This is not a PIL song
Συναντήσαμε τον Anthony Roman, frontman και μπασίστα των Radio 4 λίγο πριν βγούν στην σκηνή του Vilka Live Stage πιστεύοντας ότι, όπως και το υπόλοιπο group, θα ήταν κατάκοπος από την οδύσσεια που αποδείχθηκε η μετάβασή τους από την Αθήνα. Αντίθετα όμως τον βρήκαμε πολύ ενεργητικό όσο και ομιλητικότατο, πρόθυμο ν' απαντήσει στις ερωτήσεις μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του group σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που απλώθηκε από την πολιτική μέχρι τους Franz Ferdinand και, βέβαια, τους Gang Of Four.
Mic: Διαλέγοντας τ' όνομά σας από το τραγούδι των PIL, είναι σαν να "φοράτε" περήφανα τις επιρροές σας.
AR: Ναι, για να είμαστε ειλικρινείς, όταν ξεκινήσαμε θέλαμε να παίξουμε post-punk και μας άρεσαν οι PIL κι οι Gang Of Four. Διαλέξαμε το όνομα χωρίς να το πολυσκεφτούμε γιατί πιστεύαμε ότι κανείς δεν θα μας αναγνώριζε διαφορετικά. Δεν κρύβουμε τις επιρροές μας, ότι δήθεν δεν ακούσαμε ποτέ τους Gang Of Four.
Mic: Ίσως θέλατε να δηλώσετε το σημείο εκκίνησής σας.
AR: Έτσι σκεφτήκαμε. Αν εξαιρέσεις τους New Order (θεωρώντας τους συνέχεια των Joy Division) τα περισσότερα post-punk group είχαν πολύ σύντομη διάρκεια, έκαναν δύο-τρείς δίσκους και κατά κάποιο τρόπο η ιδέα αυτή δεν έχει ολοκληρωθεί. Θέλαμε να συνεχίσουμε την παράδοση όλων αυτών που έπαιζαν ρυθμικό punk rock, funk, dance με παλμό. Νομίζω ότι η ιδέα αυτή δεν έχει τελειώσει.
Mic: Υπάρχει συνέχεια λοιπόν.
AR: Ναι, θέλαμε να το συνεχίσουμε. Ξέρεις, πολλά απ' όσα έκαναν οι Gang Of Four κι οι PIL δεν είχαν εμπορική επιτυχία, ήταν μπροστά απ' τον καιρό τους. Γι' αυτό πιστεύω ότι τα group που αναφέρονται εκεί γνωρίζουν επιτυχία, γιατί ο ήχος αυτός ακούγεται φρέσκος, ενεργητικός και πρωτότυπος, όχι ξεπερασμένος. Δεν εξαντλήθηκε ποτέ, δεν πλημμύρισε το ραδιόφωνο.
Mic: Είσασταν από τους πρώτους με τον ήχο αυτό, μαζί με τους Rapture και μερικούς ακόμη. Σήμερα υπάρχουν πολλοί, βρεθήκατε στο μέσον μιας ολόκληρης σκηνής. Πιστεύεις ότι έχει γίνει μόδα;
AR: Έτσι φαίνεται, μ' όλα τα group όπως οι !!! κλπ. Καθένας από μας ξεκίνησε να παίζει σε club ανεξάρτητα από τους υπόλοιπους και, με τους Franz Ferdinand που είναι πολύ επιτυχημένοι, ο ήχος αυτός γίνεται δυστυχώς trendy. Θέλουμε να κρατήσουμε αποστάσεις απ' αυτό, ο σκοπός μας δεν ήταν ν' ακουγόμαστε στο ραδιόφωνο, παίζουμε αυτή την μουσική επειδή μας αρέσει. Δεν μας αρέσει που υπάρχουν πολλοί που παίζουν τα ίδια, βγαίνεις το βράδυ κι είναι το μόνο που ακούς. Νομίζω όμως ότι μερικά από τα νέα group είναι πολύ καλά, χρησιμοποιούν δικές τους ιδέες κι έχουν εμπορική επιτυχία όπως οι Franz Ferdinand. Είναι πολύ καλοί, όπως κι οι Bloc Party και κάποια άλλα group που βγαίνουν τώρα, νομίζω όμως ότι οι Franz Ferdinand κι οι Bloc Party είναι πολύ περισσότερο pop. Εμείς γίναμε πιο μελωδικοί αλλά δεν ξεκινήσαμε έτσι, οι Franz Ferdinand είναι pop group, ένα arty σκωτσέζικο group.
