Η Μεγάλη Βρετανία έχει πεθάνει
Επιθετικός, βίαιος και μελαγχολικός συνάμα, ο κόσμος που έχει δημιουργήσει ο νεαρός Ιταλός Iacopo Bertelli που ζει στο Λονδίνο, σε πνίγει με την σκοτεινιά που αποπνέει, με το μουσικό του ύφος να έρχεται κατευθείαν από τα τέλη των 70's και την post punk σκηνή εκείνης της εποχής. Με αφορμή τις live εμφανίσεις του σε Θεσσαλονίκη (07/02 στο Coo Bar, με support τους Kid Galax) και Αθήνα (08/02 στο Death Disco) είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία μαζί του.
- Ένα παιδί 23 ετών από το Λονδίνο που δεν παίζει dubstep ή house μουσική. Τι σε οδήγησε στο να έχεις αυτή τη μουσική κατεύθυνση και ποιες οι βασικές επιρροές σου;
Καταρχήν αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι η μουσική που παίζω δεν είναι το μοναδικό είδος το οποίο αρέσκομαι να ακούω. Ο μουσικός μου φάκελος είναι γεμάτος από διαφορετικά πράγματα, από noise σε pop, από παλιά ιταλική μουσική των 70's σε πρώιμες αμερικάνικες hardcore μπάντες. Πιστεύω ότι αυτό που επηρεάζει κυρίως τον εαυτό μου, είναι οτιδήποτε κινείται και πλαισιώνει τη ζωή μου. Καθαρά μουσικά, θα έλεγα με σιγουριά η no wave σκηνή της Νέας Υόρκης και η αντίστοιχη του 1977 της Μεγάλης Βρετανίας.
- Πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου σε κάποιον που δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι M!R!M;
Θολή και ασαφή, σίγουρα δε θα την χαρακτήριζες ως ένα εύκολο άκουσμα.
- Από που εμπνεύστηκες και προέρχεται το ακρωνύμιο M!R!M; Να υποθέσω ότι δεν έχει να κάνει τίποτα με το Marketing Resource Management.
Χα χα, το ακρωνύμιο δεν έχει καμία πλέον σημασία. Γεννήθηκε υπό τελείως διαφορετικές συνθήκες, οπότε τώρα μπορεί να σημαίνει οτιδήποτε, ακόμη και Marketing Resource Management αν το επιθυμείς.
- Πες μου μερικά πράγματα για το "Heaven" και τη δημιουργία του άλμπουμ. Πώς ξεκινάει συνήθως η διαδικασία σύνθεσης ενός κομματιού;
Το "Heaven" είναι απλά το αποτέλεσμα ενός άσχημου καλοκαιριού που είχα και θα μπορούσα να πω πως είναι καθαρά ο καθρέπτης του υποσυνείδητού μου. Αυτά τα τραγούδια μιλάνε για εμένα. Ηχογράφησα τα πάντα στο μικρό μου δωμάτιο εδώ στο Λονδίνο με ένα χάλια HP και μια φτηνή κάρτα ήχου. Παρόλα αυτά ήτανε νομίζω αρκετά.
- Τι ακούς τον τελευταίο καιρό; Μερικούς νέους καλλιτέχνες από το Λονδίνο που θα πρότεινες ανεπιφύλακτα;
Ακούω πολλά και διαφορετικά πράγματα τελευταία για να είμαι ειλικρινής. Αυτήν την περίοδο έχω εμμονή με μια cult Ιταλική ροκ μπάντα, τους Massimo Volume. Δε θα πρότεινα καμιά από τις μοντέρνες αγγλικές μπάντες. Η Μεγάλη Βρετανία έχει πεθάνει. Οι περισσότερες από τις νέες βρετανικές μπάντες είναι υπερεκτιμημένες. Θα μπορούσα να προτείνω ν' ακούσετε αρκετούς σπουδαίους καλλιτέχνες τους οποίους έχουμε στην Ιταλία, αλλά και σε άλλα μέρη της Ευρώπης, όπως τους His Electro Blue Voice, μια από τις αγαπημένες μου αυτή τη στιγμή μπάντες. Υπάρχουν πραγματικά τόσα ονόματα που θα μπορούσα να αναφέρω.
- Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι όλων των εποχών, που σε αφήνει ακόμη με κομένη την ανάσα και γιατί;
Θα μπορούσα να πω το "Strange" των Galaxie 500, απλά και μόνο γιατί είναι απολύτως τέλειο, όπως άλλωστε και ολόκληρο το άλμπουμ "On Fire".
- Διαβάζεις κάτι από το οποίο θα μπορούσες να πεις ότι αντλείς έμπνευση; Μερικοί από τους αγαπημένους σου συγγραφείς;
Δεν είμαι και τόσο του διαβάσματος είναι η αλήθεια, είμαι πιο πολύ της ακρόασης και της παρακολούθησης. Πάραυτα θα μπορούσα να αναφέρω ως έναν από τους αγαπημένους μου τον Pier Paolo Pasolini.
- Παρακολουθούσα αυτές τις ημέρες την βρετανική σειρά "Black Mirror". Ποιος είναι ο δικός σου χειρότερος εφιάλτης όσον αφορά την τεχνολογία, την εξέλιξη αλλά και το μέλλον μας ως ανθρώπινα όντα;
Δεν φοβάμαι αλλά είμαι πολύ απογοητευμένος με την κοινωνία μας, η εξέλιξή μας είναι απλά ένα βήμα ακόμη πιο κοντά προς το τέλος. Οτιδήποτε υπάρχει γύρω μας εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο σε κάτι πιο ψεύτικο και τεχνητό. Ο χειρότερος εφιάλτης μου θα μπορούσε να είναι το να ζω για πάντα εδώ σε αυτόν τον πλαστικό πλανήτη.
- Φόβος, μοναξιά, απογοήτευση, βία, φονταμενταλισμός, έλλειψη δικαιοσύνης και αληθινής δημοκρατίας, μερικά μόνο από τα αρνητικά χαρακτηριστικά που ενυπάρχουν σ' ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια λόγω της πολιτικής και οικονομικής αστάθειας που δημιουργεί η περιβόητη ελληνική κρίση. Θαρρώ πως η μουσική σου θα μπορούσε να αποτελεί κάλλιστα ιδανικό σάουντρακ.
Ναι, είναι εν γνώση μου ότι δεν είναι και η καλύτερη δυνατή περίοδος για την Ελλάδα, και είναι πολύ στενάχωρο, αλλά αληθινό. Όντως η μουσική που παίζω θα μπορούσε να ταιριάξει απόλυτα.
- Μερικοί από τους στόχους και τα όνειρά σου για τα επόμενα χρόνια που έρχονται;
Θέλω να είμαι ευτυχισμένος με τον εαυτό μου, ίσως με την μουσική, ίσως με κάτι άλλο. Θα κάνω το καλύτερο δυνατό για να το ελευθερώσω. Θέλω να είμαι παραγωγικός, θετικός και πιθανόν ερωτευμένος.
- Οι πρώτες σου ζωντανές εμφανίσεις στην Ελλάδα. Τι είδους εξοπλισμό χρησιμοποιείτε συνήθως και τι μπορούμε να περιμένουμε από τις συναυλίες σας σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη;
Βασικά χρησιμοποιούμε μπάσο και κιθάρα, με αρκετά πετάλια ώστε να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο θόρυβο. Η πιο πρόσφατη σύνθεση της μπάντας είναι με τη προσθήκη μιας ακόμη κοπέλας που παίζει πλήκτρα, αλλά δυστυχώς δεν θα τα καταφέρει να βρίσκεται στην Ελλάδα. Να περιμένετε μια γερή δόση παράνοιας.
