Η μουσική μας προσπαθεί να αναπαράξει τα πιο έντονα συναισθήματα

Μεγάλη ήταν η χαρά που πήρα όταν έμαθα πως οι A Place To Bury Strangers θα επισκεφτούν τη Θεσσαλονίκη στις 19 Οκτωβρίου φέτος. Και αυτό γιατί οι παγωμένοι ήχοι, η θολή ατμόσφαιρα, το χαρμάνι από Joy Division, My Bloody Valentine και Jesus & Mary Chain, τα πετάλια και οι μελωδίες κάτω από τα στρώματα θορύβου έχουν δημιουργήσει, αν όχι ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα των τελευταίων χρόνων, σίγουρα ένα από τα πιο παθιασμένα. Τελευταία φορά είχαν παίξει, αν θυμάμαι καλά, στο Synch Festival το 2010. Τώρα θα εμφανιστούν για πρώτη φορά σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα, εκτός από την Αθήνα, και θα μας παρουσιάσουν την τελευταία τους δουλειά, το "Workship", που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και κάνει ένα βήμα προς το post-punk των 80's, χωρίς να ξεχνά τα ως άνω στοιχεία που χαρακτήρισαν τους προηγούμενους δίσκους τους. Με αφορμή αυτό το live λοιπόν, μίλησα με τον Oliver Ackermann (κιθάρα και φωνή) - και η ανυπομονησία για τη συναυλία έφτασε στο κατακόρυφο. Υπομονή λοιπόν ως τις 19 Οκτωβρίου - ως τότε, ακούω το "Keep Slipping Away" και παρηγοριέμαι με την παρακάτω συνομιλία.

Ας υποθέσουμε ότι συναντάς κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ πριν για τους A Place To Bury Strangers. Πώς θα του περιέγραφες τη μουσική και το συγκρότημά σου;
Στρώματα ήχου που δημιουργούν ποπ μουσική.

Σε μια παλιότερη συνέντευξη, είχες δηλώσει ότι το όνομα του συγκροτήματος είναι εμπνευσμένο από τον Άλιστερ Κρόουλι (σ.σ. αποκρυφιστής και ιδρυτής της θρησκευτικής φιλοσοφίας του Θελήματος). Θυμίζει έντονα ωστόσο και τον Αγρό του Κεραμέως της Καινής Διαθήκης (σ.σ. ο αγρός που αγοράστηκε με τα χρήματα της προδοσίας του Χριστού για τον ενταφιασμό των ξένων). Ποια εκδοχή είναι η ορθή; Σε ενδιαφέρουν γενικά οι θρησκευτικοί συμβολισμοί και έθιμα;
Η έμπνευση έλαβε χώρα από το ποίημα "Aceldama: A Place To Bury Strangers In" του Άλιστερ Κρόουλι, αλλά είναι παρούσα και στις δυο εκδοχές. Οι θρησκευτικοί συμβολισμοί και έθιμα με ενδιαφέρουν πολύ γιατί ζηλεύω αυτούς που διαθέτουν μια τέτοια πίστη.

Το πρώτο σας συμβόλαιο το υπογράψατε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα - την έχεις ακόμα; Δένεσαι συναισθηματικά με τα πράγματα;
Από όσο μπορώ να γνωρίζω, δεν την έχω τη χαρτοπετσέτα. Με κάποιον τρόπο, μαζεύω τόσα πολλά πράγματα, που τα βάζω σε κουτιά με ταμπέλες "memorabilia" ή "old junk" και μετά σε κάποιο σημείο τα πετάω. Συναισθηματικά συνδέομαι μόνο με τους ανθρώπους.

Τα social media (Facebook, Twitter, tumblr) και γενικά το διαδίκτυο, πώς σας έχουν βοηθήσει στη δημιουργία και στην προώθηση της μουσικής σας; Νοσταλγείς καθόλου την εποχή πριν το Internet;
Έχω λογαριασμούς σε όλα αυτά, αλλά ίσα που τους χρησιμοποιώ. Νομίζω ότι προφανώς και μάς βοηθούν να προωθήσουμε τη μουσική μας κατά πολύ, καθώς γενικά αποτελούν έναν εξαιρετικό τρόπο για να κρατούν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο επαφή μεταξύ τους. Μου λείπουν όμως οι μέρες που δεν υπήρχαν κινητά και όλα αυτά τα εκκρεμή μηνύματα, που οι άλλοι ενοχλούνται όταν δεν τα απαντώ.

