H αγάπη είναι ένα απόλυτο γεγονός

Τηλεφωνική συνέντευξη
του Γιάννη Ραουζαίου

Δεν ξέρω πως θα χαρακτήριζα την πρόταση του φίλου και συναδέλφου στο Μic Ηλία, όταν μου είπε πως θα ερχόταν η γνωστή στους "υπόγειους" κύκλους, Laura Veirs και πως θα ήθελε εάν ενδιαφερόμουν να ΜΟΥ ΠΑΡΑΧΩΡΟΎΣΕ ΜΊΑ ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ! Του είπα πως δεν είχα κανένα πρόβλημα, αλλά με την προοπτική να μου παραχωρούσε και μια συμπληρωματική όταν θα εμφανιζόταν στην Ελλάδα καθώς πάντα προτιμώ την προσωπική επαφή με τον κάθε συνεντευξιαζόμενο. Αυτό φάνηκε να μην τον ενοχλεί ιδιαίτερα, πράγμα που ούτως ή άλλως δεν φάνηκε να ενοχλεί και την ίδια ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΑΦΗ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ. Έτσι, όλα διευθετήθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μic : Kαλησπέρα σας. Λώρα! Εμείς ξέρετε στο mic είμαστε θαυμαστές, τόσο της φωνής όσο και της σκηνικής σας παρουσίας.
Laura : Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό καθώς εδώ πολλές φορές τείνουμε να πιστεύουμε πως όλα αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά παιχνίδια τα οποία μας κρατούν απλά σε συναισθηματική ισορροπία, ενώ από πρακτικής πλευράς κανένας δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για όλα αυτά τα οποία εμάς μας δίνουν μια τόσο μεγάλη ορμή!

Μic : Αυτό μοιάζει να είναι μια πολύ ευαίσθητη τοποθέτηση και ταιριάζει με το προφίλ το οποίο έχετε σχηματίσει γύρω από το πρόσωπό σας. Νιώθετε πως υπάρχει κάποια κύρια επιρροή η οποία να διαμορφώνει τις δραστηριότητες σας σε αισθητικό πλαίσιο;
Laura : Δέν ξέρω... νιώθω ένα πολύ ευαίσθητο άτομο στις δονήσεις του κόσμου. Νομίζω πως η δημιουργία έχει μέσα της κάτι το πολύ όμορφο και το πολύ ιερό! Όλα αυτά σε ωθούν προς μια μεγαλύτερη αναζήτηση που συνδέει το έξω με το μέσα. Αυτό πολλές φορές με κάνει να στοχάζομαι βαθιά. Όταν δημιουργώ, όταν είμαι έτοιμη να λειτουργήσω, μέσα από τους τόπους μιας ηχογράφησης, στο στούντιο ή πριν από την εμπειρία αυτού που είναι πραγματικά μια ζωντανή εμφάνιση.

Μic : Είχα μάθει πως αυτόν τον καιρό δουλέψατε για λίγο στο στούντιο για αυτό σας έκανα αυτήν την ερώτηση. Πώς ήταν για σας η καινούργια σας δουλειά;
Laura : Δουλεύω κάτι το οποίο θα ήθελα να αγγίζει τις παρυφές αυτού που ονομάζουμε στυλίστικη και θεωρητική διερεύνηση του ήχου μου. Παράλληλα μελετώ και τις δυνατότητες για συνεργασίες που έχουν να κάνουν με πειραματισμούς στο χώρο του χορευτικού ηλεκτρονικού ήχου, προσεγγίζοντας το θέμα φυσικά με μια προσωπική αισθητική χωρίς να αφήνω την γενικότητα και την εμπορικότητα αυτής της πιθανότητας να επηρεάσει έστω και για λίγο οτιδήποτε χαρακτηρίζει γενικά τις δουλειές μου.

Μic : Πως είναι το να ζεις και να εργάζεσαι στις Η.Π.Α πάνω σε τέτοιου είδους μουσική όπως η νεο-φόλκ που ασχολείσαι εσύ;
Laura : (γέλια) Σίγουρα δεν είναι κάτι το οποίο θα σε κάνει πλούσιο από την ενασχόληση σου με αυτό. Στις Η.Π.Α. είναι πολύ πιο εύκολο να έχεις μια σοβαρά επιτυχημένη καριέρα εάν κινείσαι σε χώρους όπως αυτός του R&B παρά εάν κινείσαι στις μουσικές κατευθύνσεις που κινούμαι εγώ.

