From dusk 'till dawn

Ή, η μεταμόρφωση της βιομηχανικής σιωπής σε αμήχανη φλυαρία..

(Αναγνωρίζοντας το πραγματικά τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα της σύγχρονης εποχής, οι συντάκτες του MIC φρόντισαν να απομνημονεύσουν τη συνομιλία τους με τους Madrugada και όχι να χρησιμοποιήσουν το -τετριμμένο πλέον- κασετοφωνάκι τους. Και για όσους νομίσουν πως όλα αυτά αποτελούν μια φθηνή δικαιολογία επειδή ξεχάσαμε να βάλουμε μπαταρίες... αφήστε τους να νομίζουν.)

Συνεχίζοντας την παράδοση που θέλει το ελληνικό μουσικόφιλο κοινό να ενθουσιάζεται κατα καιρούς με κάποιο συγκρότημα, δε φάνηκε καθόλου παράξενο που ο Μύλος ήταν για άλλη μια φορά (μετά τους Death in Vegas και τους Calexico) sold out. Έτσι, ήδη από τις 19.30, και ενώ η συναυλία ξεκινούσε στις 22.00, οι πρώτοι fans είχαν ήδη αρχίσει να μαζεύονται έξω από το club, ενώ το συγκρότημα έκανε ακόμα το καθιερωμένο sound check. Αυτή τη στιγμή τους πετύχαμε και εμείς, παρόλα αυτά όμως φάνηκαν πολύ πρόθυμοι να κάνουν ένα διάλειμμα και να μιλήσουν μαζί μας. Έτσι βρεθήκαμε στα backstage του Μύλου και αφότου ανοίχθηκαν οι πρώτες μπύρες - με τη Σκανδιναβική ευγένεια να ζεσταίνει ομολογουμένως το κλίμα - άρχισε η κουβέντα μας.

Απέναντί μας ο ομιλητικότατος - αν και κάπως αμήχανος από την απροσδόκητα μεγάλη Ελληνική αποδοχή του γκρουπ - Jon Lauvland Pettersen, o ντράμερ των Madrugada, ο χαλαρότατος μπασσίστας Frode Jacobsen (που παραδέχτηκε οτι έπινε την χ μπύρα της βραδιάς) και λίγο παραπέρα ο Sivert Hoyem, η φωνή του συγκροτήματος, που δε συμμετείχε καθόλου στην κουβέντα καθώς έπλεε σε πελάγη βαθύτατου ύπνου...

MIC: Θα το φανταζόσασταν πέρσι οτι από τα μπαρ του Όσλο θα βρισκόσασταν να παίζετε στην Ελλάδα και μάλιστα μπροστά σε ένα μεγάλο και φανατισμένο κοινό;.
Jon: Οπωσδήποτε όχι! Ούτε φανταζόμασταν οτι ο δίσκος μας θα πουλούσε τόσο πολύ στην Ελλάδα στην οποία είχαμε έρθει μόνο ως τουρίστες. Τελικά όμως αυτό συνέβη. Και το συνειδητοποιήσαμε χθές παίζοντας στην Αθήνα, μπροστά σε ένα πολύ ωραίο και ένθερμο κοινό που γνώριζε τα τραγούδια μας και συμμετείχε στη συναυλία με την καρδιά του. Πραγματικά έχουμε μείνει έκπληκτοι!.

MIC: Η αλήθεια είναι οτι στην Ελλάδα πετυχαίνουν συχνά οι καλλιτέχνες που εκφράζονται με το συναίσθημα και τη μελαγχολία. Πολλά τα παραδείγματα καλλιτεχνών όπως...( με σταματάει και συνεχίζει ο ...).
Jon: Ξέρω, ξέρω, οι Tindersticks, o Cave και άλλοι παρόμοιοι καλλιτέχνες που τραγουδούν για έρωτες και ραγισμένες καρδιές (κατά λέξη). Το μάθαμε και μάλιστα μας αρέσει που συνεχίζουμε εμείς μια τέτοια παράδοση. Άλλωστε είμαστε και εμείς fans των καλλιτεχνών αυτών.

