Messin΄ with the Kid

Ο Brian Tristan είναι ζωντανή ιστορία της μουσικής (μας). Στα 15 του ήταν πρόεδρος του fan club των Ramones, στα 18 μάθαινε κιθάρα από τον Jeffry Lee Pierce, στα 20 ο νονός Lux Intrerior τον βάφτιζε "Kid Congo Powers" (έμπνευσή του κάτι κεριά voodoo από το Congo) και αυτός πλατσούριζε στην κολυμπήθρα των Cramps. Θα ξαναγύριζε στους Gun Club λίγα χρόνια αργότερα, θα πέρναγε τρία χρόνια και δύο άλμπουμ στους Bad Seeds, θα ζούσε τη μουσική σκηνή του L.A., της Νεα Υόρκης, του Λονδίνου ,του Βερολίνου κ.α., θα συνεργαζόταν με Sally Norvell, Jack Martin, Julee Cruise, Khan, Die Haut, Barry Adamson, Mark Eitzel, Michael Gira και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Εδώ και χρόνια κατέβηκε από τα οχήματα των άλλων και έβαλε το κλειδί στο δικό του, τους Pink Monkey Birds. Ζει στην Ουάσινγκτον, οι μέρες της Νέας Υόρκης είναι παρελθόν όπως και τα drugs και οι κακές παρέες... ε όχι και όλες οι κακές παρέες... Στους Burn Baby Burn ο πενηντ-άχρονος Kid συναντιέται με μια παρέα που χρονολογείται από τις μέρες του Βερολίνου, τους Alexander Hacke, Danielle De Picciotto και Chris Hughes αλλά και κάποιους άλλους γνώριμους από τις αρχές των ΄00 και τη Νέα Υόρκη, την Julee Cruise και τον Khan (βλέπε Kid & Khan). Η περιοδεία ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη και Αθήνα (4 και 5 Μαρτίου αντίστοιχα) για να καταλήξει στο Βερολίνο. Βρήκαμε την ευκαιρία να του απευθύνουμε μια εντεκάδα ερωτήσεων και εισπράξαμε ισάριθμες απαντήσεις.

Συμμετείχες στο tribute για τον Jeffry Lee Pierce και ξανάπαιξες πλάι στο φάντασμά του στο περυσινό "We Are Only Riders". Διάβασα επίσης έναν πολύ συγκινητικό επικήδειο που έγραψες για τον Lux Interior στο blog σου). Φαίνεται πως ήσουν πρώτα φίλος και μετά συνεργάτης με τους εμβληματικούς αυτούς μουσικούς. Ήρθες το ίδιο κοντά και με τον Cave και τους Bad Seeds;

Kid: Ήμουν πολύ νέος όταν πήγα στους Cramps και έτσι είχαν πάντοτε ένα ρόλο "μέντορα" απέναντι μου. Τους θαύμαζα ακόμη και αφού έφυγα από την μπάντα και σίγουρα το ένιωσα βαθειά όταν πέθανε ο Lux. Όσον αφορά τη σχέση μου με το Jeffrey, είμασταν φίλοι πρώτα απ'όλα, μουσικοί συνεργάτες, ακόμα και αδέρφια. Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί, κάποια καλά, κάποια κακά, αλλά παραμείναμε κοντά. Με τους Bad Seeds είμαστε ακόμη φίλοι, ιδιαίτερα με τον Mick Harvey. Ο Nick ήρθε πέρυσι να μας δει με την μπάντα μου, τους The Pink Monkey Birds, χάρηκα που τον είδα.

Το"Ramblin' Mind" (από το We Are Only Riders) έπρεπε να 'χει γραφτεί για σένα, είσαι ένας μουσικός νομάς που αλλάζει συνέχεια πόλεις και μουσικά οχήματα. Είναι η μοίρα σου ή επιλογή σου;

Kid: O νομαδικός τρόπος ζωής είναι αναμφισβήτητα επιλογή μου. Απλά ακολουθώ την μουσική όπου με πάει.

Μιλώντας για αλλαγές, μετακόμισες από τη Νέα Υόρκη στην Ουάσινγκτον πριν τέσσερα χρόνια. Εκτός του ότι έχεις τον Obama για γείτονα, ποιές κρυφές χάρες έχει η πρωτεύουσα που σε έκαναν να αφήσεις το "μεγάλο μήλο";

Kid: Ο πραγματικός λόγος που μετακόμισα στην Ουάσινγκτον ήταν επειδή ο σύντροφός μου ο Ryan πήρε μια δουλειά στο Hirschhorn Museum που είναι ένα κρατικό (Smithsonian) μουσείο μοντέρνας τέχνης. Η μπάντα μου, οι Kid Congo and The Pink Monkey Birds, ζούνε διάσπαρτα στις H.Π.Α, οπότε και δεν υπήρχε τίποτα να με κρατάει στη Νέα Υόρκη πια. Το να αλλάζεις πόλεις είναι ένας καλός τρόπος για να ανανεώσεις τις σκέψεις σου.

Ως μεξικανο-αμερικανός δεύτερης γενιάς υποστήριξες τον αφροαμερικανό υποψήφιο πρόεδρο; Τι γνώμη έχεις για τον Obama ως τώρα;

Kid: Είμαι μεγάλος υποστηρικτής του Barack Obama και πιστεύω ότι έχει ήδη κάνει πολλές αλλαγές, όπως για παράδειγμα η προώθηση της μεταρρύθμισης για τη δημόσια υγεία. Είναι κρίμα που τόσοι πολίτες έχουν άγνοια και αντιτίθενται. Όπως πολλοί, θα προτιμούσα να επιμένει περισσότερο, να επιβάλλει τους όρους του και να είναι πιο επιθετικός απέναντι στη δεξιά πτέρυγα, αλλά αυτό δεν είναι το στυλ του. Καταλαβαίνω που το πάει και τα παράπονά μου είναι ελάχιστα. Αν δεν επανεκλεγεί, οι επόμενοι θα αναιρέσουν όλα τα καλά πράγματα που έχει κάνει.

