Σιγανίδης Μιχάλης: Δεν υπάρχει διάζευξη, μόνο αποχωρισμοί

Το νέο πόνημα του Μιχάλη Σιγανίδη, 97%, είναι ο όγδοος προσωπικός διάδρομος απογείωσης και γείωσής μας, ο οποίος κυκλοφορεί ταυτόχρονα σε δίσκους 33 [βινύλιο] και 500 στροφών [cd]. Είναι από τις δουλειές εκείνες όπου οι πηγές περιέχονται αυτούσιες στο πολυκύμαντο αποτέλεσμα και ο ακροατής-θεατής-κοινωνός απολαμβάνει μέρος της διαδικασίας μέσα στο περιεχόμενο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι το άθροισμα των μερών είναι πάντα λιγότερο από το [εν]δεχόμενο ως σύνολο κι ότι κάθε επόμενη ακρόαση μεγαλώνει και πλουταίνει αυτή τη διαφορά. Κι ακόμη ότι ο κοινωνικός καθημερινός μας πολιτισμός είναι βασικός διαμορφωτής πολιτισμικής ταυτότητας και ετερότητας. (*)

Αν πω απλά ότι είναι πολύ καλός δίσκος είναι σα να λέω ότι το τζατζίκι προσφέρεται για τσουλήθρα. Αν πάλι δηλώσω ότι απευθύνεται σε ειδικό κοινό είναι σα να ξεχωρίζω τον ταπεινό εαυτό μου από έναν οποιονδήποτε κοινό θνητό Καζαντζίδη [όσο υπάρχεις θα υπάρχω, φερειπείν]. Αν ισχυριστώ ότι είναι λαϊκός, τζαζ, πειραματικός, αβανγκάρντ, ενθεματικός... πως θα δικιολογήσω τις "μουσικές συνάψεις" και τις εκ-φραστικές βαριάντες που τον εκτρέπουν και τον επαναφέρουν στην ιδεατή του στροφορμή; [αναλόγως, αλόγως, αναλογικώς και ψηφιακώς] Η αδυναμία μου να τον περιγράψω δεν με κάνει ά-λογο, αλλά περήφανο που νιώθω πιότερα απ' όσα μπορώ να πω. (**)

Σε μια κουβέντα με τον Μιχάλη Σιγανίδη ή Γιαβάσογλου υπάρχουν δυο ενδεχόμενα. Ή θα μεγαλώσει η περιέργεια ή θα βαθύνει η σύγχυση. (***) Και τα δυο έχουν το γούστο τους, μια που όλα είναι εντροπία και τίποτα εντροπή. Έτσι όπως απαντάει ο Μιχάλης θα αναγκαστείτε να υποστείτε και τις αγκυλώσεις μου για να τον διαβάσετε. Διαβάσογλου λοιπόν και ιδού τι του προμηνύω [αν μου απαντήσεις το 97% θα είμαι φχαριστημένος] και τι προμηνύεται [χιούμορ, πλάκες και είδη υγιεινής δια(σ)τροφής, β(γ)άλε όσα θες].

Τι είναι αυτό το 3%, το μερίδιο των αγγέλων; Που χάνεται; Χάνεται ή είναι αυτό που μας απομένει; 97% Owned, λέγεται ένα βρετανικό ντοκιμαντέρ. Τι σου ανήκει και τι μας ανήκει επιτέλους; [βασικά θέλω να μάθω πως προέκυψε ο τίτλος, αλλά ντρέπομαι να το ρωτήσω ευθέως]
Κύριε,
(ελπίζω να μην αφαιρέσετε τις επεξηγήσεις σου, τις εντός των αγκυλών, στο τελικό κείμενο).
Αυτή την ερώτηση, ως ρητορική, την απάντησες εσύ. θα εξηγηθώ παρακάτω.

Ο παππούς είναι το κέντρο του εξώφυλλου ή πρυτανεύει και στο περιεχόμενο; Έχετε κάποια συγγένεια οι δυο σας; Είστε ομώνυμοι; [ΑΠΕΒ. 24-9-93;]
Εκείνος ο μακαρίτης στο "πρωί και το βράδυ" είναι άλλος, ο θείος Μιχάλης από την Έδεσσα. Τα χασαπάκια εκεί, το '37, ίδρυσαν το ποδοσφαιρικό σωματείο "Χρυσό Μαχαίρι". Αυτός ο Kυριούλης, που μου είναι άγνωστος -δυνάμει, ο καθένας μας- είναι από τα Χανιά. Τον απαθανάτισε, στο αγγελτήριο της κηδείας του, η Άνια Βουλούδη, η οποία φιλοτέχνησε το booklet, στην πόρτα των κοιμητηρίων. Το πένθος, συσχετίζεται με το 97% (το κοινό μας DNA με τους ουρακοτάγκους), στο δίσκο. Όπως γράφει η Γεωργία Τριανταφυλλίδου:
Γιατί το ''97%" είναι η λυσσαλέα διατύπωση του βάρους που αφήνει πάνω μας ο περίγυρος: η μαμά, ο γείτονας, ο συγγενής, ο συνεπιβάτης, ο φίλος, ο αθώος διερχόμενος, το αποτύπωμα της φωνής τους.

