Πάντα αφήναμε το εκάστοτε νέο άλμπουμ να παίρνει σχήμα από μόνο του

Οι συνεντεύξεις που πρέπει να γίνουν μέσα στο επόμενο δίωρο – και δη οι τηλεφωνικές – με ένα συγκρότημα του οποίου τη μουσική αγαπάς πολύ, μπορούν να γίνουν εξαιρετικά αγχωτικές. Πάντα θυμάσαι εκ των υστέρων πράγματα που ήθελες να ρωτήσεις, πάντα αγχώνεσαι μη ρωτήσεις καμιά βλακεία και γίνεις ρεζίλι, πάντα ξεχνάς πώς λέγεται στα αγγλικά το «συμμετοχή στο άλμπουμ». Ο κιθαρίστας των Slowdive, o Christian Savill, είναι ένας ευγενέστατος άνθρωπος ωστόσο – και μια συνέντευξη που ξεκίνησε ευγενικά και τυπικά έγινε γρήγορα χαλαρή κουβέντα με πολλά γέλια. Θα περάσουμε πολύ όμορφα την Τρίτη 7 Ιουνίου στο Release Festival, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
 

- Είναι γνωστή η ιστορία με το φόρεμα που παραλίγο να φορέσεις για να μπεις στο συγκρότημα (στην αγγελία τους ζητούσαν κιθαρίστρια και ο Savill τους δήλωσε ότι ήταν διατεθειμένος μέχρι και φόρεμα να φορέσει για να τον πάρουν στο συγκρότημα). Τι σου άρεσε τόσο στη μουσική τους και ήσουν διατεθειμένος να φτάσεις σε αυτό το σημείο για να μπεις στο συγκρότημα;

Ευτυχώς δεν με ανάγκασαν να το φορέσω τελικά, θα ήταν πολύ άδικο για αυτούς να δουν κάτι τέτοιο! (γελάει). Κατά μία έννοια, μεγαλώσαμε σε μια μικρή απομακρυσμένη πόλη και δεν υπήρχαν πολλοί άνθρωποι με τους οποίους μπορούσα να επικοινωνήσω. Προσπαθούσα λοιπόν να δημιουργήσω ένα δικό μου συγκρότημα και δεν συνέβαινε αυτό. Είχε τύχει λοιπόν  να δω τον Νick και τη Rachel να παίζουν σε μια πρώιμη βερσιόν των Slowdive και σκέφτηκα «αυτοί έχουν κάτι το οποίο είναι πρωτόλειο ακόμα, αλλά πραγματικά θέλω να γίνω μέρος του»! Γιατί έβλεπα ότι μας άρεσε η ίδια μουσική, κάτι που ήταν πολύ σπάνιο στο Ρέντινγκ.

- Προσεγγίσατε τον Brian Eno για να σας κάνει την παραγωγή στο “Souvlaki”, τελικά όμως εκείνος προτίμησε να συμμετάσχει σε κάποια τραγούδια του άλμπουμ. Πώς επιλέξατε τον Eno για να συνεργαστείτε;

Τότε δεν είχαμε ιδέα για το ποιόν του Brian Eno, ήμασταν πραγματικά πολύ νέοι και δεν ξέραμε και πολλά για αυτόν. Νομίζω ότι μας τον πρότειναν ως «πολύ καλό για να δουλέψουμε μαζί του» κι εμείς σκεφτήκαμε «ωραία, ξέρουμε κάτι λίγα για αυτόν, ήταν στους Roxy Music και έχει κάνει την παραγωγή μερικών άλμπουμ», αλλά πραγματικά δεν νομίζω ότι ξέραμε πολλά πράγματα για αυτόν και τη δουλειά του. Οπότε κι εμείς απλά ακολουθήσαμε το ρεύμα και δε φανταστήκαμε ότι κάτι θα έβγαινε από αυτό. Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω ότι ο μάνατζέρ μας μάς τον πρότεινε, του έγραψε ένα γράμμα για να επικοινωνήσει μαζί του κι εμείς απλά συμφωνήσαμε. Δεν υπήρχε κανένα μεγάλο σχέδιο από πίσω – απλά συνέβη. Έγραψε ο μάνατζερ μας το γράμμα κι εμείς είπαμε «σιγά μη μας απαντήσει», αλλά το έκανε! Μας είπε ότι δεν ήθελε να μας κάνει την παραγωγή, αλλά να συμμετάσχει σε κάνα δυο τραγούδια στο άλμπουμ κι εμείς είπαμε «ναι, γιατί όχι» και έγινε ό,τι έγινε. Αργότερα ακούσαμε τις δουλειές και τα άλμπουμ του και είπαμε «ω γαμώτο, αυτό είναι εκπληκτικό!» και νιώσαμε λίγο άσχημα που δουλέψαμε μαζί του χωρίς να ξέρουμε ποιος ήταν! (γέλια)

