We were shot with a crystal ball by the Last Drive!
Εν όψει των εμφανίσεών τους στο τέλος της εβδομάδας που μόλις ξεκίνησε, τους βρήκαμε στις πρόβες τους και μέσα από μια συζήτηση με το ενδιαφέρον στο κόκκινο τους αφήσαμε να αυτοσυστηθούν ξανά ενώπιον μιας γενιάς που δεν τους έχει δει ποτέ live. Των Θάνου Σιόντορου - Χρήστου Αναγνώστου
To MiC συνάντησε τους Last Drive σε μια από τις τελευταίες τους πρόβες στο στούντιο πριν τις ζωντανές τους εμφανίσεις. Τους ακούσαμε για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια από εκείνο το live στο Ρόδον να παίζουν κομμάτια όπως τα "The Bad Roads", "Eightball" και "Shot with a Crystal Ball", με μια όμορφη χημεία και μια περίεργη ηρεμία, την οποία δυστυχώς έπρεπε να τη χαλάσουμε με ερωτήσεις. Τις οποίες σας παραθέτουμε παρακάτω.
MiC - Πώς και πότε αποφασίσατε να ξαναπαίξετε μαζί; Υπάρχουν συγκεκριμένα σχέδια για το μέλλον;
Chris B.I.: Μετά την απόφαση να επανακυκλοφορήσει το "Midnight Hop", έγιναν μερικές συζητήσεις σχετικά με την ιδέα να γίνει κάποιο live. Η αρχική σκέψη ήταν κάτι μικρό, για τους φανατικούς, αλλά σταδιακά αυτό άρχισε να μεγαλώνει...
Alex K: ...άρχισε να μεγαλώνει και να παίρνει διαστάσεις. Γύρω στις αρχές Γενάρη ήταν που ξεκίνησε η όλη ιστορία. Όσο για τα σχέδια, να γίνουν τα 3 live (2 στην Αθήνα και 1 στη Θεσσαλονίκη) και βλέπουμε. Ίσως παίξουμε και σε κάποιο φεστιβάλ στην Ιταλία στα τέλη Ιουλίου.
MiC - Έχετε παίξει σε πολλά μέρη στο εξωτερικό, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία. Θα μας μεταφέρετε, όσο είναι εφικτό, το κλίμα αυτής της εμπειρίας; Πώς ήταν;
Alex K: Θα μας πει ο B.George Bop που ήταν παρών! Εμείς ήμασταν απόντες (γέλια)...
B.George Bop: Ωραία! Πάνω απ' όλα ωραία! Γνωρίσαμε άτομα στο ίδιο μήκος κύματος μ' εμάς από άλλες μπάντες, το κοινό ήταν σούπερ. Παίζαμε σε ξένα ακροατήρια και αυτό έχει σημασία γιατί σε βλέπει ο άλλος την πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς να σε ξέρει. Βλέπεις την αντίδρασή του, εισπράττεις το real thing...
Alex K: ...και πολλές φορές για μια μουσική που δεν είχαν ξανακούσει. Γενικότερα βιώσαμε καταπληκτικές στιγμές σε όλα τα σκηνικά. Υπήρχαν όμως, όπως είναι φυσικό, και οι κακές στιγμές.
MiC - Δηλαδή;
Alex K: Στις περιοδείες, ας πούμε, υπήρχε πίεση, έντονη πίεση. Ήταν λογικό λοιπόν, ενίοτε και αναπόφευκτο, να σου βγει και η κακή φάση. Για παράδειγμα, εμείς μετά από κάθε περιοδεία, εκτός της τελευταίας με τον Θάνο, χάναμε και από έναν κιθαρίστα...(γέλια)
MiC - Υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε ακούγοντας το όνομά σας σαν κάτι θρυλικό, τώρα τους δίνεται η ευκαιρία να σας δουν, σας προσθέτει καθόλου άγχος το συγκεκριμένο γεγονός;
T.H. Lime: Κοίτα, νομίζω ότι πιο πολύ άγχος έπαιζε παλιά γιατί αν θες ήταν κάτι από πίσω...
