Nikki Sudden

Sailor of the highway

Αναπόφευκτα πολλά πράγματα σου έρχονται στο μυαλό με το άκουσμα του ονόματός του. Έχει κλείσει τρεις δεκαετίες αδιάλειπτης παρουσίας στο μουσικό στερέωμα με τα μουσικά συγκροτήματα που δημιούργησε ή με τις ατομικές του προσπάθειες. Σ' αυτό το διάστημα αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μορφές της βρετανικής σκηνής ενώ το όνομά του αναφέρεται σαν μια από τις βασικότερες επιρροές συγκροτημάτων όπως οι Sonic Youth και οι Pavement.

Η πρώτη συνάντηση μας έγινε την παραμονή μιας ζωντανής εμφάνισής του σε ένα από τα κεντρικά μπαράκια της πόλης όπου κλείσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα. Πaρών στη συζήτηση ήταν και ο Stefan Schwerdtfeger των Big Sleep.


Swell MapsNikki είσαι πια μια τριακονταετία στα μουσικά δρώμενα. Ξεκίνησες με τους Swell Maps όπου η πρώτη σου κυκλοφορία μαζί τους ήταν το 1977. Πες μου για αυτές τις πρώτες μέρες, για τους καλλιτέχνες που σε είχαν επηρεάσει για την μουσική που ήθελες να κάνεις.

Η πρώτη μπάντα που μου είχε αρέσει πραγματικά και που ήθελα να βρεθώ κοντά σε αυτούς ήταν οι T-Rex, το πρώτο σινγκλ που αγόρασα ήταν το 'Telegram Sam' ενώ το πρώτο άλμπουμ ήταν το 'Electric Warrior'. Εκείνη την εποχή σκέφτηκα ότι αφού μου αρέσει η μουσική θα έπρεπε να δοκιμάσω να παίξω. Ετσι πήγα και αγόρασα μια κιθάρα των έξη λιρών - ήταν μια φρικτή κιθάρα - και άρχισα να παίζω. Ταυτόχρονα ο αδερφός μου (Epic Soundtracks) ανακάλυψε ότι ήθελε να γίνει ντράμερ και ένας άλλος φίλος αγόρασε κι αυτός κιθάρα. Αρχίσαμε πρόβες και ηχογραφήσεις καναδυό μέρες την εβδομάδα σε όποιο σπίτι ήταν διαθέσιμο. Από εκεί προήλθαν οι Swell Maps. Εκτός από τους T-Rex, που ήταν και η μεγαλύτερή μου επιρροή εκείνες της μέρες επηρεαζόμουνα από ονόματα όπως οι New York Dolls, οι Rolling Stones, ο Bob Dylan, οι Velvet Underground, όλα τα συνήθη δηλαδή (χαμογελάει). Πάντως όποιες και αν ήταν οι επιρροές μου, πάντα τα τραγούδια μου είχαν ένα προσωπικό στυλ, ακόμα και αν προσπαθούσα να γράψω ένα τραγούδι και να ακούγεται σαν τους Stones, στο τέλος ήταν φανερό πως θα κατέληγε να ακούγεται όπως όλα τα άλλα δικά μου.

Πως προέκυψε το πρώτο προσωπικό σου άλμπουμ ('Waiting On Egypt') και γιατί είχες τόσο μεγάλο διάστημα απραγίας τότε;

Με την διάλυση των Swell Maps το Πάσχα του 1980, ύστερα από την ολοκλήρωση του δεύτερου τους άλμπουμ, έβγαλα ένα σινγκλ και για ένα ολόκληρο χρόνο έπαιξα μόνο σε τρία gigs. Έμενα στο Λονδίνο τότε, έγραφα κάποια τραγούδια, αλλά με παραξένευε το γεγονός της απουσίας των άλλων μελών των Swell Maps. Με αυτά τα παιδιά έπαιζα όλη μου τη ζωή και μου φαινόταν πολύ δύσκολο και ασυνήθιστο να βρω και να παίξω με άλλους μουσικούς. Έτσι το πρώτο προσωπικό μου άλμπουμ άργησε δύο χρόνια, διάστημα που τώρα θα ήταν φυσιολογικό αλλά τότε ήταν αδικαιολόγητα μεγάλο. Όταν διαλυθήκαμε είμουν είκοσι τριών χρονών και νόμιζα ότι είμουν πολύ μεγάλος να ξανακάνω πάλι κάτι τέτοιο.