Η Μπέτυ έχει μετακληθεί από κάποια περιπέτεια του Επιθεωρητή Κλουζώ; Είναι αυτή η "παθιάρα" που πρέπει να πας "για ένα μεσάζ"; [Ο Ροζ Πάνθηρ ξαναχτυπά, μπερδεύει το μασάζ με το μεσάζ-μήνυμα]
Η Μπέτυ εκφράζει το ψυχαναγκαστικό μοντέλο της υπερ-προστασίας και, συνεπώς, της εξάρτησης. Μετά τη μελοποίηση της αγαπημένης μητρικής μου φωνής, παραθέτω το ντουέτο μας με τον βιολιστή Δημήτρη Πολυζωίδη.

Όλο κλειστό - όλο αφήστε μήνυμα; Τι θα γίνει; Θ' απαντήσεις; Τι να αναμένουμε στον τηλεφωνητή; [ζωντανές εμφανίσεις, άλλες δράσεις που ετοιμάζεις]
Συνήθως περιμένω την πρόσκληση και ανταποκρίνομαι. Τώρα όμως με την κρίση, θα επιδιώξω να παίξουμε, γιατί είναι πολύ ελκυστική η σύνθεση του συγκροτήματος: Χάρης Λαμπράκης (πλήκτρα, νέυ), Κώστας Αναστασιάδης (τύμπανα), James Wylie (άλτο σαξόφωνο), Λευτέρης Μουμτζής (φωνή, μπάσο).

[...] στοναχή, μαξούλι, λέλε μπόζε! γίγαρτον, παιπάλη, αφθεγξία. Τι σημαίνουν όλα αυτά τα γήινα και τ' αριστοφανικά; Πως μετακόμισαν το 2012; [δώσε ορισμούς ή δώσε πάσες, δώσε και σώσε]
Αναφέρομαι -όπως πάντα παλιμπαιδίζοντας στα "δύσκολα"- στο Μακεδονικό Ζήτημα, δια της περιπετείας της Γλώσσας και του Χρόνου. Η Άντζυ πρέπει να διαβάσει ένα κείμενο, πιθανώς του Παπαδιαμάντη, σε θεατρικό αναλόγιο του σχολείου και κάνει πρόβα στο σπίτι.

Μας γέρ(λ)ασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες; Ποιος είν' αυτός ο "πρόωρος" Γιώργος;
Είναι η ανατροπή, στο ποίημα "Νέοι της Σιδώνος", του Μανώλη Αναγνωστάκη.
Γράφει η φιλόλογος από το μπλογκ "εκτίθεμαι":


Η παλιά γενιά χλευάζει τους νέους με βαθιά πίκρα, όπως δείχνει και η αποστροφή του ποιητή στο φίλο του, Γιώργο (Αποστολίδη), με τον εξομολογητικό στίχο, που βρίσκεται σε παρένθεση, στο τέλος του ποιήματος.
Κι αυτό το "ρ" που ακούγεται σαν "λ", στην ηχογράφηση της φωνής του ποιητή! Έχει φοβερό ενδιαφέρον ότι ο Αναγνωστάκης κρατάει τον τίτλο του Καβαφικού ομώνυμου ποιήματος και γράφει για τη σχέση του με τη νεανική αφασία της δικής του εποχής. Εμείς φτιάξαμε μια bosa nova ως lounge version χωρίς το ποιητικό σώμα αλλά ακουμπώντας στην αύρα του. Έτσι, ακούγεται μόνο ο καταληκτικός στίχος.

