετά που βρεθήκαμε κοντά μου έπιασε το χέρι και μου είπε σε ευχαριστώ που άκουγες. Έμεινα. Πολύ περίεργο, ε; Θυμάμαι πόσο περίεργη, ξένη αίσθηση είχε το χέρι του. Η αλήθεια είναι πως όντως γινόταν πόλεμος καθώς έπαιζε και όντως τον άκουγα με πολύ προσοχή. Τώρα πια καταλαβαίνω τι εννοούσε. Α, επίσης ένας καλός λόγος για να 'ρθει κάποιος στο Gagarin είναι να βρει το Armed Angels ντεμπούτο, διότι μετά από τόσους μήνες το καταλάβαμε και το πήραμε απόφαση ότι CD μας δεν θα μπει σε ράφια στην Αθήνα, παρά μόνο αν βγει από πολυεθνική ή εταιρία Αθηνών. Οπότε, όσοι κατά καιρούς μας στέλνανε mail, ρωτώντας γιατί δεν το βρίσκουν, ή γιατί ενώ το ζητάνε το CD δεν το φέρνουν, μπορούν να το προμηθευτούν από την είσοδο.

Κόρε.Υδρο.: Για να μας γνωρίσει μουσικά και να παρακολουθήσει ένα μοναδικό show. [Θάνο, μην ξεχάσεις το γέλιο!!!]

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Πώς νιώθεις (ή πώς νομίζεις ότι θα νιώθεις, αν δεν έχεις παίξει ήδη), όταν βρίσκεσαι πάνω στη μεγαλύτερη σκηνή της Αθήνας, και πώς νιώθεις όταν είσαι εσύ από κάτω ως θεατής και βλέπεις αγαπημένους σου μουσικούς να παίζουν για σένα; Τι προσμένεις και στις δύο περιπτώσεις;

Infidelity: Δεν έχει σημασία η σκηνή στην οποία εμφανίζεσαι, σημασία έχει πάντα να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Το ίδιο προσμένουμε και ως θεατές από τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία να τους παρακολουθήσουμε live.

2L8: Δε με ενδιαφέρει η σκηνή. Αρκεί ο ήχος να μην είναι ενοχλητικός. Το μόνο που θέλω είναι να τραγουδάω. Από τους μουσικούς που αγαπάω το μόνο που προσμένω είναι να μην με απογοητεύουν. Να νιώθουν πάνω στη σκηνή και να μην χλευάζουν, να μην καταστρέφουν την αγάπη, που ανόητα πρέπει να ομολογήσω, τρέφω για αυτούς. Αλλά, τούτη η ανοησία αποτελεί συνειδητή επιλογή.

Κόρε. Ύδρο.: Είναι ξεχωριστές εμπειρίες και οι δύο, συναισθήματα που δεν περιγράφονται με λόγια, παρά μόνο σε εκθέσεις δημοτικού. Η πρώτη φορά στη σκηνή του Gagarin ήταν από τις συγκλονιστικότερες στιγμές της ζωής μου.

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Ποια ήταν η καλύτερη και η χειρότερη συναυλία (και γιατί) ως απλός θεατής, αλλά και ως συγκρότημα;

Infidelity: Ως θεατές, η καλύτερη συναυλία που έχουμε δει ήταν αυτή των 16 Horsepower, επειδή ο Edwards είναι ένας performer, ο οποίος αν και καθιστός, καταφέρνει να σε καθηλώσει με την ερμηνεία του και την ενέργεια την οποία μεταδίδει. Επίσης, στις καλύτερες συγκαταλέγουμε και το live των Lanterna, οι οποίοι αν και αποτελούνται από 3 άτομα και είναι κατά βάση instrumental, κατάφεραν με τη μουσική τους να μεταδώσουν περισσότερα από πολλά συγκροτήματα με στίχο. Ως χειρότερη συναυλία διαλέγουμε την εμφάνιση του Ian Brown... απλώς απαράδεκτος. Τώρα, όσον αφορά τις δικές μας συναυλίες, καλύτερες θεωρούμε αυτές στις οποίες νιώσαμε ότι κατάφερε η μουσική μας να αγγίξει το κοινό. Χειρότερες ήταν αυτές στις οποίες μας διέκοψε πρόωρα η αστυνομία!