Όταν κάποιος προσπαθεί να περιγράψει τον ήχο σας, αναπόφευκτα θα χρησιμοποιήσει τη λέξη "θόρυβος". Πιστεύεις ότι ο θόρυβος είναι ένα είδος μουσικής ή ότι είναι ένα συστατικό στοιχείο αυτής;
Νομίζω ότι είναι ένα συστατικό, που με τη σειρά του περιγράφει τους ήχους που είναι ίσως τεχνητά δημιουργήματα αποσπασματικών ή κακομεταχειρισμένων ήχων. Τον χρησιμοποιούμε πολύ στη μουσική μας ως τρόπο μετάπτωσης της έντασης της μουσικής, αλλά και ως ένα επιπλέον στοιχείο δημιουργίας τραγουδιών και ήχων. Ο θόρυβος είναι ένα είδος μουσικής επίσης, τα σύνορα του οποίου νιώθω ότι μπορεί και να τα προσεγγίζουμε κατά καιρούς.

Εκτός από την όποια οικονομική υποστήριξη, σας έχει βοηθήσει η "Death by Audio" (σ.σ. η εταιρία του Oliver, η οποία κατασκευάζει χειροποίητα pedal effects) στην εξέλιξη της μουσικής σας; Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτήν;
Αυτό ισχύει. Έχει μια παράλληλη πορεία με αυτό που κάνω και δημιουργεί άλλες διεξόδους για την προσπάθεια που κάνω στη μουσική, και μου δίνει επίσης την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με ομοϊδεάτες, με τους οποίους μπορώ να συνεργαστώ. Η "Death by Audio" ξεκίνησε σαν μια εταιρία πεταλιών στη Βιρτζίνια όταν ζούσα εκεί και έκτοτε έχει μετατραπεί σε πολλά διαφορετικά πράγματα για να περιστοιχίσει μια ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται με τις τέχνες στη Νέα Υόρκη.

Κάθε φορά που διαβάζω κάτι για εσάς, θα πέσω πάνω στους Jesus & Mary Chain, τους Joy Division και My Bloody Valentine. Προσωπικά, ο ήχος σας μου θυμίζει τους Have A Nice Life και ιδιαίτερα το άλμπουμ τους "Deathconsciousness". Τους έχεις ακουστά; Τα προαναφερόμενα συγκροτήματα τι έχουν προσφέρει στους A Place To Bury Strangers;
Τους Have A Nice Life δεν τους ξέρω, αλλά τους ακούω τώρα που τελειώνω αυτή τη συνέντευξη. Τα προηγούμενα συγκροτήματα σίγουρα με ενέπνευσαν κατά πολύ όταν ήμουν μικρότερος. Ακόμα μου αρέσουν τα τραγούδια τους από καιρού εις καιρόν, αλλά επειδή ακούγονται πάρα πολύ στον κύκλο των φίλων μου με τους οποίους κάνω περισσότερο παρέα, στρέφομαι σε πιο καινούριες μουσικές ή σε παλιότερες μουσικές τις οποίες δεν έχω ξανακούσει πριν.

Ισχύει το ότι η Νέα Υόρκη είναι μια ατέλειωτη πηγή έμπνευσης για κάθε καλλιτέχνη; Με ποιόν τρόπο;
Αλλάζει συνεχώς και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κάνουν τόσα διαφορετικά και δημιουργικά πράγματα που νιώθεις λες και είσαι ένας μικρός κόκκος άμμου σε μια τεράστια παραλία. Έχω την αίσθηση ότι αυτό είναι ένα καλό συναίσθημα για έναν καλλιτέχνη. Το να μην υπάρχει ελπίδα να πετύχεις ποτέ στα πάντα. Το μόνιμο της μάχης.

