The Seer Returns

Εδώ στο Mic με τον Michael Gira και τους Swans έχουμε μανία πολύ πριν, λίγο πριν, με και μετά το The Seer και αυτό είναι μάλλον γνωστό. Ήδη μάλιστα από το προηγούμενο βήμα, ακόμη και οι πλέον δύσπιστοι έδειξαν να πείθονται. Υπάρχουν συντάκτες που έχουν τα άπαντα του(ς) σε βινύλιο πρώτης κοπής και αρνούνται να περάσουν έστω και από έξω από τις τωρινές του(ς) συναυλίες. Υπάρχουν άλλοι που πέρασαν από έξω στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και το μετάνιωσαν. Το 2011 στο Gagarin 205 μετανιώσαμε που δεν έπαιζαν τρεις ημέρες να κατασκηνώσουμε και τις τρεις εκεί και το ίδιο έγινε λίγες ημέρες αργότερα και στο Primavera Sound εκείνης της χρονιάς. Σε σχεδόν ανύποπτο χρόνο το 2010 είχαμε εντοπίσει την μεγάλη επιστροφή, ενώ ποτέ δεν χαλάσαμε και τις σχέσεις μας με την Jarboe, για χάρη του Gira διαβλέποντας ότι στο μέλλον κάπου θα τα ξαναβρούν και αυτοί μεταξύ τους, έστω και εν μέρει. Οι δύο επερχόμενες συναυλίες των Swans σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ανταποκρίνονται στην προαιώνια επιθυμία του Έλληνα ροκ ακροατή περί αυτού που συμβαίνει τώρα (έστω και αν συμβαίνει με καθυστέρηση 30 χρόνων) και είναι ό,τι θα εύχονταν ο υποψιασμένος μουσικόφιλος του 2012, που ευτυχώς πραγματοποιήθηκε (και ελπίζουμε αυτή τη φορά να έχουν την ανταπόκριση που τους πρέπει). Συνεπώς, όλως φυσιολογικά, κανείς από εμάς δεν μπήκε στον κόπο να συνομιλήσει στο Skype με τον Michael Gira, αλλά το έκανε ο καλός μας φίλος Θοδωρής Κανελλόπουλος, που ξημεροβραδιάζεται στο Skype ούτως ή άλλως, με διάσημους και μη, συνεπώς τον ευχαριστούμε θερμά για τα παρακάτω, που συμπληρώνουν ιδανικά το puzzle Gira εδώ στο Mic.
(Άρης Καραμπεάζης)

O Michael Gira στη μουσική του δεν είναι φειδωλός. Μπορεί να φτιάξει κομμάτια που ξεπερνούν τα τριάντα λεπτά και άλμπουμ διάρκειας μεγαλύτερης των δύο ωρών. Το έκανε πέρσι στο Seer. Aντίθετα στις συζητήσεις που κάνεις μαζί του είτε από κοντά είτε μέσω Skype, είναι ένας άνθρωπος ακριβής που δε θα σε στήσει, που θα σκεφτεί πριν μιλήσει και πολλές φορές θα σου απαντήσει μονολεκτικά, αν δεν έχει κάτι καλύτερο να σου πει. Ασχολείται με τη μουσική για πάνω από 30 χρόνια, ο ίδιος τώρα είναι στην ηλικία των 60 ετών και του αρέσει να προοδεύει. Για αυτό επανένωσε τους Swans πριν λίγα χρόνια. Για να φτιάξει μουσική που δεν είχε ξανακάνει και για να σου ξεσκίσει το είναι. Δικά του λόγια είναι αυτά. Και το καταφέρνει ακόμα περίφημα.