- Πώς είναι να δουλεύεις με τρίτα άτομα που δεν αποτελούν μέλη του συγκροτήματος;

Οπωσδήποτε έχουμε δουλέψει με άτομα με τα οποία τα πηγαίναμε καλά και τούμπαλιν. Οπότε παίζει και αυτό το στοιχείο το ρόλο του. Υπάρχουν άτομα με τα οποία γίνεται άμεσα η σύνδεση στη δουλειά και αμέσως τα πάτε καλά και μπορείτε να κάνετε καλή δουλειά μαζί. Όπως ο Chris Hufford, ο μηχανικός ήχου σε πολλούς από τους δίσκους μας, ο οποίος έχει δουλέψει και με τους Radiohead. Με το που τον συναντήσαμε, αμέσως μας συμπάθησε και τον συμπαθήσαμε και συνέχισε να δουλεύει μαζί μας. Με όσους δεν τα πήγαμε καλά… απλά σταματήσαμε να δουλεύουμε μαζί τους! Νομίζω όμως ότι εύκολα τα πάει κανείς καλά μαζί μας, είμαστε βολικοί άνθρωποι! (γέλια)

- Η μουσική σας δέχτηκε πολλή αρνητική και επιθετική θα έλεγα κριτική από τον μουσικό τύπο της Αγγλίας. Μετά ήρθε και το grunge και η Britpop και «σκότωσαν» κατά μία έννοια το shoegaze. Νομίζεις ότι θα συνέβαινε το ίδιο αν ξεκινούσατε τώρα, που υπάρχει το διαδίκτυο για να επικοινωνήσεις με το κοινό;

Όντως συνέβη αυτό που λες. Προσωπικά νομίζω ότι είναι καλύτερα τώρα. Γιατί τότε – δεν ξέρω πώς ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα – στην Βρετανία τα πράγματα ήταν πολύ αρνητικά. Οπωσδήποτε θα επωφελούμασταν από μια καλή αντιμετώπιση του τύπου, αλλά αυτός μάς συμπεριφέρονταν λες και ήθελε να μας πατήσει κάτω με τη μία! Και μόνο ο τύπος υπήρχε τότε για να γίνεις γνωστός. Σήμερα όμως υπάρχουν όλες αυτές οι κοινότητες και τα συγκροτήματα δεν χρειάζονται τον τύπο τόσο πολύ. Αν ξεκινούσαμε τώρα και θέλαμε να μιλήσουμε στον κόσμο, θα μπαίναμε στο Facebook και θα επικοινωνούσαμε άμεσα μαζί του, και αυτό είναι μια δυνατότητα που δεν είχαμε τότε. 

- Από όσο ξέρω, επανενωθήκατε για να παίξετε στο Primavera το 2014. Πώς αποφασίσατε να συνεχίσατε τις συναυλίες;

Η αρχική ιδέα όντως ήταν αυτή, ο κόσμος μας ζητούσε συχνά να επανενωθούμε, αλλά δεν γινόταν, γιατί είχαμε μικρά παιδιά και πάει λέγοντας. Το timing όμως τότε ήταν στ’ αλήθεια καλό και στην αρχή σκεφτήκαμε «ωραία, θα δώσουμε μερικές συναυλίες σε φεστιβάλ και ίσως και κάνα δίσκο και αυτό ήταν». Αυτό ωστόσο μεγάλωσε και ξαφνικά ξέφυγε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον έλεγχό μας! Οι πέντε συναυλίες γίνανε δεκαπέντε και οι δεκαπέντε τριάντα! Ήταν ωραία, ήταν υπέροχα, δεν περιμέναμε με τίποτα να μας ζητήσουν να κάνουμε περιοδεία ή κάτι τέτοιο. Το θέμα ήταν ότι θέλαμε να γράψουμε καινούρια μουσική, κάτι που δεν το σκεφτόμασταν το 2014 γιατί κάναμε μόνο συναυλίες. Το πετύχαμε όμως και έχουμε σχεδόν έτοιμο έναν νέο δίσκο!