MIC: Μια που το ανέφερες, ποιά είναι η σχέση σας με τη μουσική, όχι ως μουσικοί αλλά ως ακροατές; Τίποτα που να σας άρεσε ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό;.
Frode: Μας ενθουσίασε ο τελευταίος δίσκος των Primal Scream (it really kicks ass) και το τελευταίο LP των Death in Vegas. Καταπληκτική μπάντα! (μάλλον δεν πρέπει να τα ακουμπάνε στα δισκάδικα οι τύποι, ούτε φαίνεται να τους προβληματίζει η πορεία και το μέλλον της σύγχρονης electronica...)

MIC: Σας ρωτάω γιατί συχνά ακούμε μουσικούς να υποστηρίζουν οτι δεν είναι και τόσο σημαντικό να ακούς άλλες μουσικές, καθώς ο κάθε μουσικός πρέπει να λειτουργεί αυτόνομα, πέρα από την πιθανή επίδραση άλλων καλλιτεχνών.
Jon: Σίγουρα όχι. Ο μουσικός βελτιώνεται μέσα από την τριβή τόσο με τον ήχο που τον ενδιαφέρει όσο και με τους ήχους των άλλων. Έτσι επιλέγει και διαμορφώνει τη μουσική που θα ακολουθήσει.

MIC: Να υποθέσω οτι εσείς διαμορφωθήκατε μουσικά μεσα από την τριβή σας με το κλασικό ροκ των 70΄s από τη μια και την 'καταραμένη' Αυστραλέζικη τραγουδοποιεία από την άλλη;.
Frode: Ναι έχουμε ακούσει πολύ 70's ροκ, με αυτό μεγαλώσαμε. Όσο για αυτά τα Αυστραλέζικα που λες, δεν έχουμε και μεγάλη σχέση...(γιατί με πληγώνετε έτσι ρε παιδιά, γιατί;).

MIC: Απ'ότι γνωρίζω υπάρχετε ως συγκρότημα από το 1991. Η πρώτη σας δουλειά όμως κυκλοφόρησε μόλις πέρσι. Υπάρχει και στη Νορβηγία, όπως και στην Ελλάδα, δυσκολία για ένα συγκρότημα να κυκλοφορήσει ένα δίσκο. Ή μήπως φταίει το ότι, αν υπολογίζω καλά την ηλικία σας, το 1991 ήσαστε το πολύ 16-17 χρονών και δεν ήσαστε ακόμα έτοιμοι ή αρκετά ώριμοι να βγάλετε ένα δίσκο?.
Jon: Δεν πέφτεις και πολύ έξω στην ηλικία μας. Ούτε στο ότι δεν ήμαστε έτοιμοι να βγάλουμε ένα δικό μας δίσκο. Άλλωστε ξεκινήσαμε ως παρέα που απλά τζάμαρε για την πλάκα της -και όχι κάτω από το όνομα Madrugada- αλλά τα πράγματα τελικά εξελίχθηκαν διαφορετικά. Πάντως στη Νορβηγία είναι πραγματικά δύσκολο για ένα συγκρότημα να μπει στη μουσική βιομηχανία, που έτσι κι αλλιώς είναι περιορισμένη.

MIC: Οι Motorpsycho πάντως έχουν δημιουργήσει ένα όνομα στην Ευρώπη εδώ και αρκετό καιρό. Τώρα είστε εσείς. Μήπως τα πράγματα σιγά σιγά αλλάζουν εκεί πάνω; Υπάρχει κανένα άλλο συγκρότημα που να αξίζει να ακούσουμε?.
Jon: Γενικά, συγκροτήματα υπάρχουν αρκετά. Είναι όμως δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο απ'αυτά. Δε μπορώ να πω οτι με έχει ενθουσιάσει κάτι. Εδώ τι γίνεται, υπάρχει κανένα καλό συγκρότημα που θα μου πρότεινες να ακούσω;.