Αυτό του άρεσε να κάνει από μικρός. Να είναι αντισυμβατικός και να παίζει μουσική. Γεννήθηκε στο Los Angeles του 1954, το έσκασε από το σπίτι, ταξίδεψε στην Ευρώπη -πολλές φορές με ωτοστόπ-, γύρισε πίσω, τον έδιωξαν από το σχολείο, πήγε στη Νέα Υόρκη των τέλειων 70s και βρήκε την υγειά του και τη Jarboe, την για πολλά χρόνια σύντροφο του και μακρόβιο μέλος της μπάντας του. Σύστησε τους Swans το 1979, έζησε το no wave, κυκλοφόρησε εμβληματικούς δίσκους, έκανε και μια δισκογραφική για να βγάλει πρωτίστως τους δικούς του δίσκους, αλλά και νέους καλλιτέχνες που γούσταρε, διέλυσε τους Swans, τους επανένωσε. Τώρα, όταν δεν είναι σε περιοδεία (πράγμα σπάνιο) ζει στην ύπαιθρο, 150 χιλιόμετρα βόρεια της Νέας Υόρκης. Eκεί γράφει τραγούδια, εκεί ηχογραφεί, εκεί ηρεμεί, εκεί ξεκουράζεται. Εκεί φτιάχνει αυτή τη δυναμική, πολλές φορές ελλειπτική, drone, σπαρακτική και αλλοπαρμένη μουσική με θόρυβο, δυνατές κιθάρες και τύμπανα, φωνές, φασαρία. Όπως το βλέπει ο καθένας.

Είναι ένας μυστηριώδης τύπος που πέρσι κυκλοφόρησε το αμείλικτο Seer που έκανε πολύ κόσμο να παραμιλάει. Ένα εμμονικό άλμπουμ που δεν τον ένοιαξε λεπτό πως θα φαινόταν στον ακροατή ή στον μουσικό Τύπο, αρκεί που άρεσε σε αυτόν. Σε κάθε γωνιά του άλμπουμ εκτυλίσσονται τα ανείπωτα, είτε πρόκειται για στιγμές δράσεις είτε για στιγμές γλυκές, ψιθυριστές. Στις συναυλίες τα δίνει όλα, πολλές φορές στέκεται σε στάση Σταύρωσης, δε σπάει όργανα αλλά μόνο τύμπανα αυτιών. Φορά καουμπόικο καπέλο -φόραγε ένα ο πατέρας της Jarboe που ήταν πράκτορας του FBI, του φάνηκε cool τότε το 1985 και το καθιέρωσε. Στο Skype έχει για avatar μια φωτογραφία του Samuel Beckett και η φαντασία του, όπως είπε ανάμεσα σε τόσα διαφορετικά πράγματα για τα οποία μίλησε, θα σταματήσει να οργιάζει τη μέρα που θα πεθάνει.

Μας είπε τα παρακάτω:

Για την περιοδεία

"Δεν ξέρω κι εγώ από πότε έχω να κάτσω. Νομίζω ότι είμαι συνέχεια κουρασμένος. Βγήκαμε σε περιοδεία πριν καν κυκλοφορήσουμε το Seer, ύστερα ξανακάναμε για την προώθηση του δίσκου και τώρα είμαστε στο δρόμο, με μικρά breaks από τον Σεπτέμβριο. Όταν τελείωσε εκείνη η περιοδεία του 2011, αμέσως την επόμενη μέρα μπήκαμε στο στούντιο και μέσα σε τρεις μήνες γράψαμε το Seer."

Για τη ζωή μετά το Seer

"Δεν έχει αλλάξει η ζωή μου μετά το Seer. Ωστόσο δεν είχα συγκεκριμένες προσδοκίες για αυτό το δίσκο. Δεν περίμενα κάτι. Κάνω αυτό το πράγμα, ασχολούμαι με τη μουσική για πάνω από τριάντα χρόνια και πάντα προσπαθώ να μην επηρεάζομαι από τίποτα. Αγνόησα τα δημοσιεύματα, καλά και κακά και συνέχισα να δουλεύω. Δε δίνω σημασία πάντως στο τι λέει ο Τύπος. Είναι αδιέξοδο αν παίξεις αυτό το παιχνίδι. Το σημαντικό είναι να κάνεις αυτό που θες χωρίς να σκέφτεσαι περαιτέρω τα πράγματα ή το τι θα πει ο καθένας. Είναι ωραίο πάντως να βλέπεις ότι αυτό που έκανες είχε απήχηση και οι συναυλίες που κάνεις είναι γεμάτες κόσμο. Υπήρξαν φεστιβάλ στην κεντρική Ευρώπη που παίξαμε μπροστά σε 20.000 άτομα -ήταν κάτι που δεν το περίμενα"

