Here comes the panorama man

- Μετά από σχεδόν σαράντα χρόνια, οι στίχοι σας είναι ακόμα γεμάτοι χρώματα και εικόνες, λεπτή ειρωνεία, αναμνήσεις από ξένες χώρες και ταξίδια με τρένα. Είναι πιο δύσκολη η έμπνευση στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε;

Όχι, δεν είναι δύσκολη. Ακόμα και οι ζοφεροί καιροί προσφέρουν ένα σωρό χρώματα και έμπνευση... όταν είσαι σε θέση να ταξιδεύεις πολύ, έχεις την τύχη να είσαι παρατηρητικός και να μπορείς να γράφεις για όλα αυτά.

- Η ζωγραφική παίζει σημαίνοντα ρόλο στους στίχους σας. Στο άλμπουμ "Malpensa", έχετε γράψει ένα θαυμάσιο τραγούδι βασισμένο σε δύο τοιχογραφίες του (αναγεννησιακού ζωγράφου) Λορεντζέτι. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ζωγράφοι; Είστε θαυμαστής της Φλαμανδικής Σχολής;

Όταν ήμουν φοιτητής στη Βασιλική Ακαδημία του Άμστερνταμ, η Φλαμανδική Σχολή ήταν ένα από τα θέματα που μελετούσα στο μάθημα της ιστορίας της τέχνης. Σήμερα θαυμάζω σύγχρονους ζωγράφους όπως ο (Σκωτσέζος) Peter Doig και ο (Βέλγος) Luc Tuymans, αλλά παραμένω μεγάλος θαυμαστής του David Hockney.... του Anish Kapoor... του Monet.

- Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας σας, είχατε τη συνήθεια να αλλάζετε μουσικό ύφος από το ένα άλμπουμ στο άλλο. Νομίζετε ότι αυτές οι αλλαγές είχαν κάποιο κόστος, μακροπρόθεσμα; Κερδίσατε ή χάσατε θαυμαστές;

Ξέρω ότι χάσαμε θαυμαστές έτσι όπως αλλάζαμε συνέχεια διαθέσεις και ύφος, αλλά όταν ακούς τα άλμπουμ μας, πάρα πολλά στοιχεία έχουν μείνει ίδια στη μουσική μας. Ξεφορτωνόμασταν κάθε φορά το πρόβλημα, και ξαναρχίζαμε.

- Διάβαζα στο ίντερνετ ότι από καιρό σε καιρό, γράφετε μουσική για ταινίες. Είναι κάποιες ταινίες που μπορεί να τις ξέρουμε κι εμείς; Και ποιος είναι ο αγαπημένος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής;

Μάλλον δεν είναι πιθανόν να καταφέρετε να βρείτε τις ολλανδικές ταινίες για τις οποίες έγραψα μουσική. Σπουδαίος συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής είναι ο Alberto Iglesias, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον Pedro Almodovar. Αλλά και η μουσική που έγραψε ο Phillip Glass για την ταινία οι "Ώρες" είναι υπέροχη ...και φυσικά, αγαπώ πάντοτε τον Nino Rota.

- Νιώθετε κάποιες φορές την πίεση που συνεπάγεται η συμμετοχή σε μια μπάντα για σχεδόν 40 χρόνια; Βέβαια και οι Stones είναι μαζί 50 χρόνια, αλλά κάνουν ένα-δύο άλμπουμ το πολύ μέσα σε μια δεκαετία. Πώς τα βγάζετε πέρα μ' αυτό;

Είναι πολύ απλό. Όταν δεν θέλεις να το κάνεις άλλο, πρέπει να σταματήσεις.