Alex K: ...να το δικαιολογήσουμε...
T.H. Lime: ...που όχι όμως ότι μας βάραινε, αλλά ήταν μια συνέχεια που προσπαθούσαμε να την πιάσουμε από κάπου και να υπερασπίσουμε τα καινούρια άλμπουμ, ενώ τώρα το κοιτάμε το υλικό πιο από πάνω...
Alex Κ: ...σφαιρικά.
T.H. Lime: Είμαστε και ενθουσιασμένοι που έχουμε βρεθεί όλοι μαζί και έχουν καταλαγιάσει κάποια πράγματα. Γενικά, δε νομίζω ότι μας έχει βαρύνει το πράγμα, γιατί είναι για να γουστάρουμε και να περάσουμε καλά.
Alex Κ: Έτσι και αλλιώς, ένα μεγάλο μέρος ανήκει στους ίδιους, δηλαδή αν δεν υπήρχε ο κόσμος να μας δώσει αυτό το feedback δε θα γινόταν τίποτε.
Thanos: Και εμείς πάθαμε πλάκα από τις διαστάσεις που είχε πάρει το πράγμα με το που έφυγε τo πρώτο bulletin, έγινε ένας χαμός στο internet που πάθαμε πλάκα.
MiC - Όπως πάντα υπάρχουν και επικριτές της όλης κίνησης του να ξαναπαίξετε μαζί, κάποιοι το θεωρούν ιεροσυλία, έχετε να πείτε κάτι πάνω σε αυτό;
Alex Κ: Όχι, ένστικτο μωρέ είναι, το νοιώθεις και το κάνεις.
B.George Bop: Κοιτά υπάρχει η εξής παρεξήγηση, δε μιλάμε για επανασύνδεση στα πλαίσια ενός star system αμερικάνικου, όπου το κάνουν για τα φράγκα. Αν μη τι άλλο, δηλαδή, όποιος σκέφτεται έτσι είναι λίγο αλλού, δεν ξέρει πού είναι η μπάλα.
MiC - Εκτός από το "Midnight Hop", θα επανακυκλοφορήσει και η υπόλοιπη δισκογραφία της μπάντας; Πέραν του γεγονότος ότι τα άλμπουμ σας είναι δυσεύρετα, χτυπιούνται και σε πολύ ακριβές τιμές. Υπάρχει κόσμος που θέλει να τα ακούσει και δεν τα βρίσκει. Υπάρχει περίπτωση να τα δούμε να διατίθενται και ηλεκτρονικά;
Chris B.I.: Έχουμε συμφωνήσει με τη Sony να κυκλοφορήσουν όλα τα άλμπουμ re-mastered σε CD, με επιπλέον τραγούδια, μετά το καλοκαίρι. Αν όχι μέσα στο μήνα, τότε αρκετά σύντομα θα κυκλοφορήσει και ένα best.
Alex K: Σχετικά με τις ακριβές τιμές, είναι κάτι που δε μας αρέσει καθόλου. Γι' αυτό και το σινγκλάκι βγήκε σε non-profit έκδοση στα 5,5 Ε, για να χτυπήσουμε αυτή την αισχροκέρδεια που γίνεται με τα συλλεκτικά κομμάτια. Για την ηλεκτρονική διάθεση των κομματιών τα κανονίζει η εταιρεία.
MiC - Η φάση με τα MP3, το downloading, ερωτήσεις τύπου "πόσα Gigabytes έχεις στο σκληρό σου; ", πώς σας φαίνονται; Η εποχή του βινιλίου και του κάθομαι και φτιάχνω συλλογή σε κασέτα πόσο μακρινή φαντάζει;
Alex K: Music is free and music should be free! Το θέμα είναι να υπάρχουν τρόποι να τη μοιραστεί ο κόσμος χωρίς νταβατζιλίκι.
