Matt Elliott

Κυνηγάω καταστάσεις που θα μου κομματιάσουν την καρδιά....

Διχασμένη μουσικά προσωπικότητα που ακούει, παίζει και κλαίει με τα μελαγχολικά τραγούδια, κουβαλάει για πάντα τις απορρίψεις και τις χαμένες ευκαιρίες, αγαπάει τους μακροσκελείς τίτλους και ανησυχεί για την άνοδο του κορπορατισμού. Της Μαριάννας Βασιλείου

Σίγουρα οι συνεντεύξεις μέσω e-mail δεν έχουν την αμεσότητα της τηλεφωνικής συνομιλίας. Πόσο μάλλον αυτής που γίνεται αυτοπροσώπως. Από την άλλη βέβαια, ο τρόπος με τον οποίον γράφει κάποιος και οι απαντήσεις στις οποίες επιλέγει να επεκταθεί σου δείχνουν πάρα πολλά για την ψυχοσύνθεσή του και για τα ζητήματα που τον απασχολούν.


MattElliott1 - Έχω διαβάσει ότι το ενδιαφέρον σου για τη μουσική ξεκίνησε περίπου στα 7 σου, όταν ακούγοντας μια ρωσική ορθόδοξη χορωδία σε έκανε να αναρωτηθείς πώς είναι δυνατόν η μουσική από μόνη της να σε συγκινήσει μέχρι δακρύων. Μπορείς να αναφέρεις μερικά τραγούδια που σε έχουν συγκινήσει μέχρι δακρύων-και γιατί;
Πάρα πολλά τραγούδια και πάρα πολλοί λόγοι για να κλάψω.

- Τι διαφορά έχει το να δημιουργείς μουσική ως The Third Eye Foundation από το να δημιουργείς μουσική ως Matt Elliott;
Λοιπόν... ο ένας εμπλέκει την κιθάρα. Γράφω γύρω από την κιθάρα και μόνο γύρω από αυτήν και μετά προσθέτω τη φωνή και άλλα όργανα. Ο άλλος εμπλέκει τον υπολογιστή. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος σύνθεσης γιατί έχεις και μια διαφορετική αλληλεπίδραση-έναν υπολογιστή που αντιδρά διαφορετικά από ένα όργανο. Με ένα ακουστικό όργανο εσύ έχεις τον έλεγχο, αλλά στον υπολογιστή υπάρχουν πολλά στοιχεία που μπορούν να επηρεάσουν τη δημιουργική διαδικασία. Το λιγότερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να κρασάρει το κωλοπράγμα και να πρέπει να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Αλλά μπορεί και να μπεις σε περιπέτειες, προκαλώντας παράξενες χαοτικές συμπτώσεις. Πρόκειται πιο πολύ για μια σχέση συζήτησης, ενώ αντίθετα η σχέση Matt Elliott/κιθάρας μοιάζει πιο πολύ με υπαγόρευση. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι το ότι όσο πιο πολύ ανοίγεσαι σε αυτά τα τυχαία χαοτικά γεγονότα , τόσο πιο πολύ αυτά κάνουν την εμφάνισή τους.

- Όταν προσπαθεί κανείς να περιγράψει τον ήχο σου, θα χρησιμοποιήσει αναπόφευκτα τη λέξη "μελαγχολία". Για εσένα, αποτελεί στοιχείο της μουσικής μου ή πρόκειται απλά για τη διάθεση που αντανακλάται σε αυτή;
Η μελαγχολική μουσική ήταν η κύρια επιρροή μου, νομίζω εξάλλου ότι δεν γράφουν μελαγχολική μουσική πολλοί άνθρωποι. Έχω επίσης την τάση να γράφω όταν είμαι στα κάτω μου, οπότε αναπόφευκτα θα ακούγεται λίγο μελαγχολική η μουσική μου.