Mic : Πως σου φάνηκε αυτή η αναφορά που έχει γίνει από αρκετούς στο μουσικό τύπο για την ανανέωση της φολκ την οποία έφεραν δουλειές όπως το δικό σας "Carbon glacier";
Laura : Κοίταξε, δεν είμαι ακριβώς ο άνθρωπος ο οποίος θα επέτρεπε στον εαυτό του να πάρουν τα μυαλά του αέρα. Για μένα η μουσική είναι ένα είδος ψυχικής ανάγκης και αυτό είναι που θέλω να εκφράσω μέσα από κάθε μου δουλειά. Η αρχή για μένα της ενασχόλησης με την μουσική συνέπεσε με ένα ιδιόμορφο, ξεπέρασμα από μια κατάσταση η οποία παραλίγο να μου κοστίσει την ψυχική μου υγεία. Για εμένα η μουσική είναι κάτι απόλυτα λυτρωτικό! Είναι μια δυνατή προσπάθεια να επανακτήσουμε την επικοινωνία μας με τους άλλους, εάν νιώθουμε πως για κάποια περίοδο αυτό έχει αρχίσει να χάνεται επικίνδυνα!

Mic : Νιώθετε πως σας έχουν επηρεάσει κάποια συγκροτήματα ιδιαίτερα;
Laura : Περισσότερο θα έλεγα πως με έχει επηρεάσει η παραδοσιακή κιθαριστική φόλκ και κάντρυ μουσική της αμερικάνικης παράδοσης καθώς και καλλιτέχνες της νεοκυματικής περιόδου, χωρίς όμως να μπορώ να πω πως ξεχωρίζει κάτι από όλη αυτήν την κατάσταση μέσα μου. Μού φαίνεται πως το αντιμετωπίζω εν τω συνόλω ως μία ιδιότυπη σχέση ανάμεσα στον ψυχισμό μου και μια ευρύτερη ατμόσφαιρα.

Mic : Πώς βλέπετε την σημερινή παγκόσμια πολιτική κατάσταση;
Laura : Κοιτάξτε, δεν είμαι απομονωμένη σε κάποιου είδους γυάλινου πύργου. Νομίζω πως τα πράγματα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό πάνε πολύ άσχημα και σε αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα αυτό το μόρφωμα υπερσυντηρητικών το οποίο βρίσκεται στην κυβέρνηση της χώρας μου, η οποία συμβαίνει να είναι και μια τόσο ισχυρή χώρα! Ελπίζω στις προσπάθειες για να χαλιναγωγηθεί αυτό το κύμα σκοταδιού που έχει απλωθεί σε όλο τον πλανήτη.

Mic : Ο εκδότης μας έχει δηλώσει πως θα ήθελε να σας γνωρίσει και να μένει κοντά σας αρκεί να σκουπίζει κάθε πρωί τα γυαλιά σας. Θα θέλατε να του διαβιβάσουμε την απάντηση σας;
Laura : (πολλά γέλια αυτήν την φορά!) Μα δεν του λέτε να μετακομίσει όποτε θέλει!

Mic : Θα του αρέσει πολύ αυτό! Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ελπίζω να έχουμε χρόνο να μιλήσουμε για αρκετές διευκρινιστικές ερωτήσεις που θα ήθελα να σας κάνω, αμέσως μόλις βρεθούμε προσωπικά μετά από τις συναυλίες σας στην Ελλάδα.
Laura : Θα είναι χαρά μου να σας απαντήσω.

Mic : A! Και μια τελευταία ερώτηση. Τι πιστεύετε για την αγάπη;
Laura : Α! Μια παιχνιδιάρικη ερώτηση. Χμ... η αγάπη είναι ένα απόλυτο γεγονός και όταν μπορείς να βρεις πρόσωπα που να ενεργοποιούν συνεχώς αυτήν την εμπειρία μέσα σου, είναι ό, τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον.

* * *
Δι'αλληλογραφίας συνέντευξη
του Στέργιου Μακαβαίου

Mic : Σε παλιότερη συνέντευξή σου είχες δηλώσει πως στην εφηβεία σου δεν άκουγες αρκετή μουσική, ενώ αντίθετα τώρα της αφιερώνεις αρκετό χρόνο. Ποιο είδος μουσικής σου αρέσει;
Laura : Μ' αρέσει γενικά η καλή μουσική. Μουσική που με ταρακουνά, που με κάνει να αισθάνομαι κάτι βαθύ ή κάτι καινούργιο. Μουσική που προκαλεί εσωτερική φωτοχυσία και η οποία θα μπορούσε να προέρχεται από τη λαϊκή σκηνή της Βουλγαρίας, από το ανεξάρτητο rock του Idaho (λατρεύω τους Built to spill) ή από την Αργεντινή (αγαπημένη μου η Juana Molina).