Αυτό μου ακούγεται πολύ απαισιόδοξο...

Ξέρεις τώρα πως είσαι όταν είσαι είκοσιτριών νομίζεις ότι όσοι είναι εικοσιπέντε ή εικοσιέξη είναι γέροι.


RobespierreΠέρασαν λοιπόν τρία χρόνια ατομικής έκφρασης ώσπου να δημιουργηθούν οι Jacobites. Παρεμπιπτόντως το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ σας είναι από τις αγαπημένες μου δουλειές σου.

Ευχαριστώ. Οι Jacobites είναι ο Dave Kusworth και εγώ. Θα κάνουμε μια νέα τουρνέ τον Σεπτέμβρη ενώ την νέα χρονιά θα κυκλοφορήσουμε ένα νέο άλμπουμ.

Αλήθεια; Και εγώ νόμιζα πως τελειώσατε.

Νομίζω ότι οι Jacobites θα τελειώσουν την μέρα που θα πεθάνω. Ο Dave είναι ένας από τους καλύτερους μου φίλους, μάλλον ο καλύτερος. Ξέρεις κάποιες φορές μεταξύ κάποιων μελών group δημιουργείτε μια ιδιαίτερη σχέση σχεδόν μαγική. Όταν πέθανε ο αδερφός μου βρεθήκαμε και κάναμε δύο gigs ως Swell Maps με δύο διαφορετικούς ντράμερ. Τότε, όταν εγώ και ο Dave βρεθήκαμε σε ένα δωμάτιο ήταν σαν να είμασταν και οι τρεις μας παρόλο που είχαμε να παίξουμε όλοι μαζί για πάρα πολλά χρόνια. Μου αρέσει να παίζω μόνος ή με το νέο μου συγκρότημα τους Last Bαndits αλλά πάντα θα θέλω να παίζω μαζί με τον Dave στους Jacobites. Είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νoμίσματος.

Με τους Jacobites είχατε μια σημαντική δισκογραφική παρουσία. Σκέφτηκες ποτέ πως δεν είχατε την εμπορική αναγνώριση που σας αντιστοιχούσε;

Είναι κάτι που δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι. Μάλλον έχει να κάνει με την τύχη. Υπήρξα πολύ τυχερός στη ζωή μου σε πολλά επίπεδα εκτός από αυτό εδώ. Νομίζω κάθε βράδυ ότι θα έπρεπε να παίζω μπροστά σε κανά δυο χιλιάδες άτομα και ότι τουλάχιστον θα έπρεπε να έχω την εμπορική αναγνώριση ενός συγκροτήματος όπως οι Waterboys που είχαν και ένα nο 1 single.

Σε απασχόλησε ποτέ η σκέψη να κάνεις κάτι και να γίνει εμπορικότερη η μουσική σου;

