Nefeli Walking Undercover

Η Συνέντευξη των Δώδεκα

Δώδεκα είναι η ώρα των τρελών, δώδεκα κι ούτε ένα τηλέφωνημα, αντί αυτού ένα μήνυμα με δώδεκα ερωτήσεις της Μαριάννας Βασιλείου.

Φωτό: Theo Vranas

“Twelve” o δίσκος. Δώδεκα οι μήνες του χρόνου, δώδεκα τα τραγούδια, δώδεκα οι παροιμίες, δώδεκα τα stop motion και τα βίντεο για τα τραγούδια του δίσκου, δώδεκα τα ποιήματα, δώδεκα οι ερωτήσεις οι δικές μου και δώδεκα οι απαντήσεις της Nefeli Walking Undercover. Απολαύστε ελεύθερα!

1. "Του Σεπτέμβρη οι βροχές, πολλά καλά μας φέρνουν" - "September/Lock Something in the Water Then Float": στο κομμάτι αυτό διακρίνω μια απεικόνιση του υγρού στοιχείου, μου θυμίζει όμως κελάρυσμα ποταμού και όχι βροχή. Τι προσπάθησες να απεικονίσεις τελικά και πώς κατέληξες στη χρήση του βιολιού για αυτό;  

Με μια αθέατη ροή από νερά
μόλις μετέωρα ανάμεσα στα μάτια.
[Νίκος Γρηγοριάδης – Ροή από νερά]

Κάθε αρχή Σεπτεμβρίου με έβρισκε πάντα στο παραθαλάσσιο χωριό μου στην Εύβοια, τα Πολιτικά. Πριν την επιστροφή στην πόλη, βουτούσα στην άδεια φθινοπωρινή θάλασσα και σκεφτόμουν τις πιο αγαπημένες μου στιγμές από το καλοκαίρι που έφυγε, σαν να τις εντύπωνα στο νερό για πάντα. Έπειτα αναδυόμουν, γύριζα ανάσκελα και επέπλεα ελαφριά σα φύλλο. Το βιολί είναι το πορτοκαλί φως του ύστερου καλοκαιρινού ήλιου που με τυλίγει και με ζεσταίνει, απεικονιζόμενο στις αντανακλάσεις του νερού, κυλώντας μαζί τους.

2. "Οκτώβρη και δεν έσπειρες λίγο ψωμί θα πάρεις" - "October/Bake me a cookie"; αυτό το κομμάτι μου βγάζει μια θαλπωρή. Είναι και για σένα η τροφή και η προσφορά της ένα από τα κατ' εξοχήν σύμβολα αγάπης και ζεστασιάς;

Έβλεπες πως ράβεις με τα δυο σου χέρια,
έβλεπες πως ζυμώνεις με τα δυο σου χέρια
κι ονειρευόσουν πως μπαίνεις στην τάξη
με δεκατέσσερες φορεσιές,
με δεκατέσσερα χριστόψωμα στην αγκαλιά σου.
[Νικηφόρος Βρεττάκος – Τα δεκατέσσερα παιδιά]

Αυτή η ερώτηση με γεμίζει με ευτυχία γιατί νιώθω ότι κάποιος άκουσε τον δίσκο με αγάπη και κατάλαβε με δυο λεπτά μουσικής τι άπλετο κόσμο συναισθημάτων νιώθω ότι προσφέρω όταν μαγειρεύω.

3. "Όταν έρθει ο Νοέμβρης σιγομπαίνει ο χειμώνας" - "November/The Clouds": μπορείς να μου περιγράψεις πώς πέτυχες τον ασυρμάτινο ήχο που ακούγεται σαν βροχή σε όλο το background του κομματιού; Αν αυτός είναι τα σύννεφα, η μελωδία στο δεύτερο μισό του κομματιού τι είναι;

under the surge of the blue
mottled clouds driven from the
northheast-a cold wind
.
[
William Carlos Williams – Spring and All (By the road to the contagious hospital)]

Ο ασυρμάτινος ήχος προκύπτει από δυο μικρές κινέζικες μπαλίτσες τύχης που κουδουνίζουν σαν καμπανάκια. Aν όμως τις κουνήσεις ελαφρά, προλαβαίνεις ένα “τσκφτσκς” που αιωρείται σαν τρίξιμο βινυλίου και νιώθω ότι μπαίνω σε ένα δωμάτιο με σκόνη και φως. Η μελωδία στο δεύτερο μισό είναι αυτό ακριβώς το φως που μπαινοβγαίνει στα σύννεφα το Νοέμβρη και πλημυρίζει τους χώρους με φιλικές ακτίνες.

4. "Δεκέμβρης, Χριστού γέννεση και καλός μας Χρόνος" - "December/Blurry Pale Light Tree": Αυτό το κομμάτι έχει κάποια διάσπαρτα φωνητικά σου. Γιατί θεώρησες ότι ταιριάζουν σε αυτό;

Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά
πάρε κι εμάς μαζί σου, με τους ανήλικους γονείς,
παιδάκια των παιδιών μας.
Σε στρωματσάδα ρίξε μας
μια νύχτα του χειμώνα, πίσω από τα ματοτσίνορα
ν' ακούμε τους μεγάλους, να βήχουν, να σωπαίνουνε,
να βλαστημούν το χιόνι. Κι εμείς να τους λυπόμαστε
που γίνανε μεγάλοι και να βιαζόμαστε πολύ
να μοιάσουμε σ' εκείνους, να δουν πως μεγαλώσαμε
να παρηγορηθούνε.
[Μιχάλης Γκανάς – Χριστουγεννιάτικη ιστορία]

Αν το μεταλλόφωνο είναι τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στα δέντρα, οι φωνές είναι η κουβέρτα που θα τραβήξουν πάνω από τους ώμους μας όσο κοιμόμαστε και βλέπουμε νεράιδες και ξωτικά.

Φωτό: Dimitris Magarakis5. "Του Γενάρη το φεγγάρι λάμπει σαν μαργαριτάρι" - "January/7 am the Air is Colored": η μελωδία εδώ του βιολιού θυμίζει αυτήν στο κομμάτι του Σεπτεμβρίου, όμως εδώ βγάζει παγερό και όχι υγρό στοιχείο. Πώς το πέτυχες αυτό στο παίξιμό σου;

I become the cigarette and you the match
Or I the match and you the cigarette
Blazing with kisses that smoulder towards heaven
.
[
Ron PadgettLove poem]

Όσο πιο κοντά φέρεις το δοξάρι στον καβαλάρη, τόσο πιο ψυχρός κι απόκοσμος ο ήχος. Μου θυμίζει το ξύπνημα της φύσης, που ο ήλιος δεν έχει φτάσει ακόμα σε όλες της γωνίες της και τα φύλλα των λουλουδιών τουρτουρίζουν με στάλες πάχνης, γεμάτα από αγωνία και προσμονή για νέα ξεκινήματα.

6. "Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει, μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει" - "February/Sunboard on a Great White Mountain": η αντίθεση του ήλιου και του χιονιού είναι μια πολύ ιδιαίτερη εικόνα. Γιατί την επέλεξες για να περιγράψεις τον Φεβρουάριο;

I wake in tangled covers / to a sash of snow [...]
Innoecent immitation / you are cast in gold
[Kings Of Convenience – Parallel lines]

Έτυχε να συνεργαστώ στενά με τη σκηνή του snowboard, χώρο στον οποίο δεν είχα προηγούμενη εμπειρία. Από τις περιγραφές των ταξιδιών τους, με γοητεύει η εικόνα του να τσουλάς σε ένα βουνό από φρέσκο χιόνι ενώ σε λούζει το τελευταίο φως του απογεύματος με εκατό χιλιάδες κομμάτια χρυσού να εκρήγνυνται στις παγωμένες ράχες.

7. "Λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;" - "March/The smell of grass": μου κάνει εντύπωση ότι επέλεξες τη μυρωδιά του γρασιδιού για να περιγράψεις τον Μάρτιο, καθώς εκείνο το μήνα έχει ακόμα κρύο. Πώς έγινε αυτή η επιλογή;

Γι' αυτό, σαν μια μέρα όλο ζέστη
νιώθω θλιμμένος που την απολαμβάνω τόσο
κι απλώνομαι παράμερα και πάνω στα χορτάρια
και κλείνω τα μάτια ολόζεστα,
νιώθω το κορμί μου ολάκερο να' χει αναποδογυρίσει
στην πραγματικότητα,
ξέρω την αλήθεια κι είμ' ευτυχισμένος.
[
Fernando Pessoa – Ο φύλακας των κοπαδιών]

Βρισκόμουν στο χωριό μου για Καθαρά Δευτέρα, στον καναπέ με το κεφάλι γερμένο πίσω, μετά το μεσημεριανό, λίγο πριν τη δύση. Στην πλάτη μου το παράθυρο προς τα πίσω χωράφια ήταν ανοιχτό να καθαρίσει ο χώρος από τις μαγειρικές. Στο ηχείο έπαιζε το “Have You Forgotten” των Red House Painters και μια μυρωδιά από νοτισμένο γρασίδι και φρέσκια μέντα έφτασε στη μύτη μου, ένα δευτερόλεπτο πριν πει “we listened low to Casey Kasem's radio show / that's when friends were nice / to think of them just makes you feel nice / the smell of grass in spring and Οctober leaves cover everything”.

8. "Απρίλης φέρνει την δροσιά, φέρνει και τα λουλούδια" - "April/Candles Taqsim": η λέξη "ταξίμ" αφορά την πλατεία στην Κωνσταντινούπολη ή την κυριολεκτική σημασία της στα τουρκικά ("μοιρασιά"); Και πώς δένει αυτό με το ανατολίτικο στοιχείο που βγάζει το κομμάτι;

Giuseppe is dead, man.
They killed Giuseppe.
[Εις Το Όνομα Του Πατρός – Η σκηνή με τα λαμπαδιασμένα χαρτιά που ρίχνουν οι φυλακισμένοι από τα παράθυρα]

Taqsim από το ταξίμι, τον αυτοσχεδιασμό στην ανατολίτικη μουσική. Είναι ένα ταξιμάκι για όλες τις τρεμάμενες φλογίτσες που προσπαθούν να μείνουν ζωντανές στα κεράκια τη νύχτα του Πάσχα και σβήνουν ηρωικά στην πρώτη θαρραλέα πνοή του αέρα.

9. "Τον Μάη κρασί μην πίνετε κι ύπνο μην αγαπάτε" - "May/The Night Sky is Falling Over Friendly Buildings": ο "τσιμπητός" ήχος του κομματιού από πού προέρχεται; Εμένα μου θυμίζει βήματα, χοροπηδηχτό περπάτημα όπως στα καρτούν - είναι η άνοιξη του Μάη ή ή νύχτα του κομματιού αυτό που έρχεται χοροπηδηχτά;

Κοιτάζω τα σπίτια
ώσπου ν' αρχίσουν
να με κοιτάνε κι αυτά.
Αλλάζουνε βλέμμα τη νύχτα,
κοιτάνε σα χαμένα παιδιά.
[Ξύλινα Σπαθιά – Κοιτάζω Τα Σπίτια]

Είναι η προσμονή των κτιρίων να ζωντανέψουν όσο πέφτει η φουρφουριστή, ανοιξιάτικη νύχτα. Τα σπίτια δέχονται τους κατοίκους τους και ζωντανεύουν ολόφωτα ενώ οι χώροι εργασίας αποχαιρετούν τους φιλοξενούμενούς τους και αποκτούν τη δική τους ζωή.

10. "Τον Ιούνιο αφήνουν το δρεπάνι και σπέρνουν το ρεπάνι" - "June/School's out": το κομμάτι αυτό είναι η ανταπάντηση ή το συμπλήρωμα στο "School's out" του Alice Cooper;

Ποιοι χάρτες σού ζεστάνανε
ξανά το μυαλό;
[Τρύπες – Καινούρια Ζάλη]

Ένας συνδυασμός! Η ανακούφιση της έναρξης των διακοπών και το πανηγυρικό κλείσιμο του σχολείου και των υποχρεώσεων. Αλλά και η μελαγχολία του τέλους, του αποχαιρετισμού, η γλυκόπικρη αίσθηση της σκέψης ότι δεν θα είσαι μέρος των καλοκαιρινών ιστοριών των άλλων ούτε κομμάτι του θερινού τους χάρτη.

11. "Τον Ιούλη κι οι γριές κάνουνε ξετσιπωσιές" - "July/Fish in a Half Empty City": το επαναλαμβανόμενο μοτίβο θυμίζει την Πτήση του Σκαθαριού του Ρίμσκι-Κόρσακοφ. Πόσο σε επηρεάζει ως δημιουργό η σταθερή ενασχόληση με την "κλασική" (με την όσο το δυνατόν πιο ευρεία και καταχρηστική έννοια του όρου) και πόσο η δυτική μουσική από τα 50s και μετά;

I walked the avenue ' til my legs felt like stone
I heard the voices of friends vanished and gone
[Bruce Springsteen – Streets Of Philadelphia]

Τι ωραία αναφορά! Οι επιρροές μου δημιουργούν όλες μαζί μέσα στο κεφάλι μου ένα κουβάρι από συμπαθητικά πολύχρωμα υφάσματα που συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται κι εγώ τα πλέκω με τις κλωστές μου σε δικές μου ιστορίες. Είναι όλα σε πλήρη αρμονία και εγώ ευγνώμων για όλες τις μουσικές με τις οποίες με μπόλιασαν από μικρή στο σπίτι, καθώς και για τις δικές μου αναζητήσεις.

Twelve12. "Αύγουστε καλέ μου μήνα, να 'σουν δυο φορές το χρόνο" - "August/The Land and the Sky": αυτό το κομμάτι νομίζω ότι είναι ακριβής απεικόνιση του εξωφύλλου - γη με λουλούδια, ουρανός με σύννεφα. Πού και υπό ποιες συνθήκες την τράβηξες και γιατί τη διάλεξες για εξώφυλλο;

Σ' όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα στη γη
βγαίνει συνέχεια στον ουρανό
ένα κίτρινο άλογο που δεν προχωράει.
[Κατερίνα Γώγου - Ιδιώνυμο]

Για το εξώφυλλο δουλέψαμε παρέα με τη graphic designer Ήρα Σταματοπούλου. Ήταν αυτή που διάλεξε δυο παλιές φιλμ φωτογραφίες μου, έναν ουρανό με σύννεφα και μια αρμαθιά λουλούδια και τα συνδύασε σε ένα ονειρικό αποτέλεσμα με την σπουδαία αισθητική της. Σκέφτομαι να μην φανερώσω τα whereabouts τους! Έτσι, καθένας θα βάζει στις αποσκευές του τον Αύγουστο με τα δικά του λουλούδια και ουρανούς. Με τον ίδιο τρόπο που όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο φανταζόμαστε τις εικόνες των προσώπων κατά τις επιθυμίες μας και αποφεύγουμε όσο μπορούμε τις κινηματογραφικές μεταφορές τους.

Φωτογραφίες: Theo Vranas, Dimitris Dimitris Magarakis

Bandcamp