Θέλω να ξέρω ότι αυτό που κάνω ανακουφίζει από τον πόνο

Η μουσική της Alison Lewis με την οποία μίλησα και του Ryan Ambridge δεν ανακουφίζει απλώς από τον πόνο. Ενίοτε τον εξαφανίζει εντελώς, γιατί πίσω από την παγερή της όψη είναι γεμάτη συναίσθημα. Απλά το συναίσθημά της δεν είναι γλυκερό ή γλυκανάλατο. Και για αυτό είναι και απολύτως ουσιαστικό.

Σίγουρα έχετε βαρεθεί να σας ρωτάνε για το όνομα του συγκροτήματος, δεδομένου ότι “linea aspera” σημαίνει «τραχεία γραμμή» και είναι το πίσω τραχύ χείλος του σώματος του μηριαίου οστού. Θα ρωτήσω κάτι άλλο αντ’ αυτού λοιπόν: γιατί διαλέξατε το συγκεκριμένο οστό και όχι την επιγονατίδα ή την κνήμη;

To διάστημα κατά το οποίο ο Ryan προσπαθούσαμε να καταλήξουμε σε όνομα για το συγκρότημα, διάβαζα για κάτι εξετάσεις στην αρχαιολογία ανθρωπίνων υπολειμμάτων, οπότε του έστειλα ιδέες από τις σημειώσεις του διαβάσματός του και αυτή του άρεσε. Το “Linea Aspera” είναι ένα σύνολο λέξεων που ακούγεται ωραίο, και η μετάφρασή του ως «τραχεία γραμμή» μας φάνηκε ταιριαστή με την αισθητική μας.   

Αν κάτι σας ξεχωρίζει από τα περισσότερα συγκροτήματα, είναι το ότι δεν χρησιμοποιείτε την αγάπη και το συναίσθημα καθαυτά ως στιχουργική πηγή. Αντίθετα, επιλέγετε να εξετάζετε τα θέματα αυτά μέσω της επιστήμης και της βιολογίας. Προς τι αυτή η επιλογή; Ήταν συνειδητή στην αρχή του συγκροτήματος ή έχει να κάνει με τις προσωπικότητες και τα προσωπικά ενδιαφέροντα τα δικά σου και του Ryan;

Έχει να κάνει 100% μόνο με τα δικά μου προσωπικά/διανοητικά ενδιαφέροντα. Η μητέρα μου είναι τροπική βιολόγος, οπότε μεγάλωσα βυθισμένη στην επιστήμη και πέρασα πολλές εμμονές με τους διάφορους κλάδους της, από τη ναυτική βιολογία και τη νευροεπιστήμη ως τη φαρμακολογία και την αστροφυσική. Για μένα, τέχνη και επιστήμη είναι αναπόσπαστα συνυφασμένες – εμπνέουν συμβιωτικά η μία την άλλη, και υποκινούνται σε ίδιο βαθμό από τις υπερδυνάμεις του ανθρωπίνου πυρήνα: την περιέργεια και τη δημιουργικότητα. Το να εμποτίζεις το ένα ενδιαφέρον με το άλλο εμένα μου φαίνεται φυσικό και αναγκαίο.

Συνήθως ο κόσμος σας περιγράφει ως ένα "darkwave" ή "minimal wave" συγκρότημα. Θεωρείς τον όρο ακριβή ή νομίζεις ότι αυτό είναι απλά τεμπέλικη δημοσιογραφία; Πώς αντιμετωπίζετε γενικά την τελευταία;

Δεν είμαι σίγουρη αν εγώ είμαι πραγματικά άχρηστη στο να κατανοώ τα μουσικά είδη ή αν τα μουσικά είδη είναι όντως πραγματικά άχρηστοι τρόπο κατανόησης της μουσικής. Η φύση της μουσικής είναι τόσο σύνθετη και βασισμένη στον ήχο, που κατά κάποιον τρόπο διαφεύγει της ταξινομικής κατηγοριοποίησης και οι λέξεις αδυνατούν να τη συλλάβουν. Όπως και να έχει, το μουσικό είδος ποτέ δεν σήμαινε πολλά για μένα. Ο κόσμος μπορεί να μας αποκαλεί όπως του αρέσει. Φαντάζομαι ότι και η synthpop μπορεί να χωθεί στην περιγραφή, αφού χρησιμοποιούμε πολλά σύνθια και οι μελωδίες είναι μάλλον ποπ.