Κατά βάση νομίζω πως η μουσική μου είναι εμπορική, μάλλον όχι με τον τρόπο που ο πολύς κόσμος θεωρεί μια μουσική εμπορική. Μπορεί να είναι και αυτό το πρόβλημα. Ερχόταν στιγμές που τελείωνες ένα τραγούδι και έλεγα πως αυτό είναι το μεγάλο hit single και η εταιρεία δεν το κυκλοφορούσε καν ως single. Όταν έχεις μια νέα δουλειά θέλεις όλος ο κόσμος να την ακούσει και όχι μόνο κάποιες λίγες χιλιάδες άτομα. Από την άλλη σκέφτομαι ότι και σε χρόνια από τώρα ο κόσμος θα ακούει τους δίσκους μου εν αντιθέσει με άλλα συγκροτήματα που έχουν τώρα ένα hit, υποστηρίζονται από τον μουσικό τύπο και είναι πολύ γνωστά, τα περισσότερα από αυτά θα ξεχαστούν
Nikki Suddenπολύ εύκολα. Και αυτό θα γίνει παρά την πριμοδότηση που δέχονται τώρα και τα εξώφυλλα που έχουν σε ππεριοδικά όπως το Q. Όσο για τον μουσικό τύπο που έχει το δικό του ξεχωριστό ρόλο στην όλη υπόθεση, κυριαρχείται από fashion hypes και σε αγνοεί εκτός και αν σε προωθήσει ως καλλιτέχνη του μήνα ή είσαι τόσο μεγάλος που δεν μπορεί να σε αγνοήσει. Όταν βγάζεις ένα δίσκο δεν θέλεις να ακούσουν τα τραγούδια του μόνο δύο με τρεις χιλιάδες άτομα, θέλεις όλος ο κόσμος να τα ακούσει.

Πιστεύω όμως πως όλα αυτά θα αλλάξουν με την κυκλοφορία του νέου μου άλμπουμ του 'Treasure Island'. Πραγματικά είναι ένα άλμπουμ που ήθελα να κάνω από πάντα και όποιος άλλος το άκουσε μου είπε πως είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα.

Ειλικρινά σου το εύχομαι.

Αν αυτό το άλμπουμ αποτύχει θα φταίω μόνο εγώ οπότε θα σταματήσω τέτοιες προσπάθειες και θα βγάζω μόνο σόλο ακουστικά άλμπουμ, είναι τόσο φθηνότερα θέλουν μόνο μια μέρα στο στούντιο. Το γεγονός ότι θα κυκλοφορήσει στην δική μου εταιρεία μεγαλώνει την ευθύνη μου σε περίπτωση αποτυχίας. Θα έχω να κατηγορήσω μόνο τον εαυτό μου και κανέναν άλλον. Θυμάμαι όταν ήμουν στην Creation είχαμε βγάλει μαζί με τον Rowland Howard ένα δωδεκάιντσο το 'Wedding Hotel'. Μόλις το άκουσε ο Alan McGee μου δήλωσε ότι ήταν ότι καλύτερο είχε κυκλοφορήσει στην εταιρεία του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Παρόλα αυτά δεν έκανε τίποτε για να το προωθήσει ενώ πιστεύω ότι αν το έκανε θα μιλούσαμε για ένα πολύ μεγάλο hit. Χάθηκε έτσι μια πολύ καλή ευκαιρία σε κάτι όμως που δεν περνούσε από το χέρι μου.

Πες μου για την σχέση σου με τον Alan McGee;

Ο Alan έβγαλε στην εταιρεία του πολλές δουλειές μου. Είναι φίλος μου και ωραίος τύπος μόνο που έχει βγάλει πολλά λεφτά από τους Oasis.

Μου είπες ότι το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει σε δική σου εταιρία. Την διανομή του ποιος θα την αναλάβει;

Όταν ολοκλήρωσα το άλμπουμ μου έστειλα τέσσερα τραγούδια από αυτό στην Glitterhouse στην οποία είχαν βγει οι πιο πρόσφατες δουλειές μου και έκπληκτος πληροφορήθηκα πως δεν το αναλαμβάνουν.