Η Άντζυ είναι Αστυνομικίνα; [της οικογενείας των Ντίκινσον; της Έμιλυ;] Τι ρόλους παίζει;
Πρόκειται για μία εμπειρίκεια παιδίσκη με ανεπτυγμένο μπούστο, φίλη της Σορέλα -ιταλιστί, αδελφής- που είναι, όντως, η αδελφή του Αγριογούρουνου (όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι νεάνιδες). Αυτοί οι ρόλοι γράφτηκαν για τις φωνές της Αλεξάνδρας Νάσσου (Άντζυ), της Μαριέλλας Κεσίσογλου (Σορέλα) και του Θοδωρή Θεοδωρίδη (Αγριογούρουνο). Τα εννέα σκετσάκια είναι αποκύημα διαλογισμών μου γύρω από την έννοια του στερεότυπου, στον ήχο και στον λόγο. Δεν έχουν κανένα χιούμορ, ούτε κάποιο σκοπό. Είναι αποσπάσματα φανταστικού μεταγλωττισμένου σήριαλ που ακούω στην καθημερινότητά μου. Η κατάληψη του "ξένου".

Το ισοζύγιο αναλογικών και ψηφιακών "συνάψεων" πως επιτυγχάνεται; [με ποιες άταχτες ταχτικές;]
Επιτυγχάνεται από τον νυχτερινό περσεψιονίστ με απόλυτη εμπιστοσύνη στην ποίηση της μουσικής.

Ο Πάνος Κουτρουμπούσης είναι φίλος; Ο Τζάτζας ήτο λήσταρχος; Ο Καφάσης είναι ακόμη καλτ;
Ο Πάνος Κουτρουμπούσης είναι λήσταρχος των γραμμάτων. Έζησα καιρό υπό την επήρεια του Κρισγιαούρτι του. Ο Καφάσης πάντα ήταν καλτ. Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος μου πρότεινε το sample. Ο Τζάτζας πήρε τη μαμά το Φεβρουάριο του '12.

Οι Αλλοπαρμένοι είναι η μόνη παράσταση που έχεις (απεκ)γδύσει μουσικά;
Έχω γράψει μουσική για μερικές θεατρικές παραστάσεις που σκηνοθέτησαν μέσα στα χρόνια οι: Φούλης Μπουντούρογλου [Τέλος, του Μπέκετ], Νίκος Κουμαριάς [Όνος], Στέλλα Μιχαηλίδου [Το Όνειρο του Ρο, Ο γάιδαρος ο Μένιος ο παραχαϊδεμένος] και ο Νίκος Χουρμουζιάδης [Αλλοπαρμένοι, του Μίντλτον]. Νοιώθω την άνεση να επεξεργάζομαι μουσικά θέματα των παραστάσεων στους δίσκους.

Μυγδονία ή Macedonia; χους εις χουν ή χου ιζ χου; Τα διλήμματα που μας θέτουν/τίθενται είναι καίρια ή πλέρια; Είναι λόγια ή παράλογα;
Δεν υπάρχει διάζευξη, μόνο αποχωρισμοί. "Πρόσωπο και χώμα", όχι "...ή χώμα".

Ο Ψ είναι εσύ; Είναι εγώ; Είναι ή δεν είναι; Τι είναι τι δεν είναι; Μας χρειάζεται, τον χρειαζόμαστε;
Ένας ρόλος είναι. Ο shrink. Όταν το μαχαίρι χτυπήσει κόκκαλο, τον χρειαζόμαστε. Τότε, μας χρειάζεται κι αυτός.

Ο κόσμος του ΜουΣου είναι οι φίλοι; [ΦουΜουΣου]
Ναι, οι Άλλοι.

Πότε είσαι Γιαβάσογλου και πότε δεν; [είναι το γένος σου αυτό;] Είσαι τύπος γιαβάς-γιαβάς;
Πολύ αργός, σαν κοάλα. Είναι ήρωας του Κόντογλου και του Γιάννη Μαρή, ο Γιαβάσογλου. Μια θεία μου έλεγε ότι, η εκ Μιχαλιτσίου Προύσσης ορμώμενη οικογένειά μας, έφερε το όνομα Χατζηκυριάκος. Υπέγραφα ως Γιαβάσογλου τις συμμετοχές μου σε παραλογοτεχνικά περιοδικά της εποχής (Μορμώ, Φεαδέρων, Γυμνός Οφθαλμός κ.ά.)

Η Παυλίνα Μάρβιν τι ρόλο παίζει;
Είναι εξαδέλφη μου, σύμφωνα με το δικό μου Οικογενειακό Δίκαιο.

Σερσέ λα μαμ! [τηλεταινία 1996 / Μικρές Αγγελίες, 1999 / Οι Άλλοι Live, 2009] Ποιος είναι Ο αδερφός μου; [μου/σου/του, εννοώ ποιος είναι ο Γιώργος Σιγανίδης;]
Είναι ποιητής, ιππίλαρχος με νεογνική μελαγχολία, μεγαλοδικηγόρος, Ζορό, ο Μεγάλος Αδερφός.