T.H. Lime: Ίσως έχει χαθεί λίγο η μαγεία του ακούω το δίσκο, χαζεύω το εξώφυλλο...
Chris B.I.: Πάντα θα υπάρχει το καλό και το κακό. Τα υπέρ και τα κατά. Ναι μεν τώρα υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες να δείξεις τη δουλειά σου, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει μια γενιά εκτεθειμένη στην υπερπροσφορά χωρίς φίλτρο...
Alex K: ...αν και το ξεσκαρτάρισμα πλέον γίνεται αργότερα, μαθαίνεις π.χ. ότι μέρος της soul ήταν ο Sly Stone και ήταν γαμάτος κ.ο.κ.
MiC - Πρόσφατα ήρθε μια ομάδα φοιτητών από το Bristol University για να γυρίσει κάποιο ντοκιμαντέρ σχετικά με σας, έχετε να μας πείτε κάποια παραπάνω λεπτομέρεια επί του θέματος;
Alex K: Το προχωράμε και αυτό, και πιστεύω ότι θα είναι πολύ καλό. Πρώτα θα πάει σε κάποια φεστιβάλ και μετά πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει και σε DVD. O Δημήτρης που το κάνει δεν μας είχε δει live γιατί είναι και αυτός σε μια ηλικία που δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να μας δει. Έτσι σε κάνει να αισθάνεσαι ωραία ότι ακόμη και αυτοί που δε μας είχαν δει νοιάζονται για μας.
MiC - Θέλετε να πείτε κάτι για τις εταιρείες που διοργανώνουν συναυλίες και για τις τιμές των εισιτηρίων; Εσείς θα μπορούσατε να παίξετε με 30 ευρώ εισιτήριο και όμως κρατήσατε μια χαμηλή τιμή, πιστεύετε ότι ελέγχεται αυτό;
Alex K: Κοίτα, οι εταιρείες είναι πάντα εταιρείες, σημασία έχει τι κάνεις εσύ σαν καλλιτέχνης. Δηλαδή, οι εταιρείες θα ψάχνουν πάντα να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους. Αν εσύ πεις σαν καλλιτέχνης ότι εγώ θέλω ο κόσμος που με βλέπει να μπορεί να με βλέπει και να μην ξεφραγκιάζεται θα ισχύσει αυτό.
B.George Bop: Όχι πάντα.
Thanos: Υπάρχουν και περιπτώσεις που δεν το γνώριζαν, όπως οι Οjos de Βrujo π.χ. Προσωπικά αυτή την αισχροκέρδεια δεν την καταλαβαίνω. Δηλαδή πας στην Ισπανία και βλέπεις του Red Hot Chilli Peppers με 25 ευρώ...
B.George Bop: ...στο Βελιγράδι παίζουν με 15 ευρώ μπάντες αυτού του μεγέθους.
Chris B.I.: Εδώ υπάρχει το παραμύθι ότι είμαστε μακριά. Εντωμεταξύ, είναι και μια κατάσταση που την έχουν φτιάξει οι ίδιοι οι promoters, δηλαδή χτυπάνε τα γκρουπ και θέλουν όλοι να κάνουν μια άλφα συναυλία, έτσι ο καθένας δίνει περισσότερα λεφτά. Γι' αυτό τους έχουν μάθει όλοι έξω και ζητάνε πλέον περισσότερα λεφτά.
Alex K: Υπάρχουν και συγκροτήματα, όμως, όπως οι Deus X Machina που έχουν την τιμή τους και υπάρχουν και συγκροτήματα που απ' ό,τι γνωρίζω το ελέγχουνε ή έστω κάνουν μία προσπάθεια.
MiC - Θα μας πείτε μερικές μουσικές που γουστάρετε, τόσο καινούριες όσο και παλιότερες;
B.George Bop: Γενικά υπάρχουν πράγματα που είναι all time, ανά πάσα στιγμή μπορείς να τα βάλεις και να φύγεις. Τελευταία ακούω πολύ σκληρές μπάντες, fuzz rock, primitive. Επίσης blues του '30.
