She she she shine on

Τραγουδίστρια, μουσικός και τραγουδοποιός με επιρροές που μπερδεύουν τον Debussy με τον Tom Waits και τον Jean-Pierre Jeunet με την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, η Shara Worden είναι η καλή νεράϊδα του παραμυθιού που ακούει στο όνομα My Brightest Diamond. Το διαμάντι της φωνής της άστραψε μέσα στον "βούρκο" του υπόγειου Rodeo, μια Παρασκευή που τα σκουπίδια στοιβάζονταν σε λοφίσκους στους δρόμους της Αθήνας. Τίποτα από αυτά δεν φάνηκε να εμποδίζει τους My Brightest Diamond να χαρίσουν μια αξέχαστη συναυλία στο ενθουσιώδες ελληνικό κοινό. Και η Shara είχε μόνο καλά πράγματα να πει στην πρώτη της εμφάνιση στην Αθήνα: "οι δρόμοι της πόλης σας είναι έντονα φορτισμένοι συναισθηματικά... νιώθω ότι κάτι γίνεται εδώ."

Σας ενόχλησε που παίξατε σε ένα χώρο τόσο κλειστοφοβικό και με τόσο κακό ήχο;

Είμαστε έτοιμοι για όλα. Κατά τη διάρκεια μιας τουρνέ μπορεί τη μια μέρα να παίζουμε σε θέατρα με βελούδινα καθίσματα και καταπληκτική ακουστική και την επόμενη σε υπόγεια σαν το χθεσινό. Ο χώρος καθορίζει το πως θα παίξουμε κάθε βραδιά και χθες είμαστε λίγο punk rock αν πρόσεξες. (γέλια)

Προέρχεσαι από οικογένεια μουσικών και έχεις κάνει κλασικές σπουδές. Υπήρξε αυτό ποτέ περιορισμός για τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες;

Σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ την εκπαίδευση δεσμευτική, είναι κατά τη γνώμη μου απαραίτητη προκειμένου να εκφραστώ πιο άρτια. Η μουσική είναι για όλους και αποτελεί κομμάτι της ανθρώπινης υπόστασης. Δεν έχει σημασία πόσες χορδές παίζεις, ό,τι εκφράζεις μέσα από την καρδιά σου είναι αυθεντικό. Αυτή είναι η ουσία του rock 'n' roll. Για μένα η μουσική δεν διαχωρίζεται σ' αυτήν που είναι για πολλούς και σ' αυτήν που πρέπει να την σπουδάσεις και είναι για λίγους. Ο Wes Montgomery, ο μεγαλύτερος jazz κιθαρίστας του 1965 είναι ένα καλό παράδειγμα αυτοδίδακτου μουσικού. Στην περίπτωσή μου, με βοηθάει να έχω ένα δάσκαλο και ένα στόχο.

Η αμερικάνικη κουλτούρα είναι μάλλον αδύναμη στο θέμα του μέντορα, αλλά αν κοιτάξουμε μεγάλους καλλιτέχνες όπως ο Michaelangelo, o Da Vinci και ο Mozart, πίσω τους υπάρχει ένα σύστημα υποστήριξης και καθοδήγησης που εκπροσωπείται από μεγάλους δασκάλους. Σπούδασα όπερα, πήρα το πτυχίο μου και συνεχίζω να παρακολουθώ μαθήματα φωνητικής γιατί καθώς μεγαλώνεις η φωνή αλλάζει. Η ζωή του καλλιτέχνη κλασικής μουσικής δεν μου ταιριάζει γι' αυτό και δεν την ακολούθησα, αλλά το πόσο θα σε περιορίσει μια κλασική μουσική παιδεία εξαρτάται από τον χαρακτήρα σου. Το rock 'n' roll θεωρείται συνώνυμο της ελευθερίας αλλά τελικά δεν είναι γιατί εξαρτάται από τα γούστα του κόσμου και την κουλτούρα της κάθε εποχής. Οπότε τι είναι ελευθερία τελικά? Ειλικρινά δεν ξέρω... Κάνεις ό,τι σου λέει η καρδιά σου ευελπιστώντας ότι θα επιβιώσεις.

