Peak Nick Intervista

Το Synch δεν φέρνει στη γειτονιά μας μόνο καταξιωμένα ονόματα. Αφουγκράζεται και μας προτείνει επίσης αρκετούς νέους και ενδιαφέροντες δισκοθέτες. Ο ιταλός Nicola Bonandrini (PeakNick) είναι ένας απ' αυτούς. Στο οπτικοακουστικό του πρότζεκτ με τον περιπαιχτικό τίτλο SUperpeakniCK ROOM ευχαριστεί ως εμπνευστές τους Salvador Dali, Simple Minds, Fad Gadget, New Beat, Naturalist, David Chazam, Michael Shrieve, Elizabeth Welch, Stephan Egger, Nine Inch Nails, Muslimgauze, Terre Taemlitz και Thomas Brinkmann. Μετά απ' αυτό το έξοχο δείγμα, ήταν φυσικό να ζητήσουμε εξηγήσεις.

MiC: Πώς ακριβώς ξεκίνησαν όλ' αυτά; Κι εννοώ το ταξίδι σου στο μουσικό δισκο-χωροχρόνο! Πες μας για τις επιρροές σου. Την πρώτη, τη δεύτερη και την πλέον πρόσφατη.

PeakNick: Από παιδί (στη δεκαετία του '80) τα μεγαλύτερα αδέρφια μου με μπόλιασαν μ' ένα σωρό διαφορετικές επιρροές, από την electronica στη funky κι από την afro στην disco. Στην περιοχή που μεγάλωσα συνέβαινε τότε μια έκρηξη εκλεκτικών μουσικών που προωθούνταν μέσα από τα κλαμπ Les Cigalles, Typhoon και Cosmic.

Κατόπιν, το 1990, άρχισα να παίζω μουσική σ' ένα άλλο ιστορικό μαγαζί, επιλεγόμενο Le Cupole, στο Manerbio της Μπρέσια. Επηρεασμένος άμεσα από τον ήχο του Ντιτρόιτ έπαιζα κάθε Κυριακή απόγευμα πρώιμη deep house μουσική για τινέιτζερ σαν κι έμενα, στα πρότυπα του Plastikman και των Underground Resistance. Θυμάμαι με συγκίνηση πως ο ιδιοκτήτης του κλαμπ πίστεψε πολύ σ' εμένα κι έφτιαξε ένα μικρό δωμάτιο (κάτι σαν πριβέ) για να φιλοξενήσει τις αναζητήσεις μου.

MiC: Πώς προέκυψε το παρατσούκλι SuperPeakNick;
PeakNick: Το 1997 άρχισα να παίζω στο [θρυλικό πια κλαμπ] LinkProject στην Μπολόνια, ψάχνοντας ακόμη για κάποιο έξυπνο ψευδώνυμο. Διάλεξα τότε το παιχνιδιάρικο Pic Nic (Pic-colo Nic-ola) γιατί ακουγόταν σαν ο "μικρός Νικ". Πράγμα το οποίο έκανε λογοπαίγνιο και με το μπόι μου.

Κάποιος φίλος πρότεινε την αλλαγή σε Peak [κορυφή, αποκορύφωμα] γιατί ταίριαζε στο στιλ μου [και στο μπόι του;] και γιατί εκτιμούσε τις ικανότητές μου στο μιξάρισμα ήχων... Και σκέφτηκα να το κρατήσω γιατί μου πήγαινε... Το Super ήρθε πιο μετά αλλά δεν είναι απαραίτητο... Τ' όνομά μου είναι απλά PeakNick!

MiC: Τι σκέπτεται ένας dj την ώρα της δουλειάς; Είναι η μουσική που επηρεάζει τις επιλεκτική του σκέψη; Ή μήπως η επιλεκτική σκέψη αποφασίζει πώς θα ξεδιπλωθεί το σετ;

PeakNick: Ωραίες ερωτήσεις... :)
Αναρωτήθηκα αρκετές φορές τα ίδια πράγματα... Δύσκολη απάντηση και σίγουρα άκρως υποκειμενική... Όταν ξεκινάς μια βραδιά δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε βγάλει... Η φαντασία, τα απρόοπτα και τα συναισθήματα μπαίνουν στη μαρμίτα σε απρόβλεπτες κάθε φορά δόσεις... Σε μένα η έμπνευση έρχεται όσο αισθάνομαι καλά κι όσο ο κόσμος στριφογυρίζει, χορεύει γύρω μου...
(αν δε σε ικανοποίησα δώσε μου δυο μέρες να το σκεφτώ καλύτερα!!!:)

MiC: Είναι καταλυτικό το χιούμορ στο τρόπο που παίζεις μουσική; Έχει ουσία για σένα να ξαφνιάζεις ευχάριστα το κοινό; Οπτικά ή μέσω ακουστικών εκρήξεων;

PeakNick: Νομίζω πως απ' αυτό [το χιούμορ] αντλώ ενέργεια... Ο ενθουσιασμός μου ξαφνιάζει πιο πολύ ακόμη κι εμένα τον ίδιο :) περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.

MiC: Μετά το dvd SUperpeakniCK ROOM, τι άλλο μας ετοιμάζεις;
PeakNick: Μια επαυξημένη έκδοση με τη μορφή παράστασης περφόρμανς με τον ανάλογο τίτλο SUPERPEAKNICKROOM. Το dvd είναι απλώς η ιδέα πιλότος. Ψάχνω χρηματοδότες για να κάνω το όνειρο πραγματικότητα... Ξέρεις κάποιον που να ενδιαφέρεται;

MiC: Απάντησέ μου σε ορισμένα διλήμματα. Ικαρία ή Ιμπίθα; Αθήνα ή Μπολόνια; Synch ή Sonar;

PeakNick: Ικαρία - Μπολόνια - Synch [δαγκωτό απ' ό,τι κατάλαβα]... Δεν έχω πάει ποτέ μου στην Ιμπίθα [Ίμπιζα αν προτιμάτε] κι έχω τις πιο όμορφες αναμνήσεις από τη μαγευτική Ικαρία [το προαναφερθέν SUperpeakniCKROOM είναι εκεί μαστορεμένο].

Στην πραγματικότητα ζω στην εξοχή. Δεν μ' αρέσουν οι μεγάλες πόλεις και η σύγχυσή τους. Η Μπολόνια όμως είναι αξέχαστη (ρώτα και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου να σου πει).

Δεν έχω πάει ούτε στο Sonar. Μπορώ να πω ότι στο Synch νοιώθω σα στο σπίτι μου, χάρη φυσικά και στα "αδέρφια" μου στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα είναι κάθε χρόνο και καλύτερο, το ίδιο και το αναμνηστικό υλικό. Μ' αρέσει επίσης πάρα πολύ η φέτα κι ο ελληνικός χαλβάς... Τι άλλο να προσθέσω;;; Φιλιά, Nicola.

Ένα μεζεδάκι: blah blah malboro italiano