Η μουσική ορίζει την αγάπη με τον καλύτερο τρόπο

Έγραφα για το κομμάτι "Fireflies" των Still Corners τον περασμένο Δεκέμβρη ότι "(είναι) πιο 80's synth-pop, αλλά εξίσου αιθέριο και starry-eyed με το υπόλοιπο υλικό τους. Αν το επερχόμενο άλμπουμ τους κινείται στα ίδια επίπεδα, ήδη βρήκα ένα άλμπουμ για τη λίστα με τα καλύτερα του 2013". Όντως λοιπόν, το "Strange Pleasures" θα είναι ίσως και στην κορυφή της λίστας με τα καλύτερα του 2013 και η συναυλία τους στο Eightball στις 10 Οκτωβρίου θα είναι, αν μη τι άλλο, από τις πιο ενδιαφέρουσες της χρονιάς. Ο λόγος στον τραγουδοποιό/παραγωγό των Still Corners, Greg Hughes:

Το συγκρότημα πήρε το όνομα του από την ποιητική συλλογή "Νέο Χάμπσαϊρ" του Ρόμπερτ Φροστ. Υποπτεύομαι ότι και ο τίτλος του πρώτου album "Creatures of an hour", είναι από το ποίημα "Όταν φοβάμαι" του Κητς ("ωραίο πλάσμα της στιγμής, σαν παραμύθι"). Είναι όντως έτσι; Αν διαβάζεις γενικά ποίηση, ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου ποιητές;

Και τα δυο ισχύουν, πάντα διαβάζω και γράφω ποίηση. Τελευταία διάβασα πολύ Γκράχαμ Γκρην, Γουίλιαμ Μπλέικ, Τεντ Χιουζ και τον καινούριο αγαπημένο μου Ρόμπιν Ρόμπερτσον. Αλλά ο Κητς, ο Γουίτμαν, ο Γέιτς, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και ο Αντρέ Μπρετόν πάντα αιωρούνται τριγύρω μου.

Κάθε φορά που διαβάζω κάτι για τους Still Corners, θα διαβάσω τη λέξη "κινηματογραφικοί". Ποιες ταινίες μπορεί κάποιος να δει στη μουσική σας;

Ναι, κι εμείς το βλέπουμε συχνά αυτό! Δεν θα μπορούσα να απαντήσω για τους φαν μας, αλλά εμείς συνδέουμε συγκεκριμένες ταινίες με τη μουσική μας σε σχέση με το vibe ή την ατμόσφαιρα που έχουν. Οπότε κάποιες από τις πιο παλιές θα ήταν το "Μετά τα μεσάνυχτα", οτιδήποτε του Χίτσκοκ, αλλά και ταινίες όπως "Ο άνθρωπος από το Λος Άντζελες" και ειδικά ο "Ανθρωποκυνηγός", που είναι ένα φιλμ που με εμπνέει σε τεράστιο βαθμό. Αλλά νιώθω επίσης ότι υπάρχει και ένας ιστός νεανικής αγάπης στη μουσική μας, και οι δουλειές του Τζων Χιουζ δένουν πολύ καλά με αυτόν-το "Breakfast Club", το "16 Candles", αυτού του είδους οι ταινίες.

Μέχρι στιγμής, έχετε αναλάβει οι ίδιοι την παραγωγή των album σας. Ποια είναι τα υπέρ και τα κατά αυτής της επιλογής σας;

Τα υπέρ είναι το ότι μπορείς να δουλέψεις με τους δικούς σου χρόνους, ότι κοστίζει λιγότερο και ότι δεν καταλήγεις με κάτι που πραγματικά δε σου αρέσει καθόλου. Τα κατά είναι το ότι πρέπει να είσαι πραγματικά αντικειμενικός και στυγνός με τη δουλειά σου και ότι μπορεί να σου ξεφύγει κάποια πτυχή που δεν την είχες λάβει υπ' όψιν σου.

Οι ζωντανές εμφανίσεις σας συνοδεύονται από visuals: προβολές φιλμ και φωτισμούς. Ποιος είναι ο υπεύθυνος για τη δημιουργία τους και πώς επιλέγετε την προβολή που ταιριάζει με κάθε τραγούδι;

Ο Leon (σ.σ. Dufficy), ο κιθαρίστας στις ζωντανές μας εμφανίσεις φτιάχνει τις προβολές αυτές, χρησιμοποιώντας διάφορα αποσπάσματα από ταινίες, καθώς και υλικό που ο ίδιος έχει φιλμάρει. Λίγο-πολύ, τα φτιάχνει ανάλογα με το πώς αυτός ερμηνεύει τα τραγούδια, από το vibe και το αίσθημα που του βγάζουν, και κάνει εκπληκτική δουλειά.