Τι πιστεύεις ότι κάνει η μουσική σας τους ακροατές να νιώθουν; Τι είναι πιο ικανοποιητικό – δυο ακροατές να αναπτύσσουν τα ίδια ή διαφορετικά συναισθήματα για ένα τραγούδι που έχετε γράψει;

Ελπίζω να τους κάνει να νιώθουν ελπίδα και να μη νιώθουν τόσο μόνοι, ό, τι και αν είναι αυτό το οποίο περνάνε. Όλοι κάτι περνάμε. Νομίζω ότι οι διαφορετικές ερμηνείες είναι πιο ικανοποιητικές, καθώς δείχνουν ότι η μουσική έχει μια μεγαλύτερη δυναμική εξατομίκευσης. Όλοι μας ψάχνουμε το σάουντρακ της προσωπικής μας ιστορίας. 

Εσύ γράφεις τους στίχους και ο Ryan τα ηλεκτρονικά μέρη – ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε για να φτιάξετε τα τραγούδια σας;

O Ryan γράφει τα ορχηστρικά μέρη, εγώ λέω «καλή δουλειά» και ηχογραφώ τα φωνητικά πάνω από αυτά. Τα στέλνω στον Ryan , εκείνος λέει «καλή δουλειά» και μιξάρει το τελικό κομμάτι.

Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας τον καλύτερο έπαινο που έχεις ακούσει ποτέ για τη μουσική σας – είτε προέρχεται από φαν είτε από μουσικό δημοσιογράφο;

Τα μηνύματα που παίρνω από ανθρώπους που μου λένε ότι η μουσική τους βοήθησε σε δύσκολες περιόδους της ζωής τους ή ότι τους έσωσε και τη ζωή ακόμα… δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό. Ένας μουσικός δημοσιογράφος δεν μπορεί να γράψει κάτι που να συγκρίνεται με αυτό. Δε θέλω επαίνους για το καλλιτεχνικό μου ταλέντο ή για ό, τι άλλο, θέλω απλά να ξέρω ότι αυτό που κάνω έχει την ικανότητα να ανακουφίζει από τον πόνο.

Αγαπώ πολύ το "Hinterland" από το πρώτο σας άλμπουμ. Υπάρχει καμιά ιδιαίτερη ιστορία πίσω από τη δημιουργία του;

Το έγραψα δέκα χρόνια πριν, όταν ήμουν κάποια αγνώριστη σε αυτή που είμαι τώρα… Ήμουν 22 χρονών και με την καρδιά μου κομμάτια, και ήμουν αρκετά ανόητη για να πιστέψω ότι το να μπω σε μια σχέση με ένα άτομο που δεν ήθελε σχέση μαζί μου θα σήμαινε ότι «δεν θα ξαναϋποφέραμε ποτέ» (“we would never suffer again”). Η μουσική είναι ωραία, αλλά δυστυχώς οι στίχοι δεν έρχονταν από κάποιο σοφό σημείο σε εκείνο το σημείο! Ελπίζω να μην σου χαλάω το τραγούδι, χαχα! Οι στίχοι είναι γραμμένοι για να σημαίνουν ό, τι θέλεις εσύ να σημαίνουν .

Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από το μουσικό βίντεο του “Malarone”; Η σκοτεινή εικονογραφία ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και πολύ ταιριαστή με το τραγούδι. Καμιά ιδιαίτερη ιστορία πίσω από το γύρισμα;

Αυτό ήταν το πρώτο μουσικό βίντεο που έκανα ποτέ. Ισορρόπησα μια Sony Cybershot κάμερα πάνω στην αεροπορική θήκη του Juno 6 μου (σ.σ. συνθεσάιζερ) και με έγραψα στην κρεβατοκάμαρά μου στο Λονδίνο, μετά φιλμάρισα κάμποσο υλικό από μικροσκόπια στο YouTube από την οθόνη του λάπτοπ μου γιατί δεν ήξερα πώς να το κατεβάσω απευθείας. Το μόνταρα στο iMovie. Ευτυχώς που δεν είχα ιδέα τότε ότι θα είχε τόσες πολλές θεάσεις από τότε, γιατί δεν θα το είχα βγάλει παραέξω αν το ήξερα. Από τότε έχω δημιουργήσει πολύ πιο ενδιαφέροντα βίντεο που χρειάστηκαν πολύ περισσότερη προσπάθεια κι έλαβαν ψήγματα μόνο προσοχής!

