Οι αναμνήσεις είναι... μια δισκοθήκη
Άνθρωπος και μουσικός και στιχοπλόκος κι ερμηνευτής, πολυταξιδεμένος [Γερμανία, Παρίσι, Άμστερνταμ, Βελιγράδι], πολυσυγκροτημένος [The Green Birds, Les Etoiles, Τρίο Σαλόνικα, The Saints, The Slides, DNA, Λερναία Ύδρα, Iraklis aus Griechenland] και κοινωνικά πολύ δικτυωμένος [Πολύαυλος, Σοφίτα, ΜουΣυνΚΑ, ΑΕΤά, δωρεάν συναυλίες], δεκαετίες πριν γίνουνε της μόδας τα κοινωνικά δίκτυα, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.
Το πλέον κολεκτιβικό δημιούργημά του είναι το πολυ-οργανικό συγκρότημα Λερναία Ύδρα, στο οποίο από το 1972 μέχρι σήμερα έχουν θητεύσει, σε διάφορες φάσεις του, περίπου 80 μουσικοί [ανάμεσα τους οι Λένα Πλάτωνος, Σοφία Γιαννάτου, Λάκης "με τα ψηλά ρεβέρ", Γιώργος Μαγκλάρας, Κατσιμιχαίοι, Ζιώγαλας, Γιοκαρίνης, Πουλικάκος και παρά τρίχα ο ήδη διάσημος Ξυλούρης].
Έχει ενορχηστρώσει τις τρεις τελευταίες κασέτες του Άσιμου, έχει ροκάρει Σε Άλλους Κόσμους, σ' έχει δει [άνθρωπε] να Παίζεις Με Τις Μηχανές, έχει συλλάβει τη Στιγμή. Έχει επίσης ασχοληθεί με την ολιστική πρόληψη και φυσική θεραπεία κι έχει συνθέσει επιτούτου τη νερένια τριλογία Υδριάλα [Υδριάλα, Ονείρεμα, Το θρόισμα της λεύκας] και την επακόλουθή της τετραλογία Κυνηγός της ευτυχίας [Κυνηγός της ευτυχίας, Αρμονία των αντιθέτων, Ταξιδευτές του απείρου, Βουτιά στην αιωνιότητα]. Είναι όλα αυτά μια Γλυκιά Ανάμνηση; [το πιο πρόσφατο έργο του σε cd, του 2007]
Το 2004 έκανε μπάσιμο και στο συγγραφικό χώρο με το μυθιστόρημα φιλοσοφικής φαντασίας Ονειροταξιδευτής. Εσχάτως [2014] κυκλοφόρησε μια συλλογή με ιστορίες του ιδίου είδους [Gigan - το δίκιο του ισχυρού]. Δεν πρόκειται για μελλοντολογικά διηγήματα, αλλά αναφέρονται όλα σε ένα άμεσο εφιαλτικό μέλλον που το βλέπουμε πια να κρέμεται απειλητικό πάνω απ' τα κεφάλια των παιδιών μας.
Είναι όλα μια Γλυκιά Ανάμνηση, λοιπόν;
Οι αναμνήσεις είναι όπως μια δισκοθήκη, απ' όπου παίρνεις έναν δίσκο για να τον ακούσεις και να τον ευχαριστηθείς. Όσο καλύτερη επιλογή έχεις κάνει στη συλλογή σου, όσο πιο πολύ κόπιασες για να μαζέψεις όλο το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η ευδαιμονία. Αν μάλιστα αγαπάς αυτό που κάνεις, σίγουρα θα είσαι ένας "επιτυχημένος" συλλέκτης και κάθε ανάμνηση, μεγάλη ή μικρή, ήπια ή έντονη, έχει μια ιδιαίτερη λάμψη και όλες μαζί συνθέτουν την προσωπική σου ιστορία, ένα λεύκωμα γεμάτο πολύχρωμες εικόνες.