- Αυτή θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου: η Rachel δήλωσε πρόσφατα στο Stereogum ότι δουλεύατε ένα νέο άλμπουμ. Μπορείς να μου πεις λίγα λόγια για αυτό;

Το να κάνουμε νέο δίσκο είναι αυτό που πραγματικά θέλαμε, γιατί είναι και ο λόγος που δημιουργήσαμε το συγκρότημα αυτό όταν ήμαστε παιδιά. Ακόμα και τώρα υπάρχει ο ενθουσιασμός του να δημιουργείς καινούρια μουσική. Ήταν δύσκολο να βρούμε το χρόνο, γιατί ξέρεις, όλοι ζούμε σε διαφορετικά μέρη, έχουμε παιδιά και ούτω καθεξής. Οπότε συνειδητά προσπαθήσαμε να μην κάνουμε συναυλίες και να επικεντρωθούμε στο να μπούμε στο στούντιο. Πραγματικά τώρα ο δίσκος έχει πάρει σχήμα και θα το έχουμε τελειώσει ως το τέλος του καλοκαιριού.

- Ακολουθήσατε διαφορετική δημιουργική διαδικασία σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ σας;

Είναι εκπληκτικό το πόσο εύκολα μας βγήκε. Είμαστε λίγο της παλιάς σχολής, ο Neil είναι ο κύριος δημιουργός που έρχεται με ιδέες και εμείς απλά μαζευόμαστε στην πρόβα και τις επεξεργαζόμαστε μέχρι να μείνουμε ευχαριστημένοι από αυτές. Αυτό κάναμε άλλωστε από πάντα, αφήναμε το εκάστοτε νέο άλμπουμ να παίρνει σχήμα από μόνο του. Η τελευταία είναι από αυτές τις φορές που είχαμε πολλές ιδέες και τις κάναμε τραγούδια. Ιδέες που μας άρεσαν και πραγματικά απέδωσαν καρπούς. Θέλω να πω, θα μπορούσαμε να είχαμε βγάλει άλμπουμ καιρό πριν, αλλά δεν θα ήμαστε ευχαριστημένοι με αυτό. Με τον καινούριο είμαστε ευχαριστημένοι, δεν είναι βέβαια τελειωμένος ακόμα. Έχει πάρει σχήμα όμως, μπορώ να δω πώς θα είναι και αυτό με ενθουσιάζει, ελπίζω να αρέσει και στον κόσμο. Βέβαια αυτό θα είναι μια νέα εμπειρία για μας, μπορεί να χρειαστεί να κάνουμε τουρνέ μετά από 20 χρόνια, για να αρέσει στον κόσμο τότε! (γελάει)

- Έχετε βρει τίτλο για το νέο άλμπουμ;

Όχι ακόμα. Μήπως να βάλουμε κάτι ελληνικό κι αυτή τη φορά; Έχεις κάποια πρόταση; (γελάει)

(Το σκέφτομαι μια στιγμή, και λέω «γιατί όχι»;) Έχω να σου προτείνω, ναι. Έχεις ακούσει ποτέ τη λέξη “kalamaki”;

“Kalamaki”; Όχι, τι είναι;

(Εξηγώ συνοπτικά).

(σκασμένος στα γέλια) Μπορεί και να το κάνουμε, γιατί όχι; Είναι ωραία ιδέα και θα πάρεις και το credit! Θα το ανακοινώσουμε την Τρίτη που θα παίξουμε στην Αθήνα.. την Τρίτη δεν είναι;

- Ναι, πριν την Polly Jean Harvey. Αλήθεια, σου αρέσει η μουσική της;

Μ’ αρέσει, όχι όλες οι δουλειές της βέβαια. Νομίζω ότι είναι εκπληκτική, ακριβώς γιατί κάνει κάτι αποκλειστικά δικό της εδώ και 20 χρόνια, αδιαφορώντας για ό, τι άλλο συμβαίνει γύρω της. Υπάρχει στον δικό της κόσμο, δεν τη νοιάζει για τις μόδες, κάνει τη μουσική που θέλει να κάνει και αυτό είναι πραγματικά σπουδαίο.