2L8: Οι καλύτερες δύο: Στην Πάτρα. Το έχω ζήσει μόνο μια φορά στην ζωή μου σαν ακροατής στους GYBE, που είναι και η αγαπημένη μου συναυλία μάλλον, αυτή τη σιωπή και πώς να το πω; Γυρνούσα στον ντράμερ να του πω κάτι και ενώ μιλούσα ψιθυριστά ένιωθα ότι όλοι με ακούγανε. Τέτοια ατμόσφαιρα. Μια εξωπραγματική διαύγεια. Νιώθω πραγματικά ευγνωμοσύνη για όσους ήταν εκεί και μοιραστήκαμε εεεε, μοιραστήκαμε...

Η άλλη στα Σκόπια. Δυστυχώς, κάθε σύγκριση με ό,τι είχαμε ζήσει στην Ελλάδα θλίβει. Σε επίπεδο οργάνωσης, ήχου, χώρου διεξαγωγής του live, φιλοξενίας, που έφτανε σε σημείο να ντρέπεσαι. Μπάντες από Βουλγαρία, Κροατία, Σερβία, Σκόπια. Και όλοι λέγανε εμείς έχουμε επαφή με όλους τους γείτονες μας. Πάτε να δείτε στη Βουλγαρία τι κοινό έχει και πόσους χώρους για να κάνετε live. Ορίστε; Δυστυχώς, εμείς σαν γνήσιοι Έλληνες είχαμε μάθει πόσο ανώτεροι είμαστε και δεν είχαμε καμία επαφή μαζί τους. Όσον αφορά την εκπληκτική αποδοχή του κοινού, ακόμα δε μπορώ να την εξηγήσω. Δεν το έχω ξαναζήσει... Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ότι η μουσική μας άρεσε πολύ σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας. 40δες, 50δες. Ενώ στην Ελλάδα η μουσική, ή οι συναυλίες, φαίνεται ότι αφορούν μόνο νέους. Αλλά βέβαια, άλλο να παίζεις σε μια τρύπα, όπου κάποιος έστησε δύο ηχεία και άλλο σε ένα θέατρο με ακουστική. Είναι φυσικό η πρώτη περίπτωση να μην αφορά όποιον σέβεται τον εαυτό του και τη μουσική. Είχε και πανσέληνο. Πανσέληνος, ποτάμι, ξενύχτι, 24 ώρες ακριβώς. Φύγαμε 8 και γυρίσαμε 8 την επόμενη μέρα. Σε έκσταση. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τον Στιβ τόσο ευτυχισμένο στη ζωή μου.

Η χειρότερη με διαφορά ήταν στο Bios. Δεν ήταν καν συναυλία. Αλλά πρέπει να αναλάβω τις ευθύνες μου. Εγώ φταίω, έπρεπε να φύγουμε με το που εμφανίστηκε αυτός ο Βασίλης που το χει το μέρος και μας είπε ότι αυτός ήταν ο ηχολήπτης, ότι δεν υπήρχαν τύμπανα, μετά μας έδειξε την άδεια σκηνή. Και έτσι βρήκαμε τύμπανα Σάββατο απόγευμα, τα έφερε ο ντράμερ με τον Στιβ, τον ηχολήπτη μας, ο οποίος μόνος του τελικά έστησε όλη τη σκηνή και έκανε όλες τις συνδέσεις, και στην κονσόλα δεν είχε καν φως για να βλέπεις να κάνεις τη μίξη. Χάος. Μάλιστα, λίγο πριν βγούμε, μας είπανε να μειώσουμε το σετ. Για την ακρίβεια μας είπαν να μην παίξουμε, γιατί θα πλακώσουν οι μπάτσοι λέει και δυνατά μουσική δεν κάνει. Κάτι που βέβαια σε κανένα σημείο δεν εμπόδισε τον φίλτατο Βασίλη να παίζει τέκνο μπιτάκια στη διαπασών όση ώρα παίζαμε, αλλά και μετά για μπόλικη ώρα. Πρέπει να ομολογήσω, πάντα ήθελα να ακούσω μίξη της μουσικής μου με άλλα είδη, χρωστάμε πολλά στο Bios! Α, και αυτοί μας χρωστάνε 60 ευρώ, καθώς από τα 300 που είπαμε μας δώσανε 240!!! 240!!! Α, χα χα χα...