Alex K: Κι εγώ ακούω πολύ blues του '30, αλλά και folk της εποχής εκείνης. Και folk του '60 όμως. Επίσης μου άρεσαν πολύ τα τελευταία άλμπουμ του Frank Black και των Los Lobos. Α, και της Amy Winehouse, μου θυμίζει πολύ τα girl groups του '60, για τα οποία είχαμε τρέλα με τον Γιώργο! Ξέρεις, Ronnie Spector και τα συναφή!
Chris B.I.: Ακούω τα πάντα. Τελευταία μάλιστα και πράγματα που δεν άκουγα παλιά, όπως κλασσική μουσική. Γενικά οτιδήποτε πέσει στα χέρια μου και μπορεί να με ενδιαφέρει. Μου άρεσαν το τελευταίο των Flaming Lips και οι Black Mountain.
T.H. Lime: Κι εγώ ακούω μουσικές ανεξάρτητα από στιλ. Ευχαριστήθηκα πολύ το τελευταίο των Bright Black Morning Light.
MiC - Βρίσκεστε στην αγγλόφωνη ελληνική σκηνή σχεδόν 25 χρόνια, πώς νιώθετε σα μουσικοί που έχετε περάσει από τόσα διαφορετικά επίπεδα και τι θα συμβουλεύατε μια μπάντα που ξεκινάει τώρα;
Alex K: Τι έχουμε να του πούμε; Καλό κουράγιο αδερφέ και ψυχραιμία!
T.H. Lime: Πάντως, νομίζω ότι το πράγμα έχει ανοίξει και είναι πιο εύκολο πλέον. Νομίζω είναι πιο international η γλώσσα και δεν είναι ότι μόνο σκάνε γκρουπ από Αγγλία ή Αμερική, το βλέπουνε πιο εξωτικά το πράγμα. Ο Manu Chao π.χ. πλέον που τραγουδάει στα αγγλικά, τι προφορά έχει; Δεν έχει σημασία νομίζω πλέον.
T.H. Lime: Έχει να κάνει και με το ίντερνετ ότι πλέον τα πράγματα είναι πιο εύκολα, μπορείς να τα παρακολουθήσεις, αλλά νομίζω έχει ξεφύγει από το αυστηρό αγγλικό/ αμερικάνικο.
Alex K: Αυτό ξεκίνησε από την Jamaica, το ότι είχαν πάρει αυτό το ιδίωμα των δουλεμπόρων και σε κάποια φάση ο τρόπος που μιλούσαν δεν ήταν αγγλική η προφορά τους, αλλά αυτά που ακούσαμε από τη reggae ήταν αριστουργήματα. Στην ουσία αυτό που πιστεύω είναι ότι μιλάμε για νέα είδη μουσικής. Μπορεί το rock 'n' roll να 'χει τόσα χρόνια στην πλάτη του και η reggae άλλα τόσα, αλλά σε σχέση με την εξέλιξη της μουσικής μες τα χρόνια είναι σχετικά μικρή αυτή η περίοδος. Είναι νέα είδη μουσικής αυτά, απλώς η υπερπροβολή τα κάνει να φαίνονται γερασμένα, προσπαθούν να σε βάλουν σ' ένα εφήμερο το οποίο πρέπει ν' ανανεώνεται συνέχεια και σίγουρα μπορούν να εξελιχθούν ακόμα. Δηλαδή γι' αυτό παίζουμε και εμείς rock 'n' roll, γιατί όταν μια μουσική είναι πολύ ελεύθερη και μπορείς να την πλάσεις εύκολα, σημαίνει ότι είναι ακόμη εξελίξιμη. Όταν έχει γεράσει είναι μια αναπαραγωγή συγκεκριμένων προτύπων.
