Let's Do It Serpentine, Any Time!

Την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου στο City Slang (πρώην Λιόγερμα, που θα έλεγε και ο Μπάμπης) της Λώρη Μαργαρίτη, στη Θεσσαλονίκη, καταφθάνει ο πραγματικός πεσών ήρωας της βρετανικής pop της δεκαετίας του 90, ήτοι ο Patrick Duff, πάλαι ποτέ ηγέτης των συμπαθητικών Strangelove, που μετά τις πλάτες των Suede, των Pulp και των Gene, είδαν για τα καλά την κατηφόρα του απολεσθέντος hype και τα παράτησαν πριν της ώρας τους. Ο Patrick έρχεται για ακουστικό σετ και μετά από αυτόν οι Serpentine από την Πάτρα (που τους γουστάρουμε, τους προωθούμε και δεν σηκώνουμε κουβέντα επ' αυτού) με πλήρη ηλεκτρικό εξοπλισμό αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα επί σκηνής. Αφορμή για συνέντευξη ν.4... αν δεν είστε από Πάτρα ή Κέρκυρα συνέντευξη στο Mic δεν έχει τελικά!

Ιδού πώς καταλήγει μια συνέντευξη που ξεκινάει αποκαλώντας τους ερωτώμενους τεμπελόσκυλα. Με την πιο χρήσιμη πληροφορία που μπορεί να σας δώσει κάποιος από άλλη πόλη για την πόλη του! Ο φίλος μας ο Κώστας ο Παπασπυρόπουλος μας πρόλαβε στη γωνία και "έβγαλε" στον αέρα συνέντευξη με τον τραγουδιστή και άρα φυσικό ηγέτη της μπάντας. Οπότε εμείς πλασάρουμε εναλλακτικό προφίλ και απευθύνουμε τις απορίες μας στον ηρωικό μπασίστα αυτής. Την επόμενη φορά θα καταρρίψουμε όλα τα στερεότυπα και τις παραδόσεις και θα καταλήξουμε στον drummer.

Λίγα λόγια για το έργο που θα παρακολουθήσετε: οι Raining Pleasure ως γνωστόν τον βρήκαν τον δρόμο τους (μετά τον έχασαν και μετά πάλι τον ξαναβρήκαν), για τους Abbie Gale τα είπαμε εκτενέστατα, τούτοι είναι όμως πιο arty κατάσταση. Με τους FireWakeUp θα ασχοληθούμε όντως, μιας και αξίζει πολύ τον κόπο, αλλά αργότερα (κατά το μεσημεράκι). Μας μένουν λοιπόν οι Serpentine, οι οποίοι δείχνουν να είναι το αυθεντικά βρετανοδαρμένο συγκρότημα της σκηνής των Πατρών. Αμετανόητοι indie pop, λάτρες όλων εκείνων των πραγμάτων που μας κάνουν να θυμόμαστε σήμερα με γραφική νοσταλγία τις κιθαριστικές ημέρες των μέσων της δεκαετίας του 90.

Από το 2001 μέχρι και σήμερα που δύο εκ των τριών βασικών μελών τους παίρνουν την άγουσα για τα αποδυτήρια κάθε ελληνικής ροκ μπάντας (βλέπε στρατός), είμαστε on-line για το πρώτο full άλμπουμ της μπάντας (που ποτέ δεν έρχεται...). Επιπλέον, κι εγώ σαν και αυτούς, όταν οι υπόλοιποι από το Mic υπερδραστήριοι ήτανε και fanzine βγάζανε και εκδότες ήτανε και από όλα, ήμουν είτε νεαρός και αμαθής ακόμη και παρακολουθούσα από τα μακριά τα κατορθώματά τους, είτε αργότερα ήμουν απλά τεμπέλης και θαύμαζα τον Πατώκο που είχε το κουράγιο να βγάζει ένα ολάκερο Sense. Είχα λοιπόν πάντα το απωθημένο να πάρω μια φανζινάτη συνέντευξη από μία μπάντα. Στην περίπτωση των Serpentine επετεύχθη ο στόχος πιστεύω. Έστω και αν δεν ήπιαμε (ακόμη...) μπύρες και τα ρέστα σε γνήσια rock 'n' roll κλίμα! Ωστόσο, έχω την αίσθηση ότι πέραν των όσων "τρία-πουλάκια-κάθονται" θα διαβάσετε παρακάτω, βγήκαν μερικές χρήσιμες πληροφορίες για το μέλλον της ομάδας (που λέει και ο ρεπόρτερ-είδωλο Γιώργος Μήνος).

Τα υπόλοιπα με την κυκλοφορία του άλμπουμ, ή των πολλαπλών EP που υπόσχεται παρακάτω ο Δημήτρης...