Πως είναι να "γεννάς" έναν κόσμο παραμυθένιο και ρομαντικό στις μέρες μας; Νιώθεις ποτέ παγιδευμένη σε λάθος εποχή;

Συνεχώς! Θα προτιμούσα να είχα γεννηθεί γύρω στο 1900. Την εποχή του ιμπρεσιονισμού. Παρόλα αυτά, το κοινό που έρχεται στις συναυλίες μας δείχνει επικοινωνεί πολύ καλά με αυτό που κάνουμε. Νιώθω ότι δεν προσπαθώ να δείξω κάτι στον κόσμο και ότι τα τραγούδια μου κυρίως αντικατοπτρίζουν αυτά που βιώνω. Όσο για τα παραμύθια... ήμουν πολύ θλιμμένη για πάρα πολύ καιρό και μετά ενώ ήμουν κάπως καλύτερα, πέθανε ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Ο θάνατος αυτός ήταν αναπάντεχος και τραγικός. Ο μόνος τρόπος για να ξανασταθώ στα πόδια μου και να νιώσω λίγη χαρά ήταν να ψάξω τη μαγεία που υπάρχει στα μικροπράγματα που συμβαίνουν καθημερινά, αυτές τις περίεργες συμπτώσεις, αυτά τα τυχαία γεγονότα της ζωής. Αν προσέξεις, γύρω μας υφαίνεται ένας καμβάς ομορφιάς και όταν τον κοιτάζω παίρνω δύναμη.

Στους δίσκους μου υπάρχουν κομμάτια θλίψης αλλά και μαγείας. Είναι ο τρόπος μου να συνειδητοποιώ την απίστευτη εμπειρία της ζωής. Το ότι είμαστε εδώ και ότι ο πλανήτης μας έχει ζωή είναι από μόνο του καταπληκτικό! Και αυτή η συνειδητοποίηση πριν από 6 χρόνια με βοήθησε σε προσωπικό επίπεδο να ξεκινήσω να βλέπω τη ζωή με άλλη προοπτική. Μια φίλη μου έδωσε αυτό το δαχτυλίδι (σσ: μου δείχνει το ροζ χαλαζία στο χέρι της) και συμφωνήσαμε ότι όταν θα είμαι θλιμμένη χωρίς να ξέρω γιατί, θα το κοιτάζω και θα θυμάμαι ότι μπορώ να είμαι χαρούμενη χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

Οι στίχοι σου περιέχουν μια παιδική αθωότητα. Επίσης η φύση και τα ζώα, κατέχουν ξεχωριστή θέση. Θα έλεγα ότι είσαι η Beatrix Potter της μουσικής.

Λατρεύω τη Beatrix Potter! Έχω μεγαλώσει σε διάφορα μέρη, αλλά από τα 7 έως τα 12 ζούσα με την οικογένειά μου στην εξοχή και ο παππούς μου είχε φάρμα. Δεν είχαμε τηλεόραση, οπότε για μένα η φύση και ο κόσμος των ζώων ήταν μια ζωντανή τηλεόραση. Επίσης μου άρεσε να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες στο μυαλό μου. Αυτή είναι σίγουρα μια από τις πιο χαρούμενες περιόδους της ζωής μου. Όταν έχεις μεγαλώσει στην εξοχή υπάρχει πάντα ένα μέρος του εαυτού σου που την χρειάζεται. Έτσι μετακόμισα από τη Νέα Υόρκη στο Detroit προκειμένου να είμαι πιο κοντά στη φύση.

Η περιοχή στην οποία μένω είναι αρκετά καταθλιπτική γιατί ήταν πάντα πολύ φτωχή. Επειδή όμως τα τελευταία 50 χρόνια ο κόσμος αναγκάστηκε να φύγει από εκεί, τα εγκαταλειμμένα σπίτια κατεδαφίστηκαν και στη θέση τους οι άνθρωποι άρχισαν πάλι να καλλιεργούν τη γη και έτσι υπάρχουν παρτέρια και κήποι. Το τοπίο είναι παράξενο, αστικό μεν, αλλά με μια αίσθηση εξοχής μόλις 3 λεπτά από το κέντρο της πόλης. Αυτό είναι τέλειο, μου προσφέρει ισορροπία. Έχω όλα τα καλά της μεγάλης πόλης, είμαι πέντε λεπτά μακριά από το μουσεία και από τα θέατρα, αλλά συγχρόνως νιώθω σαν να ζω στην ύπαιθρο.

"Τα διαμάντια είναι παντοτινά" και "ο καλύτερος φίλος ενός κοριτσιού"... Εσύ πως αποφάσισες να ονομάσεις τη μπάντα σου My Brightest Diamond;

Το διαμάντι συμβολίζει πολλά, αλλά πέρα από αυτό υπάρχει μια αληθινή ιστορία ενός χαμένου διαμαντιού που βρέθηκε με τον πιο απίστευτο τρόπο. Το πρόσωπο που έχασα ήταν τόσο πολύτιμο για μένα, που ήταν όπως όταν έχεις ένα τεράστιο διαμάντι κρυμμένο στην τσέπη σου και όταν το δείχνεις κανείς δεν πιστεύει ότι είναι αληθινό. Μια ιερή σχέση και ένα ιερό πετράδι. Τελικά όσο πιο "ανοιχτός" είσαι τόσο πιο πολύ σου συμβαίνουν γεγονότα σαν κι αυτό. Έχει πλάκα γιατί καμιά φορά αναρωτιέμαι: "τι γίνεται τώρα, μήπως είμαι προληπτική;"