MattElliott2 - Ας συζητήσουμε για το "Only Myocardial Infarction Can Break Your Heart". Με ποιους τρόπους η συνεργασία σου με άλλους μουσικούς πλην των συνήθων επηρέασε τη μουσική σου και τον τρόπο που τη γράφεις;
Οι σκελετοί των τραγουδιών είχαν γραφεί πριν μπω στο στούντιο. Ο David Chalmin, ο συμπαραγωγός, βοήθησε πολύ με την ενορχήστρωση και το μιξάζ-κατά κάποιον τρόπο, είναι ιδιοφυΐα στην παραγωγή. Με σύστησε επίσης στον Ralf Seguinier (κρουστά) και στον Jeff Hallam (κοντραμπάσο) και ήταν μεγάλη μου χαρά που δούλεψα μαζί τους. Κάνουμε τουρνέ μαζί όταν το επιτρέπουν οι προϋπολογισμοί. Έκανα αυτό που κάνω πάντα όταν δουλεύω με μουσικούς. Καταλήγουμε σε αυτό που θεωρούμε απολύτως αναγκαίο και μετά τους αφήνω όλο και περισσότερο ελεύθερους και τους ζητώ να αυτοσχεδιάσουν και να γίνουν όλο και πιο τρελοί. Τότε παίρνουμε αυτό που έχουμε και το μορφοποιούμε σε κάτι με συνοχή. Πιθανότατα ήταν και ο πιο διασκεδαστικός δίσκος που έχω ηχογραφήσει.

- Η περιορισμένη έκδοση του δίσκου περιέχει δυο επιπλέον κομμάτια υπό την περσόνα του The Third Eye Foundation. Γιατί αποφάσισες να τα βάλεις σε έναν δίσκο του Matt Elliot;
Όταν κάνω remix, τα κάνω ως ο Third Eye Foundation, οπότε βγάζει νόημα. Πέρασα πολύ ωραία "ρεμιξάροντας" τη δική μου δουλειά, είναι η πρώτη φορά που το έχω κάνει.

- Προσωπικά λατρεύω το "If Anyone Tells Me, 'It's Better to Have Loved and Lost than to Have Never Loved At All,' I Will Stab Them in the Face". Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πώς ξεπερνάει κανείς τον πόνο μιας ραγισμένης καρδιάς;
Δεν υπάρχει τίποτα να σε βοηθήσει. Η ζωή μας πετάει στα μούτρα μια αδιάκοπη σειρά από απορρίψεις και χαμένες ευκαιρίες και το βάρος τους το κουβαλάμε για πάντα - και δεν κάνω πλάκα για αυτό. Οι άνθρωποι είναι κατά βάση τρελοί και η τρέλα αυτή εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Για αυτό και οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε απελπιστικά μόνοι τον περισσότερο καιρό, ακόμα και αν προσπαθούμε να παραστήσουμε ότι δεν είναι έτσι ή να αποστασιοποιηθούμε από αυτό το γεγονός. Υπάρχει πολλή ομορφιά στη ζωή, αλλά υπάρχουν και ένα σωρό μαλακίες με τις οποίες πρέπει να τα βγάλουμε πέρα.


Matt Elliott & Thee Stranded Horse - Η τριλογία των "Τραγουδιών" ("Drinking Songs", "Failing Songs", "Howling Songs") φαίνεται να έχει γραφεί σε πολύ δύσκολες και ταραχώδεις στιγμές της ζωής σου. Πώς είναι να τις ξαναεπισκέπτεσαι όταν ερμηνεύεις τα τραγούδια ζωντανά; Ή πρόκειται για μια λυτρωτική εμπειρία;
Η μουσική για μένα είναι ένα είδος θεραπείας. Αν και μπορεί να φαίνεται ότι η ζωή μου ήταν δύσκολη, δεν ήταν συνέχεια έτσι. Ή δεν ήταν περισσότερο ή λιγότερη δύσκολη από αυτή των περισσότερων, αν αυτοί ήταν αρκετά γενναίοι να αντιμετωπίσουν τα ζόρια τους. Υπό μία έννοια, είναι λυτρωτικό και υπό μία άλλη σε βοηθά να θυμηθεί ποιος ήσουν. Η ζωή τείνει να μας κάνει πιο σκληρούς: η πρώτη φορά που κομματιάζεται η καρδιά σου είναι πολύ οδυνηρή, αλλά η κάθε επόμενη φορά είναι λιγότερο, αν και ίσως ο πόνος αντικαθίσταται από την απογοήτευση. Στην πραγματικότητα είμαι λίγο εθισμένος σε αυτό, έχω την τάση να κυνηγάω καταστάσεις που θα μου κομματιάσουν την καρδιά και για αυτό το λόγο καταλήγω σε κάτι συναισθηματικά ζόρικες καταστάσεις. Αλλά όπως είπα, είναι μάλλον σαν να τα θέλω και να τα παθαίνω.

