The good seeds

Τη Nalyssa Green την συνάντησα πρώτη φορά σ' ένα live των Film στο ξυλουργείο του Μύλου, στη Θεσσαλονίκη, πριν από μερικά χρόνια. Μια όμορφη, ψηλόλιγνη κοπέλα που είχε προσέλθει ως αντικαταστάτρια της Ελένης Τζαβάρα (βλέπε και Etten), λίγο μετά την αποχώρησή της από την αθηναϊκή μπάντα. Ωστόσο, ένιωθες φανερά ότι κάτι δε δένει. Λίγο αργότερα η Nalyssa κυκλοφόρησε την πρώτη της προσωπική δουλειά, ακολουθώντας το δικό της προσωπικό δρόμο, διαμοιράζοντας αρχικά - εάν ενθυμούμαι καλά - τα τραγούδια της μέσα από το site της. Λιτά, ακατέργαστα και συνάμα πανέμορφα. Με αφορμή το νέο της άλμπουμ, που κυκλοφορεί εδώ και λίγες εβδομάδες από την Inner-Ear και αποτελεί - θαρρώ - μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές που άκουσα φέτος από την ελληνική (αγγλόφωνη;) δισκογραφία, στήσαμε την παρακάτω κουβεντούλα μαζί της.

Δεύτερο ολοκληρωμένο άλμπουμ μέσα σε δυο χρόνια. Πώς αισθάνεσαι; Νιώθεις ικανοποιημένη απ' το τελικό αποτέλεσμα;

Βρίσκομαι σε μια νέα αρχή, γεμάτη όρεξη και αισιοδοξία. Με τη δημιουργία αυτού του δίσκου ξεκινάει ένα νέο κεφάλαιο και λήγει ένα προηγούμενο. Είμαι πολύ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα. Τα τραγούδια ακούγονται όπως ακουγόντουσαν στο μυαλό μου, ίσως και λίγο καλύτερα..

Διαβάζοντας τους τίτλους των τραγουδιών σου, αλλά και τους στίχους, αναρωτιόμουνα εάν η σχέση σου κι επαφή με την φύση αποτελεί κάτι απτό ή απλά εξωτερικεύεται η ανάγκη σου να συνδεθείς μαζί της, ενόσω ζεις στην Αθήνα.

Είναι μια ανάγκη, καθώς η ζωή στην Αθήνα μας αποκλείει εντελώς από οποιαδήποτε σχέση με τη φύση, άρα είναι κάτι που μας λείπει. Από την άλλη η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης έγινε όταν ήρθα πιο συνειδητά και πιο ουσιαστικά σε απτή σχέση με τη φύση. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω ζήσει πολύ καιρό τα καλοκαίρια μέσα στα δέντρα, και βρήκα την εμπειρία συναρπαστική. Και τότε ήρθε και ο προβληματισμός για το αν ο τρόπος ζωής μας στα πλαίσια των αστικών ρυθμών είναι ο πιο κατάλληλος για να είμαστε ευτυχείς...

Έχεις προσπαθήσει ποτέ να γράψεις τραγούδια στην ελληνική γλώσσα; Τι είναι αυτό που σ' οδηγεί στη χρήση της αγγλικής;

Μου βγαίνει πιο αυτόματα και αυθόρμητα ο αγγλικός στίχος. Θεωρώ πως έχει να κάνει με το στιλ της μουσικής που γράφω. Ο αγγλικός στίχος ταιριάζει πιο πολύ με δυτικότροπη μουσική. Η ελληνική μουσική είναι αλληλένδετη με την ελληνική γλώσσα. Κάποιος άλλος συνδυασμός είναι πολύ δύσκολο να πετύχει. Παρ' όλα αυτά έχω γράψει 1-2 ελληνόφωνα τραγούδια. Απλά ποτέ δεν κολλάνε με τα υπόλοιπα για να ενταχθούν σε κάποιο δίσκο κι έτσι μένουν πάντα ακυκλοφόρητα.

Εμμονές από τις οποίες δεν μπορείς ν' απαλλαγείς;

Το τσιγάρο. Η σοκολάτα. Το θέρεμιν. Η ανθρώπινη φωνή. Η βραδινή Αθήνα. Η μουσική.

Συνθέτες ή τραγουδιστές που θεωρείς ότι βάλανε το λιθαράκι τους στην προσωπική σου πορεία ως άνθρωπο αλλά και δημιουργό;

Οι Pink Floyd (μεγάλωσα ακούγοντας το Dark Side Of The Moon σε βινύλιο από τη συλλογή των γονιών μου), οι Beatles (που χτίσανε τα πάντα - και με ανέθρεψαν επίσης μέσω της ίδιας συλλογής βινυλίων), οι Nirvana (ήμουν για καιρό ερωτευμένη με έναν νεκρό Kurt Cobain), οι Radiohead (soundtrack όλης της εφηβείας μου), η Clara Rockmore (η πρώτη - και καλύτερη - θερεμινίστρια, ο λόγος που παίζω κι εγώ θέρεμιν), ο Johnny Cash (η φωνή από τα έγκατα του κόσμου).

Θυμάσαι την πρώτη συναυλία που παρακολούθησες στη ζωή σου;

Η πρώτη ανάμνηση συναυλίας που έχω είναι αυτή του Διονύση Σαββόπουλου στο Λαύριο κάπου μέσα στη δεκαετία του '90, στην οποία με είχαν πάρει μαζί τους οι γονείς μου. Το θυμάμαι σαν σε όνειρο. Θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί. Τόσο με τον επιβλητικό χώρο, όσο και με τον κόσμο και τα τραγούδια.

Η Nalyssa τι ακούει αυτές τις μέρες στο σπίτι της;

Τα παλιά του Φοίβου Δεληβοριά στο ρηπήτ. (Ειδικά το "Χάλια" δένει τόσο πολύ με την μελαγχολία του χειμώνα: Χριστός γεννάται σ' ένα μήνα κι ότι εύχεσαι ξεκίνα, όλα θα' ναι πάλι μαύρα, μα θα κρύβουν μια φωτιά).

Κάτι που διάβασες τελευταία και σου έκανε εντύπωση;

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν δώρο (πολύ απολαυστικό) και ήταν μια συλλογή μύθων και θρύλων από όλο τον κόσμο σε σχέση με τη σελήνη. Τελευταία έχω μια εμμονή με αυτό το ουράνιο σώμα (βλ. Το νέο μου τραγούδι The Moon). Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οι διάφορες φιγούρες που βλέπουν οι διαφορετικοί λαοί στο φεγγάρι. Κυρίως βλέπουν έναν άντρα, ή μια γυναίκα, ή έναν λαγό, ή έναν βάτραχο. Και εγώ που πάντα βλέπω ένα μελαγχολικό αντρικό πρόσωπο να με κοιτάει σε προφίλ τριών τετάρτων, προχθές συνάντησα για πρώτη φορά σε ένα μισογεμάτο φεγγάρι την εικόνα ενός λαγού...

Η μουσική κινεί τον χρόνο;

Η μουσική είναι εκτός χρόνου. Εκτός χώρου. Μια κατάσταση παράλληλης διαφορετικής πραγματικότητας.

Πώς αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που ζούμε στην Ελλάδα και πώς βλέπεις την επόμενη μέρα;

Βιώνουμε μια τομή στην ιστορία. Διανύουμε την εποχή ανάμεσα στις εποχές. Κάτι λήγει και κάτι καινούριο ξεκινά. Η παρακμή συνοδεύεται από δυσκολίες και πολύ άσχημες καταστάσεις. Αλλά αν και νιώθω πως είμαστε όλοι κάπως μουδιασμένοι και απογοητευμένοι από ό,τι συμβαίνει, σιγά σιγά έρχεται αυτή η καινούρια δυναμική του νέου. Αυτού που θα φτιάξουμε τώρα για να αντικαταστήσει τον σάπιο παλιό μας εαυτό. Αυτή η συνειδητοποίηση από μόνη της με κάνει να νιώθω μια χαμογελαστή αισιοδοξία. Είναι ωραίο να ξέρεις ότι είναι στο χέρι σου να δημιουργήσεις νέες καταστάσεις εκεί που διαλύονται τα πάντα. Κι ας είναι οι συνθήκες αντίπαλες, τώρα είναι η εποχή να δούμε τι μας χρειάζεται αληθινά, τι είναι λειτουργικό, τι χρειάζεται να πάρουμε μαζί μας και τι να αφήσουμε πίσω. Και να έρθουμε κοντά ο ένας στον άλλο, να μιλήσουμε και να συνεργαστούμε. Αυτή η εποχή είναι μια ευκαιρία. Μακάρι να την χρησιμοποιήσουμε ως τέτοια.

www.nalyssagreen.com