Για την επιλογή των συνεργατών
"Το μεγαλύτερο πράγμα που προσέχω είναι το τι άνθρωποι είναι αυτοί που θα συνεργαστώ μαζί τους και τι προσωπικότητα έχουν. Το να ξέρουν να παίζουν και μουσική φυσικά και αποτελεί μεγάλο προσόν. Περνάω αρκετό χρόνο μαζί τους και θέλω να συμμετέχουν κι αυτοί στην παραγωγική διαδικασία των κομματιών. Ναι, εγώ φοράω το καπέλο και έχω τον τελευταίο λόγο όμως με ενδιαφέρει πολύ η άποψη των ανθρώπων που συνεργάζομαι στενά. Είναι ωραίο να έχεις ανθρώπους που δίνουν συνέχεια φρέσκες ιδέες και συζητάς μαζί τους πράγματα."

Για το πως γράφτηκε το Seer

"Ηχογραφώ συνέχεια καινούρια τραγούδια, δεν μπορώ να κάθομαι αδρανής. Ήδη έχουμε έτοιμα κάποια κομμάτια, αρκετά θα έλεγα, που θα αποτελέσουν τη βάση του νέου μας άλμπουμ. Σκέψου ότι στις συναυλίες που δίνουμε τώρα ένα μεγάλο μέρος του σετ είναι με καινούριο υλικό. Κάθε βράδυ το σετ είναι διαφορετικό, πολλά από τα καινούρια τραγούδια παίρνουν μορφή μέσα από τις συναυλίες. Διαμορφώνονται μέρα με τη μέρα. Είναι μια πνευματική και συναισθηματική εμπειρία για εμάς όλο αυτό. Έτσι εξάλλου γράφτηκε και το Seer. Mε την ίδια διαδικασία. Έχω την άποψη πως τα τραγούδια δεν τελειώνουν ποτέ, δουλεύονται αέναα κάθε στιγμή κι αυτός μάλιστα είναι ένας ωραίος τρόπος για να δουλεύεις. Ακόμα και τραγούδια που ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν, στις συναυλίες μεταλλάσσονται κάθε φορά. Για παράδειγμα το ομώνυμο του άλμπουμ, που το παίζουμε σε κάθε συναυλία, ακούγοντάς το νομίζεις πως ακούς τρία-τέσσερα διαφορετικά τραγούδια μέσα από αυτό."

Για την δισκογραφική του εταιρία, την Young God Records

"Aν νομίζεις πως είναι εύκολο πράγμα να έχεις δισκογραφική εταιρία, είσαι γελασμένος. Είναι δύσκολο ακόμα κι αν κυκλοφορούν σε αυτή μόνο οι δικοί μας δίσκοι, οι δίσκοι των Swans. Όλες μου οι οικονομίες, όλα μου τα χρήματα επενδύονται στη μπάντα μου οπότε δε θα μπορούσε εξ ορισμού να υπογράψω κάποια άλλη μπάντα, επομένως δε θα μπορούσα αυτή τη στιγμή να βγάλω δίσκους άλλων καλλιτεχνών. Τότε που τη δημιούργησα ήταν τα 90s, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Βέβαια είμαι πολύ χαρούμενος γιατί έμαθα πάρα πολλά, τόσο ως άνθρωπος όσο και δισκογραφικά. Επίσης γνώρισα και συνεργάστηκα με πολύ σημαντικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες."

Για τη σχέση του με τον Devendra Banhart και την Karen O

"Η σχέση μου με τον Devendra Banhart ήταν αμφίδρομη. Ο καθένας φρόντιζε τον άλλο. Ήταν προστατευόμενος μου και ήμουν ο δικός του. Έμαθα πολλά από αυτόν. Τον πάω πολύ, είναι τρελός δεν ξέρω τι άλλο να σου πω. Μου άρεσε που παίζαμε μαζί."