- Μπορείς να μας δώσεις πληροφορίες για το ντοκιμαντέρ "What a fuck am I doing on this battlefield", το οποίο έχει ως θέμα εσένα; Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό; Το να είσαι το αντικείμενο ενός ντοκιμαντέρ σε κάνει να νιώθεις εκτεθειμένος ή λυτρωμένος;
Εμπιστεύτηκα απόλυτα τους δημιουργούς Nico Peltier και Julien Fezans. Ακόμα και την πρώτη φορά που το είδα ένιωσα λίγο... δεν ξέρω... μια κατά μέτωπο αντιμετώπιση, κατά κάποιον τρόπο. Έκαναν καλή δουλειά στο να δείξουν πώς είμαι σαν άνθρωπος... πολύ μπερδεμένος και αγχωμένος. ;-)


MattElliott- Ένα από τα τραγούδια σου έχει τον τίτλο "All Of Our Leaders Are Sociopathic, Criminal Monsters Who Should Be Locked Away Far From Any Kind Of Power For The Good Of All Humanity ". Ως Ευρωπαίος πολίτης, πώς βλέπεις το μέλλον της, δεδομένης της οικονομικής κρίσης και την άνοδο του φασισμού σε αυτήν;
Όσο κι αν μισώ τα εγκλήματα μίσους, οι αληθινοί κίνδυνοι προέρχονται από την άνοδο του κορπορατισμού και του νέου ολοκληρωτισμού που έρχεται στο προσκήνιο, ο οποίος είναι η απόλυτη έκφραση του φασισμού. Ζούμε σε τρομακτικούς καιρούς, μας παρακολουθούν ολοκληρωτικά στο διαδίκτυο και στο δρόμο, έχουν τώρα αρχίσει να μπουζουριάζουν κόσμο για πράγματα που έχουν γράψει στο Twitter, τα στρατιωτάκια καταφθάνουν, το να εκφράσεις την αντίθεσή σου με κάτι είναι δυνατό μόνο μετά από άδεια και η αστυνομία ξυλοκοπά πολίτες που τολμούν να πουν "φτάνει". Κι εμείς σαν άνθρωποι, για το χατίρι του μέλλοντος πρέπει να υψώσουμε το ανάστημά μας και να πούμε "φτάνει" όσο πιο δυνατά μπορούμε. Δυστυχώς εύκολα αποσπάται η προσοχή των περισσοτέρων και θα είναι πολύ αργά μέχρι να καταλάβουν όσα κρύβονται πίσω από αυτές τις καταστάσεις. Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι οι κυβερνήσεις και τα διάφορα όργανά τους δουλεύουν για τις ΗΠΑ, όχι για κάποιες ανόμοιες συντεχνιακές οντότητες. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις πληρώνουν περισσότερα για παρασκηνιακές πιέσεις παρά για φόρους - αυτό θα έπρεπε να είναι παράνομο.

- Ορισμένα τραγούδια σου έχουν τεράστιους τίτλους, όπως τα προαναφερθέντα "If anyone tells me...", και "All of our leaders...." Υπάρχει ιδιαίτερος λόγος για αυτό ή απλά έτσι σου βγαίνει;
Ένας τίτλος είναι σαν ένα τραγούδι και δεν θα έπρεπε να υπάρχει όριο στο πόσο μικρό ή μεγάλο θα είναι, αν και οι εκδότες μου το βρίσκουν πολύ ενοχλητικό.

- Μιας και δεν είναι η πρώτη φορά που παίζεις ζωντανά στην Ελλάδα, τι περιμένεις από ένα κοινό το οποίο σε έχει ξανακούσει live;
Κάθε φορά είναι διαφορετική, προσπαθώ να μην έχω προσδοκίες. Ελπίζω ότι θα είναι όπως συνήθως στην Ελλάδα, γεμάτη ζεστούς, φιλικούς ανθρώπους.

- Τι θα δούμε στη σκηνή στις 24 Μαρτίου;
Περιμένετε και θα δείτε...