- Ας επιστρέψουμε στο reunion σας. Πώς ήταν το συναίσθημα του να παίζεις τραγούδια που τα είχες γράψει και παίξει πριν από 20 χρόνια;

Υπέροχο, αλλά και λίγο σουρρεαλιστικό ταυτόχρονα, ειδικά όταν ξαναμαζευτήκαμε όλοι, γιατί είχαμε και 20 χρόνια να βρεθούμε στο ίδιο δωμάτιο. Συνδέσαμε τους ενισχυτές και αμέσως αρχίσαμε να παίζουμε και ήταν λίγο περίεργο. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλο και είπαμε «ουάου, μόλις ξαναπαίξαμε μουσική!» γιατί νομίζαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να ξαναπαίξουμε. Ήταν ωραία, άλλωστε ήταν και το κλίμα καλό, δεν είχαμε βλέπεις μαλώσει ή κάτι τέτοιο, οπότε χαρήκαμε που ξαναμαζευτήκαμε και είδαμε ο ένας τον άλλο. Κι αυτό ήταν πραγματικά υπέροχο!

- Σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις νέα μουσική με τους Monster Movie (σ.σ. το άλλο σχήμα του Christian);

(έκπληκτος) Ω Θεέ μου, το έχεις ακούσει αυτό!; Βγάζουμε καινούριο δίσκο, μάλλον τον επόμενο μήνα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ακριβώς για το πότε.

- Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα οιονεί shoegaze revival – για παράδειγμα, οι My Bloody Valentine έβγαλαν νέο δίσκο και οι M83 σαφώς και είναι επηρεασμένοι από αυτό το μουσικό είδος. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτό;

Νομίζω ότι έχει να κάνει με αυτό που συζητήσαμε πριν: υπάρχουν κοινότητες που αγαπούν αυτό το είδος μουσικής και που όλο και αναπτύσσονται μέσω του διαδικτύου. Αυτό ήταν κάτι που δεν το είχαμε συνειδητοποιήσει πριν το reunion, γιατί τότε ήταν που αρχίσαμε να λαμβάνουμε e-mail από τον κόσμο που μας ρωτούσε αν θα επανενωθούμε. Αυτό ήταν πολύ ωραία έκπληξη! Προσωπικά, ενθουσιάστηκα όταν επανενώθηκαν οι My Bloody Valentine, γιατί είμαι μεγάλος φαν τους. Είναι πολύ όμορφο που ο κόσμος ενθουσιάζεται και που το δείχνει!

- Τελευταία ερώτηση: είναι η πρώτη φορά που θα παίξετε στην Ελλάδα. Πώς αντιμετωπίζετε ένα ακροατήριο που το συναντάτε για πρώτη φορά και τι έχετε σκοπό να μας παρουσιάσετε την Τρίτη;

Είναι τέλειο και σου προξενεί ενθουσιασμό, γιατί δεν έχεις ιδέα για το πώς θα αντιδράσει το κοινό. Πας σε μια χώρα και όλοι είναι τρελαμένοι, πας σε άλλη και είναι πιο μαζεμένοι. Θέλαμε πολύ να έρθουμε να παίξουμε στην Ελλάδα, γιατί πέρυσι που είχαμε παίξει στην Ιταλία ήρθαν κάποιοι Έλληνες και μας είπαν ότι είχαν έρθει γιατί ήταν το πιο κοντινό μέρος όπου μπορούσαν να μας δουν. Νιώσαμε άσχημα λοιπόν και είπαμε ότι πρέπει να έρθουμε και να παίξουμε στη χώρα! Επειδή λοιπόν είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε, θα παίξουμε κομμάτια από τα τρία άλμπουμ που έχουμε κυκλοφορήσει. Όχι καινούρια κομμάτια, γιατί δεν θα τα ξέρει το κοινό και δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο ακόμη! (γέλια) Μπορείτε λοιπόν να ελπίζετε ότι θα ακούσετε τα αγαπημένα σας κομμάτια από τα άλμπουμ μας ζωντανά την Τρίτη.