Mic : Έχεις επηρεαστεί από κάποιο συγκρότημα ή συνθέτη;
Laura : Το 2004 λάτρεψα το δίσκο "The milk-eyed mender" της Joanna Newsom. Γράφει τραγούδια με απίστευτο συναίσθημα τα οποία είναι τόσο παράξενα... Μου αρέσουν οι συνθέτες που παίρνουν τα ρίσκα τους και προσφέρουν εκπλήξεις.

Mic : Έχεις επισκεφτεί την Κίνα όπου έμεινες για λίγο καιρό και μιλάς κινέζικα. Νομίζεις ότι η Κίνα θα είναι η επόμενη παγκόσμια δύναμη που θα διαδεχθεί την Αμερικάνικη παντοκρατορία;
Laura : Νομίζω ότι η Κίνα θα είναι πράγματι η επόμενη παγκόσμια δύναμη. Χαίρομαι που μιλώ κινέζικα και εύχομαι η ανθρωπότητα να προχωρούσε με τις παγκόσμιες δυνάμεις σε συνεργασία και όχι σε ανταγωνισμό. Θα ήταν υπέροχο αν ζούσαμε σε ένα κόσμο στον οποίο οι βασικές ανάγκες όλων θα ήταν καλυμμένες. (Μια και το έφερε η κουβέντα θα ήθελα να κάνω μια περιοδεία στην Κίνα, αλλά δεν ξέρω πώς να το οργανώσω.)

Mic : Ποια είναι η γνώμη σου για τις δισκογραφικές εταιρείες και τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους μουσικούς; Αντιμετώπισες αρκετά προβλήματα μέχρι να κυκλοφορήσουν οι δίσκοι σου.
Laura : Είμαι ικανοποιημένη από τη συνεργασία μου με τη Bella Union στην Ευρώπη. Κυκλοφόρησαν τα δύο τελευταία μου άλμπουμ και η όποια επιτυχία μου στην Ευρώπη ήταν η αιτία που έγινα γνωστή στην Αμερική και υπέγραψα στην Nonesuch Records. Χαίρομαι που συνεργάζομαι με τις δύο αυτές εταιρείες, αλλά μου πήρε πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς για να μπουν όλα σε μια σειρά. Γενικά πάντως είναι δύσκολο να υπογράψεις συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία στην Αμερική. Είναι μια τεράστια χώρα και υπάρχουν τόσοι πολλοί μουσικοί που ηχογραφούν καταπληκτικά πράγματα. Ευτυχώς, μπορείς να επιβιώσεις κάνοντας περιοδείες και κυκλοφορώντας του δίσκους μόνος σου. Θα ήταν ευχής έργο να μπορούσαν οι καλλιτέχνες να ζήσουν σχετικά άνετα ασχολούμενοι μόνο με το έργο τους. Αλλά η κυβέρνησή μας δεν βοηθά καθόλου τις τέχνες.

Mic : Προτιμάς να συνθέτεις και να παίζεις τα τραγούδια μόνη σου ή να μοιράζεσαι αυτήν την εμπειρία με άλλους;
Laura : Προτιμώ να συνθέτω μόνη μου, αλλά μου αρέσει να παίζω τα τραγούδια μου με μπάντα.

Mic : Σου αρέσουν οι περιοδείες και οι συναυλίες; Είναι κουραστική διαδικασία να ταξιδεύεις τόσα χιλιόμετρα και να παίζεις μπροστά σε κοινό ανεξάρτητα αν έχεις ή όχι την κατάλληλη διάθεση.
Laura : Έχει περισσότερη πλάκα η περιοδεία στην Ευρώπη. Είναι πολύ σκληρή δουλειά και συχνά είμαστε εξαντλημένοι, αλλά γνωρίζουμε τόσους καινούργιους ανθρώπους και βλέπουμε καινούργια μέρη, τα οποία ποτέ δεν θα βλέπαμε κάτω από φυσιολογικές συνθήκες και τρώμε απίθανα φαγητά! Στην Αμερική δεν είμαστε τόσο γνωστοί και οι αποστάσεις είναι πολύ μεγαλύτερες, οπότε η φάση δεν έχει τόση πλάκα.
Όσον αφορά το να παίζεις σε συναυλία ανεξάρτητα από τη διάθεσή σου, ναι αυτό είναι πραγματική πρόκληση. Αλλά προσπαθώ να ζω την κάθε στιγμή και να βιώνω πάνω στη σκηνή όλα μου τα συναισθήματα και να μην θάβω τα δύσκολα.