Chris B.I.: Τώρα τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα για ένα γκρουπ. Έχουν περισσότερες ευκαιρίες να προβληθεί η μουσική τους μέσα από τα περιοδικά ή το διαδίκτυο. Έτσι βλέπεις ότι βγαίνουν μπάντες καινούριες που μπορεί να ξέρεις το γκρουπ και να μην την έχεις ακούσει ακόμη τη μουσική του. Πάντως ξέρεις το όνομα μόνο και μόνο επειδή βρίσκεται παντού. Αυτό πράγμα εμείς δεν το 'χαμε τότε.
Alex K: Π.χ. για να κλείσουμε μια τουρνέ εμείς έπρεπε να την κάνουμε με αλληλογραφία.
MiC - Κοιτάζοντας τη σελίδα σας στο MySpace βλέπουμε ότι έχετε πάνω από 800 φίλους, πόσο ρόλο έχει παίξει το internet σε αυτήν την περίοδο προετοιμασίας για τα live; Θέλετε να τους πείτε κάτι;
Alex K: Ναι, μας στήριξαν, μας βοηθήσανε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ βασικά γιατί και δεύτερον η ορμή που πήρε αυτή η συναυλία, αυτή η κίνηση αν θες, ανήκει κατά βάση σε αυτούς. Δηλαδή είναι σα να τους λες ότι το μήνυμα το παίρναμε για όλο αυτό το διάστημα και ότι μεγάλωνε και μέσα μας όλη αυτή η προσμονή. Είναι από τα ωραία πράγματα που λειτουργούν και ξαφνικά σε σπρώχνουν να κάνεις κάτι θετικό.
MiC - Με τα άλλα μέλη έχετε επικοινωνία; Γενικά φαίνεται να διανύετε μια καλή περίοδο, αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Alex K: Έτσι ακριβώς όπως το είπες, μία καλή περίοδος! Ήταν να παίξει κι ο Πάνος, κάναμε πρόβες, αλλά έχει ένα πρόβλημα στο χέρι του, τενοντίτιδα, και δεν τα κατάφερε. Και με το Νίκο έχουμε επαφές. Μπορεί εμείς να είμαστε ο τελευταίος πυρήνας του γκρουπ και υπεύθυνοι για την επανασυγκρότηση, αλλά είναι πολύ ωραίο να βλέπεις ότι έχεις και τους παλιούς μαζί σου. Μια χαρά.
MiC - Σχεδόν πάντα, άμα ρωτήσεις κάποιον γονιό ποιο από τα παιδιά του αγαπάει πιο πολύ, θα σου απαντήσει όλα το ίδιο. Αυτό βέβαια, συνήθως, είναι ψέμα, γιατί οι αδυναμίες είναι πανταχού παρούσες. Ποιο από τα "παιδιά" σας (βλ. άλμπουμ) αγαπάει περισσότερο ο καθένας;
Chris B.I.: Εμένα περισσότερο μου αρέσουν το "Heatwave" και το "Subliminal", αλλά τώρα τελευταία έχω αναθεωρήσει και για το "Blood Nirvana"...
MiC - ...και γουστάρεις και λίγο "Fuckhead Entropy"... (γέλια)
Alex K: ...αλλά το "Underworld Shakedown" ήταν το καλύτερο! (κάπου εδώ πέφτει πολύ γέλιο)
Chris B.I.: Στο "Heatwave" μ' αρέσει που δείχνουμε όλες τις επιρροές μας, αλλά το "Subliminal" το έχω συναισθηματικά κοντά.
Alex K: Κι εγώ. Το "Subliminal" είναι το άλμπουμ που είχε την περισσότερη φόρτιση, γιατί το γκρουπ ήταν μόνο του, πάλευε για να επιβιώσει και ταυτόχρονα να συνεχίσει να κάνει καλή μουσική. Κατά κάποιον τρόπο στο "Subliminal" ήταν δίπλα μας οι άνθρωποι που πίστευαν πραγματικά στο γκρουπ.