Στην εποχή των downloads, ανησυχείς για το μέλλον της μουσικής;

Προσπαθώντας να ζήσω από τη μουσική μου, κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στη Νέα Υόρκη. Πέρα από το πράσινο, χρειαζόμουν κι έναν φθηνότερο τρόπο ζωής έτσι ώστε να μην χρειάζεται να ανησυχώ τόσο πολύ. Η εξέλιξη του μέσου είναι αναπόφευκτη, παλιά είχαμε κασέτες, τώρα έχουμε mp3. Πάντως ο κόσμος που έρχεται στις συναυλίες θέλει φεύγοντας να πάρει μαζί του ένα αντικείμενο για να θυμάται την εμπειρία και αυτό είναι μια ανθρώπινη ανάγκη που δεν πρόκειται να αλλάξει.

Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι αυτό το αντικείμενο στο μέλλον, αλλά σίγουρα θα υπάρχει. Το να καταφέρνεις να ζεις από την τέχνη είναι πρόκληση. Είμαι τόσο τυχερή, που δεν παραπονιέμαι για τίποτα. Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να μπορούν να κάνουν αυτό που τους αρέσει και να αμείβονται. Δεν ξέρω που θα οδηγηθούμε στο μέλλον, αλλά νομίζω ότι μια λύση είναι να ξοδεύουμε λιγότερα. Δεν χρειαζόμαστε τόσα πολλά πράγματα και αυτή τη στιγμή η παγκόσμια οικονομία βασίζεται στον υπερκαταναλωτισμό μας.

Κι όμως υπάρχουν καλλιτέχνες που μοιράζουν δωρεάν τη μουσική τους στο διαδίκτυο...

Αυτοί οι καλλιτέχνες ή έχουν λύσει το οικονομικό τους πρόβλημα ή μπορεί να μένουν ακόμα με τη γιαγιά τους. Τι ανάγκη έχουν συγκροτήματα όπως οι Radiohead? Για μας που πουλάμε λίγους δίσκους τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν θέλω να γράφω μουσική για διαφημίσεις προκειμένου να ζήσω. Δυστυχώς το κοινό έχει την εσφαλμένη ιδέα ότι οι καλλιτέχνες είναι προνομιούχοι σε σχέση με τους "κοινούς θνητούς". Είμαι εξουθενωμένη από τις συνεχείς περιοδείες και ο κόσμος νομίζει ότι απλώς πηγαίνουμε ταξιδάκια αναψυχής... Η επαφή με το φυσικό μέσο σε κάνει να ασχοληθείς με τη μουσική. Έπαιρνες στα χέρια σου το βινύλιο, διάβαζες το ένθετο, το έβαζες στο πικ-απ, άλλαζες πλευρά... ακόμα και με το cd υπήρχε μια επαφή. Τώρα πλέον κατεβάζουμε τόνους μουσική από το internet σε χρόνο μηδέν και δεν προλαβαίνουμε να ακούσουμε τίποτα.

Είσαι ευχαριστημένη από την Asthmatic Kitty;

Ναι! Τους αγαπώ πάρα πολύ!

Και ποιά είναι τα μελλοντικά δισκογραφικά σου σχέδια;

Τα Shark Remixes που μέχρι στιγμής κυκλοφορούν μόνο σε ψηφιακή μορφή θα βγουν και σε φυσικό cd τέλος Γενάρη. Έχω και αρκετές συμμετοχές. Τραγουδάω στον δίσκο των Clogs που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο. Έχω κάνει ένα ντουέτο με τον David Byrne που θα περιέχεται στον καινούργιο του δίσκο. Επίσης ένα 7ιντσο με την Dayna Kurtz, όπου στην μία πλευρά διασκευάζει το δικό μου "Gone Away" και στην άλλη εγώ τραγουδάω το δικό της "Postcards From Downtown".

Διάβασα κάπου στο internet για το νέο σου project "Penelope Songs", που θα είναι έργο κλασικής μουσικής.

Ναι αλλά έχω εντολή από την εταιρία μου να μην ξαναπώ τίποτα γι' αυτό... Είναι νωρίς ακόμα και δεν θέλουμε να διαρρεύσουν λεπτομέρειες στο Pitchfork (γέλια!)

Είσαι έτοιμη για την μεγάλη βόλτα στην Αθήνα;

Ανυπομονώ! Αχ! Μακάρι να μην βρέξει! (σσ: ο ουρανός είναι γκρίζος και γεμάτος σύννεφα)

Εύχομαι να σε ξαναδούμε σύντομα στην Ελλάδα.

Οπωσδήποτε!
_____

Φωτογραφίες: 1, 2 Raphael Neal, 3 Julien Bourgeois