Αν μπορώ να κάνω μια προσωπική παρατήρηση, όταν πρωτάκουσα το "Strange pleasures", μού δημιουργήθηκαν τα ίδια συναισθήματα που ένιωσα όταν άκουσα το "Saturdays=Youth" των M83: το αίσθημα του να ερωτεύεσαι και του να νιώθεις ότι τα πάντα είναι δυνατό να συμβούν εξαιτίας της αγάπης-ακόμα και αν δεν έχει καλό τέλος. Είναι κάτι στο οποίο στοχεύατε ή όχι; Και αν ναι, πώς το πετύχατε;

Υπέροχο αυτό το αίσθημα που περιγράφεις, σ' ευχαριστώ! Αυτό το είδος συναισθήματος είναι πάντα ένα νήμα που διαπερνάει τη μουσική μας: το να ερωτεύεσαι, το να αγαπάς με κάθε τίμημα, το να χάνεις την αγάπη. Όλα βρίσκονται εκεί. Εγώ απλά γράφω και γράφω μέχρι κάτι να μου κάνει κλικ-πρέπει να υπάρχει αυτή η συναισθηματική σύνδεση, αλλιώς δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οπότε αυτό είναι το στοιχείο που περιμένω, το οποίο όντως το αποκαλώ το "κλικ". Ξέρεις ότι είναι εκεί και υπάρχει, γιατί σε κάνει να νιώθεις κάτι.

Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι αρχίσατε να δουλεύετε το "Strange pleasures" αμέσως μετά τη δημιουργία του "Creatures of an hour". Αυτό σημαίνει ότι έχετε ήδη αρχίσει να γράφετε νέα τραγούδια; Μπορείτε να περιγράψετε τη δημιουργική διαδικασία που έχετε ακολουθήσει ως τώρα;

Ναι, δουλεύω κάθε μέρα ανεξαιρέτως, είναι μια νοητική κατάσταση που την ξεκίνησα κάπου επτά χρόνια πριν. Δεν πάει πάντα σαν "εντάξει, θα κάτσω να γράψω ένα τραγούδι σήμερα", μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όσο το να βρεις έναν ήχο στα πλήκτρα που να σου αρέσει ή το να δουλέψεις ένα μοτίβο στα ντραμς. Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι πολλά πράγματα προκύπτουν αν τα δουλέψεις έτσι. Ενίοτε οι καλύτερες μέρες είναι αυτές που δε νιώθεις να έχεις πολλή έμπνευση, αλλά αναγκάζεις τον εαυτό σου να δουλέψει-και τότε κάτι συμβαίνει και είναι εκπληκτικό και σε τσιγκλάει να κάνεις περισσότερα. Είναι σπάνιο να δουλέψω και μετά να καταλήξω να νιώθω χειρότερα. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο: αν δε δουλέψω, νιώθω λες και μου έχει ξεφύγει κάτι. Οπότε ναι, η δουλειά για τον τρίτο δίσκο ξεκίνησε μήνες πριν!

Δεν μπορεί κανείς παρά να μην προσέξει τις ποικίλες περιγραφές της αγάπης στους στίχους σας: "fell into a hole of love" ("Berlin Lovers"), "swim in the sea of love", "a nebula of love" ("Future age"). Τι είναι η αγάπη λοιπόν για σας; Μια τρύπα, μια θάλασσα ή ένα νεφέλωμα; Και γιατί;

Η αγάπη είναι όλα αυτά για μένα. Όταν υπάρχει, το ξέρεις, αλλά και πάλι είναι δύσκολο να την ορίσεις ή να την αδράξεις, και οπωσδήποτε το ξέρεις όταν δεν υπάρχει ή όταν την έχεις χάσει. Τι στο διάολο είναι; Γιατί υπάρχει; Χιλιάδες λαμπρά μυαλά έχουν γράψει αμέτρητες σελίδες για αυτό που νομίζουν ότι είναι και πάλι δεν βρίσκονται πιο κοντά στις μεγάλες απαντήσεις απ' ότι είμαστε εμείς. Ίσως η μουσική να ορίζει την αγάπη με τον καλύτερο τρόπο. Στην τελική, μπορείς να περιγράψεις τον ωκεανό σε κάποιον τυφλό χρησιμοποιώντας μόνο λέξεις; Θα κατάφερναν τελικά αυτές να συλλάβουν το τι είναι ένας ωκεανός; Η μουσική είναι κάτι το υπερβατικό, και για αυτό μάλλον τη χρησιμοποιούμε τόσο πολύ για να περιγράψουμε την αγάπη.

Την τελευταία φορά που παίξατε στην Ελλάδα, διασκευάσατε το "I'm on fire" του Bruce Springsteen και το "Eyes" των Rogue Wave. Τι πρέπει να έχει ένα τραγούδι, για να σας κάνει να θελήσετε να το διασκευάσετε;

Πρέπει να έχει ομορφιά, πρέπει να είναι catchy, πρέπει να έχει ένα απλό νόημα και πρέπει να είναι κάτι που να μπορώ στ' αλήθεια να το παίξω.

Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας στη Θεσσαλονίκη στις 10 Οκτωβρίου, μιας και είναι η πρώτη φορά που παίζετε εδώ; Προσωπικά, ανυπομονώ στ' αλήθεια για τη συναυλία!

Θέλουμε να χαμηλώσουμε τα φώτα, να φέρουμε σκοτάδι και να σας μεταφέρουμε σε ένα άλλο, μακρινό μέρος, για μια ώρα. Σ' ευχαριστώ πολύ! Κι εμείς ανυπομονούμε!