MIC: Ναι, ένα παλαιότερο, οι Last Drive, μια φοβερή garage rock μπάντα που δεν υπάρχει πια, οι Closer, οι Bokomolech που μετράνε και μια συνεργασία με το Steve Albini και αρκετά άλλα με Ελληνικό όμως στίχο. Πάντως οι ραδιοφωνικοί σταθμοί εδώ, παίζουν περισσότερο εσάς παρά αυτούς. Πιστεύετε οτι το ραδιόφωνο καθοδηγεί το μουσικό αλλά και το αγοραστικό γούστο; Τι γίνεται με το ραδιόφωνο στη Νορβηγία;.
Frode: Μην κρυβόμαστε, το ραδιόφωνο διαμορφώνει το -μαζικό τουλάχιστον- γούστο. Ξέρεις τώρα, εταιρείες και όλα αυτά τα πράγματα. Άλλωστε και το cd είναι ένα εμπορικό αγαθό που πρέπει να καταναλωθεί. Πάντως στη Νορβηγία το ραδιόφωνο με αφήνει παντελώς αδιάφορο, αν και πρέπει να παραδεχτώ πως εμάς μας βοήθησε αρκετά.(αυτό να λέγεται...).

MIC: Απ'ότι ξέρω, εκτός από την Ελλάδα και τη Νορβηγία είναι μεγάλη η αποδοχή σας και σε άλλες βορειοευρωπαικές χώρες, στη Δανία, τη Γερμανία, το Βέλγιο. Μετά από εδώ τι λέει το πρόγραμμα; Θα δώσετε και εκεί συναυλίες;.
Frode: Βασικά μετά την Ελλάδα θα ακολουθήσει μια εβδομάδα ξεκούρασης πίσω στη Νορβηγία. Έπειτα όμως θα παίξουμε στη Γερμανία που, όπως είπες και εσύ, το κοινό είναι αρκετά μεγάλο.

MIC: Πάντως μετά από αρκετό καιρό που το γκρούπ δρούσε αποκλειστικά στη Νορβηγία, τώρα μάλλον μπαινοβγαίνετε στις διεθνείς πτήσεις και τα αεροδρόμια ανά την Ευρώπη. Νιώθετε οτι τελικά ζείτε τη λεγόμενη 'ροκ' περιπέτεια των συγκροτημάτων;.
Frode: Θα'λεγα οτι ζούμε μάλλον τη ροκ ταλαιπωρία. Εγώ προσωπικά πολύ τα βαριέμαι τα ταξίδια. Θα προτιμούσα να είμαι στο σπίτι με τους δικούς μου ή να πίνω μπίρες στην pub. Άν και μάλλον αυτό ισχύει για όλους μας ( με τρώει να τους πω για τη 14μηνη περιοδεία των Sonic Youth που είναι και πατημένοι σαραντάρηδες αλλά δεν το λέω, ας όψεται που με κέρασαν μπίρες... αχ, αθάνατη ελληνική αβροφροσύνη..).

MIC: Με αυτά που μου λέτε αρχίζω να αμφιβάλλω για το αν όντως πήγατε στη Νέα Υόρκη για την ηχογράφηση του νέου σας δίσκου. 12 ώρες ταξίδι σίγουρα θα σας τσάκιζε! (ξυπνάει ο Sivert, τώρα θα γίνει τσαμπουκάς, σκέφτομαι...).
Jon: (καταλαβαίνοντας τη μπηχτή αλλάζει ύφος και ζωντανεύει) Όχι, όχι πήγαμε στη Νέα Υόρκη, περάσαμε και πολύ καλά μάλιστα, αν και η δουλειά στο στούντιο ήταν εξαντλητική. Πάντως το αποτέλεσμα μας ενθουσίασε και μάλλον θα ενθουσιάσει και εσάς. Πάντως δεν είναι ακόμα σίγουρο το πότε θα κυκλοφορήσει.

MIC: Άν υποθέσουμε πως εσείς έχετε δυο λόγους να έρθετε στην Ελλάδα, τα νησιά και τον κόσμο που σας αγαπάει, εγώ π.χ. τι καλό λόγο θα είχα για να να έρθω στη Νορβηγία και μη μου πείς τα φιόρδ!.
Jon: Τις γυναίκες! Πολύ καλές και πολύ έξυπνες (τώρα μου τα χάλασες). Άν και από τη βόλτα που κάναμε νωρίτερα στο λιμάνι μάλλον δεν πρέπει να πολυμιλάω για τις Νορβηγίδες!.

MIC: Τώρα μιλάς καλά! Σας ευχαριστώ και καλό live.