Μήπως δεν θέλουν να ρισκάρουν;

Δε νομίζω πως ήταν ρίσκο για την Glitterhouuse. Την τελευταία φορά που είχαμε συζητήσει μου είχαν αναφέρει πως το 90% των δίσκων τους δεν πουλάει πάνω από πεντακόσια αντίτυπα ενώ οι δικοί μου δίσκοι δεν έχουν πέσει ποτέ κάτω από δέκα χιλιάδες αντίτυπα. Παρόλα αυτά δεν θέλουν να κυκλοφορήσουν το νέο μου άλμπουμ, είναι παράξενο. Πάντως το σίγουρο είναι ότι με δική σου εταιρία βγάζεις περισσότερα λεφτά. Όσο για την προώθηση, μάλλον θα πάρω τους δρόμους και θα μπαίνω σε κάθε δισκοπωλείο με τα cd παραμάσχαλα, όπως άλλωστε έκανε και ο Sam Philips. Ακόμα θα γίνουν κάποια gigs και θα υπάρχουν πληροφορίες στη σελίδα μου. (Παρεμπιπτόντως σε αυτό το site μπορείτε να βρείτε ό,τι θέλετε να μάθετε για τον Nikki).

Μου ανέφερες χθές ότι τώρα μένεις στο Βερολίνο και ότι γενικά γυρνάς σε πάρα πολλά μέρη. Πόσο σ'εχει επηρεάσει στην δουλειά σου αυτό;


Nikki Sudden 2Πάντα όταν επισκέπτεσαι διαφορετικές χώρες γνωρίζεις νέες κουλτούρες. Πριν από μερικές μέρες βρισκόμουν στην Αμοργό. Εκεί έγραφα ένα με δύο τραγούδια κάθε μέρα για δέκα μέρες, και είναι πραγματικά πολύ καλά τραγούδια. Θυμάμαι όταν πριν από μερικά χρόνια ήμουν στο Παρίσι, ότι δεν είχα βγεί από το δωμάτιό μου για τρεις μέρες. Το γεγονός όμως πως είχα την αίσθηση της παραμονής μου στο Παρίσι και επηρεάστηκα από αυτό αποτυπώθηκε στα τραγούδια εκείνης της περιόδου. Σίγουρα η έμπνευσή μου είναι πολύ καλύτερη όταν αλλάζω τόπους παραμονής. Έτσι και αλλιώς είμαι άνθρωπος που βαριέμαι να κάθομαι στο ίδιο μέρος πάνω από μία ή δύο εβδομάδες. Θέλω να μετακινούμαι συνέχεια. Το τελευταίο τρίμηνο έχω κοιμηθεί μόνο πέντε μέρες στο σπίτι μου στο Βερολίνο, είναι τρελό που έχω να πληρώσω και νοίκι.

Πως γνωριστήκατε με τον Stefan;

Κατά την διάρκεια του soundcheck ενός gig που κάναμε το 1994 στo Mόναχο ήρθε και με βρήκε. Ηχογράφησε τότε μια διασκευή του στο τραγούδι μου 'When the rivers end' που τη βρήκα φανταστική.

Ο Stefan αποτελεί μια περίπτωση καλλιτέχνη που ήρθε αυτός σε σένα. Τι σου αρέσει άλλο από τη μουσική σκηνή;

Οι Primal Scream, Mercury Rev, Evan Dando, Wilco και κάπoιοι πολύ νέοι όπως οι Chamber Strings από το Σικάγο και οι Cry Babies. Δεν μου αρέσουν με τίποτα όμως συγκροτήματα όπως οι Supergrass που στον τελευταίο τους άλμπουμ προσπαθούν να ακουστούν ακριβώς όπως οι T Rex.

Και στο επερχόμενο σου άλμπουμ τι μπορούμε να περιμένουμε;

Είναι το άλμπουμ που ο Nikki Sudden πάντα ήθελε να κάνει και τελικά το κάνει. Είναι από τώρα ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ και θα είμαι τρομερά απογοητευμένος αν δεν αρέσει.

To 'Treasure Island' από τον Nikki Sudden και τους Last Bandits θα κυκλοφορήσει μέσα στο φθινόπωρο.