Πως βαφτίστηκαν και πως πορεύτηκαν οι Λερναία Ύδρα;
Όπως κρίνω τώρα... για πολλούς και διάφορους λόγους ονόμασα το συγκρότημα Λερναία Ύδρα. Ταίριαζε με το όνομά μου, Ηρακλής, και καθώς μ' έσερναν από τη μύτη οι νεανικές μου φιλοδοξίες ανάμικτες με τη λανθάνουσα ματαιοδοξία, ερχόταν και κάλυπτε πλήρως τον έντονο νεανικό εγωισμό μου. Από την άλλη, λόγω της πείρας μου στη συγκρότηση μουσικών σχημάτων και των δεινών εμπειριών από την ασυνέπεια των περισσότερων συνεργατών, δεν ήθελα το έργο που με τόσο κόπο δημιουργούσα, να τιναχτεί στον αέρα. Το Ηρακλής & Λερναία Ύδρα θα εξασφάλιζε τη συνέχεια.
Θα μπορούσα να βάλω για όνομα κάποιον άλλο άθλο του Ηρακλή, αλλά εκείνη την εποχή βίωνα την σκληρή καταπίεση της Χούντας, που είχε απλώσει τα πλοκάμια της σ' όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις, σαν τη Λερναία Ύδρα που έβγαζε συνεχώς νέα κεφάλια.
Μέσα στις δύσκολες εποχές, η Λερναία Ύδρα επιβίωνε με το ζόρι. Μέλη ερχόταν κι έφευγαν, αλλά το γκρουπ συνέχιζε να υπάρχει.
Η πρώτη αναγκαστική διάλυση ήταν μετά την επιτυχημένη συναυλία στο θέατρο Χατζώκου στη Θεσσαλονίκη (στις αρχές 1974), όπου τα τραγούδια, αν και είχαν απαγορευτεί από το Υπουργείο Προεδρίας (για να πάρεις άδεια για τη συναυλία, κατέθετες εκεί τους στίχους για λογοκρισία), τα παίξαμε. Έτσι, αμέσως μετά, έφυγα στη Γερμανία. Εκεί δημιούργησα άλλο γκρουπ με Γερμανούς μουσικούς, παίξαμε σαπόρτ στη συναυλία του Champion Jack Dupree (28/09/1974) με πολύ μεγάλη επιτυχία, σε σημείο να μου κλείσουν άλλες δυο συναυλίες, σαπόρτ σε Passport (Δεκ. '74) και Exeptions (αρχές '75), όμως επέστρεψα τον Οκτώβρη του '75 στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, και κόλλησα με τις ηχογραφήσεις του διπλού μου δίσκου "Σε άλλους κόσμους" που κράτησαν πάνω από ένα χρόνο (κυκλοφόρησε αρχές 1976).
Επόμενη ανασύσταση του γκρουπ ήταν γύρω στο 1978. Με αρκετές εναλλαγές μελών πήγαμε μέχρι το 1984-85. Από εκεί και πέρα γινόταν περιστασιακές ανασυγκροτήσεις για μικρά διαστήματα και κάποιες συναυλίες. Τη δεκαετία του '90 έγραψα την "Υδριάλα" (7 κασέτες κι ένα CD).
Η τελευταία ανασύσταση του γκρουπ έγινε το 2007, με την ευκαιρία του ντοκιμαντέρ "Ζωντανοί στο Κύτταρο" όπου συμμετείχα και με την ευκαιρία των συναυλιών που γινόταν μετά την προβολή της ταινίας, ξαναβρέθηκα με δυο παλιά μου μέλη τον Μιχ. Νικολαΐδη (μπάσο) και τον Βαγγ. Ευσταθίου (τύμπανα). Προσθέτοντας στο σχήμα την Ειρήνη (λαούτο, τραγούδι, φυσαρμόνικα) και τη Λουίζα (βιολί, φωνητικά), το γκρουπ συνεχίζει να υφίσταται στη σημερινή του μορφή.