1. Τι σόι τεμπελόσκυλα είστε εσείς; Από το 2001 και μόλις ηχογραφήσατε το πρώτο σας demo. Είναι πράγματα αυτά; (δε θέλω δικαιολογίες για στρατό- μεταπτυχιακά- χωρισμούς). Πώς λειτουργούν τελικά οι Serpentine σαν μπάντα;
Ο Θανάσης λοιπόν είναι ράτσα yorkshire με καινούργιο χτένισμα που δεν του αρέσει, αλλά λόγω της ευγενικής του καταγωγής αρνείται να αποδεχτεί, πράγμα βέβαια το οποίο τον έκανε αγαπητό στους παίκτες της τοπικής ομάδας ποδοσφαίρου, της οποίας αποτέλεσε μασκότ για αρκετό καιρό (εξ' ου και η καθυστέρηση της πρώτης μας δουλειάς).
Ο Δημήτρης μεγάλωσε και ανατράφηκε ως rotweiller με μεγάλη αγάπη και φροντίδα, αλλά καθότι ελεύθερο πνεύμα αυτοαποκαλείται Μαλτέζος, μετά από συντριπτική επικράτηση της Μάλτας στα τοπικά παιχνίδια χωρίς σύνορα το 1996. Στα μάτια του όμως μπορείς να δεις πάντα το δυναμικό εκείνο rotweiller.
Ο Γιάννης τέλος είναι το παραδοσιακό ελληνικό κοπρόσκυλο με την απίστευτη, αλλά τόσο ειλικρινή, ικανότητα να τον χαϊδεύουν (τα ντραμς τα έμαθε αργότερα).
Όταν λοιπόν επιστρέψουν τα σκυλιά στα ΚΤΕΛ Πελοποννήσου θα μπορούμε να κάνουμε συχνότερα πρόβες, όντας δύο στην Αθήνα και ένας στην Πάτρα.

2. Αυτό το κόλπο που όποιος φεύγει από τους Serpentine είτε φτιάχνει άλλη (και καλή) μπάντα είτε ακολουθεί solo (και αξιοπρόσεκτη) καριέρα πώς το καταφέρατε; Κάτι σαν τον Ο.Φ.Η. της εναλλακτικής σκηνής της Πάτρας μου κάνει που στέλνει έτοιμους παίκτες στον Π.Α.Ο.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σας λόγια για τους Abbie Gale και τη Monika -και αν ξεχνάτε τη Yodashe, κακό δικό σας-, αλλά θα πρέπει να ξεσκονίσουμε λίγο κάποια κεφάλαια του ηλεκτρομαγνητισμού, τον οποίον δεν θα δώσω σε αυτή την εξεταστική, αλλά μπορεί να πάρω άδεια από τον στρατό για το λόγο αυτό. Ή απλά να μη μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να νιώθουμε πολύ καλά που αυτά τα τραγούδια και των τριών βγαίνουν τόσο όμορφα.

3. Συνεχίζω μπας και βγει είδηση. Αναφέρετε στο MySpace στο section "η κολεκτίβα των Serpentine": Monika (thrown away) - Salvatore (thrown away). Οι διωγμοί έγιναν κακήν-κακώς ή σε φορτισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα;
Δεν θέλουμε να σας απογοητεύσουμε κύριε Καραμπεάζη (σ.σ. και ούτε μπορείτε!<), αλλά το Thrown Away που αναφέρεται στην παρένθεση είναι τραγούδι των Serpentine και όχι ρήμα που δηλώνει απομάκρυνση (σ.σ. είναι όμως τραγούδι που προμηνύει απομάκρυνση) και κακώς δεν αναφέρεται και η Evira, η οποία το τραγούδησε πρώτη! Τώρα, το ότι όποιος το τραγουδάει φεύγει θα το έχω υπόψη μου για τυχόν backing vocals που μπορεί να κάνω. Η συναισθηματική φόρτιση με την Evira και τον Salvatore εκδηλώθηκε με τη μορφή μπουγέλου! Θυμάστε παιδιά...;

4. Υπάρχει περίπτωση να κυκλοφορήσετε και τα 25 "το ένα καλύτερο από το άλλο" τραγούδια, τα οποία είναι στα υπόψη, για το νέο δίσκο; Αν όχι, θα μου στείλετε το περίσσευμα;
Αυτό που σχεδιάζεται είναι η κυκλοφορία πέντε EP (ένα ή δύο κατά τη διάρκεια της θητείας μας) και μετά ένα άλμπουμ με καινούργια τραγούδια και μάλλον με κάποια από τα EP. Δεν στα δίνω γιατί πρέπει να βγάλω μπάσο! (σ.σ. τι να θέλει να πει εδώ άραγε!)