Mic: Ίσως έχουν υπερτιμηθεί.
AR: Δεν είναι έτσι, πήγαμε σε μερικά live τους, ήρθαν κι αυτοί σε δικά μας, κάναμε και μερικά μαζί, είναι πολύ ειλικρινείς και έχουν πολλές γνώσεις για την μουσική και το αμερικάνικο underground. Πολλοί θέλουν να τους ξεγράψουν σαν κατασκευασμένους.
Mic: Υπάρχει και το hype.
AR: Δεν μπορείς να κάνεις πολλά γι' αυτό. Έχουν καλές προθέσεις και, παρά την επιτυχία τους, δεν έχασαν το κεφάλι τους, είναι αρκετά προσγειωμένοι. Μ' ενοχλεί που κάποιοι τους θεωρούν υπολογιστές, είναι πολύ ειλικρινείς.
Mic: Υπήρχατε πριν από τους περισσότερους αλλά με τον τελευταίο σας δίσκο κάνατε ένα βήμα, οι κιθάρες πήγαν πιο πίσω.
AR: Ναι, έτσι το θέλαμε. Στο καινούργιο υλικό μας όμως επιστρέφουμε στις κιθάρες.
Mic: Επιστρέφετε δηλαδή στον προηγούμενο ήχο σας.
AR: Κατά κάποιο τρόπο. Με το 'Gotham!' αισθανθήκαμε ότι είχαμε κάνει όσα μπορούσαμε σ' αυτό το είδος και θελήσαμε να δοκιμάσουμε πιο χορευτικά τραγούδια. Τώρα όμως που περιοδεύουμε περισσότερο και παίζουμε πολύ live, μας συναρπάζει και πάλι η κιθάρα και το νέο μας υλικό πηγαίνει σ' αυτή την κατεύθυνση.
Mic: Σας περιγράφουν σαν κατά το ήμισυ πολιτικό group και κατά το ήμισυ χορευτικό party. Πολιτική και χορός λοιπόν.
AR: Ναι, έτσι είμαστε. Πάντα πίστευα ότι η πραγματικά ρυθμική μουσική έχει και κάποια επιθετική απόχρωση, δανείζει την ενέργειά της στις δηλώσεις των στίχων.
Mic: Πολλοί ευαίσθητοι μουσικοί στις ΗΠΑ κάνουν πολιτικά σχόλια.
AR: Ναι, είναι δύσκολο να το αποφύγεις, η κατάσταση είναι άσχημη.
Mic: Άλλοι όπως ο Jello Biafra είναι πολύ πιο ευθείς. Εσείς δεν είσαστε τόσο άμεσοι.
AR: Δεν πιστεύω στην βία, είτε προέρχεται από την Αμερική είτε από άλλες χώρες ή την τρομοκρατία, είναι λάθος. Πιστεύω ότι η Αμερική έχει κάνει πράγματα στο παρελθόν που προκαλούν αυτή την εχθρότητα, δεν πιστεύω όμως στην βία απ' όπου κι αν προέρχεται. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω τις απόψεις ότι η Αμερική πήρε αυτό που της άξιζε, τρείς χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν στους δίδυμους πύργους που δεν είχαν καμία σχέση.