Κόρε. Ύδρο: Καλύτερη ως θεατής οι dEUS το '96 στο Μύλο. Ήταν μόλις είχε βγει το In A Bar Under The Sea, ήμουν πολύ μεγάλος fan ήδη από το Worst Case Scenario, ήξερα όλους τους στίχους και έπεσε πολύ χτύπημα. Χειρότερη μάλλον των Spiritualized στην Αθήνα το 2002 νομίζω, όπου είχα πάει σχεδόν με το ζόρι, παρασυρμένος από τυφλό ερωτικό αίσθημα. Εκεί έπεσε πολύ χασμουρητό...

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Πιστεύεις ότι τελικά το ελληνικό κοινό σνομπάρει τις ελληνικές συναυλίες;

Infidelity: Παλιότερα υπήρχε ένα κλίμα σνομπισμού απέναντι στην πλειονότητα της ελληνικής σκηνής. Σήμερα όμως, τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, καθώς έχουν εμφανιστεί πολλά συγκροτήματα, τα οποία έχουν πολλά και ενδιαφέροντα να επιδείξουν. Βέβαια, τις περισσότερες φορές ο σνομπισμός δεν ξεκινά από τους ακροατές, αλλά από τους διοργανωτές των συναυλιών, οι οποίοι επιλέγουν μέρες "δύσκολες" για το κοινό (καθημερινές), από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που δεν προβάλουν όσο πρέπει τις συγκεκριμένες συναυλίες, και γενικά από όλους τους "υπεύθυνους" που δεν παίρνουν στα σοβαρά τα ελληνικά συγκροτήματα. Αν πρώτα όλοι αυτοί δεν σε αντιμετωπίσουν ως καλλιτέχνη, τότε ούτε το κοινό πρόκειται σε αντιμετωπίσει έτσι.

2L8: Σε τι φταίει ένας άνθρωπος που δε γνωρίζει; Δε γνωρίζει τα ελληνικά συγκροτήματα. Χωρίς τύπο, χωρίς ράδιο, χωρίς τηλεόραση, χωρίς επικοινωνία. Είναι φυσικό να μη πηγαίνουν σε συναυλίες συγκροτημάτων που δε γνωρίζουν. Ποιος σπέρνει την άγνοια όμως και σε τι τον ωφελεί; Και όλη αυτή η προπαγάνδα ότι είμαστε τόσο λίγοι; Οι ίδιες λέξεις κάθε λίγο και λιγάκι, από site σε site, από έντυπο σε έντυπο, πόσο είναι τάχατες το κοινό στην Ελλάδα; Μόνο σκυλοpop. Δεν το πιστεύω ότι είμαστε πράγματι τόσο λίγοι. Όχι μάλλον, δεν πιστεύω ότι είναι τόσο περισσότεροι αυτοί που υποστηρίζουν το σκυλοpop. Ποιος επέλεξε να είναι η μαζική κουλτούρα λοιπόν;

Κόρε. Ύδρο: Δε θα το 'λεγα. Μάλλον, ο καθένας σνομπάρει ό,τι δεν του αρέσει, είτε ελληνικό είτε ξένο.