Έχεις επισκεφθεί την Ελλάδα για συναυλίες πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια και σίγουρα θα έχεις ένα σωρό ιστορίες να πεις. Θα μοιραστείς μαζί μας μια;

Kid: Οι Gun Club έπαιζαν σε ένα club και υπήρχε κόσμος που δεν μπορούσε να μπει - ή ίσως δεν είχε τα λεφτά για να μπει. Κάποιοι μπήκαν και πλάκωσαν τους πορτιέρηδες, άνοιξαν τις πόρτες και όλος ο κόσμος μπήκε τρέχοντας μέσα. Ήταν θα έλεγα ένα είδος "ηλεκτρικής" εμπειρίας. (μπορείτε να διαβάσετε την εκδοχή του για το rock festival του '88 και τις φασαρίες με τίτλο Athens Riot εδώ)

Ποιό άλμπουμ (εκτός των σόλο) είναι ιδιαίτερο για σένα και σε κάνει υπερήφανο που συμμετείχες; Ποιά συνεργασία είχε περισσότερη πλάκα και ποιά ήταν πιο δύσκολη;

Kid: Όλα ήταν ξεχωριστά γιατί όλα ήταν τόσο διαφορετικά σε εμπειρίες, ανθρώπους και χώρες. Ίσως το Las Vegas Story από τους The Gun Club ήταν το πιο διασκεδαστικό γιατί είχαμε τα βράδια ένα στούντιο στο Hollywood και κάναμε ό,τι θέλαμε. Η Stevie Nicks ηχογραφούσε επίσης εκεί και το να τη βλέπεις μαζί με την "ακολουθία" της είχε πολύ γέλιο.

Στα 30 χρόνια σου στη μουσική σκηνή, τί έχει αλλάξει στο πώς φτιάχνει κανείς μουσική;

Kid: Η πιο σημαντική αλλαγή είναι ότι τώρα μπορεί να φτιάξει κανείς μουσική στο σπίτι στο laptop. Το κάνω συχνά, αν και οι Pink Monkey Birds ηχογράφησαν αναλογικά σε ένα μεγάλο γυμνάσιο στο Κάνσας (σ.σ. τα δύο τελευταία άλμπουμ είναι ηχογραφημένα live σε ένα σχολείο του '40 στο Harveyville, Kansas, ιδιοκτησία του ντράμμερ του, Ron Miller). Τα κάνω και τα δύο αλλά προτιμώ τον παλιομοδίτικο τρόπο.

Οι Congo Norvell ήταν μια από τις αγαπημένες μας μεταμορφώσεις σου. Τώρα που παλιοί φιλοι ξαναβρίσκονται υπάρχει καμία περίπτωση να σας δούμε να παίζετε πάλι μαζί;

Kid: Κι εμένα μου άρεσαν οι Congo Norvell. Η Sally Norvell τραγουδάει ξανά με τους Sally Norvell and the Fabulous Disasters. Είναι θαυμάσια. Ο Jim Sclavunos είναι στους Bad Seeds και τους Grinderman. Ο Kristian Hoffman έχει ένα νέο solo album, το "FOP" και πάει πολύ καλά. Εγώ είμαι απασχολημένος με τη μπάντα μου και διάφορα projects. Μια επανασύνδεση δεν είναι πιθανή. Μια επανακυκλοφορία της μουσικής μας όμως, είναι ιδιαίτερα πιθανή.

Οι Pink Monkey Birds και η συνεργασία με τον Jack Martin (συνεργάτης σε Congo Norvell and Knoxville Girls και Pink Monkey Birds) είναι ό,τι πιο προσωπικό έχεις κάνει ως σήμερα;

Kid: Δε συνεργάζομαι πια με τον Jack Martin εδώ και χρόνια. Προσπαθώ να αλλάξω το προφίλ μου στη Wikipedia αλλά δεν με αφήνει να μπώ! Οι Pink Monkey Birds είναι κάτι βαθειά προσωπικό και συναρπαστικό.

Το καινούριο album των Kid Congo and The Pink Monkey Birds θα κυκλοφορήσει σε ένα μήνα. Θα συνεχίσει στον ήχο του "Dracula Boots"; Θα ακούσουμε κομμάτια του όταν θα παίξεις στην Ελλάδα;

Kid: Το "Gorilla Rose" θα είναι συνέχεια του "Dracula Boots" αλλά πιο ψυχεδελικό, νομίζω. Δεν θα υπάρχουν διασκευές, παρά μόνο αυθεντικά μπουκέτα τριαντάφυλλα. Θα πρέπει να καλέσετε τους Pink Monkey Birds για να ακούσετε αυτό το υλικό. Καμιά πρόσκληση;

Πώς προέκυψε το project Burn Baby Burn; Μοιάζει με μια συμμορία μουσικών βετεράνων. Τί μας επιφυλάσσουν;

Αυτό το project προήλθε από την καρδιά του Βερολίνου με φίλους που γνωριζόμαστε από πριν την πτώση του τείχους. Δεν έχω βρεθεί με τον Khan και την Julee εδώ και 10 χρόνια αλλά είναι για όλους μας σαν να 'ταν χθες. Θα παρουσιάσουμε νέο υλικό το οποίο έχουμε δουλέψει τα τελευταία χρόνια, καθώς και κάποια παλιά. Αυτή η τουρνέ θα σας φέρει στα ίσια σας... ή μήπως θα φέρει εμένα στα ίσια μου;