Το σημερινό σχήμα έχει δουλέψει πάρα πολύ και συνεχίζει να δουλεύει για να καλύψει το ευρύ φάσμα που καλύπτει το μουσικό υλικό του γκρουπ. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που συνεχίζω να είμαι στις επάλξεις... οι φίλοι-συνεργάτες μου που έχουν επενδύσει ατέλειωτες ώρες σε πρόβες, στην καθόλου εύκολη μουσική της Λερναίας Ύδρας.
Πότε αποφάσισες να στραφείς στη φιλοσοφική φαντασία;
Στίχους σε τραγούδια και κάποιες ιστορίες που σκόπευα να αναπτύξω σε μυθιστορήματα, ξεκίνησα να γράφω από τις μικρές τάξεις του Γυμνασίου, ενώ την πρώτη Ποιητική μου συλλογή στην τρίτη Λυκείου. Το αγαπημένο μου είδος, ήταν η φανταστική λογοτεχνία, μα τότε δεν υπήρχε ούτε ένα βιβλίο στα Ελληνικά, παρά που και που κάποιο διήγημα σε οικογενειακό περιοδικό. Έγραφα συνέχεια ιστορίες φανταστικής λογοτεχνίας που ποτέ δεν ολοκλήρωνα γραπτά, παρά τις επεξεργαζόμουν πιο πολύ στη φαντασία μου.
Οργανωμένα άρχισα να γράφω στο μουσικό περιοδικό του αγαπημένου μου φίλου, του αείμνηστου Τάσου Ψαλτάκη, στήνοντας κάποιες σελίδες, που τις συνέχιζαν άλλοι και αργότερα σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα όπου έγραφα ένα μικρό διήγημα. Αυτή η εμπειρία ήταν ουσιαστική. Μ' έκανε να κλέβω χρόνο από τις μουσικές μου ασχολίες για το γράψιμο και να ολοκληρώνω επιτέλους έστω κι ένα μικρό διήγημα.
Αργότερα ο Τάσος μ' έφερε σ' επαφή μ' έναν εκδότη οικογενειακών περιοδικών, όπου άρχισα να γράφω επαγγελματικά πια, ευθυμογραφήματα, παράξενα διηγήματα, χρονογραφήματα, κλπ. Αν και για δυο χρόνια περίπου, είχα μεγάλη επιτυχία κι ότι έγραφα γινόταν δεκτό αβλεπί ενώ οι οικονομικές μου απολαβές καθόλου ευκαταφρόνητες, αποφάσισα να σταματήσω. Ο κύριος λόγος ήταν, ότι αισθανόμουν, να ξεφεύγω από τους στόχους μου, να βουλιάζω σε μια γλυκιά παγίδα. Έβγαζα εύκολα χρήματα, αλλά δεν έγραφα το αγαπημένο μου είδος.
Ο Ονειροταξιδευτής σου, μιλάει για το σήμερα;
Ο "Ονειροταξιδευτής" πραγματεύεται τις ανθρώπινες δυνατότητες έξω από την συμπαγή πραγματικότητα και τη λογική της, όπου είναι φυλακισμένος ο άνθρωπος.
Μέσα στο μυθιστόρημα υπάρχει και ποίηση -η υψηλότερη των τεχνών-, που ξεκλειδώνει τα παράθυρα για το άπειρο.
Ο άνθρωπος εν δυνάμει είναι ονειροταξιδευτής, αρκεί να σπάσει τα δεσμά του και να γίνει κοινωνός και χρήστης της συμπαντικής συνείδησης της οποίας έτσι κι αλλιώς είναι μέτοχος, αλλά το έχει ξεχάσει, γι' αυτό και μέσα στο βιβλίο υπάρχουν κρυμμένες τεχνικές που μπορεί ο αναγνώστης να ανακαλύψει και να χειριστεί.
Το δίκιο του ισχυρού είναι φυσικός νόμος; Υπάρχει "αντίδοτο";
Η απάντηση βρίσκεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Οι φίλοι και η παρρησία σε έχουν βοηθήσει στη ζωή σου;
Στη φιλία πίστευα από μικρός και συνεχίζω, παρά τις πικρές εμπειρίες, να πιστεύω. Θεωρώ, πως τίποτε, και κανένα όφελος δεν υπάρχει που να μπορεί να ανταλλαχτεί με τη φιλία.