B.George Bop: Εγώ πραγματικά δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Καθένα έχει τη δική του φάση. Στο "Underworld Shakedown" π.χ. μπαίνεις με τα γκάζια, είσαι πιτσιρίκος, τα χώνεις, είσαι σε άλλο mood. Ειλικρινά δεν μπορώ να ξεχωρίσω.
T.H. Lime: Κι εγώ δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Είχα να τα ακούσω και πολλά χρόνια και όταν τα ξανάκουσα, τα είδα με εντελώς άλλη ματιά. Πιο παλιά, ως ακροατής, αφού δεν έπαιζα ακόμα με τα παιδιά, μ' άρεσε το "Blood Nirvana", τώρα δεν μπορώ να πω.
MiC - Γι' αυτό εδώ τι έχετε να πείτε; (Ένα 7' single από τους Έλληνες Eels - Alex K.: Bass, Chris B.I: Drums, Kostas A.: Vocals, Guitars) με τα τραγούδια "Right Side of the Moon"/ "Motherfucker", ηχογραφημένο το 1993).
Alex K: Ας μιλήσει ο Chris B.I. που είναι και ο υπεύθυνος!
Chris B.I.: Πρόκειται για δουλειά ενός φίλου μας, του Κώστα, που παίξαμε μαζί σα συγκρότημα και έκανε και παραγωγή ο B.George Bop.
Alex K: Είναι πολύ ωραία κομμάτια.
Chris B.I.: ...και είναι και αρκετά κοντά στο ύφος μας.
MiC - Μετά από εκεί πάτε τελείως διαφορετικά στην πορεία σας;
Alex K: Εγώ πιστεύω ότι η καμπή αυτή ήταν το e.p. "Time". Εκεί ήταν το σημείο όπου ή παραμέναμε μια garage μπάντα με αποκλειστικά επιρροές 60s ή θα προχωράγαμε. Γιατί αυτό το δίλλημα με το garage το είχαμε από την αρχή. Δηλαδή το 1986 πηγαίναμε στο εξωτερικό και κάναμε περιοδεία με όλα αυτά τα συγκροτήματα και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κολλάγαμε 100%. Δηλαδή αυτοί είχαν ασπαστεί έναν εντελώς mod/ garage τρόπο.
B.George Bop: Οι Stingers ήταν διαφορετικοί.
Alex K: Γι' αυτό και είχαμε κολλήσει με αυτούς. Εμείς επίσης παίζαμε π.χ. και διασκευές από Modern Lovers, και δεν ήμασταν ακριβώς μέσα στο όλο κίνημα. Μέχρι και ο τρόπος που ντυνόμασταν ήταν λίγο αλλού. Κατά κάποιο τρόπο νιώσαμε ψιλοπαρείσακτοι σε αυτή τη φάση. Παρότι υπήρχαν πάρα πολλά άτομα που μας έδειχναν την αγάπη τους με κάθε τρόπο και μας στηρίξανε, νοιώθαμε πάντα λίγο εκτός. Περισσότερο κοντά νοιώθαμε στις διάφορές γενιές των γκρουπ που έβγαιναν κατά καιρούς, στη φάση των 80s με τους Mushrooms, τους Anti Troppau Council, αλλά και στη φάση των 90s με Honeydive, Make Believe, Deus X Machina, εκεί νοιώθαμε πιο κοντά. Γενικά πάντως δεν μπορείς να πεις ότι νοιώθαμε τελείως μέσα στη φάση στην garage σκηνή της Ευρώπης. Έχουν παίξει ρόλο και οι μπάντες που γουστάραμε, δηλαδή ακούγαμε πολύ Dramarama και συγκροτήματα που είχαν μια ανάλογη φάση στην Αμερική.
Chris B.I.: Εκτός από το garage είχαμε και αυτή την αγάπη για τα συγκροτήματα της Νέας Υόρκης...
Alex K: ...και για τον Νότο πάλι.
B.George Bop: Είμαστε περισσότερο στην άποψη ότι παίζεις garage-punk όχι σα στιλ μουσικής, συγκεκριμένο αλλά σαν αίσθηση μουσικής, σα νοοτροπία. Έτσι και πριν όταν είπα ότι ακούω fuzz rock περιλαμβάνω από τον Hendrix μέχρι τους Kingsmen κ.α.