Mic: Ήσουν εκεί όταν έγινε;
AR: Έλειπα, ξέρω όμως πολλούς που ήταν εκεί. Ξέρεις, όλοι αυτοί οι άνθρωποι απλά πήγαν στην δουλειά τους εκείνη την μέρα. Δεν μπορώ να δικαιολογήσω μια τέτοια πράξη βίας απ' όπου κι αν προέρχεται.
Mic: Έχει συνέλθει η πόλη;
AR: Κάνουν ό,τι μπορούν, είναι καλύτερα τώρα. Οι άνθρωποι σ' άλλα μέρη του κόσμου έχουν εμπειρίες από την τρομοκρατία και επιθέσεις, όταν όμως συμβαίνει σε σένα είναι συντριπτικό, σε σοκάρει. Θα πάρει χρόνο. Δεν είναι τόσο οι ζωές που χάθηκαν όσο το μέγεθος του γεγονότος και ο αντίκτυπος.
Mic: Αισθάνεσαι ότι πρέπει να απολογείσαι για την αμερικανική πολιτική;
AR: Δεν είναι δίκαιο, καταλήγεις να γίνεσαι αποδέκτης προπαγάνδας, κάθε είδος προκατάληψης είναι κακό. Καταλαβαίνω όμως ότι άλλοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές εμπειρίες κι ίσως κάποιος νεαρός στην Αθήνα δεν συναντά αρκετούς αμερικανούς και θέλει να πει κάποια πράγματα σε κάποιον. Δεν μπορείς όμως να επηρρεάζεσαι από τέτοια πράγματα.
Mic: Εφόσον επιστρέφετε στον προηγούμενο ήχο σας, επιστρέφετε και στους προηγούμενους παραγωγούς σας, τους DFA;
AR: Δεν φτάσαμε ακόμη μέχρι εκεί, ακόμα κάνουμε demo. Οι DFA ασχολούνται με το δικό τους σχήμα τώρα, τους LCD Soundsystem, δεν έχουν κάνει καμιά παραγωγή πρόσφατα.
Mic: Νομίζεις ότι η συνεργασία σας ήταν καθοριστική;
AR: Διδαχτήκαμε απ' αυτούς, νομίζω ότι όλοι κερδίσαμε από την συνεργασία αυτή, έμαθα πάρα πολλά απ' αυτούς.
Mic: Έχει γραφτεί ότι θάπρεπε να συνεχίσετε την συνεργασία μαζί τους, όπως λες όμως είναι πολύ απασχολημένοι.
AR: Ναι, άλλωστε πρέπει να προσπαθήσεις μόνος σου, όταν κάνεις μουσική πρέπει να δοκιμάσεις διαφορετικά πράγματα. Από κάποιο σημείο, πολλοί περιμένουν να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα και ένα συγκεκριμένο τύπο δίσκου και ίσως ο καλλιτέχνης θέλει κάτι διαφορετικό. Πρέπει να ικανοποιήσεις τον εαυτό σου πρώτα και τον κόσμο στην συνέχεια. Δεν θέλω να με ξέρουν όπως για παράδειγμα τους Rapture, ότι κάνουν δίσκους με τους DFA. Πρέπει να δημιουργήσεις την δική σου ύπαρξη, γιατί τελικά οι παραγωγοί δεν ανήκουν στο group. Υπάρχουν όμως στιγμές στο 'Gotham!' που τα πράγματα ταίριαξαν κι ήταν πολύ όμορφα. Θα δούμε τι θα συμβεί, έχουν όμως έναν ωμό ήχο που μου αρέσει.