Στο "Solar Flare" αναφέρεις το νησί της Ιθάκης – κάποια σύνδεση με το ποίημα του Καβάφη ή με την «Οδύσσεια»; Ποια η σχέση σου με την ποίηση γενικά;

Η αναφορά στην Ιθάκη στο “Solar Flare” είναι κυριολεκτική. Τριπάραμε με acid παρέα με την αδερφή μου σε μια βάρκα αγκυροβολημένη σε ένα μικρό λιμανάκι στην Ιθάκη όταν τα γεγονότα του τραγουδιού έλαβαν χώρα. Ήταν ιδιαίτερο εκπληκτικό το να πάω εκεί γιατί γουστάριζα πολύ την «Οδύσσεια» όταν ήμουν μικρή. Όταν ήμουν γύρω στα 12 προσπάθησα να την προσαρμόσω σε μια κωμική παντομίμα που ονειρευόμουν να την σκηνοθετήσω στο σχολείο μου, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν την τελείωσα (άσε που νομίζω ότι οι αξίες της παραγωγής που οραματιζόμουν ήταν λίγο υπερβολικές για ένα σχολικό θεατρικό έργο)!

Πάντα μου άρεσε κάπως η ποίηση, αλλά όχι εντελώς, αν βγάζει αυτό νόημα. Με την έννοια ότι τη σέβομαι σαν μορφή τέχνης, αλλά νιώθω ότι συχνά απαιτεί άλλα συμφραζόμενα για να γίνει πραγματικά συναρπαστική – π.χ. μουσική, οπότε τότε γίνεται στίχοι – ή έστω κάποιο είδος περφόρμανς για να αποκτήσει ζωή. Δεν ψάχνω ενεργητικά να διαβάσω ποίηση για ψυχαγωγία. Ενίοτε τη διαβάζω για στιχουργική έμπνευση, απλά για να πάρω ιδέες για το πώς μπορούν να κυλήσουν οι λέξεις. 

Δεδομένου ότι είναι η πρώτη φορά που παίζετε στην Ελλάδα, τι περιμένετε όταν ανεβαίνετε στη σκηνή μπροστά σε ένα κοινό που βλέπετε για πρώτη φορά;

Δεν το σκέφτομαι στην πραγματικότητα. Αν το σκεφτόμουν θα με έπιανε νευρικότητα, και δεν θέλω να με πιάνει νευρικότητα πριν τις συναυλίες. Απλά παριστάνω ότι δεν υπάρχει συναυλία μέχρι που βγαίνω στη σκηνή και γίνομαι μέρος της, και μετά συνήθως είναι απλά ωραία! Οπότε θα πω ότι περιμένω να περάσω καλά.

Τι καλλιτεχνικά σχέδια έχετε για το μέλλον – βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα;

Μόλις τέλειωσα μια νέα κυκλοφορία με το σόλο πρότζεκτ μου Zanias, που θα βγει αργότερα αυτή τη χρονιά. Έχω επίσης ακόμα δυο κυκλοφορίες στα σκαριά με αυτό, που ελπίζω να τουλάχιστον να τις τελειώσω φέτος. Θα κάνω καμπόσα μουσικά βίντεο μέσα στο καλοκαίρι. Ελπίζω σύντομα να δουλέψουμε πάνω σε νέα μουσική με τους Linea Aspera, και στο ενδιάμεσο θα κάνουμε πολλές συναυλίες.

Τι έχετε κατά νου για την επερχόμενη συναυλία στην Ελλάδα;

Είμαι απλά πραγματικά ενθουσιασμένη που θα ξαναεπισκεφτώ την Αθήνα. Αγαπώ αυτή την πόλη και ανυπομονώ να δω κάποιους πολύ παλιούς φίλους εκεί.

Οι Linea Aspera εμφανίζονται την Τετάρτη 1 Ιουνίου στη Death Disco. Περισσότερες και αναλυτικές πληροφορίες εδώ.