Mic : Πιστεύω ότι το να παίζεις σε συναυλίες σου δίνει την ευκαιρία να αναδιαμορφώνεις τα τραγούδια σου. Λίγοι όμως το κάνουν αυτό. Γιατί όμως;
Laura : Είναι δύσκολο να αναδιαμορφώσεις τα τραγούδια όταν συνεργάζεσαι και με άλλους μουσικούς, οι άνθρωποι θέλουν μια συγκεκριμένη δομή για να δουλέψουν. Εμείς θέλουμε να παίζουμε καινούργια τραγούδια επειδή είναι φρέσκα παρά να δουλεύουμε ξανά τα παλιά. Συχνά όταν τελειώνει ένα τραγούδι σκέφτομαι: Πάει τέλειωσε! Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να το αλλάξω. Αλλά νομίζω ότι αξίζει να ασχολείσαι και να αλλάζεις ορισμένα τραγούδια προκειμένου να τα κρατάς ζωντανά.

Mic : Έχεις εντοπίσει πολιτισμικές διαφορές στον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο τρόπο ζωής;
Laura : Παρατήρησα ότι στην Ευρώπη οι άνθρωποι δεν είναι τόσο βιαστικοί, κοιτάνε ο ένας τον άλλον στα μάτια και λένε καλημέρα. Ο ρυθμός της ζωής φαίνεται πιο χαλαρός. Αλλά υπάρχουν διαφορές και από χώρα σε χώρα. Σε κάποιες χώρες όπως η Ισπανία για παράδειγμα, το κοινό στις συναυλίες ακούει με προσοχή, χαμογελά και χειροκροτά αυθόρμητα. Στην Σκανδιναβία ο κόσμος φαίνεται να είναι ντροπαλός. Έρχονται μετά τη συναυλία και με ρωτάνε γιατί δεν έπαιξα αυτό το τραγούδι ή κάποιο άλλο. Τους απαντώ ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να φωνάξουν, να ουρλιάξουν και να μου ζητήσουν το αγαπημένο τους τραγούδι, αλλά φαίνονται απρόθυμοι για κάτι τέτοιο. Γενικά, οι Ευρωπαίοι φαίνεται να εκτιμούν περισσότερο τα ευχάριστα πράγματα της ζωής (φαγητό, μουσική, γέλιο) από τους Αμερικάνους. Όταν όμως επιστρέφω στην πατρίδα μου, διαπιστώνω ότι οι συμπατριώτες μου αντιμετωπίζουν τη ζωή με φρέσκο βλέμμα. Έχουμε πολύ ανεξαρτησία και γούστο. Επίσης έχουμε σπουδαίες ιδέες για τις τέχνες και μας αρέσει να ωθούμε τα πράγματα στα άκρα.

Mic : Άκουσα το άλμπουμ "Carbon Clacier" και νομίζω ότι είναι καταπληκτικό. Λατρεύω το "The cloud room" και το instrumental "Anne Bonny Rag" ήταν έκπληξη. Πιστεύεις ότι οι ακροατές προσέχουν τους στίχους ή ασχολούνται μόνο με το ρυθμό και τη μελωδία;
Laura : Για μένα είναι ολόκληρο το πακέτο. Είναι σημαντικό να σε αιχμαλωτίζει η μουσική, αλλά αν οι στίχοι έχουν ενδιαφέρον και κυριαρχούν, τότε μιλάμε για θαύμα. Δυστυχώς είναι πλέον η πραγματικότητα, ότι τα σπουδαία τραγούδια είναι σπάνιο είδος.

Mic : Σχέδια για καινούργιο δίσκο;
Laura : Ναι ξεκινάμε ηχογραφήσεις πολύ σύντομα. Θα είναι το ίδιο συγκρότημα που έπαιζε και στο "Carbon Clacier" ο ίδιος παραγωγός και η ίδια εταιρεία.

Mic : Τι θεωρείς ευτυχία και τι έχει να κάνει με την ευτυχία η μουσική;
Laura : Ευτυχία είναι να ακούς ένα καταπληκτικό τραγούδι και να νοιώθεις γεμάτος από το θαύμα του ότι είσαι ζωντανός.