The Low Frequency interview
Ο μπασίστας των Low Frequency in Stereo, Per Steiner Lie, μας μίλησε - ενόψει της μοναδικής επερχόμενης συναυλίας τους στα μέρη μας - για την μπάντα, τον καινούργιο τους δίσκο και για διάφορα άλλα πράγματα που έχουν να κάνουν με τους Νορβηγούς rockers.
- Τι σημαίνει για εσάς το όνομά σας ως μπάντα; Πως προέκυψε;
Ο συνδυασμός των '60s και του μέλλοντος. Προσπαθήσαμε το όνομά μας να ακούγεται όπως η μουσική μας. Έτσι, πιστεύουμε ότι σου δίνει την σωστή εικόνα στις σκέψεις σου για το τι μουσική παίζουμε και γι' αυτό φυσικά μας αρέσει τόσο πολύ. Επίσης, σε πολλά άλμπουμς παλαιότερων εποχών αναγραφόταν συχνά η φράση: "high frequency in stereo". Ε, εντάξει το αλλάξαμε λιγάκι...
- Υπήρχε τουλάχιστον μια εμφανής βασική διαφορά μεταξύ των δύο προηγούμενών σας δίσκων. Συμβαίνει κάτι ανάλογο και τώρα με το νέο σας άλμπουμ; Πως θα το περιγράφατε;
Νιώθουμε πως είναι ένα pop άλμπουμ με μερικές σκοτεινές στιγμές. Έχει όμως αρκετά μικρά σε διάρκεια τραγούδια με φωνητικά τα οποία κατά κάποιον τρόπο είναι πιο προσιτά και εύπεπτα για τον κόσμο. Με λίγα λόγια, προσπαθήσαμε να ακουγόμαστε φρέσκοι κι εμπνευσμένοι χωρίς να αποχωριζόμαστε την αίσθηση του lo-fi. Δεν πρόκειται για ένα pop άλμπουμ με την ευρύτερα κατανοητή έννοια του όρου.
- Πιστεύετε ότι ανήκετε στο post-rock ιδίωμα;
Πραγματικά, στην αρχή ήμασταν πολύ κοντά στο λεγόμενο post-rock, αλλά πρόκειται για μια κατηγοριοποίηση που μας φαίνεται ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα και αστεία. Βγαίνουν πολλά καλά πράγματα από αυτό το είδος - αλλά και πολλά άσχημα - όμως ελπίζουμε να μην ανήκουμε στις βαρετές post-rock περιπτώσεις αλλά σε εκείνες που χαρακτηρίζονται φρέσκες και επιπέδου. Από την μία μας αρέσουν μπάντες όπως οι Can και από την άλλη οι Doors και οι Dick Dale, οπότε ο χαρακτηρισμός post-rock αντιστοιχεί σε εμάς - όχι όμως με την τυπική έννοια του όρου.
- Μπορείς να θυμηθείς την χειρότερη σας στιγμή μέχρι στιγμής ως συγκρότημα;
Προσωπικά, η χειρότερή μου συναυλία ήταν πριν λίγα χρόνια στο Τροντχάιμ. Μια κυριακάτικη συναυλία με 200 άτομα που κάθονταν κάτω ακούγοντας πολύ σκεπτικά. Τότε το μπάσο μου έπεσε κάτω πριν καν περάσει μισό λεπτό από το πρώτο κομμάτι. Είχα αφόρητο πονοκέφαλο και έπρεπε να ξεκινήσουμε να τζαμάρουμε με εμένα αρχικά στην κιθάρα και μετά στο μπάσο. Μετά από κανά μισάωρο κακού τζαμαρίσματος έπιασα επιτέλους το μπάσο στα χέρια μου, ήμουν όμως τόσο νευρικός για να συντονιστώ που τα πράγματα πήγαν απ' το κακό στο χειρότερο. Το κοινό καταλάβαινε ότι το πάλευα και ένιωσα ότι γέλαγαν με την άσχημη εικόνα που βγάζαμε σαν μπάντα. Τελικά, πήραμε την εκδίκησή μας στα δύο τελευταία μας κομμάτια - όπου και είχα συντονιστεί - αλλά ήταν ήδη πολύ αργά για να σώσουμε τη βραδιά. Έκανα όλους στο συγκρότημα να τα βάζουν με το κάρμα.
- Τα μέσα πολύ συχνά σας αποκαλούν σαν ένα κρυμμένο θησαυρό. Πόσο άνετα νιώθετε με αυτό τον χαρακτηρισμό; Περιμένετε κάτι περισσότερο όσον αφορά την επιτυχία;
Για εμάς η επιτυχία είναι συνδεδεμένη με την προσωπική ευτυχία και όχι με τα χρήματα. Τώρα τελευταία, τα πράγματα εξελίσσονται γρήγορα κι έτσι δεν πιστεύουμε ότι θα παραμείνουμε για πολύ καιρό ένα "καλά κρυμμένο διαμαντάκι". Αν και - μεταξύ μας - μας αρέσει να ήμαστε ο κρυμμένος θησαυρός. Σε αυτό το θέμα δεν ήμαστε τόσο δυνατοί και έχουμε πιστούς φίλους σε ολόκληρο τον κόσμο - που δεν είναι πολλοί - αλλά είναι εκεί.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα δύο μεγάλα μουσικά κύματα της εποχής μας; Της neo-folk και το άλλο της κιθαριστικής αναβίωσης;
Μας αρέσουν και τα δύο. Φυσικά είμαστε συνδεδεμένοι με την επαναφορά του κιθαριστικού ήχου. Ήμαστε φανς των Sonic Youth από πολύ παλιά κι έτσι αγαπάμε τις κιθάρες.
- Πείτε μου τα αγαπημένα σας άλμπουμ της χρονιάς που έφυγε.
Μου άρεσε πολύ το άλμπου των LCD Soundsystem και από την Σουηδία αυτό των Dungen. Έτσι κι αλλιώς, ένα μέρος της cool μουσικής πέθανε με το τέλος των Pavement. Κοιτώντας προς τα πίσω βέβαια, πάντα προκύπτει καλό υλικό. Για παράδειγμα, το "Masterpieces" του Dave Pike.
- Ποια είναι τα σχέδιά σας για την προώθηση του επερχόμενου δίσκου αλλά και για το μέλλον γενικότερα;
Την άνοιξη θα περιοδεύσουμε στην Νορβηγία και το καλοκαίρι θα εμφανιστούμε σε πολλά φεστιβάλ - οπότε βλέπουμε... Δεν έχουμε προγραμματισμό που να ξεπερνά τον μισό χρόνο από τώρα. Αισιοδοξούμε για το μέλλον μας.