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα (κυρίως στη διοργάνωση) μιας συναυλίας;

Infidelity: Έλλειψη κατάλληλων συναυλιακών χώρων στην επαρχία, απουσία κατάλληλου ηχητικού εξοπλισμού, ελλιπής διαφήμιση, πολλά έξοδα για τη μετακίνηση και διαμονή του συγκροτήματος, τα οποία πολλές φορές δεν τα καλύπτει η διοργάνωση..., για όλα τα υπόλοιπα ρωτήστε τους διοργανωτές, οι οποίοι τα ξέρουν και καλύτερα από εμάς.

2L8: Τα προβλήματα πολλά, αλλά είναι τόσο γοητευτικό το να παλεύεις για κάτι (μάταιο), δίνει άλλη γλύκα όταν πράγματι καταφέρνεις κάτι (ψευδαίσθηση).

Κόρε.Ύδρο: Γι' αυτό πρέπει να ερωτηθούν οι διοργανωτές.

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Ισχύει στην περίπτωσή σας (αλλά και γενικά) η μεταμόρφωση της ίδιας μπάντας, από τη στουντιακή της υπόσταση, μπροστά στο ζωντανό κοινό; Είναι τελικά αυτός ο λόγος που παίζετε μουσική;

Infidelity: Το studio και οι ζωντανές εμφανίσεις είναι δυο καταστάσεις, τόσο ανεξάρτητες όσο και εξαρτημένες μεταξύ τους. Στο studio, ένα συγκρότημα δημιουργεί και πειραματίζεται πάνω στη δουλειά του και τελικά την αποτυπώνει, ηχογραφώντας την, ενώ στα live έρχεται η ώρα που την εκθέτει μπροστά στο κοινό. Το συναίσθημα στις δυο περιπτώσεις είναι διαφορετικό, καθώς στην πρώτη προετοιμάζεις το υλικό για τη δεύτερη, όπου η ενέργεια που λαμβάνεις από το ακροατήριο, η άμεση επαφή με αυτό και η αδρεναλίνη για την καλύτερη δυνατή εμφάνιση, σε μεταμορφώνει. Μουσική παίζουμε και για τους δυο λόγους, αφού έτσι εξωτερικεύουμε τον εσωτερικό μας κόσμο με διαφορετικούς τρόπους.

2L8: Είμαστε πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Στουντιακή υπόσταση; Μεταμόρφωση; Δεν καταλαβαίνω. Επίσης, δεν μπορώ να ξέρω τον λόγο που όλοι αυτοί οι μουσικοί παίζουν μαζί μου. Ίσως να είναι επειδή μοιράζω καραμέλες.

Κόρε. Ύδρο: Φυσικά ισχύει, και είναι μια ανάγκη τελικά.

~ ~ ~ ~ ~

MiC: Πιστεύεις ότι υπάρχει το (κυρίως φοιτητικό) ελληνικό ιδίωμα να κλαίγομαι που δεν έρχονται μεγάλες μπάντες και πολλά συγκροτήματα, και όταν τελικώς έρχονται να κοιτάζουν πώς να μπουν τσάμπα; Πιστεύεις ότι φταίει αποκλειστικά η τιμή του εισιτηρίου, που όντως είναι υψηλότερο σχετικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, ή κάτι άλλο;

Infidelity: Δεν έρχονται μεγάλες μπάντες στην Ελλάδα στην ακμή τους και όταν έρχονται, το εισιτήριο είναι απαγορευτικά ακριβό σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Παρ' όλα αυτά, πιστεύουμε πως ο ακροατής θα ήταν διατεθειμένος να πληρώσει το ακριβό αντίτιμο, αν ήξερε ότι η συναυλία θα ήταν άψογη απ' όλες τις απόψεις, τόσο από την πλευρά του συγκροτήματος, όσο και από την διοργάνωση.