"Όσον αφορά την Karen O, όλα έχουν να κάνουν με το κομμάτι Song For A Warrior, το οποίο έγραψα αρχικά έχοντας στο κεφάλι μου πως τραγουδούσα. Προβάροντάς το όμως συνειδητοποίησα πως η φωνή μου είναι απαίσια για κάτι τέτοιο. Τελείως λάθος. Κατάλαβα πως το ιδανικό θα ήταν να το τραγουδήσει μια γυναικεία φωνή. Έτσι, ο μπασίστας μας, o Chris Pravdica, που είναι φίλος με τους Υeah Υeah Υeahs μου πρότεινε την Karen O. Άκουσα την προσωπική της δουλειά και εντυπωσιάστηκα από την ευσπλαχνία που έβγαζε η φωνή της, το συναίσθημα που έχει όταν τραγουδά χαμηλόφωνα και την πήρα να της ζητήσω να έρθει να συμμετάσχει στο άλμπουμ. Δέχτηκε με χαρά."

Για το artwork του Seer

"Δεν το βρίσκω γκροτέσκο. Το θεωρώ υπέροχο. Είδα αυτή τη γάτα, το λύκο οτιδήποτε κι αν είναι αυτό το πράγμα στο σπίτι ενός φίλου μου ζωγράφου. Το είχε σε ένα σκίτσο. Αυτός μου είπε πως τα δόντια του θύμιζαν τα δικά μου. Μου άρεσε και του ζήτησα να το κάνει εξώφυλλο για το άλμπουμ μας."

Για τον Bowie

"Ήμουν μεγάλος φαν του Μπάουι από τη δεκαετία του '70. Πιστεύω ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές που βγήκαν ποτέ. Το Τhe Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars για μένα, ακόμα και τώρα, είναι ένας εκπληκτικός δίσκος. Είναι ανώτερο κι από το είναι καλύτερο από το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles. Η προσφορά του στη μουσική είναι ατελείωτη. Μου άρεσε το καινούριο του άλμπουμ."

Για τη νοσταλγία

"Όταν επανασύνδεσα τους Swans στόχος μου ήταν να προχωρήσω μπροστά με τη μουσική μου. Να μην κοιτάξω στο παρελθόν. Ήθελα να κάνω νέα κομμάτια, να κοιτάξω μπροστά. Δεν ήθελα να είμαστε άλλη μια καρικατούρα, μια νοσταλγική μπάντα. Δε νιώθω καμία νοσταλγία, δε σκέφτομαι καθόλου το παρελθόν. Έχω σβήσει πολλά πράγματα από το παρελθόν. Ζω στο παρόν ξεκάθαρα. Άσε που η μνήμη μου είναι χάλια."

Για τη ζωή από τα 16 στο δρόμο

"Το πρώτο πράγμα που με ένοιαζε τότε ήταν να βρω κάτι να φάω. Έπρεπε να βρω τροφή. Δε με ένοιαζε πως φαινόμουν τότε στους γύρω μου. Βέβαια οι εποχές έχουν αλλάξει, έχω μεγαλώσει. Ακόμα μου αρέσει να ταξιδεύω. Το καλύτερο κομμάτι νομίζω είναι όταν φεύγω από ένα μέρος πριν πάω στο άλλο. Μου αρέσει που παίζω μουσική και χαίρομαι που έχω κάνει πολλά ταξίδια εξαιτίας αυτής. Μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους συνέχεια. Είναι όμως και λίγο κουραστικό όταν μένεις σε ένα μέρος για μια μόνο μέρα και έχεις να ξεπακετάρεις, να κάνεις soundcheck, να παίξεις, να πακετάρεις και να φύγεις."

Για τις αναμνήσεις από την Ελλάδα

"Στην Ελλάδα ήρθα για πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του '60. Έκανα ωτοστόπ σε όλη τη χώρα για να πάω στην Κωνσταντινούπολη. Είχατε χούντα τότε. Θυμάμαι να μπαίνω σε καφενεία και εστιατόρια που μέσα είχαν φωτογραφίες του Παπαδόπουλου. Ακόμα και οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από φωτογραφίες του. Μετά έκανα να έρθω πολλά χρόνια. Είχαμε έρθει με τον Devendra μια φορά πριν δε θυμάμαι κι εγώ πόσο καιρό και άλλη μία πρόπερσι."

Για τα μελλοντικά του σχέδια

"Θα είμαστε σε περιοδεία μέχρι το τέλος της χρονιάς σίγουρα, μετά θα κυκλοφορήσουμε λογικά ένα live άλμπουμ ώστε να μαζέψουμε χρήματα και να κυκλοφορήσουμε του χρόνου το επόμενο studio άλμπουμ μας."