- Είναι γνωστό ότι δεν σχεδιάζετε τις συναυλίες σας εκ των προτέρων. Τι πρέπει να περιμένουμε από τις παραστάσεις σας στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη; Ψάχνετε παλιότερα, ξεχασμένα ίσως τραγούδια, για να παίξετε, ή προτιμάτε τις επιτυχίες που αναγνωρίζει και αγαπάει ο κόσμος;

Σκαλίζουμε πάντοτε το παλιό μας υλικό. Αυτή τη στιγμή, κάνουμε πρόβα τα πρώτα μας σινγκλς, το "Umbrella", "Yes or No" και "Tutti Ragazzi", για να τα ξαναμάθουμε και ίσως για να τα παίξουμε. Φυσικά θα παίξουμε και τα πολύ γνωστά τραγούδια μας, επειδή κι εγώ όταν πηγαίνω να ακούσω μια μπάντα, αυτά θέλω.

- Στην Ελλάδα, τα ολλανδικά συγκροτήματα είχαν ανέκαθεν πολλούς θαυμαστές. Οι παλιότεροι χόρευαν με τους Shocking Blue και τους Golden Earring, όλοι αγαπάμε τους Nits, οι punks έχουν πάντοτε μέσα στην καρδιά τους τον Herman Brood. Και πολλοί φίλοι και γνωστοί μου ήταν μεγάλοι θαυμαστές των Mecano. Σας αρέσουν κι εσάς, έτυχε ποτέ να παίξετε μαζί τους;

Παίξαμε με τους Mecano στο Milky Way, στο Amsterdam. Έχουμε παίξει επίσης με τον Herman και τους Golden Earing.

- Ποια από τα νεότερα γκρουπ εκτιμάτε; Ποιες είναι οι αγαπημένες σας μπάντες, ολλανδικές ή διεθνείς;

Μου αρέσουν οι Moss... μια καινούργια ολλανδική μπάντα... ο Kyteman (ο οποίος έπαιξε μαζί μας στο "Bad Government") και ο Dazzled Kid.. έκανε φωνητικά στο remix του Bad Government.

- "Πού είναι η χώρα μου;" ρωτάτε στο "Bad Government". Πώς νομίζετε ότι άλλαξε η Ολλανδία μετά τη δολοφονία του σκηνοθέτη Van Gogh (που υπήρξε πηγή έμπνευσης για το "Les Nuits");

Έχετε δίκιο. Η δολοφονία του Theo ήταν η ουβερτούρα των σκληρών καιρών στη φιλελεύθερη χώρα μας. Οδήγησε σε μια δεξιά κυβέρνηση που τη διαπνέει μεγάλος φόβος για τον έξω κόσμο.

- Ο συγγραφέας Geert Mak ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη για το πολύ επιτυχημένο βιβλίο του, συναντώντας τα αμέτρητα πρόσωπα της ηπείρου τα οποία μερικές φορές την ενώνουν αλλά πιο συχνά τη διαιρούν. Κι εσείς επίσης ταξιδεύετε για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε όλη την Ευρώπη, πρόσφατα αλλά και στο παρελθόν. Πώς βιώνετε το σημερινό διευρυνόμενο χάσμα ανάμεσα στο βορρά και το νότο της Ευρώπης;

Νομίζω ότι υπάρχει επίσης διαφορά ανάμεσα στην ανατολή και τη δύση. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε...

- Συμμετείχατε στις πρόσφατες διαμαρτυρίες για την περικοπή των κονδυλίων που αφορούν την υποστήριξη των τεχνών, στην Ολλανδία. Θα μας πείτε γιατί;

Δεν συμμετέχω πολύ στις διαμαρτυρίες. Γράφω τα τραγούδια. Η κόρη μου που είναι 21 ετών συμμετέχει ενεργά σ' όλα αυτά. Εκείνη διαδηλώνει στους δρόμους. Εγώ την ακολουθώ.

- Aν ο ταξιδιώτης του τρένου στο "Adieu Sweet Bahnhof" διάβαζε ένα βιβλίο, ποιο θα ήταν αυτό;

Το "I'm Your Man" της Sylvie Simmons. Για τη ζωή του Leonard Cohen. Αυτό διαβάζω αυτή τη στιγμή, εδώ και στα τρένα, επίσης.... Πάντοτε στα τρένα.

- Ευχαριστούμε πολύ!

Χίλντα Παπαδημητρίου - Νάντια Πούλου