Η έννοια της αγάπης φαίνεται να είναι θεμελιώδης στους στίχους σου, όπως και ο συνδυασμός της με έντονη, θορυβώδη και παθιασμένη μουσική. Είναι αυτό το μόνο είδος μουσικής που ταιριάζει στο αίσθημα της αγάπης; Και αν είναι έτσι, γιατί;
Νομίζω ότι είναι το είδος της αγάπης που νιώθω εγώ και είναι πολύ έντονο. Στην πραγματικότητα, είναι το πιο έντονο συναίσθημα που έχω νιώσει ποτέ και μου φαίνεται ότι είναι και το πιο έντονο συναίσθημα που θα νιώσω ποτέ. Νομίζω ότι πολλές φορές η μουσική που κάνουμε προσπαθεί να αναπαράξει αυτά τα αισθήματα. Θλιμμένη, και ενίοτε οδυνηρή.

Έχετε παίξει support στους Nine Inch Nails, στους Jesus & Mary Chain, στους MGMT. Υπάρχει διαφορά στο να παίζεις support σε ένα συγκρότημα παρόμοιο με εσένα από το να παίζεις support για ένα πιο pop συγκρότημα, όπως τους MGMT;
Ναι, αλλά δεν έχει και πολλή σημασία στην τελική. Καμιά φορά μπορείς πραγματικά να επικοινωνήσεις με τον κόσμο και να κάνεις ένα καλό σόου ή κάτι ιδιαίτερο θα συμβεί επειδή θα υπάρχει η αντίθεση. Γενικά υπάρχουν νεότεροι άνθρωποι στους MGMT, γότθοι στους Nine Inch Nails, και πιο πολλοί noise rockers στους Jesus & Mary Chain.

Επί σκηνής δουλεύετε με λούπες και feedback, τα οποία απαιτούν προσοχή και συντονισμό κατά τις ζωντανές εμφανίσεις. Τι ρόλο παίζει ο αυτοσχεδιασμός την ώρα του live;
Όχι με λούπες, αλλά με πολύ feedback. Υπάρχει πολύς συντονισμός, αλλά απλά συμβαίνει, νομίζω ότι αν το σκεφτόμασταν πάρα πολύ δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Απλά πρέπει να το νιώσεις και να πέσεις μέσα του με τα μούτρα.

Φτιάξε το συγκρότημα των ονείρων σου. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως χρονικός και χωρικός περιορισμός.
Ο Mozart, ο Jimi Hendrix, ο Santana, οι Slow Hands, o Brian Chippendale (σ.σ των Lightning Bolt και των Mindflayer) και o Jon Bon Jovi να τζαμάρουν όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο.

Ας μιλήσουμε για το τελευταίο άλμπουμ σας, το "Worship". Ποια είναι η έμπνευση πίσω από αυτό και ποια ήταν η δημιουργική διαδικασία που ακολουθήσατε;
Πραγματικά αφήσαμε το δίσκο απλά να δημιουργηθεί μόνος του. Η έμπνευση ήταν η αγάπη, η απώλεια, οι εμπειρίες του παρελθόντος και οι μελλοντικές ελπίδες και όνειρα. Πολύ κοινά θέματα στη μουσική μας. Ο Dion (σ.σ. Lunadon, μπασίστας του συγκροτήματος) κι εγώ, βρισκόμασταν σχεδόν κάθε μέρα για έναν ολόκληρο χρόνο και δουλέψαμε το χτίσιμο του δίσκου, απλά και μόνο βλέποντας πώς ήταν το να γράφουμε μαζί.

Πες μας δυο λόγια για αυτήν την περιοδεία. Αυτή είναι η πρώτη φορά που παίζετε και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας εκτός από την Αθήνα, σωστά; Τι περιμένετε όταν παίζετε μπροστά σε κάποιο ακροατήριο για πρώτη φορά;
Όντως. Η περιοδεία πάει εκπληκτικά. Οι συναυλίες μέχρι στιγμής ήταν τόσο καλές και αυτή η χρονιά επίσης ήταν πολύ καλή για μας. Ο κόσμος αγαπάει το νέο δίσκο και το να παίζουμε τα τραγούδια είναι πιο διασκεδαστικό από κάθε άλλη φορά.

Τι να περιμένουμε από τη συναυλία σας στη Θεσσαλονίκη στις 19 Οκτωβρίου;
It is going to be non stop fucked up rock and roll.

Περισσότερες πληροφορίες για τα live τους στην Ελλάδα θα βρείτε εδώ.