2L8: Γενικά στις ερωτήσεις σου δίνεις έτοιμη την απάντηση, κατευθύνοντας τον ερωτώμενο στο να συμφωνήσει μαζί σου με έναν περίεργο τρόπο. Αχ, με μελαγχόλησες με όλες αυτές τις ερωτήσεις. Τι να κάνεις; Αυτή είναι η κοινωνία που μας δώσανε. Η μουσική δεν έχει πραγματική αξία. Το να πληρώσεις το εισιτήριο ουσιαστικά είναι μια ηθική επιβράβευση. Μπράβο σου, μου αρέσει αυτό που κάνεις, θέλω να συνεχίσεις να το κάνεις επειδή με κάνει να νιώθω. Όμως, ποιος το σκέφτεται αυτό; Έχουν πραγματικά αξία τα 10, 20, 30 ευρώ; Αύριο θα πας και θα τα πιεις σε ένα μπαρ, θα πάρεις ένα χάπι για να νιώσεις, θα αγοράσεις κάτι τελείως άχρηστο και θα πεις νά μια ωραία θεραπεία, θα τα δώσεις στον κύριο ψυχολόγο, γιατί πλέον δεν αισθάνεσαι όμορφα. Δεν έχουν αξία. Όλα εξαφανίζονται. Το συναίσθημα από μέσα μας γιατί, γιατί αφήσαμε να μας το εξαφανίσουν; Πού είναι η γαλήνη του απεριόριστου χρόνου; Λένε ότι στη Θεσσαλονίκη περπατούσες και άκουγες μουσικές στους δρόμους. Πού πήγανε; Πόσοι τραγουδάνε; Όλοι περπατάνε με κατεβασμένα κεφάλια ή τρέχουν για το πουθενά, σηκώνουν το βλέμμα τις νύχτες να σε κοιτάξουν σαν να είσαι εχθρός. Απλώθηκε η βία. Απλώθηκε και ένας φόβος...

Ναι, συναυλίες και νοοτροπία. Όλοι ψάχνουν να βρουν την απάντηση στην νοοτροπία των Ελλήνων. Αλλά εγώ λέω ότι έχει να κάνει με τη χούντα. Το άθλιο πολιτικό τραγούδι που επικράτησε εξαιτίας της. Την απομόνωση της Ελλάδας από τους γείτονες. Την πνευματική κατάρρευση των Βαλκανίων μετά τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Την εδώ και πολλά χρόνια ισχύουσα απαγόρευση στην Ελλάδα να εξάγει αγγλόφωνη μουσική. Και κάπου εδώ φτάνουμε στην ουσία των πραγμάτων, δηλαδή στην βαθύτερη αιτία, μα τι άλλο; Στην απόσυρση της βιοχλαπάτσας από τα ψιλικά. Τι μέλλον έχει ο κόσμος αν τα παιδιά δε νιώσουν έστω και για μία φορά αυτή τη μοναδική αίσθηση γλίτσας στα χέρια τους; Πόσο απατηλή μπορεί να γίνει η ζωή χωρίς αυτήν την εμπειρία...

Αλλά, όλα αυτά δεν έχουν και τόση σημασία, τόση ώρα μιλάμε μοναχά για χορδές που πάλλονται και για την μετατροπή ενέργειας σε ήχο. Έτσι δεν είναι; Γιατί ρωτάτε εμένα; Δεν ξέρω. Δεν ξέρω καμιά απάντηση. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Εγώ να δεις πόσες ερωτήσεις και πόσες απορίες έχω. Για παράδειγμα σας ρωτάω: Ποια είναι η ευθύνη του MiC στο ότι δεν πηγαίνουν αυτοί ή οι άλλοι στις συναυλίες συγκροτημάτων, Ελληνικών και μη;

Κόρε. Ύδρο: Πέρα από τις όποιες επιμέρους οικονομικές "παραξενιές" του καθενός μας, πιστεύω υπάρχει ένας πολύ σοβαρός αντικειμενικός λόγος που επηρεάζει πολλές δραστηριότητες της καθημερινότητάς μας, αν όχι ολόκληρη τη ζωή μας: η φτώχεια, με όλη τη σημασία της λέξης, που κατατρέχει αυτόν τον ταλαίπωρο λαό τα τελευταία χρόνια (από την είσοδο του ευρώ και μετά) και συνεχώς μεγαλώνει. Μακάρι να ήταν μόνο η τιμή του εισιτηρίου υψηλότερη από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες...