Διάλειμμα ολίγων... τραγουδιών

- Ποια περίοδο της μουσικής σου καριέρας αγάπησες περισσότερο, με τα Μωρά στη φωτιά, τα Ξύλινα σπαθιά, ή την τελευταία σου μοναχική πορεία;
- Την τελευταία δεν πρόλαβα ακόμα να την απολαύσω. Αλλά ήταν τελείως διαφορετικές, δεν ήταν συγκρίσιμες, με τα Μωρά ήταν άλλου είδους περιπέτεια, να παλεύεις για την επιβίωση, με τα Σπαθιά άρχισε το ταξίδι, άρχισα να απολαμβάνω ας πούμε τους κόπους μου, το ότι δε σταμάτησα να ασχολούμαι με τη μουσική ας πούμε.

- Γιατί εξαφανίζονται πιστεύεις οι θρύλοι του ελληνικού rock, για παράδειγμα διαλύθηκαν οι Last Drive, οι Τρύπες, τα Μωρά στη φωτιά, τα Ξύλινα σπαθιά;
- Τι συμπεριλαμβάνομαι και εγώ στους θρύλους του ελληνικού rock 'n' roll, δεν το 'ξερα (γελάει).

- Εσύ πιστεύεις πως όχι; Τα Ξύλινα σπαθιά δεν είχαν απήχηση στο ευρύτερο ελληνικό rock κοινό;
- Ναι αλλά είναι αυτονόητο ότι τελειώνουν κάποια στιγμή οι κύκλοι και αρχίζουν καινούριοι.

- Θέλω να πω πως είναι πιο σύντομοι αυτοί οι κύκλοι στο ελληνικό rock γίγνεσθαι.
- Οι Tρύπες σταμάτησαν μετά από δεκάξι χρόνια. Είναι σύντομο αυτό;

- Υπάρχουν και οι Rolling Stones όμως επί δεκαετίες.
- Αν θες να έχουμε αυτό ως μέτρο σύγκρισης, φαντάζομαι δε θα βγάλουμε άκρη...

- Υπάρχουν όμως και οι Residents, ίσως μικρότερης απήχησης, αλλά χρονικά λέμε πως οριοθετούνται τα πράγματα στην Ελλάδα.
-Ναι αλλά οι Residents βγάζουνε ένα δίσκο κάθε πέντε χρόνια και κάθε οκτώ αν το προσέξεις, ενώ αυτές οι μπάντες που είπες το πολύ ανά τρία χρόνια είχαν βγάλει και ένα δίσκο. Δεν έχει να κάνει μ' αυτό που λέμε, τα πράγματα έχουν την αρχή τους, τη μέση τους και το τέλος τους. Δεν νομίζω ότι είναι ιδιαιτερότητα να τελειώσει κάτι στην Ελλάδα αφού παίζει δέκα ή είκοσι χρόνια. Στην Αγγλία τελειώνει πιο γρήγορα και τα παραδείγματα που είπες είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

- Ίσως.
- Ίσως...(γελάει)

- Υπάρχει ελληνικό rock κοινό, ποσοστιαία πάντα μιλάμε και αν υπάρχει μέλλον στην ελληνική rock σκηνή μια και εμφανίζονται νέα μουσικά ρεύματα που έχουν απορροφήσει μεγάλο ποσοστό εφήβων όπως το Low bap η Rap.
- Νομίζω πως αυτό εξαρτάται από τους ανθρώπους που ασχολούνται με το rock 'n' roll στην Ελλάδα, αν βγάλουν καλά πράγματα θα τα ακούσει ο κόσμος, αν όχι θα εκπέσει αυτό το πράγμα και καλά να πάθει, δεν πιστεύω ότι έχουμε ένα κοινό και μετά του απευθύνουμε πράγματα, το κοινό δημιουργείται απ' αυτό που λέμε εμείς, αν κάνουμε καλά τραγούδια μαζεύεται...

- Η ερώτηση κατευθύνεται στις εταιρίες, πιστεύεις πως οι εταιρίες έχουν σταματήσει να προωθούν rock σχήματα;
- Και πότε πιστεύεις ότι τα προωθούσαν, ούτε η επιτυχία των Τρυπών ήταν προϊόν προώθησης, ούτε τα Ξύλινα σπαθιά, απλώς με το που βγήκαν τα Ξύλινα σπαθιά αρχίσαν οι εταιρίες τις αρπαχτές. Όποιος είχε κιθάρα και μαλλιά και ήταν ειδικά από Θεσσαλονίκη του βγάζανε δίσκο, αλλά δεν απέδωσε αυτό, ούτε λεφτά βγάλανε οι εταιρίες ούτε είδαν μια ουσιαστική άνοδο στο rock, απλά ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις που κρινόντουσαν από το κοινό τους σε σχέση με αυτό που κάναν και αυτό είναι ωραίο... έτσι πρέπει να' ναι.