Αν υπήρχε σήμερα ένας επικούρειος κήπος θα ήθελες να τον κατοικείς;
Όλοι οι άνθρωποι, από παιδιά, έχουν έναν επικούρειο κήπο, όπου ανατρέχουν για να αναπρογραμματίσουν την πορεία τους προς την ευδαιμονία. Τυχεροί είναι αυτοί που συνεχίζουν, έστω και στη φαντασία τους, να απολαμβάνουν τα οφέλη.
Τι γνώμη έχεις για την τετραφάρμακο και τον επικούρειο κανόνα;
Ο καθένας που φιλοσοφεί στη ζωή κι ερευνά στα μονοπάτια της γνώσης, δεν μπορεί παρά να πατήσει, συνειδητά ή ασυνείδητα, επάνω στα χνάρια της Επικούρειας φιλοσοφίας και να αναπροσαρμόσει τη ζωή του σύμφωνα με αυτήν... Η Τετραφάρμακος είναι το απόσταγμα της διδασκαλίας του, λιτή, διαχρονική και... επίκαιρη!!!.. Όλα τα σύγχρονα φιλοσοφικά, επιστημονικά κλπ ρεύματα στον κόσμο, που αναζητούν το ελιξίριο της ευτυχίας, έχοντας μαζί με τον τεράστιο όγκο γνώσης και εμπειρίας χιλιάδων ετών, επιπλέον και τα πλεονεκτήματα της υπερτεχνολογίας, καταλήγουν να ενστερνίζονται το "Άφοβον ο θεός, ανύποπτον ο θάνατος και ταγαθόν μεν εύκτητον, το δε δεινόν ευεκαρτέρητον". Τόσο απλές έννοιες μα τόσο δυνατές, επειδή είναι αληθινές. Θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία από τις μικρές τάξεις του Δημοτικού, μαζί με την Ανατομία.
Εξακολουθείς να είσαι... Κυνηγός της ευτυχίας;
Όλοι οι άνθρωποι αυτό που αναζητούν και διαχρονικά στοχεύουν, είναι η Ευτυχία. Αν δεν υπάρχει φιλοσοφική αέναη αναζήτηση και ήθος (ως κανόνας συμβίωσης των ανθρώπων και σε αρμονία με τη φύση), χάνουν τον στόχο τους. Φτάνουν στο σημείο, να γίνουν εχθροί του εαυτού τους, παγιδευμένοι σε μια συμπαγή υλική πραγματικότητα, που αποδέχονται ως αληθινή, επειδή είναι κοινωνικά αποδεκτή. Δεν αντιλαμβάνονται πως στην ουσία είναι φυλακισμένοι και βυθίζονται ολοένα πιο πολύ στους κανόνες μιας ψευδοκοινωνίας, στην οποία ο λόγος και η θέλησή τους δεν έχει καμιά αξία.
Η Ευτυχία είναι μέσα μας, είναι η φύση μας. Αν την αναζητήσουμε εκεί, θα την βρούμε και θα είναι για πάντα.
----------------------------
Το Σάββατο 16/05/2015 στις 8.30μμ στο Μικρόπολις, ο Ηρακλής Τριανταφυλλίδης παρουσιάζει το βιβλίο του Gigan - Το δίκιο του ισχυρού, ιστορίες φιλοσοφικής φαντασίας. Ακολουθεί στις 10.30μμ συναυλία των Ηρακλής & Λερναία Ύδρα είναι: Ηρακλής [τραγούδι, κιθάρα, βιολί, μαντολίνο, πλήκτρα], Μιχάλης Νικολαΐδης [μπάσο, φωνητικά], Βαγγέλης Ευσταθίου [τύμπανα], Ειρήνη Τριανταφυλλίδη [λαούτο, τραγούδι, φωνητικά, φυσαρμόνικα], Λουΐζα Καλονά [βιολί, φωνητικά, πλήκτρα].