Imaginary sounds
Οι Neon φωτίζουν αμυδρά μια έναστρη και καθαρή νύχτα, χωρίς φεγγάρι και αντανακλάσεις, γεμάτη διάττοντες. Γίνονται ραδιοτηλεσκόπιο και ψάχνουν για ημιαστέρες και πάλσαρ. Γίνονται και ενδοσκόπιο.
Με ενθουσίασε η ωριμότητα, η αυτοσυγκράτηση, η αυτοπεποίθηση και η σεμνότητα των απαντήσεών τους. Είναι ευθύβολοι και ειλικρινείς. Δεν επιδιώκουν να εντυπωσιάσουν, αλλά αφήνουν μια γλυκιά αίσθηση σιγουριάς και αυτογνωσίας. Από τις ίδιες αυτές αξίες διαπνέεται και η μουσική τους.
Πείτε μου λίγα λόγια για την καταγωγή σας και τις μουσικές σας καταβολές. Έχετε ξεχωριστές ή κοινές επιρροές και ποιες είναι αυτές; Πότε συναντήθηκαν;
Κατά καιρούς έχουμε ενδιαφερθεί για πολλά διαφορετικά είδη μουσικής κι όχι απαραίτητα για πράγματα που θα μας οδηγούσαν νομοτελειακά κοντά στο σημερινό μας ήχο. Ακόμα επιμένουμε σ' αυτήν την ποικιλία, αν και ενδιαφερόμαστε πρωτίστως για την πειραματική μουσική, ό,τι και να σημαίνει αυτό, ανεξαρτήτως δεκαετίας, χώρας ή μουσικού στιλ. Μέχρι τη στιγμή που δουλέψαμε μαζί για πρώτη φορά, πριν τρία χρόνια περίπου, αν και γνωριζόμασταν πολύ καιρό πριν, ο ένας έπαιζε σε ένα post rock σχήμα κι ο άλλος σε ένα pop κι είχαμε πολύ λίγες κοινές προτιμήσεις. Ωστόσο, γρήγορα αρχίσαμε να παίζουμε κάτι διαφορετικό και πιο "ελεύθερο". Όπως είναι φυσικό, ο ήχος μας έχει διαφοροποιηθεί αρκετά από τότε και οπωσδήποτε το Theatre des Sons Imaginaires είναι κι αυτό ένας σταθμός. Το επόμενο, όποτε κι αν έρθει, θα έχει αναμφίβολα μια άλλη οπτική που προκύπτει φυσικά, λόγω της συνεχούς ανάγκης μας για πειραματισμό κι εξέλιξη στον ήχο μας.
Το γούστο μας είναι, κατά τρόπο αξιοπερίεργο, σχεδόν ίδιο. Σπάνια διαφωνούμε, ιδίως σε άλμπουμ που βγαίνουν στην εποχή μας. Αυτό έχει να κάνει λιγότερο με τύχη και περισσότερο με μια κοινή προσέγγιση της λειτουργίας της μουσικής στον άνθρωπο και σε μία κοινή μας φιλοσοφική της θεώρηση. Η τελευταία χαρακτηρίζεται κυρίως από μια εμμονή στην εκστατική -λυτρωτική- ονειρική διάσταση της μουσικής. Αυτή είναι κι η μοναδική που μπορεί να χρησιμεύσει σαν εφαλτήριο ή αφορμή εσωτερικής εξερεύνησης κι απελευθέρωσης "θαμμένων" συναισθημάτων και παρορμήσεων που οφείλονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής, ο οποίος είναι περιοριστικός, ενοχικός και επιφανειακός.
Γιατί επιλέξατε γαλλικούς τίτλους για τα κομμάτια σας; Υπάρχει κάποιος συμβολισμός, κάποιος εστετισμός, κάποια ειρωνεία; Κάποια αιτία θα υπάρχει!
Ο λόγος που επιλέξαμε να δώσουμε γαλλικούς τίτλους στα κομμάτια του δίσκου είναι μάλλον απλός και δε θα έπρεπε να στέκεται κανείς πολύ σ' αυτό (φανταζόμαστε πως αν οι τίτλοι ήταν στα αγγλικά δε θα είχαμε δεχτεί αυτό το ερώτημα από το MiC, όπως και από άλλα έντυπα). Όπως είναι γνωστό, πατρίδα του υπερρεαλισμού, του κινήματος εκείνου που σημάδεψε την τέχνη και ιδίως εκείνη την τέχνη που ασχολείται με το όνειρο, το υποσυνείδητο και τις μύχιες - κρυμμένες εσωτερικές δράσεις του ανθρώπου, είναι η Γαλλία.
Η γαλλική γλώσσα είναι σε θέση λοιπόν να περιγράψει ονειρώδη και κατακερματισμένα ηχοτοπία με περισσότερη ακρίβεια. Η γαλλική ποίηση και γενικότερα η γαλλική παιδεία μας έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ένας επόμενος δίσκος δε θα μπορούσε να τιτλοφορείται για παράδειγμα στα ελληνικά. Τέλος, ας αναφερθεί ότι ο ένας από το ντουέτο είναι μισός Έλληνας-μισός Γάλλος κι ο άλλος έχει σπουδάσει γαλλική φιλολογία.
Αυτό το ένα και μοναδικό κομμάτι με τον ελληνικό τίτλο anthropos πρεσβεύει κάτι το ξεχωριστό ή ιδιαίτερο, πέρα από το νόημα της ίδιας της λέξης, σε σχέση με το κόνσεπτ του δίσκου σας; Οι φωνές που ακούγονται σ' αυτό είναι τυχαίες;
Το anthropos δεν έχει να κάνει τόσο με το κόνσεπτ του άλμπουμ, του οποίου η συνοχή είναι βασικά ενορχηστρωτική, αλλά με ένα στοχασμό στη φύση του ανθρώπου, ο οποίος αν και συνειδητοποιεί το παράλογο της ύπαρξης, ωστόσο κοιτάει προς τ' αστέρια. Η ετυμολογία της λέξης άλλωστε, αυτό ακριβώς δηλώνει (άνθρωπος = άνω-θρώσκω, δηλαδή κοιτάω προς τα πάνω, προς τον ουρανό). Το έναυσμα για το κομμάτι έδωσε η ταινία του Φίλιππου Κουτσαφτή "Αγέλαστος Πέτρα", από την οποία προέρχονται κι οι ατάκες. Ταυτόχρονα, αποτελεί κι ένα σύντομο "σχόλιο" πάνω σ' αυτό το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ.
Μπορείτε να μου κάνετε μια απόδοση στα ελληνικά του χωρίου που διαβάζουμε στα γαλλικά στο εσώφυλλο του σιντί; Από πού προέρχεται και τι σημαίνει για σας;
Το ποίημα αυτό που γράφτηκε από τον Chris Setel, απαγγέλλεται από τον ίδιο στο la mer, indifferente. Μία απόπειρα απόδοσης είναι η ακόλουθη:
η θάλασσα, αδιάφορη στους πόνους μου, στα πληγωμένα μου αισθήματα,
παρά την απεραντοσύνη της, την αγάπησα, αλλά χωρίς ανταπόδοση, χωρίς συμπόνια, χωρίς διάλογο,
μόνο τα κύματα, το ένα μετά το άλλο, έρχονται
με έναν απίθανο συγχρονισμό, ωστόσο απαθή
εγώ που μπήκα μέσα της,
που βυθίστηκα, σαν επιστροφή στη μήτρα
περιμένω ένα σημάδι,
αλλά τίποτα, τίποτα απολύτως.
Έχετε κάνει εμφανίσεις στο Synch [Αρχείο], στο Ξυλουργείο του Μύλου [Θεσσαλονίκη] και πρόσφατα στο Μικρό Μουσικό Θέατρο. Υπάρχει κάποιο σχέδιο εμφανίσεων για το 2007; Πιστεύετε πως υπάρχει κοινό "εκτός κέντρου" που ενδιαφέρεται για τη μουσική σας;
Υπάρχει ήδη προγραμματισμένη μία εμφάνιση στο Gagarin στις 15 Μαρτίου, στα πλαίσια μιας βραδιάς αφιερωμένης στην Poeta Negra. Προς το παρόν δεν έχουμε κανονίσει κάτι άλλο, αν και τις περισσότερες φορές παρουσιάζονται προτάσεις την τελευταία στιγμή.
Πιστεύουμε ότι υπάρχει χώρος για μια ουσιαστική εναλλακτική πρόταση κι ότι μια μικρή μερίδα του ελληνικού κοινού είναι πολύ ώριμη κι ενημερωμένη. Αν κρίνουμε από το γεγονός ότι από τότε που κυκλοφόρησε ο δίσκος μας έχουμε δεχτεί προτάσεις για συνεργασία στο θέατρο και στο σινεμά, τότε ίσως να μπορούμε να μιλήσουμε για ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Ίσως θα έπρεπε σ' αυτό το σημείο να αναφέρουμε τη συνεργασία μας με το Γρηγόρη Χατζάκη, ο οποίος θα ανεβάσει το Σεπτέμβριο μία παράσταση βασισμένη στο "Άγνωστο Αριστούργημα" του Μπαλζάκ.
Mille merci neon the band.