Mic: Το 'Gotham!' είχε καλή αποδοχή, πως είναι η υποδοχή του νέου δίσκου;
AR: Στην αρχή ήταν κάπως περίεργα, ο κόσμος παραξενεύτηκε, τους τελευταίους όμως μήνες πουλά πολύ περισσότερο απ' το 'Gotham!', ιδιαίτερα στην Αμερική, αποκτά ορμή και οι άνθρωποι της εταιρείας μας λένε καλύτερα νέα κάθε εβδομάδα. Όταν κάνεις κάτι διαφορετικό, στην αρχή όλοι παραξενεύονται αλλά μετά γίνονται πιο ανοιχτοί, έρχονται και στα live. Μακάρι ο δίσκος να πήγαινε όπως το 'Gotham!' στην αρχή, όταν όμως κάναμε το 'Gotham!' κανείς δεν έδωσε σημασία, ήταν πολύ αργή η πορεία του, άρχισαν να γράφουν γι' αυτό μετά από έξι μήνες. Μετά υπήρχαν όλες αυτές οι προσδοκίες κι έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διαφορετικό δίσκο.
Mic: Πιστεύεις ότι συμβαίνει λοιπόν για σας;
AR: Ζούμε απ' αυτό, ταξιδεύουμε παντού και δεν μας ενδιαφέρει αν παίζουμε σε 200 ή 1500 ανθρώπους. Χθές το βράδυ στην Αθήνα παίξαμε σε 300 ή 350 άτομα κι ήταν πολύ ωραία, μας εξέπληξε η υποδοχή όταν πρωτοβγήκαμε στην σκηνή.
Mic: Θα πρέπει να είναι παράξενο το συναίσθημα να είσαι γνωστός σε χώρες που δεν πήγες ποτέ, όπως η Ελλάδα.
AR: Είδα ένα περιοδικό στο αεροδρόμιο όπου είμασταν στο εξώφυλλο και μετά μπήκαμε σ' ένα ταξί κι έπαιζε το 'Party Crashers', ήταν όμορφα. Όπως έλεγα και πριν για όσα έγιναν τελευταία, το 'Stealing Of A Nation' παίζεται στο αμερικανικό ραδιόφωνο πολύ περισσότερο απ' το 'Gotham!' που θεωρήθηκε αρκετά αιχμηρό. Δοκιμάσαμε σκόπιμα να κάνουμε πιο μελωδικά τραγούδια για εμάς πρώτα, γιατί μας αρέσουν πράγματα όπως οι Cure ή οι New Order κι όχι μόνο το σκληρό, επιθετικό post-punk. Είπαμε να κάνουμε τραγούδια όπως μας αρέσουν, κι έτσι βρεθήκαμε να παίζουμε σε μέρη όπου δεν είχαμε παίξει στο παρελθόν. Το 'Gotham!' απευθυνόταν σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, πιο cool και περιθωριοποιημένο και, ειδικά όταν έχεις ένα πολιτικό μήνυμα, είναι καλύτερα να ακούγεσαι στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή οπουδήποτε αλλού, με τον τρόπο αυτό θα φτάσεις σε ανθρώπους που ποτέ δεν μυήθηκαν στην μουσική σου.
Mic: Τα μελλοντικά σας σχέδια;
AR: Έχουμε αρκετά πράγματα, θα παίξουμε στο Coachella Festival και σε μερικά άλλα, μας πρότειναν να παίξουμε στην περιοδεία των Gang Of Four στην Αμερική, το φαντάζεσαι; Είναι περιοδεία τριών εβδομάδων και θα πρέπει να αποφασίσουμε όταν επιστρέψουμε, γιατί πρέπει να τροποποιήσουμε το πρόγραμμά μας. Για εμάς, από εκεί που ξεκινήσαμε, μια τέτοια προσφορά φαίνεται απίστευτη. Ήμασταν στο υπόγειο προσπαθώντας να παίξουμε post-punk και τώρα το group που θαυμάζουμε τόσο πολύ μας ζητά στην περιοδεία του, μου θυμίζει τις ιστορίες που διαβάζουμε μερικές φορές γι' αυτούς που συναντούν τους ήρωές τους.
Γιάννης Παπαϊωάννου
Άκης Καλλόπουλος
[φωτογραφίες : Άκης Καλλόπουλος]