5. Είναι δυνατόν ακόμη να αναφέρετε στις επιρροές σας τους Nada Surf; Τι στο καλό έχει τελικά αυτή η μπάντα που έχει επηρεάσει όλα τα ελληνικά συγκροτήματα και δεν το καταλαβαίνω εγώ; Από το 2001 και μετά τι ακούτε; (εκτός από Dears, που ακούν όλοι!)
Μα καλά, θέλεις να μου πεις ότι δεν τρελάθηκες με το Blizzard of 77 ή το No quick Fix! Καλά, άμα έβαζα εγώ τις επιρροές στο MySpace το τι Third Eye Blind και Sugar Ray θα έπεφτε... Για να μην αναφέρω το δεύτερο άλμπουμ των Fastball! Τώρα, το ότι τα αγαπημένα μου άλμπουμ για το 2006 ήταν του Scott Walker, του Fink και του Peekay Tayloh δεν υπάρχει και λόγος νομίζω να το συζητάμε. Οι επιρροές, πάντως, είναι κυρίως από 90s... το Morning Glory, το Come On Die Young, το Soft Bulletin, το 13..., κάνοντας στάση στο 2000 για το αγαπημένο άλμπουμ ever του Θανάση, το Lost Souls των Doves και το πρώτο του Badly Drawn Boy. Αν μη τι άλλο ο Θανάσης, που είναι και ο κυρίως συνθέτης, αυτά που ακούει μετά το 2001 είναι τα Καναδέζικα (σε τρανζίστορ για αμερικάνικα!), αλλά αυτό που άκουσε τελευταία και πραγματικά συγκλονίστηκε είναι το άλμπουμ των Κόρε. Ύδρο. -συγκρότημα που θεωρεί ό,τι πιο συγγενές στον ήχο μας.(σ.σ.- Κόρε. Ύδρο.: υπερεκτιμημένο ελληνικό ροκ γκρουπ από την Κέρκυρα που εν μέσω δακρύβρεχτων στίχων και ψευδοπάνκ αισθητικής έκανε σχετική αίσθηση μες στο 2006, υποβασταζόμενο από ανυπόληπτη μερίδα του ελληνικού μουσικού τύπου. Αγνοείστε τους!)

6. Πρέπει να έχετε βάλει δυνατό βύσμα για το στρατό, έτσι; Με το που ξεκίνησε η θητεία δύο μελών, ξεκίνησε και η συναυλιακή-στουντιακή δραστηριότητα της μπάντας. Είστε και συμπατριώτες του Μάκη...
Ελπίζαμε μέχρι τελευταία στιγμή σε διαγαλαξιακή ειρήνη, αλλά η ανυποχώρητη στάση κοντινού αστερισμού διέλυσε τη συμμαχία τελικώς και... Εε... για αυτό θα πάμε στρατό. (σ.σ. -για το βύσμα, ούτε κουβέντα, ε;)

7. Είχατε κάποια ελληνική μπάντα ως πρότυπο στο μυαλό σας όταν ξεκινήσατε;
Επειδή ήμασταν στην Πάτρα την εποχή που οι Raining Pleasure έγιναν γνωστοί και παίζαμε μαζί τους σε live, είχαμε πάντα στο μυαλό μας κάποιους άλλους.

8. Πείτε μου από ένα τραγούδι για τα 70s, 80s και 90s που θα ταίριαζε να διασκευαστεί από τους Serpentine;
70: Lost In The Supermarket - The Clash
80: Well I Wonder - The Smiths
90: Mess - Ben Folds Five
(σ.σ.: 00s: The Dears - Lost In The Plot)

9. Οι Serpentine απέδειξαν ότι το MySpace εκτός από το να βοηθάει στην αναγνώριση τις νέες μπάντες, "κρατάει" στην επικαιρότητα και όσες παλιές "υπολειτουργούν". Εσείς πώς την βλέπετε όλη αυτή τη φάση τελικά;
To MySpace υπήρξε για να αναδείξει τους δύο πρώτους που θα αναδείκνυε (τους μάθαμε, τους μάθαμε!)... και από εκεί και πέρα μάλλον θα υπάρχει μέχρι κάτι άλλο να αναδείξει με τον δικό του τρόπο κάποιον άλλο. Ποτέ δεν ξέρεις όμως αν θα ξαναγίνει κάτι μέχρι...εεε να ξαναγίνει, οπότε πρέπει να υπάρχει αφοσίωση, δουλειά, σοβαρότητα (σας έπεισα;) και ωραία τραγούδια!!!

10. Έχετε κάποια καλή εξήγηση στο ερώτημα "γιατί όλες οι μπάντες στην Ελλάδα παίζουν ροκ και μάλιστα μετά μανίας" (πλην φωτεινών εξαιρέσεων). Ταιριάζει στον Έλληνα ακροατή η pop αισθητική τελικά;
Everybody needs a buzm.... (πώς γράφεται ρε συ; σ.σ. και πού να ξέρω εγώ!;) for a pillow.

11. Έχετε χάσει μέσα από τα χέρια σας τις δύο καλύτερες ίσως φωνές του ελληνικού indie (Evira + Monika). Υπάρχει τίποτε άλλο στα σκαριά ή προχωράτε ανδροπρεπώς και υπερήφανα; Η φωνή του Θανάση είναι η φωνή που μας αξίζει! Τώρα, το ότι μας αρέσει θα το συζητήσουμε με τον προσωπικό μας Ω.Ρ.Λ.

12. Ποιο είναι το καλύτερο bar της Πάτρας, τι κόσμο μαζεύει και μέχρι τι ώρα κρατάει;
Steps! Κανονικό ωράριο εκτός Σ/Κ που το ξημερώνουν! (σ.σ.: αν μαζεύει indie γκόμενες με μέσο όρο ύψους 1.52 σε έχω καθαρίσει, θα κάνω αυτοψία τον Μάρτιο.)