Ότι δεν αγαπάει το θάνατο ο κινηματογράφος! - Μίλτος Σαχτούρης & Μιχάλης Σιγανίδης [ΜΣ&ΜΣ]. Δεν είναι φιλμ νουάρ; Πες δέκα+μία αγαπημένες ταινίες!
Είσαι ο πρώτος που το επισημαίνει και με ευχαριστεί πολύ το γεγονός. Ο άνδρας που αγαπούσε τις γυναίκες [1977, Francois Truffaut] / Ντόγκβιλ [2003, Lars von Trier] / Οι 7 Σαμουράι [1954, Akira Kurosawa] / Καρκαλού [1984, Σταύρος Τορνές] / Το γεράκι της Μάλτας [1941, John Huston] / Θου-Βου [1969, Θανάσης Βέγγος] / Τα χρώματα της ίριδας [1974, Νίκος Παναγιωτόπουλος] / Σαμουράι [1967, Jean-Pierre Melville] / Ο θείος απ' την Αμερική [1980, Alain Resnais] / I vitelloni [1953, Federico Fellini].

Πως κατάφερες να έχεις τόσα ετερώνυμα κομμάτια; [35 όλα;] Είσαι πρόσωπο ή φίλος του Πεσόα;
Φ(ίλοι) Φ(ερνάντο) Π(εσόα). Η ονοματοδοσία είναι το φόρτε μου από τότε που με θυμάμαι. Η λίστα που παραθέτεις [Αχειροποίητος, Χ.Μ.Ο., Ανατόλια, Μαντολινάτα, Κ.Ω.Θ., Αχίλλειον, Φ.Ο.Θ.Κ., Σούπερ 8, Μορμώ, Αγροτικόν, Συν και Πλην, Τρίο Κροκ, Καφέ-Θέατρο, Χειμερινοί Κολυμβητές, Ε.Φ.Σ.Υ., Μικρός Αδερφός, Το Πρωί και το Βράδυ, Ιχνηλάτες του Ιούρα, Γουτού-Γουπατού, Primavera en Salonico, Visiting Cousins, Ο Ήλιος και το Φεγγάρι, Το Τραίνο-Φάντασμα Φίλος, Εφάμιλλοι, Siganidis Tours, Ευτυχής Τετράπους Γαμέτης, Μικρές Αγγελίες, D.S.M. III, Basse classe, The Low Tsakras, Sabbath Lift, Φίλοι Μίλτου Σαχτούρη, The Husband, Οι Άλλοι] είναι το βιογραφικό μου. Εκκλησίες, Καφενεία, Σωματεία, Ιδρύματα, Συγκροτήματα, Δίσκοι.

Γκουβέντας, Παπαδιαμάντης, Σπανός, λα μαμ. Τι είναι όλα αυτά τα σενάρια; Τη βρήκατε τη μαμά ή πώς τελειώνει αυτή η τηλεταινία;
Τι δεν καταλαβαίνεις; Τραγούδια "εν ετέρα μορφή". (Είναι στο νοσοκομείο, να παν οι άλλοι, να παν οι άλλοι). [Υπάρχουν ως εμπλουτισμένο μέρος στο 97%].

Αν [σου] ζητούσα 10+1 μουσικές επιρροές τι θα δήλωνες; [ονόματα και τίτλους, αν ευαρεστείσαι]
John Cage / Bob Dylan / Τώνης Μαρούδας / Charles Mingus / Σάκης Παπαδημητρίου / The Beatles / Erik Satie / Πρόδρομος Τσαουσάκης / Peter Kowald / Διονύσης Σαββόπουλος / Gustav Mahler / Θρασύβουλος Στανίτσας / James Brown / Pink Floyd / Ισίδωρος Παπαδάμου / Frank Zappa / Gentle Giant / Δημήτρης Πουλικάκος / Φλώρος Φλωρίδης.

--------------
σημειώσεις
* Το τυχαίο... μάς αποκαλύπτει την ύπαρξη μέρα με τη μέρα.
** Στην τέχνη θα βρεις οπωσδήποτε ένα πράγμα: αυτό που δεν μπορείς να εξηγήσεις.
*** Η τέχνη υπάρχει για να αναστατώνει...
[όλες Υποδείξεις του Ζορζ Μπρακ, όπως μεταφράζονται από τον Σάκη Παπαδημητρίου στο βιβλίο Η Ποίηση των Δίσκων, Σαιξπηρικόν 2014]