- Ακολουθείς τώρα μια σόλο καριέρα αλλάζοντας ριζικά και τον ήχο που σ' έχει καθιερώσει στο ελληνικό κοινό, να υποθέσω πως είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής ωρίμανσης και καταστάλαξης;
- Μπορεί να είναι και έτσι, δεν το σκέφτομαι εγώ, έτσι μπορεί να συμβαίνει αυτό που λες, πάντως σίγουρα μετά από χρόνια που ασχολείσαι με κάτι, κάπου καταλήγεις, για μένα μάλλον είναι κάτι σαν παρένθεση αυτός ο δίσκος. Μου αρέσει όπως έχει γίνει, μου αρέσει που είναι ακουστικός, μου αρέσει που μπορώ να τον ακούω σε μια αιώρα ξαπλωτός, αυτό ήθελα να κάνω τώρα, πoια θα είναι η συνέχεια; Δεν θα είναι ακριβώς ίδια η επόμενη δουλειά, θα είναι πιο δυναμική.

- Θα σε ρωτήσω και για την επόμενη σου δουλειά. Λοιπόν, αυτό που κάνεις είναι μια απλή επαγγελματική δραστηριότητα ή μια προσωπική έκφραση ανάγκης για δημιουργία. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, θα έπαιρνες ποτέ την κιθάρα να παίξεις για την παρέα σου;
- Κυρίως αυτό κάνω...

- Κυρίως αυτό κάνεις; Πολύ καλό! Πιστεύεις πως τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές δημιουργίες τις καταθέτουμε στην ιστορία όταν πιάνουμε στην προσωπική μας ζωή ζενίθ ή ναδίρ;
- Πιστεύω πως καταθέτουμε αυτό που έχουμε να καταθέσουμε, όταν νομίζουμε ότι είναι άξιο κατάθεσης. Άμα φτιάξω πέντε έξι τραγουδάκια που μου αρέσουν και αισθάνομαι ότι μπορώ να μπω στο στούντιο με την παρέα μου και να υπάρχει κάποιο αποτέλεσμα και ενδιαφέρον, το καταθέτω. Ούτε με ζενίθ έχω να κάνω ούτε με ναδίρ, αυτές είναι πολύ βαρύγδουπες εκφράσεις και πιστεύω ότι πρέπει να αρχίσουμε να το συνειδητοποιούμε λίγο και οι καλλιτέχνες καθώς μιλάνε στις συνεντεύξεις και οι δημοσιογράφοι καθώς ρωτάνε. Πρέπει να ξαναφέρουμε το αυτονόητο στις κουβέντες μας και να απομακρύνουμε ότι βαρύγδουπο μπορεί απλώς να εντυπωσιάζει ως έκφραση.

- Δε νομίζω να είναι αποτέλεσμα εντυπωσιασμού. Νομίζω πως είναι και μια προσωπική έκφραση μέσα από την προσωπική εμπειρία που έχει κάποιος άνθρωπος.
- Αν εννοείς πως καταθέτω κάποια τραγούδια εγώ ή κάποιοι άλλοι καλλιτέχνες όταν είναι στο ζενίθ, αλλά αναρωτιέμαι στο ζενίθ ποιου πράγματος;

- Της προσωπικής σου ζωής.
- Έχει τόσα πολλά επίπεδα η προσωπική ζωή του καθενός, που δεν ξέρω πιο είναι το ζενίθ για κάποιον άνθρωπο. Τι, όταν είμαι χαρούμενος και το ναδίρ τι είναι, όταν είμαι λυπημένος, όταν είμαι εξαθλιωμένος; Δεν σε καταλαβαίνω;

- Με το ζενίθ εννοώ όταν είσαι προσωπικά καλυμμένος από ότι έχεις γύρω σου, ίσως συναισθηματικά... ίσως κοινωνικά...
- (Με κόβει) Κοίτα, κάποια πράγματα βγαίνουν την ώρα που είσαι χαρούμενος, κάποια πράγματα βγαίνουν την ώρα που είσαι σκατά.

- Θέλεις να πεις πως είναι τελείως τυχαία όλα αυτά;
- ...Άλλοτε θα πούμε τον πόνο μας και άλλοτε την χαρά μας, προτιμώ αυτά τα δύο άκρα από το ζενίθ και το ναδίρ.

- Δεν έχεις πιάσει ποτέ "πάτο" δηλαδή στη ζωή σου;;;
- (Γελάει) Πάτο; Να μη σε νοιάζει!

- Μάλιστα... Μπορεί να αποδώσει χρήματα η rock σταδιοδρομία στην Ελλάδα, από την προσωπική σου εμπειρία τι έχεις να πεις;
- Δεν έχω παράπονο. Τα πήγαμε καλά. Ήμουν με μια παρέα επί 11 χρόνια, ταξιδεύαμε κάθε χρονιά, γυρίσαμε όλη την Ελλάδα 15 φορές, έχω δει αυτή τη χώρα και την έχω θαυμάσει, την έχω απολαύσει. Έχουμε βγει και έξω, έχουμε κάνει 7-8 συναυλίες στην Αγγλία, έχουμε παίξει στη Γερμανία, δε μπορώ να πω ότι έχω παράπονο.