Alex K: Οι Last Drive παρέμειναν punk μπάντα μέχρι το τέλος της καριέρας τους γιατί μπορούσαν να έχουν βγάλει ένα κομμάτι την Τετάρτη και το Σάββατο να το έπαιζαν live.To βιώσαμε αυτό γιατί μαθαίναμε και επί σκηνής παίζοντας τα κομμάτια.
MiC - Πολλοί δεν σας έχουν δει ζωντανά στη σκηνή. Άλλοι όμως που το έχουν κάνει, εκφράζουν την άποψη ότι δεν παίζατε καλά στα live. Κάποιο σχόλιο;
T.H. Lime: Εγώ πάλι έχω ακούσει ότι οι Drive ήταν live μπάντα και δεν ήταν καλοί στο studio! Κακά live μπορεί να υπάρξουν, ιδίως όταν δεν ελέγχεις τις συνθήκες.
B.George Bop: Όταν λέμε δεν ήμαστε καλοί στα live τι εννοούμε; Ότι δεν έχουμε καλό ήχο; Εμένα προσωπικά αυτό δεν με ενοχλεί καθόλου. Ο κακός ήχος, δηλαδή να τρίζουνε τα πάντα, είναι μια χαρά για μένα. Σημασία έχει το πώς παίζεις και τι βγάζεις. Άλλο δίσκος και άλλο live! Eίναι δύο ξεχωριστά πράγματα, ακούς το δίσκο γι' αυτό που είναι, πας στο live γι' αυτό που είναι.
Alex K: Και κάτι ακόμα. Αν δεν είσαι καλά κάποιες φορές, σχεδόν πάντα φαίνεται. Εμείς δεν είχαμε τρόπο να το κρύψουμε. Δεν είμαστε διασκεδαστές, ώστε να φορέσουμε τη μουτσούνα, ν' ανέβουμε πάνω και δεν τρέχει τίποτα.
MiC - Αυτό μπορεί να ονομαστεί ειλικρίνεια, μπορεί να ονομαστεί και αντιεπαγγελματισμός...
Alex K: Ακριβώς.
MiC- Υπάρχει κάποιος συναυλιακός χώρος που σας άρεσε να παίζετε είτε εδώ είτε στο εξωτερικό;
Alex K: To Ecstasy στο Βερολίνο ήταν από τους αγαπημένους μας χώρους, το νοιώθαμε σαν το σπίτι μας, είχαμε μείνει και μέσα μια φορά γιατί είχαμε μια απόσταση 4 ημερών μέσα σε 2 συναυλίες και δεν είχαμε μέρος να μείνουμε. Έτσι μας είχαν δώσει τα κλειδιά και μείναμε εκεί μες στο club μέχρι που ήρθαν οι Black Crowes και φύγαμε. Εδώ τα περισσότερα απ' όσα παίζαμε τότε έχουν κλείσει.
T.H. Lime: Γι' αυτό διαλέξαμε και το Gagarin.
MiC - Είναι το "20.000 Miles" από το "Subliminal", το "Maggot Brain" των Last Drive;
Alex K: Σ' αυτό πρέπει να απαντήσει ο υπεύθυνος, ο T.H. Lime. (γέλια)
T.H. Lime: Κατά κάποιο τρόπο. Γενικά γουστάρουμε πολύ Funkadelic.
Alex K: Μεγάλη μπάντα. Το "Maggot Brain" το παίζουμε στα live με τους Earthbound.
Σαν τελευταία δήλωση ευχαρίστησαν και εμάς και τον κόσμο που τους στήριξε και τους στηρίζει ως τώρα και μας είπαν ότι θα τα πούμε στις συναυλίες.
1/5/2007
Φωτογραφίες - Anna Kweskin
Θάνος Σιόντορος - Χρήστος Αναγνώστου