- Ίσως να κάνω και λάθος, εσύ θα μου πεις. Αλλά όλοι μπαίνουμε στη διαδικασία κάποια στιγμή στη ζωή μας να κάνουμε συμβιβασμούς, είτε επαγγελματικούς, είτε προσωπικούς. Ανήκεις σ' αυτή τη μερίδα ανθρώπων ή δε βάζεις νερό στο κρασί σου; Μπορεί το δεύτερο σκέλος να κρύβει μια έπαρση, αλλά για μένα τουλάχιστον δεν είναι κατακριτέο τη στιγμή που επαληθεύεται μέσα από ένα τρόπο ζωής.
- Πολύ περίπλοκο όλο αυτό... Δεν κατάλαβα πια είναι η ερώτηση.

- Η ερώτηση είναι αν κάνεις συμβιβασμούς ή όχι στη ζωή σου.
- Αν είμαι κουφάλα ή όχι; (γελάει)

- Αν κάνεις συμβιβασμούς, είτε επαγγελματικούς είτε προσωπικούς.
- Δε χρειάστηκε, τουλάχιστον στην δουλειά μου, να υποχωρήσω σε σχέση με τις επιλογές μου. Και αυτό που έχω χαρεί με τα Σπαθιά είναι ακριβώς αυτό, ότι μπορούσα να κάνω τον δίσκο όπως ακριβώς τον φανταζόμουνα και εγώ και οι άλλοι, δεν τα 'κανα μόνος μου τα πράγματα. Και καταθέταμε κάποια στιγμή αυτό που είχαμε στην εταιρία. Η εταιρία το έπαιρνε, το έκοβε και εισέπραττε. Εμείς παίρναμε τα ψίχουλα που μας δίνανε όλα αυτά τα χρόνια. Ευτυχώς που ζούσαμε από τις συναυλίες. Ως εκεί.

- Χωρίς συμβιβασμούς. Θες να πεις πως ήταν μια προσωπική έκφραση που είχε και καλό αποτέλεσμα.
- Κοίτα, το να υπογράψεις με μια πολυεθνική εταιρία είναι κάποιου είδους συμβιβασμός, από τη στιγμή που ξέρεις ότι θα σε εκμεταλλευτεί και δεόντως δηλαδή, τα ποσοστά είναι αστεία, σε πετυχαίνουν σε μια στιγμή που δε μπορείς να κάνεις αλλιώς. Τουλάχιστον το '93 δεν είχα άλλη επιλογή, το 2004 που έχω άλλη επιλογή την κάνω. Η παραγωγή του καινούριου μου δίσκου είναι δικιά μου. Υπάρχει μόνο μια εταιρία διανομής επειδή δεν έχω ένα φορτηγό να πάω σ' όλη την Ελλάδα να δίνω το δισκάκι στα δισκάδικα. Αλλά τα ποσοστά είναι τουλάχιστον ανθρώπινα αυτή τη φορά.

- Έμαθα πως ετοιμάζεις μια δουλειά πιο ηλεκτρονική, θέλεις να μας μιλήσεις λίγο για αυτήν;
- Δεν ξέρω αν είναι πιο ηλεκτρονική, είναι σίγουρα πιο δυναμική. Αν αυτή η δουλειά του 'Aφού λοιπόν ξεχάστηκα' είναι για να τον ακούσω αυτόν τον δίσκο όπως είπα και ξάπλα, ο επόμενος έχει άλλη κατεύθυνση, είναι πιο ζωηρός δίσκος και μάλλον και πιο φωτεινός.

- Πιο αισιόδοξος;
- Πιο φωτεινός.

- Υπάρχει προοπτική να μας επισκεφτείς στη Κέρκυρα;
- Με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία. Θυμάμαι από την Κέρκυρα την τελευταία φορά που είχαμε έρθει, κάναμε βόλτες με ένα βανάκι, ήμασταν στα ορεινά του νησιού, είχε αυτό το ψιλόβροχο, μου φάνηκε πολύ μαγευτικός τόπος και η πόλη βέβαια όπως είναι γνωστό είναι υπέροχη, είναι από τα πράγματα που ανυπομονώ να κάνω.

- Καλώς να ορίσεις λοιπόν.

Και κάπου εδώ ευχαριστήσαμε τον Παύλο, μας ευχαρίστησε και αυτός. Έκλεισα το κασετοφωνάκι και αποχώρησα από το στούντιο.

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε για τον ΚΥΜΑ FM, ένα ραδιοφωνικό σταθμό στην Κέρκυρα και θα παιζόταν στην εκπομπή του 'Mουσικού δημοσιοϋπαλληλικού αντικομφορμισμού'.